เรื่องที่ไม่อยากบอกของผู้เปนชาแมน

เนื้อเรื่อง

เรื่องมันเกิดขึ้นที่..................................................................    
วันนั้นผมกับเร็นและโฮโรโฮโร่ไปเที่ยวที่จังหวัดหนึ่ง
(ไม่รู้ว่าจะใช้ชื่ออะไรดีต้องขอโทษนะเจ้าค่ะ)
ออกเดินทางตั้งแต่เช้า พอไปถึงที่โรงแรมก็เย็นแล้ว  
ที่โรงแรมดูไม่เหมือนในรูปเป็นโรงแรมที่ดูโทรมและสกปรกมาก  
เมื่อเร็นเห็นสภาพโรงแรมจึงพูดด้วยความหงุดหงิด
เร็น – โว้ยอะไรกันว่ะ ใครเป็นคนจองโรงแรมนี้ว่ะ                                    
           ห่วยแตก  ชะมัดเลยจะให้ชั้นนอนโรมแรม
           นี้เนี่ยนะไม่เอาด้วยหรอก....  ไปเปลี่ยนโรงแรม
           เดี๋ยวนี้ ไป ไปเปลี่ยนเดี๋ยวนี้
โฮโรโฮโร่ – เอาน่ามันเย็นมากแล้วเรามาอยู่ไม่กี่วันเอง
                      ไม่เป็นไรหรอก
ผมซึ่งอยู่ในฐานะคนจองพูดอะไรไม่ออกเพราะตอนที่
ผมจองภาพในใบปลิวมันสวยมากมีทะเลสะอาดดูเป็นโรงแรมเล็กๆ
ที่เงียบสงบและเป็นส่วนตัวมากอีกเหตุผลหนึ่งที่ผมเลือกโรงแรมนั่น
เพราะมัน.....ถูกมากกกกกกกกกกกกกก
....................................................................................
เมื่อดวงอาทิตย์ลับขอบฟ้าไป เร็นก็อารมณ์เย็นลง  
ตั้งแต่เร็นโมโหผมก็ตามขอโทษเร็นตลอด  จนเร็นรำคาญเขาก็เลยให้อภัยผม
(อิอิ.......เป็นไง ลูกอ้อนของผม)ถึงตอนกลางคืน
พวกเราก็เลยไปนั่งดื่มเบียร์กันอยู่ที่ริมทะเลแต่เร็นไม่ดื่มด้วยเค้าก็เลยดื่มนมแทน........

โฮโรโฮโร่ – เอานี่   โฮโรโฮโร่ส่งกระป๋องเบียร์ให้ผมและ

                    โฮโรโฮโร่ก็ส่งต่อให้เร็นแต่เร็น....

