ให้เธอเสมอ

เนื้อเรื่อง

ฉันเดินไปเรื่อยๆตามถนนที่เปล่าเปลี่ยว  แต่ในวันนี้ ไม่เหมือนกับทุกวันที่ผ่านมาของฉัน  สิ่งที่ต่างไปคือ วันนี้ ไม่มีเค้าคนนั้นอยู่ข้างกายที่โดดเดี่ยวของฉัน  เพราะวันนี้ เค้าได้จากฉันไปแล้ว  และเค้าคงไม่กลับมาอีกแล้ว
ฉันมีเพื่อนอยู่คนหนึ่ง  เป็นเพื่อนที่ฉันสนิทมาก  ชื่อว่า แก้ว  ส่วนตัวฉันชื่อว่า จุ๊  เรา 2 คนสนิทกันตั้งแต่เล็กเพราว่าบ้านของเราอยู่ใกล้ๆกัน  แต่เมื่อโตขึ้น มีสิ่งๆหนึ่งที่ทำให้เราทั้งคู่ต้องผิดใจกัน  คือ  ความรัก
ฉันได้รู้จักกับชายหนุ่มหน้าตาดีคนหนึ่ง  ชื่อว่าเก่ง  เค้าเป็นคนที่นิสัยดีมาก  ฉันรู้จักกับเค้าตอนอยู่ปี 1  จากนั้นเราก็คบหาดูใจกันซักพักและตกลงว่าเราจะเป็นแฟนกัน  ฉันรักเค้ามาก  และฉันก็คิดว่าเค้าคงจะรักฉันเช่นกัน  จนวันนึง  เป็นวันที่เริ่มเรื่องราวทั้งหมด
วันนี้ ฉันได้พาเก่งไปรู้จักกับแก้ว  ในฐานะที่แก้วเป็นเพื่อนสนิทของเราคนหนึ่ง  เรานัดเจอแก้วที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง  แก้วเป็นคนสวย  พูดจาสุภาพ  น่ารัก  และมักจะเป็นที่สนใจของหนุ่มๆ
“หวัดดีจุ๊  เป็นไงบ้าง”
“ก็สบายดีจ๊ะ  เอ่อ..แก้ว  นี่เก่ง แฟนเราเอง”
“สวัสดีค่ะ”
“หวัดดีครับ”
“มีแฟนตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่เห็นบอกกันเลยนะ  ลืมเพื่อนคนนี้แล้วเหรอ”
“ป่าว  ก็วันนี้แหละกะว่าจะพามาให้แก้วรู้จักไว้”
“เฮ้อ! เธอก็มีเป็นตัวเป็นตนแล้ว  ส่วนของฉันล่ะ ลอยอยู่ไหนยังไม่รู้เลย”
หลังจากนั้น  พอเราพูดคุยกันได้ซักพัก  เราก็เลยจะกลับกัน  ซึ่งมีโทรศัพท์เข้ามา
“สวัสดีค่ะ  จุ๊พูดค่ะ”
“อ๋อ  ได้ค่ะ  เดี๋ยวจุ๊จะรีบไปนะค่ะ”
“เอ่อ  เก่ง เรารบกวนเก่งไปส่งแก้วได้มั้ย  พอดีวันนี้จุ๊มีธุระนะ”
“ได้ซิ  งั้นเก่งไปนะ”
“จ้า”
จากนั้นเราก็มาที่มหาลัยเพื่อจะมาทำธุระของเราให้เสร็จ  ซึ่งพอเสร็จแล้ว  เก่งก็ตามมาที่คณะทันที  เราจึงถามเก่งว่า
“ไปส่งแก้วแล้วเหรอ”
“ใช่  ไปส่งเรียบร้อยแล้วอ่ะ”
“งั้นเย็นนี้เราไปกินข้าวกันมั้ยจุ๊”
“ได้ซิ”
