กว่าจะรู้จักกับคำว่า \"รัก\"

เนื้อเรื่อง

สวัสดีครับ ขอแนะนำก่อนนะครับ ผมชื่อเบลล์ครับบ้านอยู่ใกล้โรงเรียน ผมเป็นเพียงผู้ชายที่รักสนุกไปวันๆ (ไม่ใช่อย่างที่คิดนะครับ)ไม่ค่อยที่จะทำอะไรวันๆก็ไปนั่งจีบสาวเล่นๆ แถวๆ โรงเรียนแหละครับ ผมทำอย่างนี้    เป็นประจำจนเคยชินจนเพื่อนๆของผมหาว่าผมบ้าหม้อบ้าง บ้าผู้หญิงบ้าง แต่จริงๆ แล้วมันไม่ใช่ตัวตนผมหรอกนะครับ ผมน่ะมันคนรักเดียวใจเดียว และก็เป็นคนขี้หึงด้วย จนมาวันหนึ่ง ผมก็ปากหมาไปแซวผู้หญิงหน้าตาดี สวย และน่ารักครับ น่ารักมากด้วยสิ นั่นแหละครับที่ทำให้ผมอยากจะรู้จักเขาและอยากจะใกล้ชิดเขา แต่ว่าท่าทางเขาจะไม่เล่นด้วยสิครับ เพราะว่าเขามากับผู้ชายคนหนึ่งหน้าตาดี ท่าทางว่าจะรวยกว่าผมอีก แต่ผมก็ทำใจดีสู้เสือ เข้าไปหาเขาอย่าใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวและถามเขาอย่าตื่นเต้นว่า \"ขอโทษครับ กี่โมงแล้วครับ \" เป็นครั้งแรกที่ผมหน้าแตก แต่ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี ....แต่เขาก็บอกนะครับ ว่าเขานะรู้แล้วแหละว่าตัวเองชอบ ผมนิน่ะอึ้งครับ ไม่รู้ว่าผูหญิงเขากล้ากว่าผู้ชายอย่างผมเยอะเลย ผมก็เลยถามกลับไปว่าชื่ออะไรน่ะครับ เขาตอบกลับมาว่า \" ชื่อกวาง ค่ะ\" ผมก็ตอบไปว่า \"ผมชื่อ เบลล์ครับ\" นั่นเป็นคำถามแรกที่ผมกล้าถาม แล้วผมก็ถามต่อโดยที่ไม่รอว่า \"มีแฟนหรือยังครับ \" เขาตอบครับ ตอนแรกผมก็ก็ไม่หวังอะไรหรอกครับ เพราะรู้ว่าเขาน่ะน่ารักอย่างนี้น่าจะมีแฟนแล้ว แต่ผมอยากรู้จักเธอน่ะครับ ความหน้าไม่อายของผมก็บังเกิด เพราะเขาตอบกลับมาว่า \"ยังไม่มีค่ะ แต่กำลังจะหาแถวนี้\" นั่นแหละครับเป้นคำถามที่ผู้ชายอย่างผมนี้อายเลย แต่ผมก็ถามต่อว่าแล้วผู้ชายที่มาด้วยนั่นล่ะครับ (ผมก่ะว่าเขาต้องตอบว่าเป็นพี่ชายหรือไม่ก้เพื่อนครับ) แต่เขาตอบกลับมาว่า ไม่รู้จักเหมือนกัน กวางมาคนเดียว ผมไม่รอช้า ผมก็ถามว่าทำไมต้องโกหกด้วย ก็ผมเห็นว่ามาด้วยกันนิ เขาบอกว่าเพิ่งจะเจอกับเขาเมื่อกี่นี้เอง ไม่รู้ว่าเป็นใคร เขาเข้ามาขอเบอร์แต่กวางไม่ให้ เขาก็เลยไป วินาทีนั้น ผมโล่งอกครับ ผมคิดว่ายังไงๆ กวางต้องชอบผมแน่ถ้าผมจีบเขา (ไม่ใช่ว่าตัวเองหน้าตาดีหรอกนะครับ แต่อาศัยตอนมีจังหวะเท่านั่นแหละ ) ผมก็เลยเดินพูดคุยกับกวาง และจะอาสาไปส่งเธอที่บ้าน ผมและเธอเป็นเหมือนความบังเอิญที่เพิ่งรู้จักกันก็สนิทกัน ไม่รู้สิครับ ผมว่าในใจเขาก็ต้องชอบผมไม่น้อยกว่าผมแน่เลย ผมและกวางครับ ได้เป็นเฟนกันจริงๆครับ ใช่เวลาเพียง 2-3 วัน เท่านั่นผมก็ได้เป็นแฟนกันเธอ ผมไปรับไปส่งที่โรงเรียน