ความฝันตัวฉันและความรัก

เนื้อเรื่อง

เรื่อง ความฝันตัวฉันและความรัก


แด่ทุกท่านที่่รอคอยความรักทุกๆคน

ฉันเป็นผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่งที่เกิดมาพร้อมกับความฝันและเฝ้ารอคอยวันนั้นวันที่ฝันของฉันจะกลายเป็นจริง

“สุเป็นไรอ่ะ น่่ั่งเหม่ออยู่ได้ฝันอีกแล้วหรอ” เสียงของตาเพื่อนสนิทของฉันปลุกให้ฉันตื่นจากฝันกลางวัน “คิดถึงเค้าอีกแล้วหรอ” ตาเขยิบเข้ามานั่งใกล้ตัวฉัน “ก็ไม่รู้สิตาแต่ความฝันมันก็ทำให้เรามีความสุขนะ ถ้าเลือกได้เราอยากหลับไปไม่ต้องต่ื่นขึ้นมาอีก ตาเราเบื่อชิวิตนี้เต็มทนแล้วนะ ทำไมเราไม่เคยสมหวังกับความรักเหมือนคนอื่นเค้าบ้างล่ะ อย่างตาไงตาไม่เคยผิดหวัง ตาไม่เคยหลงรักคนๆหนึ่งอย่างมากมายแต่ก็ต้องมารู้ที่หลังว่าเค้ามีเจ้าของแล้ว” ฉันพูดไปร้องไห้ไปมันรู้สึกเหนื่อยหมดหวังกับสิ่งที่ชั้นรอคอยมานานแสนนานเพื่อนๆของชั้นทุกคนต่างมีแฟนเป็นตัวเป็นตนบางคนก็รอฤกษ์แต่งงานแต่ฉันกลับไม่เคยพบเจอกับสิ่งนั้นเลย “เอาน่าอย่าร้องไห้ไปเลยนะคิดซะว่าคนที่สุรออยู่ยังไม่เกิดสิ หรือไม่เค้าอาจอยู่ไกลแสนไกลจนเค้าไม่อาจมาหาสุได้ แต่ตาม่ั่นใจนะเค้าต้องมาในไม่ช้านี้แน่และเค้าจะทำให้สุมีความสุขได้นะ” ตาจับมือของชั้นขึ้นมาบีบเบาๆอย่างให้กำลังใจ

หนึ่งเดือนต่อมา

“สุๆๆรอเดี๋ยว” เสียงตาเพ่ื่อนสนิทของฉันดังขึ้นในขณะที่ฉันกำลังเดินออกจากห้องสมุด ชั้นหันมองตามเสียงก็พบสุยืนรออยู่ตรงหน้าทางเข้าห้องสมุด “มีอะไรหรอเสียงดังเชียว” ชั้นมองหน้าสุอย่างนึกสงสัยเพ่ื่อนชั้นคนนี้ไม่ชอบทำเสียงดังในห้องสมุดแต่วันนี้กลับทำเสียเอง “เร็วเข้าสุ” ตาเรียกพลางจับมือฉันวิ่งตรงไปยังสนามฟุตบอล “อะไรตาเราไม่ดูนะถ้าตาอยากดูแฟนตัวเองซ้อมก็ตามสบายนะเราจะไปอ่านหนังสือต่อ” ฉันแกะมือเพ่ื่อนออกพลางหันเดินกลับทางห้องสมุด “มีคนอยากให้เจอน่ะวุทบอกว่าคนนีี้อาจเป็นคนที่สุตามหาก็ได้นะ” ชั้นหยุดมองหน้าตาอยู่ครู่ใหญ่ก่อนจะตอบออกไปว่า “ไม่ดีกว่าเราไม่อยากร้องไห้อีกฝากขอบคุณวุทด้วยนะสำหรับความหวังดี” พอพูดจบชั้นก็เดินกลับมาที่ห้องสมุดชั้นรู้สึกกลัวกับความรักบางทีรักในฝันคงเพียงพอแล้วสำหรับคนอย่างฉัน

พออ่านหนังสือจบชั้นก็คิดจะกลับบ้านแต่ก็ไม่วายนึกถึงเร่ื่องเม่ื่อกลางวันบางทีแค่เห็นหน้าคงไม่เป็นไรมั้ง ชั้นมุ่งตรงยังไปสนามฟุตบอลเพื่อเพียงจะได้เห็นหน้าเค้าคนนั้น แสงพระอาทิตย์สาดส่องลงมาในสนามฟุตบอลเงาของใครคนหนึ่งกำลังฝึกซ้อมอย่างขะมักขะเม้นดูเค้าช่างมีความสุขกับมันเหลือเกิน ชั้นยืนดูอยู่ครู่หนื่งร่างบอบบางของใครคนหนึ่งก็เดินตรงเข้ามาหาอีกร่างที่กำลังซ้อมอยู่ผู้หญิงคนนั้นยื่นผ้าให้เค้าคนนั้นเช็ดหน้าพอเช็ดหน้าจบเค้าก็ดึงเธอเข้ามากอด เธอคงเป็นคนรักของเค้า ภาพที่ชั้นเห็นยิ่งทำให้ชั้นม่ั่นใจว่ารักที่ชั้นรอคอยคงมีได้แต่เพียงในฝันเท่านั้น ชั้นเดินกลับบ้านระหว่างทางนำ้ตาก็ไหลรินไปเรื่อยนี่มันเป็นเร่ื่องจริงหรือนี่ชั้นทำผิดอะไรทำมันชิวิตต้องเป็นแบบนี้ชั้นนอนซมกับพิษไข้เป็นเวลาหนึ่งอาทิตย์หลังจากวันนั้นชั้นได้ให้้สัญญากับตั่วเองว่าต้องเข้มแข็งแม้ว่าชิวิตนี้จะไม่ได้พบรักที่ตัวเองเฝ้ารอคอยก็ตาม

