โอ้ว....จอร์จ

เนื้อเรื่อง

ผมก็เป็นแค่เด็กชายธรรมดาๆ คนหนึ่ง ความจริงแล้วตัวผมนั้นมีชื่อเล่นว่าเชน แต่ไม่รู้ทำไมใครๆถึงมักเรียกผมว่า ‘เห็ด’  ผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไม  เพราะอะไรถึงเรียกกันได้เรียกกันดีนัก ชื่อดีๆมีไม่เรียก
    แต่ก็ช่างเหอะ ชื่อนั้นสำคัญไฉน มาเข้าเรื่องดีกว่า เรื่องอะไรน่ะเหรอ ที่ทำให้ผมดูเป็นเด็กที่พิเศษกว่าคนอื่น ความจริงผมก็ว่ามันออกจะเป็นเรื่องธรรมดาสามัญจะตายไป....
    งั้นก็มาฟังกันดีกว่า ผมมีสัตว์เลี้ยงแสนรักอยู่ตัวหนึ่ง มันชื่อว่า ‘จอร์จ’ ผมหลงใหลในตัวจอร์จ ตั้งแต่แรกเห็น มันเป็นสัตว์เลี้ยงที่น่ารักแล้วก็พิเศษกว่าตัวไหนๆของผม ผมเคยคิดว่านะ ผมน่ะเป็นคนรักสัตว์ที่สุด ไม่ว่าหมาแมว นก ปลา อะไรผมก็เคยเลี้ยงมาหมดแล้ว แต่แล้วเมื่อผมได้มาพบกะจอร์จ ผมก็รู้สึกว่าตัวผมจริงๆที่ถูกปิดตายอยู่ได้หลุดออกมาจากก้นบึ้งข้างในแล้ว
    จอร์จเป็นสัตว์ที่เลี้ยงง่าย  น่ารัก น่าเอ็นดู ทะนุถนอม แถมยังพกพาสะดวก ไม่เปลืองพื้นที่ คุณหลายๆคนเมื่อลองย้อนนึกถึงสมัยเด็ก คุณบางคนก็อาจจะเคยคิดอิจฉาเพื่อนเหมือนกับผม  ที่เห็นเพื่อนร่วมห้องเอาสัตว์เลี้ยงแสนรักมาอวดโฉมที่ร.ร. เอาหนูมา เอากระรอกมาใส่กระเป๋า เสื้อ กระเป๋าพละ ช่างน่าอิจฉาเสียจริง เพราะแต่ก่อนผมยังไม่ได้รับอนุญาตให้เลี้ยงสัตว์นี่นา แต่ตอนนี้ผมไม่รู้สึกอะไรแล้วหรอก  ก็ผมน่ะมีจอร์จอยู่แล้วนี่ ตอนนี้ไม่ว่าจะไปไหนผมก็มักจะพาจอร์จไปด้วย เราเป็นคู่หูกันเลยหล่ะ
    จอร์จของผมเป็นสัตว์เลี้ยงที่วิเศษที่สุด มันทำอะไรได้ตั้งหลายๆอย่างน่ารักที่สุด  แต่ที่ผมชอบมากที่สุดก็คงจะเป็นตอนที่เค้ากระพือปีกได้จังหวะนี่แหละ เป็นเสียงที่ไพเราะชวนน่าหลงใหลเสียงเหลือเกิน และยิ่งตอนที่จอร์จ โบยบินท่วงท่านั้นดูน่าเกรงขามยิ่งนัก  เมื่อจอร์จโบยบินเมื่อใดทุกคนก็ต่างหลีกทางให้ ผมยังคิดอยู่เลยทำไมจอร์จช่างยิ่งใหญ่เช่นนี้  และยิ่งตอนที่จอร์จวิ่งมาหาผม เส้นผมของจอร์จก็โบกสะบัดเป็นอะไรสวยงามจริงๆ  
    ยังไม่หมดเท่านั้นนะเท่าที่ผมสังเกตอยู่ตอนนี้ผมว่า จอร์จน่ะก่ลังมีคู่แล้วหละ ตัวเธอเล็กและเรียวกว่าจอร์จ ดวงตาของเธอมีสีน้าตาลอมเหลือง หน้าตาน่ารักทีเดียว ผมเรียกแฟนเจ้าจอร์รมันว่าลิซ่าน่ะ
