ความรักของมาโกโตะ

เนื้อเรื่อง

บทที่1
   ไชน่า เด็กหญิงไทยเชื้อสายจีนที่มีนิสัยค่อนข้างเรียบร้อยแต่เคยเป็นเจ้าแม่แห่งวงการนักพนัน
ไชน่ามีเพื่อนที่สนิท 2 คน คนแรกชื่อ นิหน่า  นิหน่าเป็นคนที่กระโดกกระเดกและช้าคนหล่อ
อีกคนชื่อ บีบี บีบีเป็นคนคล้าย ๆ นิหน่าแต่เรียบร้อยและตามคนอื่นไม่ค่อนทัน
\"นี่เราจะเลิกเป็นเจ้าแม่นักพนันแล้วนะ\"เราพูด
\"ทำไมอะ เป็นนักพนันก็ดีหรอกได้เงินดีด้วยด้วย\"บีบีพูด
แต่สุดท้ายพวกเราก็กลับเป็นนักเรียนมัทธยมธรรมดาและพวกเราได้ย้ายไปเรียนที่โรงเรียน
อินเตอร์ในเทอม 2  เมื่อถึงม.2ชีวิตในโรงเรียนอินเตอร์ต้องเปลี่ยนไปเพราะพวกเรา 3 คน
ได้เป็นพวกประเภทป๊อบที่สุดในโรงเรียนและต่อมาในเทอม 2 ก็มีพี่ม.3 ย้ายเข้ามา เรารู้ว่า
พี่พวกนั้นเป็นเพลย์บอยและมี 3 คนเหมือนเราเลย
   คนแรกชื่อนายมาโกโตะค่อนข้างหล่อนะ(แต่ไม่ใช่สำหรับเรา) คนที่ 2 ชื่อนายเดชา คนที่
3 ชื่อนายชาลีและนายมาโกโตะเป็นลูกครึ่งตั้งแต่แรกที่เจอกะนายมาโกโตะตาบ้านั่นเรียกเรา
ว่า \"ยัยหน้าจืด\" ตาบ้า
   วันนี้ชั้น กะ นิ และ บีบี นัดกันไปที่ห้างแต่โชคร้ามาเยือนโดยที่ชั้นไม่ได้ทำไว้คือชั้นมาก่อน
เวลา และชั้นได้ยินคนเรียก\"ยัยหน้าจืด\"ทุก ๆ คนต่างหันมามองแต่ชั้นทำเป็นไม่ได้ยิน
\"เดี๋ยวก่อนชั้นเรียกเธอไม่ได้ยินหรอ\"ตาบ้าพูด
\"ได้ยินว่านายพูดแต่ชั้นไม่ได้ชื่อนายหน้าจืด\"
\'งั้นเธอชื่ออะไรละ ชั้นไม่รู้จักชื่อจริง ๆ ของเธอเลย\"
เชอะเรื่องอารายจาบอกให้โง่
\"ไชน่า\"ตายแล้วยัยนดันเรียกชื่อชั้นตายแน่ ๆๆๆๆๆ
\"ชูjวววว์\"
\"ฮะ ฮะ ฮะ เธอชื่อไชน่าหรอน่ารักดีนะ\"
\"ใครหรอยัยไชน่า ใช่พวกรุ่นพี่ที่โรงเรียนรึเปล่า\"ยัยนิถามด้วยความที่บ้าผู้ชาย
\"สวัสดีครับน้องนิ/น้องบี\"นายเดชาพูดพร้อมนายชาลี
\"สะ สวัสดีค่ะ\"นิและบีอึ้งจนตอบไม่ถูกเพราะไม่รู้ว่าพวกนั้นรู้จักชื่อได้ไง
\"เออ.. พวกพี่รู้จักชื่อพวกเราได้ยังไงคะ\"
\"ความสามารถพิเศษ\"นายมาโกโตะบ้าพูด
\"เชอะ\"ชั้นพูดเบา ๆ
\"ไชน่ามีปัญหากะพี่รึเปล่า  เคลียร์กันได้นะ\"
\"ไม่จำเป็น\"
\"ขอโทษแทนไชน่าด้วยนะคะ\"
\"ไม่เป็นไรครับ\"
\"ไปละคะ\"

   บทที่2
   ชั้นรีบกลับบ้านมาแต่หม่าม้าก็บ่นและใช้ไปทำงาน
\"เฮ้อ! น่าเบื่อชะมัดเลยอะโดนใช้งานอยู่คนเดียว\"ฉันบ่น
\"สมน้ำหน้า แบร่\"
\"หนอยไอ้น้องตัวแสบ\"
\"แกล้งอะไรน้องอีกละ\"หม่าม้าพูดโดยที่ไม่ถามฉันก่อน
\"ปะ เปล่าคะ\"
\"พี่เค้าบ่นคิดถึงแฟนหนะ\"
\"จริงหรอไชน่า\"
\"ไม่จริงคะม้า น้องโกหก ม้าไม่เชื่อถามพี่เลยว่าไม่จริง\"
\"จริงม้า ไอ้ไชน่ามัวแต่คิดถึงแฟน\"อ่าวไอ้พี่และไอ้น้องเวร
\"ม้าจะทำโทษลูก\"
\"แล้วแต่หม่าม้า\"
\"ลูกต้องไม่ไปเที่ยวเลยในทั้งหมดสัปดาห์นี้\"
\"แต่ม้าคะ\"
\"ไม่มีแต่\"
\"คะ\"ฉันไม่เข้าใจม้าเลยว่าม้าทำไมเข้าข้างแต่พี่กะน้อง เฮ้อ!น่าเบื่อจริง ๆ เลิกเรียน
ยังต้องรีบกลับบ้านให้ตรงเวลาอีก
