มิตรภาพของเด็กมอ.ปัต

เนื้อเรื่อง

เขตรั้วสีบลู   สร้างความเชิดชูสงขลานครินทร์


นี่คือประโยคบางส่วนของเนื้อเพลงประจำมหาวิทยาลัยของเราเองหละ   มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์  วิทยาเขต ปัตตานี

เนื่องจากวันรับปริญญาของรุ่นพี่ใกล้เข้ามาทุกที  จึงรู้สึกว่าจะได้ยินเพลงนี้บ่อยๆ เพราะเห็นพวกพี่เค้ามาต่อแถวซ้อมรับปริญญา

ฟังแล้วรู้สึกว่ามีพลัง และขนลุกนะ ที่พูดมาเนี่ยไม่ได้เว่อร์นะก็มันจิง ๆ อะ เพราะเราภูมิใจในความเป็นลูกพระบิดานี่นาไม่ผิดใช่ป่ะ





เมื่อคืนพวกพี่ ๆ ว่าที่บัณฑิต เค้ามาพาพวกเราชาวเอกภาษาจีนไปเลี้ยงกัน  ดูพวกพี่เค้ามีความสุขกันนะ กรี๊ดกร๊าดกันใหญ่

กอดกันกลมเลย แบบว่าไม่ได้เจอกันเพราะต้องแยกย้ายกันไปทำงาน เม้าท์กันจน เหล่าซือพูดเลยว่า  

\"เด็กเอกจีนนี่มันพูดมากไม่เปลี่ยนไปเลย  และก็เป็นทุกรุ่น\"  (เอะ เราจะดีใจหรือเสียใจดีหว่า)

พวกพี่ ๆกลับมาเนี่ยดูดีขึ้นทุกคนเลยอะ    แต่พวกพี่ ๆ เค้าบอกนะว่า ตอนเรียนเนี่ยสบายที่สุดแล้วหละ

และก็สนุกด้วย  แต่พอด้องไปทำงานนะมันต้องรับผิดชอบมากขึ้น สังคมของการทำงานก็มีแต่แก่งแย่งชิงดีกัน

และถ้าเป็นไปได้อยากจะกลับมาตั้งใจเรียนให้มากกว่าเดิม  พี่เค้าเลยเตือนพวกเราว่าให้ตั้งใจเรียนให้มากๆนะน้อง

อย่าดื้อกับอาจารย์  อย่าคุยกันมากนัก  และก็อีกหลายอย่างที่พี่เค้าแนะนำพวกเรานะ  





พี่หลายคนก็บ่นนะว่าคิดถึง มอ.ปัตตานีมากๆ เลย คิดถึงร้านน้ำชาด้วย   (เอ๊ะยังงัย) ก็แบบว่าสมัยเรียนนะพวกพี่ ๆ แก

ไปนั่งกันไม่ค่อย จาบ่อยเลย แค่เกือบทุกคืนเอง (เด็กมหาลัยต่างจังหวัดก็แบบนี้หละนั่งเล่นร้านน้ำชาไม่ค่อยได้ไปผับบาร์กัน)

ระหว่างสองข้างทางถนนสาย มอ. เมื่อคืน  ร้านอาหาร  ร้านน้ำชา มีป้ายแสดงความยินดีบ้าง แสดงความอาลัยคิดถึงบ้าง

และภายในก็ เต็มไปด้วยว่าที่บัณฑิตคณะต่างๆที่มาเลี้ยงแสดงความยินดีกับรุ่นน้องของตัวเองมองแล้วดูครึกครื้นและอบอุ่นดีเนอะ



4 ปีในรั้วสีบลูแห่งนี้ มันคงเป็นช่วงที่มีความหมายกับลูกพระบิดาทุกคนเลยนะ  เพราะ มอ. ปัตตานีแห่งนี้เป็นสังคมเล็ก ๆ

ที่มีความอบอุ่น  เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ต่อกันและกัน  ไม่ว่าจะเป็นรุ่นพี่ต่อรุ่นน้อง  หรือว่าจะ  เพื่อนต่อเพื่อน  ความสัมพันธ์กลมเกลียว

ที่เกิดขึ้นจากการรับน้องที่อบอุ่นช่วยให้เกิดมิตรภาพที่มั่นคงตลอดไป






ถนนสายมอ......

ถนนสายนี้จริง ๆ แล้ว เค้าเรียกว่าถนน เจริญประดิษฐ์  แต่พวกเด็กมอ  รวมถึงคนปัตตานีเค้าจาเรียกว่าถนนสายมอ

ถนนสายนี้รถเยอะจิงๆ เลยนะ  ยิ่งเวลาเลิกเรียนไม่ต้องพูดถึงเลยจ้ะ  

นอกจากนี้นะถนนสายมอ  ยังเด็มไปด้วยของกินที่อร่อยมากมายเลย

จำได้ว่าตอนรับน้องพี่เค้าบอกว่า มอ.ย่อมาจาก คำว่า มาแล้วอ้วน





~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~