<< เรื่องเล่าของความรัก : ใช่....รึเปล่า >>

เนื้อเรื่อง

บ่อยครั้งที่มีคำถามเพื่อขอคำปรึกษาแนะแนวทางว่า เราจะรู้ได้อย่างไรว่า คนที่เราแอบชื่นชมหรือเกิดปิ๊งเขาเข้าแล้วตามภาษาของมนุษย์ยุคโมเดิร์น เป็นคนที่ฟ้าลิขิตมาแล้วว่าคือคนของเรา   คือใครบางคนที่พร้อมจะครองคู่และร่วมแก่เฒ่าไปพร้อมเพรียงกัน   คำถามเหล่านี้น่าขบคิดมาก  
   เท่าที่ผ่านมาผมแนะนำให้เริ่มคิดถึงครั้งแรกของการได้พบกับคนๆนั้น  ว่าเราเริ่มชื่นชมเขาตรงไหน  อาจจะเป็นหน้าตา  บุคลิก  ท่าทาง  คำพูด หรืออุปนิสัยใจคอ    ขอให้ตอบกันโดยใจกว้างมากๆหน่อยนะครับ  ไม่ต้องเอามาตรฐานทางปรัชญา  ศีลธรรม หรือ หนังสือเล่มใดๆมาเป็นมาตรวัด  ว่าการพบกันครั้งนั้นไม่ใช่การพบกันของคนที่จะรักกันในภายภาคหน้า  เพราะตราบชั่วระยะเวลาที่ผ่านมา  หลายคนที่ตอบคำถามนี้  ต่างมีคำตอบแตกต่างกันตามพื้นเพ  ภูมิหลัง  หรือรอยแผลบางรอยฝังใจไว้จากอดีตเก่าก่อน   การพบกันคือการพบกันแหละครับ  ไม่มีอะไรมากกว่านั้น  ไม่ว่าตัวเราจะเริ่มถูกใจคนๆนั้นด้วยสาเหตุใดก็ตาม ผมเชื่อว่านั่นคือ  จุดเริ่มต้นของความรักทั้งสิ้น  ความรักสามารถก่อตัวขึ้นได้ทั่วทุกแห่งห้องของจิตใจ   โดยปราศจากเงื่อนไขหรือกฏเกณฑ์   เพราะอย่าลืมนะครับว่า กฏเกณฑ์หรือหลักการเขียนขึ้นโดยมนุษย์  และความรักยิ่งใหญ่กว่านั้น
    เราตอบตนเองตอนเริ่มได้ว่าเริ่มชอบคนนั้นเพราะอะไร  ค่อยคิดตอบคำถามถัดไปว่า  แล้วเราต้องการให้คนๆนั้นอยู่กับเราในสถานะแบบใด  ถ้าตอบได้ว่าคนๆนั้นคือผู้รับก็เท่ากับผ่านไปได้เปลาะหนึ่ง  เมื่อเราเริ่มคบหาทำความรู้จักและก้าวเข้าไป  เราควรเริ่มจากความรู้สึกต้องการให้คนๆนั้นมีความสุขจากทุกสิ่งทุกอย่างที่เราได้กระทำให้  เพราะความรักมีนิยามที่น่าฟังว่า  ความรักคือความอ่อนโยนของการให้โดยปราศจากสิ่งใดตอบแทน  ครับ  ควรให้โดยปราศจากสิ่งใดตอบแทน  และกระบวนถัดจากนั้นคือการเรียนรู้ลักษณะนิสัยเพื่อปรับตัวเข้าหากัน
        เมื่อฝ่ายตรงข้ามเริ่มเข้าใจในตัวเราจากการกระทำของเรา มากกว่าคำพูด ป้อยอหรือคำอธิบาย  อย่าเรียกหาสิ่งตอบแทนนะครับ และเมื่อเขาคืนสนองตอบเราด้วยความรักที่ปราศจากสิ่งตอบแทนเช่นกัน  เมื่อนั้นเราควรตอบรับความรักนั้นไว้โดยอบอุ่นและยังคงปฏิบัติตนอย่างเสมอต้นเสมอปลายเหมือนวันเริ่มรักโดยไม่แปรเปลี่ยน เมื่อรับและให้ด้วยความสมดุล จังหวะจะโคนสม่ำเสมอ แปลว่าคู่นั้นค่อนข้างใช่แล้วครับ  รักกันได้
       แต่ถ้าคนเราที่คบกันได้สักระยะหนึ่งแล้ว เกิดคำถามขึ้นมาระหว่างการคบกันว่า คนที่เราคบอยู่ด้วย ณ ปัจจุบัน ใช่เนื้อคู่ของเราหรือไม่ ขอให้ลองประเมินสภาพปัจจุบันดูนะครับ ว่า สบายใจกันดีรึเปล่า  ถ้ายังสบายใจนะครับ แปลว่าใช่เลย ไม่ต้องถามหาชาติปางก่อนหรอกครับ
     เพราะอย่าลืมว่า  เราอาจเพิ่มเริ่มต้นรักกันในชาตินี้ก็ได้ .....