    แต่แล้วเรื่องที่ผมไม่คาดฝันมาก่อนก็เกิดขึ้น หลังจากที่จอ์จมีลิซ่าได้ไม่นาน ก็เกิดโศกนาฎกรรมขึ้น ลิซ่าเดินเข้าห้องน้าแล้วประสบอุบัติเหตุ  ลื่นตกพื้นห้องน้า  ทำให้ลำตัวพลิกคว่ากับพื้น ผมไปช่วยเธอไว้ไม่ทัน เหตุการณ์นี้ทำให้เจ้าจอร์จซึมไปทีเดียว ผมเองก็โกรธญาติพี่น้องที่บ้านผมเหมือนกัน ทํไมในเมื่อเค้าเจอลิซ่าที่ห้องนาก่อนแล้วเค้าไม่ช่วยเธอหละจะให้ชีวิตนึงๆต้องตายไปต่อหน้าต่อตาน่ะหรอ ผมไม่เข้าใจจริงๆ
    และแล้วเรื่องที่ผมไม่อาจจะให้อภัยตัวเองก็เกิดขึ้น วันนั้นตอนที่ผมนอนดูทีวีกับจอร์จอยู่ ฉับพลันที่ผมพลิกตัวกลับมาข้อศอกของผมก็ไปถูกหัวจอร์จเข้า “กร๊อบ !” เกิดเสียงดังขึ้นเมื่อผมยกข้อศอกตัวเองขึ้นก็พบว่า หัวจอร์จได้มาติดอยู่ที่ข้อศอกผมเรียบร้อยแล้ว และเมื่อผมก้มลงมองที่พื้น ผมก็ได้พบร่างจอร์จดิ้นแด่วๆอยู่ตรงหน้า  
    วินาทีนั้นผมทำอะไรไม่ถูกหัวสมองมันกลวงไปหมด นี่ผมทำอะไรลงไป  แต่แล้วผมก็จำได้ว่าในหนังสือที่เคยอ่าน เค้าบอกว่าสัตว์อย่างจอร์จถ้าหัวขาดจะยังมีชีวิตไปต่อได้อีก 9 วัน อะไรน่ะ คุณถามผมว่าจอร์จตกลงเป็นสัตว์อะไรกันแน่น่ะหรอ  อ้าว คุณยังไม่รู้อีกหรอ !? ก็แมลงสาบหรือกระจั๊วที่วกคุณเรียกกันไง
    ดังนั้นผมจึงเหลือเวลาอยู่กับจอร์จหัวขาดเพียงแค่ 9 วัน 9วันนี้เป็น 9 วันพิเศษสุขที่ผมจะไม่มีวันลืมเลยทีเดียว  ผมพาจอร์จไปหาเพื่อนๆทุกคนที่ผมรู้จัก และทุกคนก็ล้วนแต่ทึ่งที่เจอแมลงสาบหัวขาดที่ยังเป็นๆอยู่ “โอ้ว...มันเยี่ยยมมากจริงๆเลยจอร์จ”  “โอ้วว...พระเจ้าจอร์จ มันช่างสุดยอดจริงๆ”  เพื่อนผมต่างอุทานเพราะทึ่งในความสามารถของจอร์จ   หลายคนอาจจะสงสัยว่าไอ้จอร์จ เนี่ยมันเป็นใครกันแน่ ผมก็อยากจะบอกไว้ตรงนี้เลย ว่า จอร์จที่ว่าก็คือสัตว์เลี้ยงแสนรักของผมไงหล่ะ  ผมจะไม่มีวันลืมวันเวลาที่ได้อยู่กับแกเลย  แกเป็นแรงบันดาลใจที่ทำให้ผมตั้งชมรมคนรักกระจั๊วะแห่งประเทศไทยขึ้นและผมก็จะสานมันต่อไปเรื่อยๆเพื่อพี่น้องที่รักกระจั๊วะเหมือนกับผม... ........ลาก่อน จอร์จที่รัก

บอกกล่าว  ตัวละครและเรื่องที่ปรากฏในเรื่องนี้ เป็นเพียงเรื่องที่แต่งขึ้นเพื่อความบันเทิง  เป็นเพียงแค่ประสบการณ์ส่วนหนึ่งของผู้แต่งเท่านั้น ไม่เกี่ยวข้องกับเหตุการณ์ หรือบุคคล สถานที่ที่มีอยู่จริง
ปล.  ไหนๆก็ทนอ่านจนจบแล้วยังไงๆก็ช่วยกันคอมเมนท์หน่อยหละกัน จะเป็นพระคุณอย่างสูง นี่มันเป็นเรื่องสั้นที่เราแต่งเรื่องแรกเลยอ่ะ ^^ ขอบคุณคร้าบบบ