เมื่อถึงตอนเย็น  เก่งก็ขับรถมารับฉันที่บ้าน  ฉันสังเกตเห็นมือถือของแก้วตกอยู่บนเบาะ
“เก่ง  นี่มือถือแก้วนิ  เดี๋ยวเราเอาไปให้ดีมั้ย”
“เดี๋ยวเก่งเอาไปให้ก็ได้  เดี๋ยวไปกินข้าวกันดีกว่า”
เมื่อเรากินข้าวเสร็จ  เก่งขับรถมาส่งฉันที่บ้าน  และจากนั้นเก่งก็เอามือถือไปคืนแก้ว  วันรุ่งขึ้น  เก่งโทรมาบอกฉันว่าวันนี้ติดธุระ  มารับฉันไม่ได้  ฉันจึงต้องขับรถไปที่มหาลัยเอง  ซึ่งฉันก็เข้าใจว่าตอนนี้เก่งงานยุ่งมาก  ซึ่งพอตอนเที่ยง ฉันโทรไปหาเก่ง  เก่งก็บอกว่าไม่ว่าง  ทำธุระอยู่  ซึ่งฉันก็เข้าใจเก่งเสมอ
แต่สิ่งบางสิ่งทำให้ฉันคงความมั่นใจนี้ไม่ได้  นั่นคือมีคนมาบอกฉัน
“นี่จุ๊ เมื่อวานตอนเที่ยงฉันเห็นเก่งไปกินข้าวกับแก้วแหละ”
“ไม่จริงหรอก”
ใจฉันตอนนี้เริ่มหวั่นไหวเล็กน้อย  ถึงฉันจะตอบออกไปอย่างนั้น แต่ก็ไม่ได้แปลว่าฉันจะไม่คิดอะไร  เมื่อวานตอนเที่ยง เก่งก็บอกว่าไม่ว่าง  บอกว่าติดธุระ  แต่ก็คงไม่ได้อยู่กับแก้วหรอกมั้ง  ฉันก็พยายามคิดในแง่ดีให้มากที่สุด  แต่เมื่อมีคนมาบอกฉันเกี่ยวกับเก่งและแก้วมากขึ้น  ทำให้ฉันเริ่มคิดขึ้นมา  และฉันตัดสินใจไปหาแก้ว
“แก้ว  พอดีเรามีอะไรจะถามหน่อย”
“อะไรเหรอจุ๊”
“เอ่อ  พอดีฉันอยากจะถามเธอว่า เธอคิดยังไงกับเก่งเหรอ”
ตอนนี้ฉันเห็นหน้าของแก้วเริ่มไม่สดใสเหมือนเดิม  เหมือนมีความกังวลในใจ
“ก็เป็นเพื่อนกันนะ”
“แน่นะ”
“แน่ซิ”
“ฉันถามแค่นี้แหละ  ฉันไปล่ะ”
ในตอนนี้ ฉันจะพยายามเชื่อแก้วมากที่สุดเท่าที่ฉันจะทำได้  แต่ใจฉันตอนนี้  ไม่ไหวแล้ว  ฉันสับสนไปหมด กับสิ่งที่มีคนพูดและกับสิ่งที่แก้วพูด  ฉันจึงตัดสินใจไปพูดกับเก่ง
“เก่ง  เก่งว่าแก้วน่ารักมั้ย”
“ก็น่ารักดีนะ”
“แต่ทำไมไม่มีคนมาจีบน๊า”
“อาจจะมีก็ได้  ใครจะไปรู้”
ทำไมเก่งพูดอย่างนี้ออกมาล่ะ  ฉันไม่เข้าใจเลยในความสัมพันธ์ของ 2 คนนี้  ทำไมคนทั้งคู่ดูแปลกไปมาก  คนนึงพูดจากำกวม  อีกคนพูดด้วยแล้วหน้าซีด  แสดงว่ามันต้องมีอะไรแน่เลย
“เก่ง  จุ๊ถามเก่งตรงๆนะ  เก่งยังรักจุ๊อยู่มั้ย”
“จุ๊  เก่งก็อยากบอกจุ๊นะ  แต่เก่งไม่ได้รักจุ๊แล้ว  เก่งไม่กล้าบอก  เก่งคบกับแก้วอยู่”