\"ดีดี ไชน่า\"นิหน่าทักฉันด้วยอารมณ์ที่ชื่นบาน
\"อืม\"ฉันตอบแบบเซ็งสุด ๆ
\"เป็นอะไรรึเปล่า\"
\"เปล่า\"
\"งั้นเย็นนี้ไปเยี่ยมยัยบีบีด้วนกันนะ  นะนะนะ\"ยัยนิเซ้าซี้ฉัน
\"ขอถามหม่าม้าก่อนนะ\"
\"ม้าเธอนี่เป็นไร กักตัวลูกอยู่ได้\"
\"ช่างหม่าม้าเหอะ  เธอก็รู้ว่าม้าชั้นเป็นอย่างนี้มาตั้งนานแล้ว\"
\"จ้าาาาาาาาาา\"
เมื่อหม่าม้าให้ชั้นไปได้ชั้นเลยไปหาบีบพร้อมยายนิแต่ยายนิดันไปก่อนแล้วอะ
ทางไปบ้านยัยบีนี่เปลี่ยวเหมือนกันเนาะ(เวลากลางคืน)
\"เมื่อไหร่จะถึงงงนี่\"ฉันบ่น
\"สวัสดียามดึกไชน่า\"เอ๊ะเสียงคุ้น ๆ
เมื่อหันไป
\"ว๊าย\"
\"เป็นไรเห็นหน้าพี่แค่นี้ทำเป็นตกใจ\"เชอะตาบ้ามาโกโตะเองหรอ
\"ใครเป็นญาตินายฮะ\"
\"แต่ชั้นเป็นรุ่นพี่เธอนะ\"
\"ไม่สน\"ชั้นตอบไปอย่าเด็ดเดี่ยวและไม่มีกำลังช่วยเสริม  
แล้วนายนั่นก็ยื่นหน้ามาใกล้ชั้นและพูดว่า
\"กลัวหรอ\"
\"ใครกลัวคนอย่างนายฮะ ชั้นไม่เคยเห็นใครทุเรศเท่านายเลยเชอะ\"
\"อยากลองมั้ยอะ\"แหวะตาบ้า ไอ้บ้าโรคจิต หื่นกาม ไอ้เพลย์บอยบ้ากามและชั้น
จึงวิ่งหนีไอ้เพลย์บอยบ้ากามไปทางบ้านยัยบีอย่างรวดเร็วและตาบ้าได้ตะโกนตามหลังมาว่า
\"วันหลังมาเจอกันใหม่อีกบ่อย ๆ นะยัยหน้าจืด\"
เชอะ ไอ้ผู้ชายไร้จรรยาบรร
\"เชอะ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ\"ฉันบ่นอย่างคนแก่
\"เป็นไรไชน่าเธอทำตัวเหมือนโดนใครแกล้งมางั้นแหละ\"
\"ก็ใช่นะสิ\"
\"ใครหรอปกติไม่มีใครกล้ายุ่งกับเธอด้วยซ้ำเพราะหน้าตาเธออะนะ....\"
\"เธอว่าชั้นหรอยัยบี\"ยัยบีทำให้ฉันรู้สึกดีขึ้นมาก ๆ เลย

   บทที่3
   วันนี้เป็นวันศุกร์เลิกเรียนเร็วกว่าปกติและวันนี้เป็นวันสุดท้ายที่แม่กักบริเวณฉันดีใจมาก ๆ เลย
ฉันเลยรีบกลับบ้านและกะว่าตั้งใจขอแม่ไปกะพวกยัยบี
\"ไชน่าตั้งแต่วันนี้ดูแลบ้านดีดีด้วยเพราะถ้าแม่กลับมาบ้านเละเทะละก็เราหน้าดู\"
\"แล้วแม่เก็บข้าวของจะไปไหนคะ\"
\"เออแม่ลืมบอกลูกไปว่าแม่ พี่ และน้องจาไปเที่ยวต่างประเทศกันแล้วจะซื้อของมาฝาก\"
\"คะ โชคดีนะคะ\"
ฮือทำไมแม่ใจร้ายอย่างนี้นะทิ้งลูดตัวเองให้อยู่บ้านคนเดียวตั้ง 1 เดือน
\"ฮัลโหล สวัสดีคะ\"
\"ฮือ ฮือ ยัยนิ\"
\"เป็นอะไรไปยัยไชน่า\"
\"ฮือ ฮือแม่ แม่\"
\"แม่เธอทำไมแม่เธอเป็นอะไรหรือแม่เธอทำอะไรเธอ\"
\"แม่ฮือ\"
\"เอาอย่างนี้ละกัน  ชั้นจะไปหาฌะอที่บ้านเดี๋ยวเจอกันนะ\"
\"อือ \"หลังจากที่วางหูโทรศัพท์ต่อมน้ำตาก็แตกชนิดที่ว่า  เป็นแก้ว
\"ยัยไชน่า เธออยู่ไหนอะออกมาหาหน่อย\"
\"ฮือยัยนิ ยัยบี\"
\"เธอเล่าให้พวกเราฟังได้มั้ย\"
\"ได้แต่ก่อนจะเล่าขอถามอะไรก่อนได้มั้ย แล้ว..\"
\"แล้วอะไร\"
\"ตอบมาตรง ๆ ด้วยว่าคิดยังไง สัญญานะ\"
\"อือ สัญญา\"
\'\'เธอคิดว่าพ่อแม่ที่พาพี่และน้องไปเที่ยวต่างประเทศและก็ทิ้งลูกคนกลางไว้ที่บ้าน 1 เดือน พวกเธอ
คิดว่าพ่อแม่ลำเอียงรักพี่และน้องมากกว่ารึเปล่า\"
