เจ้าตัวหนอน

เนื้อเรื่อง

งืม..  หนอนจะมีความรู้สึกมั๊ยน๊า..  อยากรู้ว่า  พวกมันจะคิดอะไรกันบ้าง
    
     วันนี้  ผมได้มีโอกาสสังคายนาความโสโครกอีกด้านหนึ่งของผมซะที  ถังขยะครับ  ได้ฤกษ์เทขยะที่อัดไว้จนล้นออกมา  มีเจ้าหนอนตัวน้อยๆ วิ่งเล่นกันเพ่นพ่านเลย  หลังจากที่พยามกลั้นหายใจเลี่ยงกลิ่นที่เย้ายวนจนแทบอ้วกแล้ว  ผมก็สามารถรัดปากถุงได้สำเร็จ  ใช้ยางรัดน่ะครับ  ปกติแล้วผมจะเอาปลายด้านต่างๆ ของถุงขยะมาผูกเข้าด้วยกันเพื่อมัดปากถุง  แต่คราวนี้ผมกลับใช้ยางมัดแทน  เพราะอะไรน่ะหรือครับ    ..ผมเกลียดหนอน
    
     หลังจากที่ผมเอาถุงขยะไปทิ้งเป็นที่เรียบร้อยแล้ว  ก็เหลือบไปเห็น  หนอนสีขาวๆ 2-3 ตัวยังหลุดรอดกระดึ้บๆ (ขออภัยครับ  ผมไม่รู้จะหาคำอะไรมาแทนกระดึ๊บๆ ดี) อยู่บนพื้นแถวๆ ถังขยะ  แต่ก็ไม่ได้สนใจ  คิดว่ายังไงๆ เดี๋ยวมันก็ตายไปเอง  หันไปทำอย่างอื่นได้ซักพัก  ไม่รู้เป็นไง  ใจมันเรียกร้องให้หันกลับไปดูเจ้าหนอนน้อยนั้นอีก  คราวนี้ไม่ได้มองผ่านๆ เหมือนคราวแรก  แต่ผมกลับเดินไปนั่งยองๆ อยู่ริมประตูเพื่อจะไปดูหนอน (ถังขยะอยู่ข้างนอกครับ)  ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าผมจะไปดูมันทำไม  
    
     ตัวแรก  ผมเห็นมันกระดึ๊บๆ ไปตามพื้น  ก็เหมือนหนอนทั่วๆ ไป  แต่ลองมองอีกที  เอ๊ะ มันแปลกๆ แฮะทำไมเจ้าหนอนตัวนี้มันกระดึ๊บซะเร็วเชียว  ทำหยั่งกะอยากจะได้แชมป์โอลิมปิค  เหลือบไปมองเจ้าหนอนอีกตัวนึง  อนิจจา  มันตายเสียแล้ว  รอบตัวของมันเต็มไปด้วยฝูงมด  ผมเองก็ไม่รู้หรอกนะว่า  มันตายแล้วมดจึงขึ้น  หรือว่ามันตายเพราะมดกันแน่  แต่ผมก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรนักหรอก  ก็ผมต้องการให้มันตายอยู่แล้วนี่  ไม่งั้นผมก็เดินผ่านประตูนี้แบบระแวงๆ เหมือนกัน
    
     ส่วนเจ้าตัวสุดท้ายที่ผมได้เห็น  เจ้าหนอนตัวนี้มันยังไม่ตาย  แต่พอผมดูแล้ว  รู้สึกสงสารมันมากกว่าเจ้าตัวโอลิมปิก  และก็มากกว่าเจ้าตัวที่ตายแล้วด้วย  เจ้าตัวสุดท้ายนี้มันไม่ได้กระดึ๊บเหมือนเจ้าโอลิมปิก  ไม่ได้นอนนิ่งเหมือนเจ้าตายแล้ว  แต่มันกำลังกลิ้งไปมาบนพื้น  อ่านแล้วอาจจะดูตลก  แต่ภาพที่ผมเห็นนั้นมันไม่ตลกเลย
    
     เจ้าตัวสุดท้ายมันกำลังกลิ้งไปมา  ด้วยความทรมาน  คุณๆ อาจคิดว่า  ผมไปรู้ใจมันได้ยังไง  แต่ถ้าคุณได้เห็นภาพเดียวกับผม  ผมเชื่อว่าคุณเองก็ต้องคิดอย่างนั้น  ผมคิดว่าสาเหตุอาจมาจากมด 4-5 ตัวที่เกาะอยู่รอบๆ ตัวมัน  ไม่ต้องสงสัยเลย  ยังไงผมก็คิดว่ามันโดนมดกัด  เวลาผมโดนมดกัดก็จะรู้สึกเจ็บๆ คันๆ  บางคนถึงขนาดบวมเป็นตุ่ม  แล้วเจ้าหนอนตัวน้อยๆ ตัวนี้ล่ะ  เจ้าหนอนที่โดนมดรุมกัด  ทำอะไรไม่ได้  ต่อสู้ไม่ได้  ได้แต่ดิ้นไปมาอย่างทุรนทุราย  รอเวลาที่จะเป็นเหมือนเจ้าตายแล้ว  
    
     ผมสงสารมัน  แม้ว่าผมจะเกลียดมันก็ตาม  แม้ว่าพอเอาไปเล่าให้พี่สาวฟังแล้วจะโดนด่าว่าบ้ากลับมาก็ตาม (พี่สาวผมเกลียดหนอนมากกว่าผมอีก)  แต่ผมก็ทำอะไรไม่ได้  ผมช่วยมันไม่ได้  ก็ได้แต่คิดว่า  จากนี้ไปผมจะรีบทิ้งขยะสด  ไม่ให้มันเน่า  ไม่ให้เกิดเจ้าหนอนน้อยขึ้นมาอีก  ซึ่งผมเองก็ไม่รู้ว่า  จะจำความคิดนี้ไปได้อีกนานซักแค่ไหนกันเชียว
    
     นี่ไม่ใช่บทความเชิงปรัชญานะครับ  ไม่ใช่นิยาย  ไม่ใช่ข้อความชวนให้คิด  ผมแค่อยากจะเล่าให้เพื่อนๆ ได้อ่านกันเท่านั้นเอง  ไม่ต้องกลับไปนั่งนึกหรอกครับว่า \"เอ๊ะ ไอ้นี่มันตั้งใจจะสื่ออะไรกันแน่\"  ผมก็แค่อยากเล่าเท่านั้นเอง  มันเป็นแค่ประสบการณ์นึงที่ผมได้เจอเกี่ยวกับหนอน  แล้วคุณล่ะครับ  มีอะไรอยากจะเล่าสู่กันฟังบ้างมั๊ย