อะไรกันหว่า

เนื้อเรื่อง

เคยได้ยินมาว่า  การเรียนในระดับชั้นม.4นั้นต้องเลือกเรียนแบบที่ตนเองชอบจึงจะมีความสุข แต่อย่างไรก็ตามคนส่วนมากก็จะเลือกเรียนตามคะแนนของตน
  สำหรับตัวเรา้เองนั้นก็พอที่จะถูไถ่เข้าสายวิทย์ได้อยู่บ้าง แต่ด้วยความที่เราชอบภาษาเราจึงเลือกที่จะเรียนสายภาษา และสายที่เราเรียนก็คืออังกฤษ-ญี่ปุ่น  ซึ่งมันอยู่เป็นห้องสุดท้าย  และเป็นห้องที่เรียกได้ว่าคนแทบทั้งโรงเรียนขนานามว่าเป็นห้องเด็กห่วย เกเร  ทุกวันชีวิตเราจึงดำเนินไปอย่างไม่คอยมีความสุข  จนมาถึงคาบภาษาไทยของวันนี้

สวัสดีค่าาาาาาคุณครู)เสียงของเด็กนักเรียนแถวข้างหน้าของห้องม.4/8

วันนี้ครูจะสั่งงานเตรียมสมุดขึ้นมาเดียวนี้! นี้เป็นประโยคแรกของการสอนในวันนี้

และหลังจากนั้นอาจารย์สั่งงานตั้งแต่กลุ่ม 1 จนถึงกลุ่ม 6ซึ่งเป็นกลุ่มของเราเอง

งานนี้ให้ทำเพียง 5 นาที  แล้วออกมารายงานนะค่ะ........เสียงอาจารย์พูดขึ้นมาพร้องเสียงคุยจากด้านหลังของห้อง


โอ้แม่เจ้า! บ้าหรือเปล่า ใครมันจะไปทำทันว่ะ--- เพื่อนคนหนึ่งในกลุ่มฉันพูดด้วยความโมโห
แต่ยังไงครูก็คือครูอ่ะน่ะ ทำไปเหอะเดี๋ยวก็ดีเอง

ด้วยความที่เสียงจากด้านหลังห้องทำให้การฟังคำสั่งที่อาจารย์ให้เมื่อกี้ไม่คอยเข้าใจสักเท่าไรเราจึงวานให้เพื่อนไปถามอ. และด้วยสีหน้า
ของอ.ที่มีสัตว์สีดำร้อง กากา ติดอยู่ บวกกับ คิ้วที่ผูกกับเป็นเปีย ทำให้เพื่อนของเราไม่กล้าเขาไปถาม  เมื่อเป็นเช่นนั้น เรื่องมันจึงหนักกะลาหัวเราอีก

เหย--มึงไปถามอาจารย์ดิว่าทำข้อไหน

คนในกลุ่มต่างมองหน้ากันแล้วเงียบไปสักพักก็มีเสียงตอบกลับมาว่า

กูไม่กล้าว่ะ  มึงไปถามเองดิ------

ออ!ก็ได้ว่ะเดี๋ยวงานไม่เสร็จ

แล้วฉันก็ร่วบร่วมพลังใจเดินไปหาอาจารย์ประมาณ  5 ก้าว

หนูมาขอคำถามไหมได้ไหมค่ะอาจารย์  เมื่อกี้หนูฟังผิด}

เูธอมั่วแต่ทำอะไรอยู่  ---เสียงที่ดังก้องกังวาลที่ตอบฉัน

เ

งี

ีีีย

บ

พวกที่เล่นกันข้างหลังห้องพากันเงียบตามไปด้วย

และแล้วอาจารย์ท่านก็ได้ทวนคำถามอีกรอบ

ขอบคุณค่ะ-----

เมื่อฉันเดินเข้ามาบอกเพื่อนในกลุ่ม ไม่ทันถึง 5 นาที  ก็มีเสียงขึ้นมา่ว่า

หมดเวลา กลุ่มไหนรายงานก็ได้คะแนน  กลุ่มไหนไม่รายงานก็ไม่ต้องเอาคะแนน------เสียงที่ทุ้ม และดังก้องของอาจารย์

เสียงรายงานของกลุ่มที่หนึ่งผ่านไป

และนาทีระทึกก็มาถึง  กลุ่มฉันออกไปรายงาน

เ       งี        ย        บ ----------

อาจารย์มองกลุ่มฉันด้วยสีหน้าที่เมินเฉยและเดินไปดูบอร์ดที่ติดอยู่ข้างๆแทนพร้อมกับฟังไปด้วย


เมื่อรายงานเสร็จท่านก็บอกกับเด็กให้ห้องว่า ดูบอร์ดนี้น่ะ เดี๋ยวมีในข้องสอบ!  

เมื่อฟังเช่นนั้น เด็กให้ห้องจึงพากันให้ความสนใจกับบอร์ดนั้น

และมีเสียงหนึ่งแวบขึ้นมาว่า

เดี๋ยวครูจะให้เธอทำบอร์ด  จะมีปัญญาทำไหมเนี้ยะ---------------------

เสียงเด็กในห้องเงียบ และมองเป็นสายตาเดียวกันที่อาจารย์ประมาณว่าหาเรื่อง
  
และแล้วเสียงสวรรค์ก็ดังขึ้น

อ๊อดดดดดดดดดดดดด!

เมื่อหมดคาบนี้แล้ว จากที่ห้องไม่คอยสามัคคีกันสักเท่าไร  ก็มาสามัคคีกันวันนี้เเหล่ะ
ผลปรากฏว่าคุยเรื่องอาจารย์ภาษาไทยเป็นประเดนร้อนประจำวันเลย

และนี้ก็เป็นเรื่องของอาจาร์ยบ้าที่ที่ว่าเด็กโง่  และเป็นเรื่องของเด็กโง่ๆที่ว่าอาจารย์บ้า