คำพูดนี้เหรอ ที่ออกจากปากคนที่เรารัก  และคนที่เราไว้ใจและเชื่อใจมากที่สุด  คำพูดนี้ เป็นคำพูดที่ทำร้ายจิตใจเรามาก  เราไม่คิดเลยว่าเก่งจะพูดกับเราอย่างนี้  
“ทำไมเก่ง  จุ๊มันไม่ดีตรงไหน  ทำไมเก่งถึงไม่รักจุ๊ ทั้งที่จุ๊ทั้งรักและหวังดีกับเก่ง  จุ๊ทำให้เก่งได้ทุกอย่าง  เก่งอยากได้อะไร  จุ๊หาให้เก่งได้”
“มีอย่างนึงที่จุ๊ให้ผมไม่ได้”
“อะไรล่ะเก่ง”
“อิสระไงล่ะ  จุ๊ให้เก่งได้มั้ยล่ะ”
“ถ้าเก่งอยากได้  จุ๊จะให้  แต่จุ๊อยากให้เก่งรู้เอาไว้ว่า  เก่งเป็นคนที่จุ๊รักมาก  จุ๊ไม่คิดเลยว่าเก่งจะเป็นคนโลเลอย่างนี้  จุ๊ไม่เคยคิดนอกใจเก่ง  จุ๊ทั้งทำดีต่อเก่งมาตลอด  แต่นี่เหรอ ผลของการที่จุ๊ทำดี  นี่เหรอ  ผลของการที่จุ๊ยกใจทั้งหมดของจุ๊ให้เก่งไป  เก่งไม่รู้หรอกว่า จุ๊ทุกข์แค่ไหน  เวลาที่มีคนมาพูดว่าเห็นเก่งอยู่กับแก้ว  จุ๊ก็บอกตัวเองเสมอว่า มันไม่จริงหรอก  เพราะว่าจุ๊เชื่อใจในตัวเก่ง  แต่เก่งกลับทำอย่างนั้น จุ๊ก็เข้าใจ เพราะว่าเก่งหมดรักในตัวจุ๊แล้ว  ถ้าเก่งอยากไป  เก่งก็ไปได้  แต่ถ้าวันไหน  เก่งต้องการคนปรึกษา  คนคุยด้วย จุ๊พร้อมเสมอ  และพร้อมที่จะกลับมารักเก่งเสมอ ถึงแม้ว่าเก่งอาจจะไม่มีรักให้จุ๊อีกก็ตาม”
พอฉันพูดเสร็จ  ฉันร้องไห้และวิ่งออกไป  ฉันให้ได้  เพื่อเก่ง  ฉันคิดเสมอว่า ถ้าเค้าไม่รักเรา ถึงเราจะรั้งเค้าไว้  ก็ได้เพียงแค่เศษความรักที่เค้าเคยมีให้  และได้ไว้แต่ตัว  ส่วนหัวใจของเค้านั้น ไปอยู่กับคนอื่น  สู้เราปล่อยให้เค้าไปอยู่กับคนที่เค้ารักจริงๆและคนรักเค้าด้วย  จะดีกว่า  เราควรภูมิใจเมื่อเห็นคนที่เรารักมีความสุข  และอย่าพยายามเป็นต้นเหตุปัญหาของคนทั้งคู่  เราควรจะยืนดูอยู่ห่างๆเพื่อจะคอยช่วยเหลือเค้าเวลามีทุกข์  

ฉันจะเป็นผ้าเช็ดหน้าเมื่อเธอเศร้า
ฉันจะเป็นเหมือนเสา ให้เธอเกาะ
ฉันจะคอยคลายทุกข์เมื่อมีเคราะห์
ที่ฉันทำ ก็เพราะ ทำเพื่อเธอ
ฉันจะเป็นดังเช่นผ้าห่ม
ให้เธอห่ม เมื่อเธอทุกข์เสมอ
ฉันจะทำทุกสิ่งทำให้เธอ
ทำเสมอ เพื่อให้เธอ สุขกันเอย