ชั้นไปโรงเรียนในวันรุ่งขึ้นซึ่งเป็นวันกีฬาสีโรงเรียนและนักเรียนดูคึกคักมากมันทำให้ชั้นลืมความทุกข์ในใจไปได้มากทีเดียวสุๆเสียงของตาดังมาจากกลองเชียร์ฝ่ั่งซ้ายของสนามฟุตบอลขณะที่ชั้นกำลังจะนั่งสายตาก็เหลือบไปเห็นผู้ชายคนหนึ่งซึ่งไม่ค่อยคุ้นนักเค้ายิัมให้ชั้นอย่างเป็นมิตรชั้นยิัมตอบก่อนจะหันกลับไปมองหน้าตา ตายิ้มอย่างมีเลศนัยย์ชั้นพยายามไม่มองหน้าเค้าอีกแต่พอหันไปทีไรเค้าก็มองชั้นทุกที ฟุตบอลเล่นไปได้ครึ่งเวลาแล้วชัีนจึงลุกขึ้นเพื่อจะไปห้องนำ้ผู้ชายคนนััีนลุกตามพอชั้นออกมาจากห้องนำ้ก็เห็นเค้ายืนอยู่ที่เดิมก่อนชั้นเข้าห้องนำ้ “นี่คุณตามชั้นมาทำไมเป็นโรคจิตหรอไง” ชั้นหวังที่จะให้เค้าโต้ตอบแต่ก็ไม่มีผล ชั้นเห็นว่าไม่ประโยชน์จึงหันหน้าเดินกลับสนามฟุตบอล

ผู้ชายคนนั้นเอื้อมมือมาจับแขนชั้นไว้และเรียกชื่อชัีน “สุจำพี่ไม่ได้หรอนี่สองปีก็ลืมกันแล้วหรอน้องรัก”เค้าพูดจบก็ยิัมให้ชั้นอย่างอ่อนโยนน้องรักใครกันนะที่ชอบเรียกชั้นอย่างนี้พี่ต้นสุมองหน้าผู้ชายตรงหน้าอย่างไม่ม่ั่นใจนักก่อนเรียกชื่อของเค้า “พี่ต้นพี่ต้นจริงๆหรอ”พี่ต้นดึงสุเข้ามากอดสุรู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก“นึกว่าจะไม่รอกันซะแล้วพี่ดีใจนะที่วันนี้สุยังรอพี่อยู่วันนี้พี่พร้อมแล้วนะสุพร้อมที่จะบอกสิ่งที่อยู่ในใจตลอดมาพี่ไม่รู้ว่าสุไม่เคยรู้เลยพ่ี่ขอโทษที่ทำให้สุต้องรอนานนะ”สุผลักพี่ต้นออก “แต่พี่ต้นมีคนรักแล้วนี่คะคนที่สนามวันนั้นไงพี่ต้นกลับมาทำไมคะ ทำไมทุกคนต้องแกล้งสุด้วย” สุพูดจบก็ขยับตัวเตรียมวิ่งหนีพี่ต้น พี่ต้นดึงสุเข้ามากอดไว้สุพยายามผลักเค้าออกแต่ก็ทำไม่ได้

“สุฟังพี่นะคนที่สุเห็นน่ะน้องสาวพี่เองถ้าสุไม่เชื่อก็ถามตาสินั่นไงมากันแล้วตามานี่สิมาบอกสุทีว่าดาเป็นน้องสาวพี่แล้วคนที่พี่รักมีคนเดียว” “ไม่เอาหรอกค่ะบอกกันเองเถอะนะตากับวุทไปก่อนนะคะ สุไม่ต้องร้องไห้อีกแล้วนะตาดีใจด้วยจริงนะสุ สุมองหน้าตาแล้วนำ้ตาก็ไหลลงมาพี่ต้นเอามือเช็ดเบาๆแล้วกระซิบเบาๆที่ข้างหูว่า “สุอย่าร้องไห้อีกนะพี่จะอยู่ข้างสุตลอดไปนะพี่สัญญาถึงเวลาที่สุจะสมหวังในชิวิตจริงแล้วนะ” ชั้นมองหน้าพี่ต้นและพยักหน้าอย่างเข้าใจ