เสาร์อาทิตย์ก็พาไปเที่ยวครับ ผมเป็นคนชอบเที่ยวกลางคืน (กินเหล้า เหล่หญิงอย่างเดียว อย่างอื่นไม่ทำ ครับ) ส่วนมากผมชอบชวนเธอไปนั่งดื่มกันที่มีบรรยากาศแสนจะโรแมนติก ไม่ว่าจะ เป็นสวนสาธารณะ ใต้สะพานริมน้ำ หรืออะไรทำนองนั่น ตกเย็นผมก็ไปส่งเธอที่บ้านเป็นประจำทุกวัน เราคบกันมานานมากครับประมาณ 1-2 ปี เขาเริ่มออกลายครับ ตอนแรกก็เป็นความีรักที่สมหวัง หวานหยาดเยิ้มจนคนอื่นเขาอิจฉา แต่ตอนนี้สิครับ เธอกำลังจะสวมเขาให้ผม เพราะว่าตอนนี้เขาไม่ยอมให้ผมไปรับที่โรงเรียน ผมชวนไปเที่ยวก็ไม่ไป อ้างนุ่นอ้างนี่จนผมรำคาญ แต่ผมก็รักเธอน่ะครับ ผมก็ยอมให้เขาทำ จนมาวันหนึ่ง มีเพื่อนของกวางที่ผมเจอเสมอ เขาแอบมาบอกกับผมว่า กวางเขามีผู้ชายมารับ เห็นว่ารวยด้วย มีรถขับ แถมยังเป็นคนหล่ออีก ผมนี่สิครับตะลึงกับสิ่งที่ผมทำให้เธอทุกอย่าง แต่เธอกลับเอาไปโยนทิ้ง ผมร้องไห้เดี๋ยวนั่นเลยครับ ตอนแรก เพื่อนของกวางไม่ให้บอก แต่ใครจะไปทนได้ล่ะครับ สิ่งที่อยู่ในใจผมก็หลุดออกมาเลย วันนั่นเป็นวันที่ผมกลุ่มมากเลยครับ เลยไปหาเหล้ากิน สิ่งที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น ผมเจอกวางครับ เขาเดินมากับผู้ชายที่แต่งตัวค่อนข้างจะมีฐานะ แต่ผมนี่สิครับ ไม่มีอะไรเลย รถก็ไม่มี เงินทองก็พอใช้ไปวันๆ คิดแล้วมันก็น่าเจ็บใจ ผมก็เลยวิ่งออกไปจากร้าน แล้วเข้าไปถามกวางอย่างสุภาพว่า \" กวางยังรักผมไหม \" กวางตอบกลับมาว่า \"รัก แต่ไม่เท่ากับผู้ชายคนที่ยื่นอยู่ข้างๆนี่ ผมนี่ทรุดเลยครับ ผมคิดว่าผมจะให้เธอไปไปหาความสบายของเธอ แต่เรื่องไม่จบแค่นั่นสิครับ บังเอิญผมไปเจอผู้ชายคนที่ผมเจอกับกวางในวันแรก ผมก็เลยเข้าไปหาเขาครับ เขามาคนเดียว ผมถามเขาว่าคุณรู้จักกวางหรือปล่าวครับ เขาตอบว่า รู้จักสิ เพราะเราเคยเป็นแฟนกันมาแต่ เธอมาทิ้งผม สงสัยว่าเธอคงจะทิ้งคุณมาใช่ไหมนี่ ผมนี่ร้องไห้โหเลยครับ เพระรู้ว่าสิ่งทีเราทำให้เขามันเป็น ศูนย์ หมดทุกอย่าง เขาต้องการเงินและความสบายเท่านั่น คืนนั่นผมก็เลยนั่นกินเหล้ากับแฟนเก่าของกวาง เราสองกัยได้สัญญาต่อใจตัวเองว่า \"กว่าจะได้รู้จักกับคำว่ารัก ก็เล่นทำหัวใจของผมแทบไม่เหลือแล้ว เราสองคนสัญญาว่า จะไม่มีแฟนที่เรารักเดียวใจเดียวอีกต่อไปแล้ว ในเมื่อรักเขาแล้วเขาไม่รักเราเลย เราก็มีสิทธ์ที่จะหาคนรู้ใจ คนที่ 2 ได้เหมือนกัน นับแต่วันนั่น ผมก็เลิกติดต่อกับกวาง และหาอะไรทำเพื่อลืมทุกสิ่งทีเคยผ่านมา และในวันนี้ผมได้เป็นคนใหม่ครับ ผมจะไม่มีวันจมความโง่ไปกับคำว่ารักอีกแล้วครับ................................................