เร็น – หึ ไม่เอาไม่อยากดื่มพวกนายเนี่ยดื่มแต่เบียร์อะไรกันก็ไม่รู้

โฮโรโฮโร่ –โถ่ เร็นบ่นเป็นผู้หญิงไปได้ นี่เอาไม่เอา  

                     โฮโรโฮโร่ ส่งนมกล่องให้เร็น

โฮโรโฮโร่ ก็พูดต่อว่า  - ชั้นรู้น่าว่านายไม่ชอบกินเบียร์

แล้วเร็นรับกล่องนมมาแบบไม่เต็มใจนัก พวกเรานั่งคุยกัน
อย่างสนุกสนานก็มีทะเลาะกันบ้างคุณคงรู้นะว่าใครทะเลาะกัน.
............................เวลาก็ผ่านไปเรื่อยๆ......
จนกระทั่งตี 1  พวกเราก็เมากันได้ที่ยกเว้นเร็น  พวกเราเริ่มง่วง
มากก็เลยไปนอนกัน(อย่าคิดมากนะ ห้องเดียวo.oกันแต่สามเตียง)
  เมื่อถึงห้องโฮโรโฮโร่ก็หลับเป็นตายไปแล้วเพราะฤทธิ์ของเบียร์
และเร็นไปอาบน้ำผมก็เลยเดินไปกะจะไปแอบดูเร็นอาบน้ำ
เฮ้ยไม่ใช่ตอนนี้ผมเริ่มรู้สึกมึนๆเล็กน้อยเพราะดื่มเบียร์ไป
ตั้ง 7 กระป๋องแต่โฮโรโฮโร่มันดื่มไปตั้ง11 กระป๋อง
มันก็เลยเมาแหลกลานเลย ผมหลับไปตั้งแต่ตอนไหนผม
ก็ไม่รู้ผมรู้สึกตัวมาอีกทีก็ประมาณตี 2 กว่าด้วยความรู้สึกที่
ว่าผมปวดฉี่มากแต่ผมไม่กล้าปลุกโฮโรโฮโร่เพราะมันเมามาก
ส่วนเร็นผมไม่กล้าปลุกอีกเหมือนกันเพราะผมกลัวผมไม่ได้
ไปฉี่ผมจะตายก่อนไปฉี่ผมเลยติดสินใจว่าผมจะไปคนเดียว
ขณะที่ผมกำลังจะลงจากเตียงเท้าของผมก็ไปโดนอะไรเข้าผมรู้สึก
มันเปียกๆด้วยว่าแล้วผมเจอเข้าแล้วผมโดนแน่ผมโดนแน่ๆเลย
ผมเห็นมันเป็นรูปร่างไม่ค่อยชัดอาจเพราะตาผมยังไม่เปิดดีหรือ
เมายังไม่ส่างรูปร่างที่ผมเห็นมันมีหัวโตมากตัวลีบๆลีบมากๆ  
ตอนนี้ผมทำอะไรไม่ถูกผมจึงถามออกไปว่า  คุณตายที่นี่หรอ?
มันส่ายหน้าช้าๆ  ผมหันไปถามมันอีก  คุณชื่ออะไร? เป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย?
มันไม่ได้ตอบอะไรนอกจากส่ายหน้าช้าๆเพียงอย่างเดียวและมันเริ่มหันหน้า
ไปหาเร็นกับโฮโรโฮโร่และหันมามองที่ผม ผมคิดออกเพียงอย่างเดียว
ในตอนนี้คือกระโดดถีบมันเพราะผมกลัวว่า
มันจะทำร้ายเร็นกับโฮโรโฮโร่  จึงกระโดดถีบมันไปแต่
ไม่โดนมันในขณะเดียวกันนั้นเร็นก็ตื่นขึ้นมา
มันก็หันไปมองที่เร็นผมรีบกระโดดถีบไปอีกที
ทีนี้ผมมั่นใจว่าผมกระโดดถีบอีกครั้งโดนมันเข้าอย่างจัง
มันล้มลงไปกระแทกพื้นอย่างแรง
เร็นมองหน้าผมแล้วส่งสายตาแปลกๆแล้วพูดขึ้นว่า
เร็น – แมร่ง! นายเป็นบ้าอะไรของนายกินเบียร์มากไปจนเพี้ยนแล้วรึไง
ไอ้บ้าคนจะนอนจะมามัวพูดกับพัดลมทำไม ร้อนก็ร้อนนายยังจะมาถีบพัดทำไม
พัดลมก็เป็นของโรงแรมด้วยนายจ่ายค่าเสียหายเองนะ ชั้นจะนอนต่อ
แล้วก็เก็บกวาดพัดลมที่นายทำมันพังไปเมื่อกี้ด้วยแล้วก็อย่างเก็บผ้าเช็ดตัวที่ตากบนพัดลมให้ชั้นด้วย
ผมพูดอะไรไม่ออกทั้งนั้น......................

ทีนี้คุณเห็นความงี่เง่าของผมยังครับ ??  คุณห้ามบอกใครล่ะคุณอาย
แม้แต่โฮโรโฮโร่ผมยังไม่บอกมันเลย เร็นก็ไม่บอกคนอื่นหรอกเพราะผมบังเอิญได้เห็นมันจูบกับโฮโรโฮโร่อยู่
มันก็เรื่องเป็นข้อแลกเปลี่ยนกันน่ะครับ
ผมยังไม่ได้บอกใครเลยว่าผมคือ.........................คุณลองเดาดูสิว่าผมคือใคร

.ผมคือช๊อกโกเลฟคร้าบ  ทายถูกรึเปล่า