ผมอาศัยอยู่ที่หมู่บ้านแห่งนึงทางตอนเหนือของภาค น้ำท่วมไหลบ่าครั้งนั้น ยังตราตรึงอยู่ในความทรงจำของผม ไม่เคยลืม
    13 ปีที่แล้ว ขณะที่ผมได้เป็นเวรเฝ้าเขื่อนประจำหมู่บ้าน กันน้ำไหลทะลัก ระหว่างนั้น เมียผมเจ็บท้องคลอดลูกอยู่ที่บ้าน ผมจึงต้องละทิ้งน่าที่เพื่อกลับไปดูลูกเมียของผม และขณะนั้น เขื่อนได้พังทลายลงมา(เนื่องจากฝนได้ตกหนัก) ผมรีบวิ่งสุดชีวิตกลับไปบ้าน เมื่อไปถึงบ้านผมพบลูกเมียของผมและชาวบ้านแถวข้างบ้านพากันอาสัยอยู่บนกิ่งไทรต้นไหย่ที่น้ำท่วมไม่ถึง เมียผมนั้นเปรอะเปื้อนไปด้วยคราบเลือดจากการออกลูก ผมรีบปีนขึ้นไป พยายามจะไปดูลูก เมียผมบอกว่า “มานี่ ปล่อยไห้น้องอุ้มเอง พี่น่ะใจร้อนนัก เราได้ ลูกชายจ๊ะ” จากนั้น พวกเราก้อนั่งอยู่บนกิ่งไม้นั้น สักพักนึง มีเสียงเหมือนอะไรเคลื่อนไหวอยู่ใต้น้ำบริเวนที่เรานั่งอยู่ แล้วมีมือเย็นๆมือหนึ่ง มาจับขาผมไว้ แล้วบอกว่า
“ช่วยด๊วยยยช่วยด๊วยยย ช่วยลูกสาวชั้นด้ววยย” พลันกิ่งไม่ที่เรานั่งอยู่นั้นหักลงดังเป๊าะ
“ป๋อม!” ลูกน้อยที่เมียผมอุ้มอยู่นั้นได้ตกลงไปไนน้ำเสียแล้ว เมียผมกระโจจนตามลูกลงไป ผมรีบว่ายตามไป คว้าได้เด็กทารกก้อรีบส่งไห้คนข้างบน มีหลายยมือที่ยื่นมาช่วยเหลือ จากนั้น ผมก้อหมดสติไป เมื่อผมฟื้นขึ้นมาต้องมาพบกับความเจ็บปวดที่ผมไม่สามารถช่วยชีวิตเมียผมไว้ได้ ผมเส้าใจมาก มีพี่ผู้หญิงคนนึงเดินมาหาผม แล้วบอกว่า “ปลงซะเถอะ อย่าคิดอะไรมากเลย อยู่ดูแลลูกต่อไปเถอะ ลูกแกน่ะ น่าตาจิ้มลิ้มน่ารักเชียวนะ อุ๊ย ดุสิ แกทำเปียกอีกแร้ว” ผมรีบรับลูกผมมาดู อุทานว่า
“ลูกก
.ผมม” แล้วปลอยโฮอย่างไม่ยั้ง
13ปีผ่านมาแล้ว ลูกสาวของผม เติบโตขึ้น สวยเสียด้วย ชาวบ้านพากันบอกว่า แกเปงลูกของสายน้ำ เพราะใครๆต่างก้อรุเรื่องนั้นดี แต่มีความลับอย่างนึงที่ใครๆก้อมิอาจรุได้ แม้แต่ลูกสาวผม มีเพียงสายน้ำ..สายน้ำเท่านั้นที่รู้
เอาล่ะค่ะ หักมุมกันยังงัย สงสัยตรงไหน ลงคอมเม้นไว้นะคะ แล้วเดี๋ยวจะรีบมาตอบไห้เลยค่ะ ขอคุนมากๆๆค่ะที่ช่วยแสดงความคิดเหง (ขอบคุนล่วงน่าไง อิอิ)
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น