เรายังเป็นเพื่อนกันใช่ไหม

เนื้อเรื่อง

เอ เด็กผู้หญิง น่ารักสดใส และเป็นเพื่อนสนิทตั้งแต่เด็กของ ต้น  

ต้น เด็กผู้ชายหน้าตาหล่อเหลา คมคาย เพื่อนเล่นสมัยเด็กของ เอ

เอและต้นเป็นเพื่อนสนิทกัน ตั้งแต่เด็ก ทั้งสองเคยอยู่บ้านใกล้กัน แต่พอ เอ อยู่ชั้นประถมศึกษาปีที่4 ก้อต้องย้ายบ้าน
ตอนนี้ทั้งสองได้มาพบกัน เพราะได้อยู่ รร.เดียวกันตอน ม.1 (ห้องเดียวกันด้วย)
ทั้งสองยังคงสนิทกันเช่นเดิม(ออกจะมากกว่าเดิมด้วยซ้ำ) จนโดนเพื่อนๆแซว แต่ทั้งสองก็ยังเล่นและพูดคุยกันเหมือนเดิม
จนเมื่อเทอร์คนนั้นเข้ามาในชีวิตของทั้งสองคน

เฟิร์น เด็กผู้หญิง หน้าตาดี ผิวค่อนข้างขาว (แต่ เอ ขาวกว่า)

กริ๊งงงงงง...
เข้าเรียนแล้ว เร็วโว้ยไอต้น ภูพูดขึ้นมา
เออๆ ไปแล้ว ต้นตอบ
.................
นี่ เอ ได้ข่าวว่ามีเด็กใหม่ด้วยแหละ เป็นผู้หญิง อ่ะนะ นาวพูดขึ้น
แล้วไง ไม่เห้นมีอะไรเลย อิ๋ง พูดขึ้น
หรอ ไม่เห็นรู้เลย เอ บอก
................
เอาล่ะ นร. ทุกคนครูจะมาแนะนำเพื่อนใหม่นะ เทอร์ชื่อ เฟิร์น ตั้งแต่วันนี้จะมาอยู่ห้องเรา

สวยโว้ย นร.ผู้ชายส่วนใหญ่พูด
นาว : ไม่เห็นสวยเลย เนาะต้น สู้ เอของเราก็ไม่ได้ ใช่มั้ยต้น
ต้น : กำลังนั่งมองเฟิรืนอยู่
นาว:โธ่ ต้นก้อเป็นไปกับเค้าด้วย
................

   พักเที่ยง....

ขอโทษค่ะ มีใครนั่งมั้ย เสียงหวานๆพูดแทรก ขณะที่ เอ อิ๋ง และ นาวกำลังกินข้าว
ไม่มีหรอก นั่งได้เลยจ้ะ เอตอบ แล้วก้อเพิ่งสังเกตเห็นว่าเด็กผู้หญิงคนนั้นคือ เฟิร์น
................

เวลาผ่านไปประมาณ 1 เดือน เอเริ่มสนิทกับเฟิร์น
ทำให้ต้นเองก็พลอยสนิทกับเฟิร์นด้วย  และเริ่มที่จะ ห่างเหิน เอ

จนวันหนึ่งในคาบเรียน ต้นเผลอ พูด คำคำนึงที่ทำให้ เอ ต้องเจ็บช้ำ นั่นก็คือ
ต้น: เอไม่ต้อง มา ยุ่งกับเราได้มั้ย เทอร์ เป็นใครทำไมต้องมาวุ่นวายกับเราด้วย ไปไกลๆเลย เราไม่อยากเห็นหน้าเทอร์
เอ: ได้ และ เอก็เดินจากไปเงียบๆ ปล่อยต้นไว้คนเดียว โชคดีที่คาบต่อไปไม่มีเรียน เอ จึงขึ้นไปนั่งบน ดาดฟ้า ที่ๆเทอร์และต้น เคยขึ้นมาด้วยกันบ่อยๆ น้ำตาค่อยๆไหลรินลงอย่างช้าๆ ซึ่ง เอ เองก้อไม่เข้าใจว่าทำไมน้ำตาต้องไหลลงมาด้วย

ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมาต้นไม่ได้พูด กับเอ อีกเลย โทรไปที่บ้านเอ ก็บอกว่า เอ ไม่อยู่บ้าง หลับแล้วบ้าง
โทรเข้ามือถือ ก็ไม่มีคนรับ
จนวันหนึ่ง ต้นโทรไปที่บ้าน เอ
เอเป็นคนรับ:สวัสดีค่ะ จะเรียนสายกับใครคะ
ต้น:เอใช่ไม๊ นี่ต้นเองนะ ( เอเงียบ )
ต้น:เอ เอ เอเป็นอะไรน่ะ ทำไมต้องหลบหน้าเราด้วย แล้วทำไมไม่พูดอะไรเลยล่ะ ตรู๊ดๆๆๆ
สายโดนตัด เอ วางสายไปแล้ว
ต้นยังคงไม่เข้าใจ จึงโทรไปถามภู เพื่อนสนิทของตนเองว่า ทำไม เอ จึง ไม่พูดอะไรกับตน ซึ่งก็ได้คำตอบว่า
แล้ว แก ไปทำอะไรให้ เอ ไม่พอใจล่ะ
ต้น:ไม่มีนี่นา
ภู:แกลองนึกดูดีๆๆ
...................
เวลาผ่านไป1สัปดาห์
ต้นเพิ่งจะรวบรวมความกล้าเพื่อไปขอโทษ เอ ได้ วันจันทร์ต้องขอโทษ เอ ให้ได้
วันนี้ต้นตื่นค่อนข้างสายจึงทำให้มา รร. สาย
พอเข้าห้องเรียน
ต้นรู้สึกแปลกๆ รู้สึกเหมือนกับว่ามีอะไรขาดหายไป
ครูประจำชั้นเดินเข้ามา....
นร.ทุกคน ครูมีเรื่องที่จะบอก
เอมิกา(เอนั่นแหละ) เค้า ลาออกแล้วนะ เค้าไปเรียนต่อต่างประเทศ
แล้วเค้ามีจดหมายฝากถึงทุกคนด้วย เอาล่ะครูขออาสาสมัครด้วยนะ มาแจกจดหมายหน่อย
..................
ไอต้นเอาไปของแก ภูพูด
ต้นค่อยๆบรรจงแกะจดหมายออกช้าๆ
ข้างในยังคงเป็นลายมือตัวบรรจงของ เอ ที่เขาคุ้นเคยดี (เพราะลอกการบ้านบ่อย)
และยังมีรูปถ่ายสองใบ ใบแรกเป็นรูปถ่ายตอนเขากับเอยังเด็กๆกอดคอกันถ่ายรูป
รูปที่สองเป็นรูปถ่ายตอนโตแล้ว(รูปถ่ายใบล่าสุดของ เอ กับ ต้น)ด้านหลังจดหมายมีตัวหนังสือภาษาอังกฤษว่า
Friend forever !
เนื้อความในจดหมายมีว่า

  ถึง...ต้น เพื่อนสนิทของ เอ

    เอไม่ขอเขียนอะไรมากนะ เอ มีอะไรจะถามต้นนิดหน่อย
ต้น มีอะไรไม่สบายใจหรือป่าว บอกเล่าเพื่อนคนนี้ได้ไหม เพื่อนคนนี้พร้อมที่จะรับฟัง
แต่ถ้าต้นไม่ต้องการเราเป็นเพื่อน บอกดีๆได้ไหม ทำไมต้องพูดให้ช้ำใจกันด้วย
เรายังเป้นเพื่อนกันอยู่ใช่ไหม มีอะไรค้างคาใจจะพูดออกมาก้อบอกมาเถอะ เรายินดีที่จะรับฟัง
นับจากวันนี้ต่อไปขอให้จำไว้ว่าไม่ว่าเมื่อใด ที่เทอร์ ต้องการเรา
เราไม่จำเป็นต้องเห็นหน้ากัน ขอแค่ใจเราสื่อถึงกันก้อเพียงพอ
แล้ววันนึง เอ จะกลับไป ไปรับฟังความรู้สึกที่ต้นมีต่อ เอ
                              
                                                       รักและห่วงใย

                                                             เอ
                        ++++++++++++++++++++++++++++++++++++

             เพิ่งแต่งเป็นเรื่องแรกนะ มีอะไรก็ติชมกันได้ <[Mhu warn kung]>