จมดิ่งทิ้งลงสู่ห้วงหนาว
  ดับดาวในใจไม่มีแสง
    เอนตัวลงนอน..ยังอ่อนแรง
      ถอดหนามทิ่มแทงในหัวใจ
..
    ร้องไห้โดยไร้เสียงสะอื้น
      ขมขื่นฝืนทำ
เป็นสดใส..
        เจ็บปวดรวดร้าว..แต่ภายใน
          ไม่ขอมีใคร
มารับฟัง
..
        หลับตาปิดบัง..ความรู้สึก
          ไม่อยากระรึก
ถึงความหลัง
      จิตใจไม่ฟื้น..คืนพลัง
        ความหวังริบหรี่..เหมือนโรยรา..
    ขอเพียง..เวลา..ให้พักผ่อน
      แค่เพียงอยากนอน..เพื่อวันหน้า..
        ชีวิตพลิกฟื้น..คืนวิญญาร์..
          แล้วฉัน..ฉันจะกลับมา..เป็นคนเดิม
                                  ( สำหรับคนเขียนท่าทางจะกลับยาก
เพราะกู่ไม่กลับซะแล้ว )
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น