เมื่อฉันได้เล่าก็ค่อยสบายใจขึ้นเพราะได้ระบายและยัยนิเลยพูดก่อนยัยบีว่า
\'\'แน่นอนอย่างนี้ไม่เรียกลำเอียงแล้วจะเรียกว่าอะไร\"
\"ฮือ ฮือ ฮือ ฮือ\"ฉันยิ่งร้องไห้หนักกว่าเดิม
\"เป็นไรมันไม่ใช่เธอเป็นเด็กผู้หญิงคนนั้นซะหน่อย อีกอย่างพ่อแม่เธอคงไม่ทำอย่างนั้นแน่ ๆ เชื่อพวกเรา
สิ\"
\"แต่\"
\"แต่อะไร?\"
\"แม่พาพวกพี่กะน้องไปแล้ว  อีกอย่างเครื่องออกเมื่อกี้ ฮือ ฮือ\"
\"งั้นพวกเราจะมาอยู่เป็นเพื่อนเธอ\"
\"ขอบใจจะ ซิก ๆ\"
ตอนนี้ฉันไม่คิดจะไปเที่ยวเหมือนเมื่อก่อนอีกเลย ไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะที่แม่พาพี่และน้องไปเที่ยวรึเปล่า
แต่ฉันก็ไม่เคยนึกเสียใจที่แม่ทำอย่างนี้ แม่เคยทำอย่างนี้บ่อย ๆ แต่ฉันไม่เคยโกรธเท่าครั้งนั้เลย

   บทที่4
\"นี่เธอยังไม่หายโกระแม่อีกหรอดูเธอสิตาบวมมากเลยรู้ปะ\"
\"อือ\"ฉันตอบสั้น ๆ
\"เฮ้ ยัยหน้าจืดเป็นไรตาบวมเชียว\"
\"อย่ามายุ่งสิ มันไม่ใช่เรื่องของนายตาบ้าโรคจิต ไอ้เพลย์บอยกำมะลอ\"
ฉันไม่ได้ด่าตาบ้ามาโกโตะานานแล้ว  เวลาที่ฉันเครียดนายนี่ก็ชอบมายั่วโมโหกับกวนประสาทฉัน
\"โหขนาดร้องไห้ตาบวมขนาดนี้ยังปากเก่งอีก จะให้ช่วยหยุดพูดมั้ยแล้วเธอจะติดใจ\"
ตาบ้าทำสีหน้ากรุ่มเกริ่มแถมยังทำหน้าเจ้าชู้อีกฉันละเกลียดสีหน้าแบบนี้จริง ๆ
\"ไม่ต้อง ขอบใจยะ\"
\"ไม่ต้องกังวลขนาดนั้นก็ได้ไชน่า ใครจะไปยุ่งกับนักพะ...\"
\"ว๊าย หยุดพูดเดี๋ยวนี้นะ นายต้องการอะไรจากชั้นกันแน่ เชอะ\"
\"อยากรู้มากเลยหรอ\"
\"อือ\"
\"งั้น 4 โมงเย็นหลังเลิดเรียนไปกับชั้นหน่อย\"
\"ที่ไหนบอกมาก่อน\"
\"ห้าง ที่ที่เราด่ากันวันนั้น\"
\"ได้\"
\"แล้วเจอกันนะเด็กโง่\"
\"ตาบ้าด่าชั้นหรอ\"
เมื่อเวลา 4 โมงเย็นชั้นก็ไปรอตาบ้านั่น
1ชั่วโมงผ่านไป   2ชั่งโมงผ่านไป
\"มาแล้ว\"
ตาบ้านั่นแต่งตัวแบบเท่สุด ๆ เลยจนชั้นอึ้งสุด ๆ เช่นเดียวกันแต่ตาบ้านั่นมาช้ากว่า 2 ชั่วโมง
\"นามาช้า 2 ชั่วโมงชั้นจะกลับ\"
\"แต่เธอลืมไปแล้วหรอที่เธออยากรู้ว่าฉันต้องการอะไรจากเธอ\"
ใช่แล้วฉันลืมไปสนิทเลยแล้วฉันจะรู้ไปทำไมยังไงมันก็คงไม่มีอะไรมากหรอก  นายนั่นคงไม่มา
หลอกฉันไปอย่างสาวคนอื่น ๆ และฉันจะบอกอย่างภาคภูมิใจว่าฉันไไม่ต้องเสียเวอร์จิ้นกับ
ตาเพลย์บอยบ้ามาโกโตะงั้นกลับบ้านเลยดีกว่า
\"ชั้นไม่อยากรู้แล้วเสียเวลาของชั้น ชั้นจะกลับ\"
\"และชั้นก็จะตะโกนบอกทุกคนว่าเธอคือนักเลง\"นายนั่นกระซิบบอก และตาบ้านี่ชอบขู่ฉันด้วย
คำพูด2คำคือคำว่า นักเลง
\"ขู่ชั้นหรอ\"
\"ไม่ได้ขู่แต่ทำจริง\"
โอเคฉันยอมแพ้นายก็ได้
\"งั้นก็บอกมาสิว่านายต้องการอะไร\"
\"เวอร์จิ้นเธอ\"
โอ้พระเจ้าช่วยกล้วยบวดชี
\"นายล้อชั้นเล่นใช่มั้ย ชั้นจะไม่พูดกับคนหื่นกามอย่างนายอีก\"
\"บ๊ายบายเด็กโง่\"
ตอนนี้ตาบ้ามโกโตะเปลี่ยนจาก \'ยัยหน้าจืด\' มาเป็น \'เด็กโง่\' หนอยกล้าดียังไงมาว่าคนน่ารักอย่างชั้น
