โอ้ แม่เจ้า

เนื้อเรื่อง

“โอ๊ยย นังจู้ตื่นได้แร้วย่ะ นอนจนตะวันดับแร้ว “ เสียงของแหม่ม ปลุกเพื่อนสาว(ประเภท 2 ) ของเทอให้ตื่นขึ้นมาเพื่อไปทำงานประจำของพวกเทอ
“ เออ เดี๋ยววสิวะ เออ ตืนแล้ว” เวียงจู้ดังตอบกลับมา
หลังจากนั้นสองสาวก้อแต่งองทรงเครื่องเพื่อไปปติบัดพาระกิดของพวกเทอ นั่นก้อคือ งานคาบาเร่ต์ โชว์
ณ ภูเก็ต มิวสิเคิล Phuket musicle
“อ้าว จู้ เปงไรวะ ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เชียว “ แหมามถามเพื่อนสาวไม่แท้ของเทอหลังจากเลิกงาน
“ก้อเมื่อกี้น่ะสิ มีเด็กหนุ่มน่าตาน่ารักคนนึงเดินเข้ามา แล้วบอกกะชั้นว่า
  “ พี่ครับพี่ครับ พี่จู้ใช่หรือเปล่าครับ “ เด็กหนุ่มคนนั้นถามเทอ
“อ๋อ ใช่จ๊ะ น้องมีอะไรจ๊ะ “ หล่อนถามอย่างมีไมตรีจิต
“เออ คือผมชอบพี่มากเลยนะฮะ ผมมาดูพี่เเสดงหลายครั้งเเล้วนะฮะ พรุ่งนี้พี่มองผมนะครับ ผมจะนั่งแถวหน้าเลยนะฮะ” เด็กหนุ่มคนนั้นพูด
อ๋อ ผมชื่อพัท น่ะฮะพี่ พรุ่งนี้อย่าลืมมองผมนะฮะ
เขาพูดแล้ววิ่งจากไปปล่อยให้หล่อนยืนงงอยู่ตรงนั้น
“ เรื่องมันก้อมีเท่านี้แหละ ยัยแหม่ม “ จู้พูดหลังจากเล่าไห้เพื่อนฟัง
รึว่าเค้าจะชอบชั้นเนี่ย จู้พูด
โอ๊ย จู้ เค้าจะคิดกะแกยังง๊าย อย่าลืมนะว่าเรามันสาวประเภทสอง ใครจะจะสนจริง สงสัยเค้าแค่อยากลองของแปลกมั้ง
อืม จู้ เข้าใจคำที่เพื่อนพูดเปงอย่างดี หล่อนรุดีว่าคนที่เข้ามามีแต่หวังผลประโยด หล่อนก้อเคยเจ็บมาหลายครั้งเเล้ว แต่เมื่อมีเข้ามาใหม่ หล่อนก้ออยากจะเข้าไปลองทุกครั้งไป เหมือนน้ำพึ่งเรื่อสือพึ่งป่างัย ( เอ๊ะ เกี่ยวกันมั้ยเนี่ย 55)
วันรุ่งขึ้น
มรึงเปงไรวะจู้ เต้นผิดเต้นถูกอยู่ได้ เสียงานหมดเลยเนี่ย แหม่มบ่นอย่างอารมเสียเมื่อหลังจบการแสดงชุดแรก เพราะหล่อนก้อคอยเต้นผิดเต้นถูกไปด้วยเพราะคอยมองตามจู้นั่นเอง
ก้อชั้นก้อคอยมองหาพัทเค้าอยู่น่ะ  
“ พัทนะพัท หลอกไห้รอเก้ออีกตามเดิม เฮ้อ “ เทอบ่นหลังจากเลิกงาน
มันคงไม่มมาแล้วมั้งจู้ กลับไปพักผ่อนเหอะ พรุ่งนี้ลุยงานต่อ คิดซะว่ามันแค่ฝันไปนะ แหม่มปลอบเพื่อน
เออ กลับเหอะ จู้บ่นอย่างหมดหวัง และขณะที่เทอกะลังหันหลังกลับนั้น ก้อมีเสียงหนึ่งมาเรียกเทอ
เดี๋ยวฮะ พี่จู้ฮะ พี่จู้
“ พัท “  จู้อุทานแล้วแทบจาวิ่งไปกอดพัทไห้ได้เลย ทำไมนะ แค่เด็กหนุ่มคนเดียวถึงต้องดีใจขนาดนี้ด้วย
ทำไมมาช้านักล่ะ จู้ตัดพ้อ
เอ่อ คือที่บ้านเค้าม่ะค่อยอยากไห้ผมมาที่นี่น่ะฮะ   พัทตอบ
อ้าว ทามมายล่ะจ๊ะ   จู้เริ่มเส้าเมื่อรุว่าคามรักมีปันหา
คือ เค้ารุว่าผมชอบงานแบบนี้มากน่ะฮะ เค้าเลยกีดกันไม่ไห้ผมมา พัทพูดพลางยกกระจกขึ้นมาส่องหน้า  ซึ่งเปงกิริยาที่จู้คุ้นตาเปงอย่างดี  “ไม่นะ” จู้คิดอยู่ในใจ
พี่จู้ช่วยสอนแพทตี้ด้วยนะฮ้า เนี่ย แพทตี้ดูงานพี่มาหลายวันเเล้ว พี่เต้นสวยมากเลยฮ้าายังงัยแพทขอฝากตัวด้วยนะฮ้าาาา  
“โอ้ แม่เจ้า” จู้อุทานอย่างกับลมใส่

อ่านแล้วเปงงัยช่วยแสดงคามคิดเหงด้วยนะคะ ขอบคุนทุกท่านค่ะ