หากเหงา...เราจะเป็น\"เพื่อน\"

เนื้อเรื่อง

การเดินทางใต้แสงตะวันนั้น

มีบ้างที่เคยเหนื่อยและบางครั้งที่ตาพร่าเลือน

เจ็บบ้าง...ล้มบ้าง..แพ้บ้าง..

ทุกครั้งที่ล้ม   บางครั้งมันก็เหนื่อยที่จะลุก

แต่แล้ว....

มือของเธอ  มือของเพื่อนก็ยื่นมาหาในเวลาที่พ่ายแพ้

ปรับเปลี่ยนเส้นทางและเติมไฟให้

ทางที่เหงา ทางที่ว้าเหว่ ก็อาจสว่างและอบอุ่นขึ้นได้บ้าง

ความสุขเล็กๆบางทีก็คือ พลังใจที่ยิ่งใหญ่

อย่าคิดว่าตัวเองแพ้ หรือ อ่อนแอ

เพราะความหวังจะหมดลงแล้วความมืดมนจะมาแทน

ความกลัวทำให้ใจไม่กล้า

แต่หากเปิดตาสู้มันแล้ว มันจะเป็นบทเรียนที่แสนแพง

ในโลกทุกวันนี้ วัตถุนิยมกลืนความเป็นคนให้..หายไป

แต่ถ้าสองขา..ยืนได้ด้วนหัวใจ

ตัวตนที่แข็มแข็งจะยืดหยัดด้วยกำลัง

ถ้าคิดว่าท้อ ถ้าคิดว่าหนัก

เหนื่อยแล้วนั่งพักบ้างก็ดีนะ

อย่าไปให้ตัวเองเจ็บ..แต่ไปให้ตัวเองจำ

อดีตที่ผ่านพ้น อย่าไปฝืนทนว่าจะลืม

แต่จงเก็บความขมขื่นไว้เพื่อเตือนตัวเอง

แล้วฝากความทรงจำไว้กับรอยยิ้ม

หากคิดว่าโดดเดี่ยว หากคิดว่าอ้างว้าง

เคยหันมองคนรอบข้างดูบ้างไหม

เพราะบางทีมีบางคนดูแลหัวใจให้

แต่เขาเป็นคนที่เรามองข้าม...ไป

  ............ตลอดเวลา............