\"เฮ้ย! นั่นพี่มาโกโตะกับพี่ไชน่าอยู่ด้วยกันสงสัยเป็นแฟนกันแหงเลย ว่ามั้ย\"
\"ไม่จริงหรอก พี่ 2 คนนั้นไม่ค่อยถูกกัน\"ใช่แล้ว ถูกต้องละคร้าบบบบบบบบบบ
\"พวกน้องพูดอะไรกันหนะ\"นายมาโกโตะข่มขู่น้อง
\"อยากโดนดีหรอที่พูดแบบนี้\"
\"น้องจ๊ะอย่าเข้าใจผิดนะพี่แค่มาเดินห้าง ตาบ้านี่ก็ด้วย เชอะ\"
\"จริงหรอคะ\"ฟู่โล่งแฮะ
\"ใครว่าพี่ไชน่าเค้าปากแข็ง ความจริงพี่กับไชน่าเป็นแฟนกัน\"
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด พูดแบบนี้ได้ไงโหสงสัยต้องรอ
น้อง ๆ ม.1 ไปก่อน นายมาโกโตะนายตายแน่
\"กรี๊ดมาโกโตะทำงี้ได้ไง\"เสียงสาวน้อยน่ารักคนหนึ่งร้องออกมา
\"เธอนาตาลีมาได้ไงอะ\"
\"ทำไมจามาไม่ได้กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด\"
\"นี่เธอจะกรี๊ดไปถึงไหนแก้วหูจะแตก\"ฉันบ่น
\"เธอเป็นใครมาเป็นแฟนใหม่มาจังหรอ\"
\"มาจัง?\"ใครหรอ
\"ก็มาโกโตไง\"ยัยนกหวีดบอก
\"ชู่วววว์\"
\"ทำไมมาจังทำอย่างนี้ มาจังสัญญาแล้วนี่ว่าจะไม่เป็นเพลย์บอยและไม่เจ้าชู้อีกมาจังทำอย่างนี้แล้ว
มาจังเอานาตาลีไปไว้ที่ไหนอะ กรี๊ด\"ยัยนกหวีดกรี๊ดอีกครั้ง
\"อ่อเธอคิดว่าฉันเป็นแฟนใหม่ตาบ้านี่หรอ\"
\"อย่ามาว่ามาจังนะ\"
\"งั้นก็ขอบอกเลยว่าชี้นกับมาจังอะไรของเธอเป็นแค่รุ่นพี่และรุ่นน้อง จำไว้\"
แล้วชั้นก็เดินออกจากห้างและกลับบ้านแต่ยังมิวายได้ยินเสียงยัยนกหวีดแต่พอเดินมาซักพัก ฉันก็แวะที่
ร้านหล้าและทำไมมืด
\"ที่นี่ที่ไหน ใครพาชั้นมา\"ฉันคราง
\"อ่าวก็เห็นเธอมาคนเดียวเลยจะพามาส่ง\"
\"แล้วที่นี่ที่ไหน\"
\"อ่อเรากำลังจะถึงโรงแรมกัน รออีกแปปนะเธอก็จะมีความสุข\"
\"ช่วยด้วย กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด\"ฉันร้องสุดเสียง
\"ไม่มีใครได้ยินหรอก5555\"
ฮือพ่อจ๋าแม่จ๋าช่วยหนูด้วย เอ๊ะนั่นยัยบีกะพี่เดชานี่มาทำอะไรกะยัยบี 2 ต่อ 2 แถมเปลี่ยวอีกต่างหาก
แต่นี่ไม่ใช่เวลาที่จะคิดมากเอาตัวเองให้รอดก่อนเหอะ
\"ยัยบีช่วยด้วยยยยยยยยยยยยยยยย\"
\"เอ๊ะพี่เดคะนั่นยัยไชน่านี่ไปช่วยหน่อยนะคะ\"
\"น้องบีไปตามไอ้มากะไอ้ชาลีมาช่วยนะพี่จะเข้าไปช่วยน้องไชน่าก่อน\"
\"คะ\"
\"เฮ้ย! หยุดนะ\"
\"ตุ๊บ! แกเป็นใครวะ\"หนอยไอ้นักเลงเวรนี่ปล่อยก็ไม่บอก
ไอ้บ้านั่นต่อสู้กับพี่เด
\"พี่เดระวังหลังคะ\"
\"หึหึ แค่นี้ก็เรียบร้อย\"
\"ว๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยย\"
\"เฮ้ย\"
\"ใครอีกวะ\"
โอ้ต้องขอบใจนาย
\"ปล่อยเธอนะ\"
ไอ้บ้านั่นจับฉันแล้วฉันก็สลบไป

   บทที่5
   ที่นี่ที่ไหนนะช่วงนี้อ่อนแอจริง ๆ เลยนะเราแต่ปวดหัวไปหมดแล้วอะทำไงดีแต่ที่นี่ดูคุ้น ๆ นะ
\"ไชน่า\"เสียงยัยนิ
\"ที่นี่ที่ไหนหรอ\"
\"บ้านตัวเองยังจำไม่ได้\"
ทำมาเป็นว่าตาบ้านึกว่าแนจะยอมใจอ่อนที่นายมาช่วยชั้นหรอ
\"อยู่ดีดีไม่เป็นต้องไปกินเหล้า แค่ม.2แท้ ๆ\"
\"ว่าชั้นหรอ\"ฉันลุกขึ้นมาก็ลงไปนอนอยู่เหมือนเดิมเพราะเจ็บมาก ระบบไปทั้งตัว
