สารรัก..จากฝั่งฟ้า

เนื้อเรื่อง

ฉันนั่งมองจดหมายฉบับหนึ่งที่เพิ่งได้รับเมื่อเช้าจากบุรุษไปรษณีย์  มันเป็นจดหมายสีน้ำตาลอ่อนๆ  แสตมป์เป็นรูปภูเขาไฟฟูจิที่กำลังถูกปกคลุมด้วยหิมะในฤดูหนาว  ฉันมองมันด้วยความสงสัยว่ามันถูกส่งมาจากไหน  พอพลิกดูด้านหน้าซองจดหมาย  ฉันก็อดที่จะหัวเราะไม่ได้ว่ามัจ่าหน้าซองเป็นภาษาญี่ปุ่นไปซะนี้  ฉันคิดว่าบุรุษไปรณีย์คงส่งมาผิดที่แล้วล่ะ  แต่ตรงผู้รับเป็นภาษาอังกฤษและเป็นชื่อที่อยู่ฉันเปี๊ยบเลยความสงสัยทั้งหมดของฉันมันก็เก็บไว้ได้ไม่นาน  ฉันรีบแกะซองจดหมายอย่างเบามือที่สุด  ในใจของฉันตอนนี้อยากจะรู้เต็มทีว่าใครกันหนา   ฉันค่อยๆดึงกระดาษในซองออกมาอ่าน... ในนั้นเขียนเป็นภาษาญี่ปุ่นทั้งหน้าเลย  ฉันหัวเราะขึ้นอีกครังกับตัวเอง  ไม่รู้ว่าความรู้สึกที่อยากรู้ข้อความที่เขียนในจดหมายนั้นมันหายไปทันทีเมื่อรู้ว่าอ่านมันไม่ออก  ฉันลุกขึ้นส่ายหน้า  แล้วหยิบจดหมายฉบับนั้นไปเก็บไว้ในลิ้นชักที่อยู่ตรงหัวเตียงของฉัน
\"คงต้องให้พี่ฟ้าช่วยแปลแล้วล่ะ  \" ฉันรำพึงขึ้นกับตัวเอง  พี่ฟ้าที่ฉันพูดขึ้นเป็นอาจารย์สอนภาษาญี่ปุ่นอยู่ที่ศุนย์พัฒนาฝีมือแรงงานที่นี้  พี่ฟ้าเป็นอาจารย์แลกเปลี่ยนจากญี่ปุ่น  และมาอยู่สอนที่นี้ได้เกือบสองปีแล้ว  และที่ฉันได้รู้จักก็เพราะฉันเคยไปเคยกับแกได้สักสองเดือน
\"ภีมๆ  อยู่ไหนลูก  มีคนมาหาลูกแน่ะ\"  ฉันหูผึ่งขึ้นทันที  นั้นประไรเสียงแม่อีกตามเคย  คงจะเป็นเพื่อนซี้รายเดิม  \"นายนภพ\"แน่ๆ
ฉันวิ่งลงจากชั้นบนของบ้านอย่างรีบเร่ง  ก็ในใจกะแล้วเชียวว่า  ต้องนายนภพ  นั้นแหละ  มาทวงรายงานฉันอยู่ได้
(ยังไม่จบนะค่ะ  ตอนนี้ต้องขอตัวไปซ้อมดนตรีก่อน  แล้ววันหลังค่อยอ่านต่อ  ขอบคุณค่ะที่กรุณาเข้ามาอ่าน)