ผีโก๋แก่ - ผีโก๋แก่ นิยาย ผีโก๋แก่ : Dek-D.com - Writer

    ผีโก๋แก่

    ผีโก๋แก่ มันทุกเม็ด(ไม่รู้ตลกมั้ยนะครับ)

    ผู้เข้าชมรวม

    591

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    4

    ผู้เข้าชมรวม


    591

    ความคิดเห็น


    2

    คนติดตาม


    0
    หมวด :  ตลก-ขบขัน
    เรื่องสั้น
    อัปเดตล่าสุด :  27 พ.ย. 46 / 20:41 น.


    ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ
      ขอโทษด้วยนะครับสำหรับบางคนเพราะในนี้มีคำหยาบ  เพราะฉะนั้น งานนี้ไม่เหมาะกับผู้ดีตีนแดงครับ
      ผีโก๋แก่
          เรื่องสั้นเรื่องนี้สร้างจากเหตุการณ์จริงของการไปเที่ยวพัทยาของเด็ก มัธยมปลาย 3 คน ประกอบไปด้วย ไอซ์, พอ, โอเล่  จะเรียกว่าการไปเที่ยวก็ไม่ถูกนักเพราะไปพัทยาแต่ไม่ได้ไปไหนนอกจากหมกแต่ในห้อง  ทะเลยังไม่ได้แตะเลย  มีเพียงโอเล่คนเดียวที่ได้ใช้นิ้วโป้เท้าแตะทะเล  นั่นอาจจะเป็นวันที่ดีที่สุดของการมาเที่ยวที่นี่ก็ได้  โอเล่กับพอเป็นคนขี้เล่น  จะหนักไปทางโอเล่มากกว่า  ขณะที่ไอซ์เป็นคนขี้เก็ก  วันไหนไม่หล่อไม่ได้  ต้องหล่อทั้งวัน  เสื้อนักเรียนที่เขาใสจะต้องเป็นตราสมอเหล็ก  ถ้าสมอพลาสติกหรือสมอไม้เขาจะไม่ไส่  เพราะมันจะไม่ทำให้หน้าของเขานิ่งยิ่งนิ่งยิ่งหล่อแบบนี้เขาเรียกว่ากึง  ไอซ์ขี้กลัวด้วยเหมือนกัน  บางครั้งจะกลัวอะไรเกินเหตุ  เห็นอะไรวิ่งผ่านเป็นบ้านถล่ม  วันหนึ่งในงานปีใหม่  ไอซ์ถูกเพื่อนใช้ให้ไปเอาแก้วที่หลังบ้านที่จัดงาน  หลังบ้านนั้นเงียบยิ่งกว่าป่าช้า  ไอซ์เดินไปด้วยความพรั่นพรึงหารู้ไม่ว่ามีคนดักเขาอยู่ข้างหน้า
          เพื่อนคนนั้นกระโจนออกมาแล้วตะโกนใส่  ไอซ์ตกใจ  วินาทีนั้นหัวใจเขาสูบฉีดเลือดอย่างรุนแรง  ไอซ์วิ่งออกไปหน้าบ้านอย่างรวดเร็วมากๆ  พร้อมสวดมนต์ไปในใจ  คนอื่นก็พากันนั่งหัวเราะ  ไอซ์สามารถเป็นนักวิ่งแข่งที่ดีได้  เพียงแค่โค้ชหาอะไรให้เขาตกใจ  ถ้าวิ่ง  100  เมตรก็ตกใจน้อยๆ  ถ้า  10000  เมตรก็ต้องตกใจมโหฬาร  จะทำให้เขาวิ่งเร็วแบบหยุดไม่อยู่  แต่ก็ต้องระวังคณะกรรมการสงสัยว่าใช้สารกระตุ้นเพราะร่างกายจะมีสารอดรีนารินมากผิดปกติ  