\"เธอเป็นไรมั้ยยัยไชน่า เธอหนะช้ำไไปทั้งตัวเลยแต่พี่มาโกโตะเข้ามาช่วยได้พอดี\"
\"ไชน่าเดี๋ยวชั้นกะยัยบีจะไปซื้อของมาทำอาหารให้เดี๋ยวอยู่กับพี่มาโกโตะไปก่อนนะ\"
\"ไม่เอาอะ จะไปด้วย\"
\"อยู่เฉย ๆ เหอะ\"ทำไมชั้นต้องช้ำไปทั้งตัวด้วยแง้ แง้
\"นี่นายมาทำไมก็ไม่รู้รกบ้าน\"
\"พูดกับผู้มีพระคุณอย่างนี้หรอ\"
\"แล้วจะทำไม\"
\"พ่อ แม่เธอไม่อยู่รึไงบ้านเงียบอย่างกะป่าช้า\"
อือก็ใช่นะสิใครเค้าจะจะเหมือนชั้นอะ มีพ่อกะแม่ที่ลำเอียง
\"แม่ไม่อยู่ทำไม\"
\"แล้วเธอไม่มีพี่หรือน้องเลยหรอตอนที่เข้ามาส่งเธอบ้านเงียบมากเลย\"
\"พี่กันน้องไปกะแม่\"
\"ไปไหน\"
\"นายจะรู้ไปทำไม ชั้นอยู่คนเดียวผิดกฏหมายหรอ\"
\"เธอแค่ม.2นะจะอยู่คนเดียวได้ไง\"
ฉันกับตาบ้าเริ่มเถียงกันดังขึ้น
\"ทำไม\"
\"ถามจริงพ่อแม่เธอไม่สั่งสอนหรอว่าเวลาพูดกับคนที่มีอายุมากกว่าอะต้องพูดยังไง\"
\"ฮือ ฮือ\"
ฉันเริ่มร้องไห้แต่ที่นายมาโกโตะพูดก็จริงนะพ่อกับแม่ฉันอะมีเวลาสั่งสอนชั้นมั้ย แม่เคยสั่งสอนนะแต่เวลา
พี่กันน้องอะไม่เคยโดนด่าเลย
\"ชั้นพูดแรงไปหน่อย ขอโทษนะ\"
\"ไม่เป็นไรยังไงที่นายพูดก็เป็นความจริง\"
\"งั้นเธอมาอยู่กับชั้นมั้ยละรับรองสบาย\"
\"ไม่เอาหรอกอยู่กับนายเดี๋ยวเสียความบริสุทธิ์\"
\"ไม่ที่บานชั้นก็ได้งั้นเอากันที่บ้านเธอเลยมั้ย\"ตานี่ทำหน้าตาเจ้าชู้อย่างแรง
\"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด\"
\"เธอร้องทำไมนายออกไปเลย\"
\"ทำไมอะไม่ดีหรอ น่าสนุกออก\"
\"ไหนบอกจะมีนาตาลีเป็นคนสุดท้าย\"
\"นี่งั้นชั้นขอทวงบุญคุณ\"
\"บุญคุณอะไร\"
\"ก็ที่ชั้นช่วยเธอจากพวกนั่นไงละ\"
\"งั้นนายอยากได้อะไรละเงิน ทอง หรือว่าบ้าน\"
\"เธอต้อง\"
\"ยัยไชน่ารอนานมั้ย\"โอ้ขอบคุณพระเจ้าที่ยัยบีมาทันเวลา
\"แล้วเราต้องคุยกันอีก\"
\"พี่มาคะ\"
\"ครับ\"
\"วันนี้ฝากดูแลยัยไชน่าหน่อยได้มั้ยคะคือ\"
\"ได้คับ มีอะไรรึเปล่า\"
\"คือเราต้องกลับบ้านบ้างและวันนี้ยัยนิไม่สบายเลยไม่มีใครมาเฝ้าไชน่าเลยขอฝากไชน่าหน่อย
นะคะ\"
\"ได้ครับ ไม่มีปัญหา\"
ตาบ้านั่นทำหน้าตาเจ้าเล่ห์ทำไมยัยนิต้องไม่สบายตอนนี้ด้วย แล้วชั้นต้องอยู่กับตาบ้านี่ทั้งคืนเลย
หรอนี่ ไม่นะ ไม่  ฉันละเกลียดขี้หน้านายนี่มาก ๆ เลยอยากจะฆ่าให้ตายรู้แล้วรู้รอดไปเลย
\"นี่เธอ\"ตกใจหมดเลย
\"มีไร นายทำชั้นตกใจ\"
\"เธออยู่คนเดียวจริง ๆ หรอ\" นายจะถามขึ้นมาทำไมฉันยิ่งลืม ๆ เรื่องนี้แล้วแต่เค้าไม่รู้นี่
\"นายจะทำไมจะมาอยู่บ้านชั้นรึไง\"
\"ก็ไม่แน่\"
หนอยตาบ้า ต่อให้ดีซักแค่ไหนแม่ฉันก็ไม่ให้อยู่หรอ
\"ไชน่าาาาาาาาาาาาาาา\"เสียงแม่นี่
\"ใครมาหรอ\"
\"รุ่นพี่คะ เค้ามาช่วยหนูจากพวกบ้ากามคะ\"
\"แฟนของไชน่าหรอจ๊ะ\"
\"ก็เกือบใช่ครับ\"ตาบ้าพูดแบบนี้ได้ไงเดี๋ยวแม่ฉันโมโหขึ้นมาทำไง
\"งั้นแม่มีเรื่องของร้องคุณซักหน่อยได้มั้ยจ๊ะ\"
