เก็บไว้ในส่วนลึกของหัวใจ

เนื้อเรื่อง

\" ความรัก \" ฉันเป็นคนคนหนึ่งที่ศรัทธาในความรัก เชื่อในเรื่องคู่แท้และพรหมลิขิต
แต่คำคำนี้กลับทำให้ฉันต้องจมอยู่กับความทุกข์ทรมาน
\"สองปีแล้วสินะ\" ฉันพึมพำกับตัวเอง \" พร้อมกับน้ำตา \"


. .  .  มันเหมือนมีดเล่มเล็กที่ค่อยๆกรีดลืมเข้าไปจนถึงขั้วหัวใจ
บางทีการที่เรารู้จักกันเพียงแค่เวลาไม่นานมันอาจจะทำให้ใครบางคนไม่รู้สึกอะไร
แต่สำหรับฉันเวลาแค่น้อยนิดก็เพียงพอแล้ว กับการที่จะรักใครสักคนนึง
  ตลอดเวลาที่เราคบกันเขาดีกับฉันเสมอ วันที่ฉันเหงาก็มีเขาเป็นเพื่อน
หาเรื่องตลกๆมาเล่าให้ฟัง เรายิ้มและหัวเราะด้วยกันพร้อมน้ำตา
วันไหนที่ฉันร้องไห้เค้าจะรั้งฉันเข้าไปกอด
ฉันสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นที่แผ่ซ่านไปถึงหัวใจ
ไม่มีวันไหนเลยที่ฉันจะลืมสัมผัสที่อบอุ่นเหล่านั้น
ความรักของเราค่อนข้างยากลำบาก ที่บ้านของเราต่างไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่
เราต้องฝ่าฟันอุปสรรคมากมาย แต่..ฉันก็ทนได้
เพราะฉันรุ้ว่าไม่ว่าจะเป็นอย่างไรก็จะเราเคียงข้างกันเสมอ
จากคนที่ไม่เคยอดทนกับสิ่งใดดลายเป็นคนที่อดทน ยอมเหนื่อยเพื่อเขา
ยอมทนรับกับความกดดันจากคนรอบตัว ฉันต้องเสียน้ำตาหลายครั้งให้ความรักของเรา
ฉันไม่ค่อยมีเวลาให้เขาสักเท่าไหร่ ชวนไปดูหนัง กินข้าว ฉันก็ไปไม่ได้
จนวันนึงเขาเดินออกจากชีวิตฉันไป

\" ผมว่าเราไปด้วยกันไม่ได้\"  เขาเป็นคนเริ่มการสนทนาก่อน

\" . . . .\"

\". . . . .\"  เราทั้ง2คนต่างตกอยู่ในความเงียบ

\" หมายความว่าอะไร\" ฉันเริ่มถามด้วยเสียงที่สั่นเครือพร้อมกับน้ำที่เอ่อล้นจากดวงตา

\" เราเลิกกันเหอะนะ \" ในที่สุดเขาก็เอ่ยคำคำนี้ออกมาคำที่ฉันไม่คิดว่าจะได้ยิน


    ฉันไม่โกรธ เกลียดเขาเลยเพราะฉันคิดเสมอว่าฉันเป็นคนผิดเอง \" ผิดที่ไม่ดูแลเขาให้ดี \"
ฉันหลอกตัวเองว่ายังมีเขาอยู่ข้างกาย โทรไปหาเขาเหมือนเดิมทุกๆวัน
แล้วมันก็เหมือนว่าฉันถูกเขาบีบหัวใจอย่างแรงเมื่อรู้ว่าวันรุ่งขึ้นเขาก็มีคนใหม่
ทุกสิ่งที่ฉันเก็บไว้ในใจได้พรั่งพรูออกมาเป็นน้ำตา
น้ำตาคือเพื่อนที่ดีที่สุดสำหรับฉัน \" ฉันถูกคนที่ไว้ใจที่สุดทำร้าย \"

เขา . . .เกิดวันที่ 25 เมษา
เขา. . .ชอบ Message มากกว่าโทรศัพท์
เขา. . .มักจะดุฉันเสมอถ้าฉันไม่ยอมกินข้าว
เขา . . . ชอบงอนเวลาที่ฉันเถียง
เขา . . .จะปกป้องฉันเสมอ
เขา . . .มักเรียกฉันว่าสุดที่รัก และฉันก็จะเรียกเขาว่า คนดี
เขา. . . จะปลอบฉันเสมอทุกครั้งที่ฉันฝันร้าย

   ฉันจดจำทุกอย่างที่เกี่ยวกับเขาได้ดี แม้ว่าพยายามที่จะลืมมันไปแล้ว
แต่ยิ่งพยายามที่จะลืมเท่าไหร่กลับยิ่งจำได้มากขึ้นเท่านั้น
มันเหมือนกลับที่ฉันกลัวเงาตัวเอง พยามยามจะไล่มันออกไปแต่ก็ทำไม่ได้
ฉันทำได้แค่เพียงเก็บความรู้สึกดีๆไว้ในห้วงที่อยู่ส่วนลึกของหัวใจ
และยิ้มรับกับทุกสิ่งแม้ว่าบาดแผลที่เค้าทำไว้จะยังไม่จากหายไป
... อย่างน้อยฉันก็ยังยิ้มให้กับตัวเองได้ว่าครั้งนึงฉันเคยมอบรักแท้ให้กับคนคนหนึ่งอย่างหมดใจ . . .

  จากที่เคยอ่อนแอ  กลายเป็นคนใหม่ที่เย็นชา  รู้จักแต่คำว่า เรียนกับเรียน
มีคนหลายคนที่ผ่านเข้ามาในชีวิตฉัน เราพยายามเรียนรู้ซึ่งกันและกันแต่ทุกครั้งก็ต้องจบด้วยคำว่า “ เพื่อน “
ไม่มีใครเลยที่จะทำให้ฉันรู้สึกอบอุ่น เวลาที่อยู่ใกล้เหมือนกับเค้าคนนั้น
ฉันไม่รู้ว่ามันเป็นเพราะอะไร หรือว่าหัวใจของฉันมันได้ถูกทำลายไปแล้ว  

“ ฉันมันไม่มีค่าพอกับการที่คนอื่นจะมารัก  “

คำคำนี้ยังคงอยู่ในใจฉันตลอดเวลา 2 ปี....