ถ้าถามทำไมว่าทำไมมาเที่ยวกับไอซ์คราวนี้โอเล่กับพอไม่ได้ออกไปไหน  คำตอบก็คือเจ้าของทัวร์นรกแตกครั้งนี้มีแผนการว่า  ขี้เกียจ  ขี้เกียจ  แล้วก็  กลัวข้างนอกจังเลย  เส้นทางมันน่ากลัวนะ  เดี๋ยวเดินไปกระเทยมันฉุดเข้าดงทำไง  โอเล่อยากกระโดนถีบแบบเดอะเมทริกซ์สัก  3  รอบ  ทั้งสามพักอยู่ที่หาดคอนโดมิเนียมที่แม่ผู้ใจดีของไอซ์ซื้อไว้  ทั้งสามพักอยู่ห้องซ้ายสุด  ในขณะที่แม่และน้าของไอซ์อยู่ห้องขวาสุด
          โครงการมาเที่ยวครั้งนี้เริ่มส่อแววไม่สนุกตั้งแต่เริ่ม
      “พวกมึงมาแต่เช้าเลยนะเว้ย  ตี  5  ยิ่งดี  แม่กูจะออกจากอุบลตั้งแต่เช้า”  ไอซ์บอก
      “เออ  ได้”  พอพูด
      “เดี๋ยวกูไปรอมึงหน้าบ้านเลย”  โอเล่บอก
          โอเล่มาตั้งแต่ตีสี่สี่สิบห้า  พอมาตีห้าตรงฉิน  ไอซ์ตื่นสามโมงเช้า  พอทำหน้าเซ็งสุดชีวิต  โอเล่ตะโกนในใจว่าพ่อมึ-ตาย
          ช่วงที่เดินทางนั้นช่างเหมาะเจาะ  หน้าฝนน้ำกำลังท่วมภาคอีสาณ  โครงการเดินทางคือกรุงเทพและทะเล  ทะเล…  เหมาะเหลือเกินในตอนนี้  เหมาะเหมือนกับการที่จะหางานทำในช่วงสงครามโลกครั้งที่  2….
          แต่ละคนมีจุดมุ่งหมายหลัก  จุดมุ่งหมายรองคือความสนุกแบบฉันเพื่อน
          โอเล่:ได้เดินพันทิพย์  ขนแผ่นดีวีดีหนังหายากกลับบ้าน
          พอ:เดินเล่นเรื่อยเปื่อยทั่วกรุงเทพและพัทยา
          ไอซ์:โชว์ความหล่อและเล่นแร๊กนรก
          โอเล่และไอซ์ประสบความสำเร็จในจุดมุ่งหมายหลัก  แต่ทุกคนไม่ประสบความสำเร็จในจุดมุ่งหมายรอง
          หลังจากที่เปิดห้องมา  กิจกรรมที่ทำก็คือตื่นเช้ามาอาบน้ำออกไปกินข้าวข้างนอกเดินดูฝรั่งทำอะไรแปลก(คงจะมีแค่พอกับโอเล่ที่สังเกตุโดยขณะที่ไอซ์  กึงอย่างเดียว)  กลับเข้ามา  เล่นไพ่ในห้อง  โดยไม่มีการเดิมพันด้วยเงิน  แล้วก็ดูทีวี  แล้วก็หลับ  ตกดึก  โอเล่ต้องลุกมาซ่อมแอร์โดยการเอาส้อมไปขูดน้ำแข็งออกจนลวดมันขาดทำให้เย็นขึ้น  3  เท่า  แล้วก็ตื่นนอน  วนไปเป็นวัฐจักรแห่งโลกของเรา  บางทีคนที่เบื่อกับโลกแคบๆ  ง่ายอย่างโอเล่ต้องหาอะไรทำด้วยการดื่มน้ำอัดลมกระป๋องที่แช่ทิ้งไว้  5  ปีโดยที่หัวและก้นของกระป๋องบวมเป่งออกมา