\"ได้ครับ\"
ตายแล้วแม่จะขอร้องอะไรนายนี่นะ  คงจะไม่ใช่ให้ชั้นไปอยู่กับนายนี่หรอกนะ
\"แม่รบกวนฝากดูแลไชน่าได้มั้ยจ๊ะ คือ เออ แม่จะย้ายไปอยู่ที่นิวซีแลนด์แต่ไชน่าเค้าไม่ค่อยอยากไป
เลยไม่รู้ว่าจะพาไชน่าไปฝากไวที่ใคร\"แม่พูดงี้ไง หนูลูกแม่นะ
\"ได้ครับ ถ้าเค้าคิดถึงคุณน้า ผมจะพาเค้าไปหาที่นิวซีแลนด์\"
\"ขอบคุณนะจ๊ะ\"
แม่ แม่ทำงี้ได้ไง หนูไม่ใช่ลูกแม่หรอคะ แม่เกลียดหนูขนาดนั้นเลยหรอคะ
\"แม่ไปนะจ๊ะ บ๊ายบายนะลูกอยู่กับพี่เค้าดีดีนะ\"
\"โชคดีครับคุณน้า\"
\"เธอไปนอนได้แล้ว\"
\"นายมีสิทธิ์อะไรมาสั่งชั้น\"
\"แต่แม่เธอเพิ่งยกเธอให้ชั้นเมื่อกี้นะ\"
เออ จริงด้วยฉันยอมแพ้นายชนะ นายเป็นฝ่ายคุมเกมแล้ว
\"ไปนอนละนะ\"
\"เดี๋ยวชั้นมีเรื่องจะถาม\"
\"อือ ว่ามาสิ ชั้นไม่มีอารมณ์ตอนหรอ\"
\"นั่นใช่แม่เธอจริง ๆ หรอ คนที่เค้าเรียกว่าแม่เค้าทำกันอย่างนี้หรอ\"
\"แล้วนายจะมาถามชั้นทำไม นายก็เห็นที่แม่ชั้นพูดไม่ใช่หรอ แม่ไม่เคยรักชั้นนายได้ยินมั้ยไม่มีใครเคยรักชั้น
ในชีวิตนี้ชั้นมีคนที่เค้ารักชั้นแค่ 2 คนเท่านั่นคือ ยัยนิและยัยบี นายได้ยินแล้วใช่มั้ยว่าไม่มีใครรักชั้นอีกแล้ว
นอกจากยัย 2 คนนี้เท่านั้น ฮือ ฮือ ฮือ\"
แล้วนายมาโกโตะก็เข้ามากอดฉันและฉันก็ไม่ขัดขืนด้วย อ้อมกอดของนายมาโกโตะนี่อบอุ่นดีจัง
\"ฉันจะอยู่ข้างเธออีกคนตลอดไปนะ\"นายมาโกโตะพูดอะไรก็ไม่รู้แล้วฉันก็สลบและหลับไปเลย

   บทที่ 6
   ตื่นมาก็เห็นกระดาษโน๊ตเป็นลายมือของผู้ชายที่สวยมาก ๆ และมีข้อความเขียนเอาไว้ว่า
\'เจอกันที่โรงเรียน จาก มาโกโตะสุดหล่อ\'
พอถึงที่โรงเรียน
\"หวัดดีเด็กโง่ เมื่อคืนกว่าชั้นจะได้นอนเล่นเอาเหนื่อยเลย\"
\"นายหัดใช้คำที่ดูดีกว่านี้ไม่ได้หรอ\"
\"ก็ชั้นไม่รู้นี่นา\"ผู้ชายน้าผู้ชาย
\"เฮ้\'ทันโจบิ\'เธอมันเป็น\'อิโระอิโระนะ-ฮิ\'ที่เท่าไหร่\"
\"อะไรของนาย\"
\"วันเกิด\"
\"อย่าพูดญี่ปุ่นได้มั้ย ชั้นงง\"
\"แล้วเธอเกิดวันไหน\"
\"ไม่บอก นายมีความสามารถพิเศษไม่ใช่หรอ\"
\"อีก5วันเธอรอชั้นที่บ้าน ไม่งั้นเธอตายแน่ยัยนักพนัน\"
\"เชอะ\"วันนี้นายมาโกโตะมารบกวนชั้นทุกพักเลย
\"พี่นิ พี่บีคะพี่ไชน่าเป็นแฟนพี่มาโกโตะจริงหรอคะ\"
\"คงใช่พี่ก็ไม่รู้\"ดูยัยบีตอบ
\"เด็กโง่ไปกัน\"
\"ไปไหน\"
\"เที่ยวไง\"
\"เรียนก่อนตอนเย็นก็ได้\"
\"วันนี้เรียนแค่ครึ่งวันไม่ใช่หรอ\"
\"อือ\"
ตอนนี้ช้นกะนายมาโกโตะสนิทกันมากขึ้นจนใคร ๆ ก็หาว่าเราเป็นแฟนกันทั้งที่ความจริงทุก ๆ คนคิดไปเองซะมากว่า
มีแต่คนคิดว่าฉันเป็นแฟนตาบ้านั่นอะ ทำไงดี
\"นี่เธอ\"
\"เธอเป็นใคร\"
\"เป็นใครก็ช่าง เธอเป็นแฟนมาจังหรอ\"เอาอีกแล้วอดีตเป็นตาบ้ามาถามถึงคนรักเก่า
\"จะบอกไว้ให้เอาบุญนะ เธอกับมาจังไม่ควรคู่กัน มาจังแค่คบเธอเล่น ๆ ควรทำความเข้าใจไว้ด้วย\"
ใครคบกับนายนั่นแต่ทำไมฉันรู้สึกเจ็บใจนะที่มีคนมาพูดอย่างนี้
\"ฉันจะพูดไว้เหมือนกันนะว่าชั้นกับมาจังอะไรของเธอไม่ได้เป็นแฟนกัน เราเป็นแค่รุ่นพี่กับรุ่นน้อง\"
\"แล้วทำไมมาจังเค้าบอกว่าเธอเป็นแฟนเค้า\"
\"จะไปรู้หรอ เลิกมาเซ้าซี้ได้แล้ว\"
\"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด\"ยัยนกหวีดกรี๊ด
พอจากที่ยัยนั่นพูดว่าตาบ้าคบกับชั้นเล่น ๆ ต่อจากเวลานั่นชั้นก็ได้แต่เหม่อลอย
\"ยัยเด็กโง่\"
\"นายมทำไม ไปหาแฟนนายซะสิ\"
\"อ่าวแฟนฉันก็เธอไง\"
\"ฟังนะ เมื่อตอนพักมีอดีตหรืออาจจะปัจจุบันด้วยมาทวงนายคืน ไปหาเธอซะสินายจะมายุ่งกับชั้นทำไม และเธอก็พูดว่า
นายคบกับชั้นเล่น ๆ \"
\"เธอหึงชั้นหรอ\"
\"เปล่า ฉันแค่ไม่อยากยุ่งกับคนที่มีเจ้าของ\"
\"งั้นถ้าฉันไม่มีใคร เธอก็จะคบกับฉันนะสิ ใช่มั้ย\"
\"ไม่ ชั้นจะไม่ยุ่งกับนายแล้ว\"
\"แต่ฉันรักเธอนะ รักมากด้วย\"
\"นายพูดอย่างนี้มากี่คนแล้ว\"
\"เธอคิดอย่างนี้หรอ เสียดานนะที่ฉันได้แต่คิดว่าเธอเป็นคนที่ฉันจริงจังด้วย เธอเป็นคนแรกและคนเดียว\"
\"หยุดเถอะนายพยายามพูดยังไงชั้นก็ไม่เชื่อนายอีกแล้ว\"
\"เธออยากให้ชั้นกลับไปหาพวกผู้หญิงใจง่ายพวกนั่นหรอ\"
\".....\"
\"ถ้าเธออยากให้ชั้นไปขนาดนั้น ชั้นก็จะไปก็ได้\"
\"ลาก่อน\"
ฉันวิ่งหนีนายมาโกโตะและตั่งแต่วันนั้นชั้นก็พยายามหลบหน้านายมาโกโตะตลอด
   วันนี้ชั้นเห็นนายมาโกโตะเดินกับสาวน้อยน่ารักหรือยัยนกหวีดนั่นแหละแล้วพวกเค้า 2 คนก็เดินมาแย่แล้วทำไงดีอะ
เดินมาทางนี้ด้วย
\"หวัดดีเด็กโง่\"นายมาโกโตะยังคงเรียกชั้นเหมือนเดิมเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
\"รุ่นพี่มีอะไรหรือคะ\"
\"แฟนฉัน รู้จักกันไว้ แล้วเจอกันที่บ้านนะทำอาหารเผื่อนาตาลีด้วย\"
\"อือ\"
\"ไปกันเหอะนาตาลี\"

   บทที่ 7
   นายนั่นกลับบ้านมาพร้อมกับเหล้า 1 ขวดและอาหารที่เตรียมไว้ได้เย็นชืดหมดแล้วนายนั่นเดินเข้ามาใกล้แล้วก็เอ่ยปาก
บอกบางอย่าง
\"เธอพอใจแล้วใช่มั้ยที่ฉันไปคบกับคนอื่น เธอมีความสุขแล้วใช่มั้ย\"
\"ใช่แล้วไง นายมีอะไร ถ้าไม่มีชั้นก็จะได้ไปนอน\"
\"ไม่\"
เสียงนายทำให้ชั้นตกใจ ตอนนี้นายมาโกโตะน่ากลัวมาก ๆ ชั้นยังไม่เคยเห็นนายมาโกโตะเป็นอย่างนี้มาก่อนเลย
\"เธอต้องอยู่กับชั้นไม่ว่ายังไง\"
\"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด\"
นายมาโกโตะกำลังลากชั้นเข้าไปในห้องนอนซึ่งฉันก็รู้ว่านายมาโกโตะกำลังจะ
\"ชั้นจะไม่ให้เธอไปไหนอีกแล้ว ชั้นรักเธอเธอได้ยินมั้ย ชั้นรักเธอ\"
นายมาโกโตะตะโกนดังไปทั่ว
\"ฮือ ฮือ นายอย่านะ หยุดเดี๋ยวนี้ \"
\"ไม่เธอต้องเป็นของชั้น อยู่กับชั้น\"
ถ้าชั้นยอมนายนี่คงไม่ได้ชั้นต้องทำอะไรบ้าง
\"เพียะ\"
ฉัน ฉันตบหน้านายมาโกโตะฉันขอโทษ
\"เธอ\"
\"นายคิดว่าฉันเป็นของเล่นรึไง นายคิดว่าชั้นไม่มีจิตใจรึไงที่นายจะมาทำอะไรก็ได้\"
\"เธออยากไปจากชีวิตชั้นขนาดนั้นเลยหรอ\"
\"ใช่เพราะนาย นายมัน ฮือ นายมันไม่เคยแคร์ความรู้สึกของชั้นบ้างเลย\"
\"ทำไมชั้นจะไม่แคร์ แล้วเธอละเคยคิดบ้างมั้ยว่าชั้นเจ็บปวดขนาดไหนที่ต้องไปคบกับคนอื่น ๆ ที่ชั้นไม่ได้รักเค้าเธอเคยแคร์
ชั้นบ้างมั้ยละ\"
ชั้นกับนายมาโกโตะเถียงกันดังมาก ๆ
\"งั้น ฉันขอโทษ ชั้นจะไม่รบกวนเธออีกต่อไป เธอไปได้แล้ว\"
\"ได้ชั้นจะไปแต่ก่อนจะไปชั้นมีอะไรจะบอกเธอก่อน\"
\"มีอะไรก้รีบพูดแล้วรีบไป\"
ตอนนี่ฉันรู้แล้วว่ฉันรักใครและฉันก็คงจะไม่ได้อยู่กับนายอีกแล้ว
\"ฉันรักนย รักมาโดยตลอดแต่ตอนนี้ฉันคงไม่ได้อยู่กับนายอีกต่อไปแล้ว ชั้นจะไปนิวซีแลนด์\"
\"เธอพูดจริง ๆ หรอ\"
\"ถึงชั้นไม่ไปชั้นก็คงอยู่กับนายอีกไม่ได้\"
\"ทำไมละ\"
\"ชั้นเป็นมะเร็ง ดังนั้นชั้นจะไปใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ให้มีความสุขมากกว่านี้\"
\"แต่....ไชน่า ฉันขอโทษ\"
\"ไม่เป็นไร ลาก่อนนะคะรุ่นพี่มาโกโตะ\"
จากวันนั้นชั้นก็เตรียมตัวที่จะไปนิวซีแลนด์และไม่ได้เจอพี่มาโกโตะอีกเลย
\"ไชน่า ไชน่าาาาา\"
\"โอ๊ย เธอตะโกนทำไมไอ้นิบ้า\"
\"อ่าว ก็ฉันเรียกเธอตั้งหลายรอบแล้วแต่เธอไม่ฟัง ช่วงนี้เธอเป็นอะไรไม่ยอมพูดไม่ยอมจา แถมยังนั่งเหม่อลอยอีก เออแล้วก็
เรื่องพี่มาด้วยอะทะเลาะกันหรอ\"
\"เปล่านี่มีไรรึเปล่า\"
\"ก็เห็นพี่เดกับพี่ชาลีพูดนะว่า\'ไอ้มานะเอาแต่กินเหล้าแถมยังเพ้อถึงแต้ไชน่า\'พี่เดพูดอย่างนี้อะ\"
เฮ้อ ฉันขอโทษนะที่ต้องพูดออกไปให้นายไม่สบายใจทั้งที่ความจริงฉันไม่เป็นอะไรเลย ขอโทษนะ

   บทที่8
   \"กรี๊ดมาจังเป็นไรไป\"
\"ไม่เป็นไรครับ แค่อกหัก\"
\"อ่าว นาตาลีไม่ได้ทิ้งมาจังไปนี่\"
\"นี่นาตาลีฟังนะ ผมไม่เคยรักคุณเข้าใจมั้ยผมรักแค่ไชน่า ผมรกไชน่า\"
\"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด มาจังกลับมานะอย่าทำอย่างนี้กับนาตาลีนะ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด\"
\"ไชน่า\"
นายมาโกโตะเข้ามาในห้องแล้วเรียกฉัน
\"พี่มา\"
\"ฉันจะไม่ให้เธอไปไหนอีกแล้วไชน่า\"
\"แต่ฉันตัดสินใจแล้ว\"
\"ไม่ ฉันขอแค่เธอยู่กับชั้น อยู่ในที่ ๆ ชั้นสามารถเห็นและสามารถให้ความรักกับเธอได้ ไม่ว่าเธอจะเป็นอะไรไปจะพิการหรือเธอ
จะเป็นอะไรที่ร้ายแรงกว่านั้นชั้นก็ยอมอยู่กับเธอจาวันที่ฉันตาย\"
\"ฮือ ฮือ\"
เมื่อเลิกเรียนฉันก็ปรับความเข้าใจกับมาโกโตะ(เริ่มเรียกเป็นมาโกโตะแล้ว)และบอกความจริง
\"นี่\"
\"หือ\"
\"วันหลังอย่าทำแบบนี้อีกได้รึเปล่า สัญญานะ\"
\"อือ ฉันก็จะรักนายจนวันตายเลย\"
โครม
\"มาโกโตะ\"
\"ไชน่า\"
เรา 2 คนถูกรถชนแล้วถูกพาไปร.พ.(โรงพยาบาล)
\'นายสัญญาแล้วนะว่าจะอยู่ด้วยกัน\'
\'เธอสัญญาแล้วนะว่าจะอยู่ด้วยกันตลอดไป\'
สุดท้ายหมดก็ไม่สามารถช่วยชีวิตพวกเราไว้ได้เพราะได้โดนรถชนอย่างแรงแต่ถึงยังไงชั้นก็ไม่เสียใจเพราะไม่ว่าชาติไหน ๆ ก็จะมี
มาโกโตะอยู่ด้วย ฉันรักนายเสมอนะมาโกโตะ
จาก ไชน่า
@#$@#$@#$@#$