          เหตุการณ์หนึ่งที่ไม่มีใครคาดคิด  เหตุการณ์หนึ่งที่ไม่มีใครคาดฝัน  เหตุการณ์ที่มันจะเปลี่ยนแปลงชีวิตของพวกเขาทั้งสาม  ตลอดไป
          เสียงฝักบัวในห้องน้ำดังอยู่  พอยืนอาบน้ำอย่างไม่เป็นสุขนักการที่ต้องยืนอาบฝักบัวในอ่าง  เขาเริ่มเข้าใจความรู้สึกของคุณอุดม  แต้พานิชในตอนนี้  แล้วเขาก็เหลือไปเป็นบางอย่าง…
          โอเล่กำลังนั่งมองออกไปที่ท้องฟ้าโดยบ่นว่ากูอยากกระโดดบินออกไปเหลือเกิน  โดยมีไอซ์นั่งกอดเข่าดูทีวีข้างๆ  
          เสียงประตูห้องน้ำเปิด  พอเดินออกมา
          “เฮ้ย  กูเห็นเส้นผมในห้องน้ำว่ะ  เต็มเลย”  พอบอก
          “เออ  กูก็เห็น”  โอเล่สมทบ
          “เส้นผมผู้หญิงหรือผู้ชาย”  ไอซ์ถามด้วยสีหน้าหวาดกลัว
          “รู้แต่ว่าผมยาว  กูไม่รู้ว่าเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย  ถ้ากูมีเครื่องตรวจดีเอ็นเอมาด้วยกูก็พอจะตอบมึงได้”  พอบอก
          ไอซ์เดินเข้าไปดูด้วยท่าทางหวาดระแวง  แล้วหายเข้าไปห้องน้ำ
          ไอซ์เดินออกมาด้วยสีหน้าตื่นตระหนก
          “เฮ้ย  มีได้ไงวะ  ไม่มีใครมาอยู่นอกจากเรานะเว้ย”  ไอซ์หน้าซีดเผือด
          พอกับโอเล่ไม่ได้ตอบ
          “โอเล่  มึงมาอาบน้ำเป็นเพื่อนกูหน่อย  มึงก็ยังไม่ได้อาบนี่”  ไอซ์บอก
          “เฮ้ย  ได้ไงวะ  กูไม่ได้เป็นเกย์นะเว้ย”  โอเล่ตอบแล้วหัวเราะ
          ไอซ์จำใจต้องอาบน้ำเพราะไม่นานแม่ของไอซ์จะพาไปทานอาหารเช้าข้างนอก  ไอซ์อาบน้ำโดยหลับตาไม่มองสิ่งใด  โดยหวังว่าจะไม่มีผีเดอะริงแบบที่โอเล่เล่าให้ฟังโผล่ออกมา
          ไอซ์อาบน้ำเสร็จแล้ว  ประตูเปิดออกมา  ไอซ์กระโจนออกมาจากห้องน้ำเหมือนกับว่านั่นเป็นห้องน้ำผีสิง  โอเล่หันมามองทีวีโดยที่พอตากผ้าอยู่ข้างนอก
          ไอซ์นั่งลงข้างๆ  โอเล่ที่บัดนี้เปลี่ยนเป็นท่านอนอย่างรวดเร็ว  
          ไอซ์เปิดกระป๋องโก๋แก่ที่พึ่งซื้อมาจากห้างโลตัสเมื่อวาน  ขณะที่กินไปด้วยความเมามันส์ตามสโลแกนว่าโก๋แก่มันทุกเม็ด  มือไอซ์สำผัสโดนบางอย่าง  สิ่งนั้นลื่นๆ  เป็นเส้นๆ  ไอซ์หยิบขึ้นมา  สิ่งนั้นคือเส้นผม  เส้นผมยาวเท่ากับเส้นผมในห้องน้ำ  ไอซ์หน้าซีดเผือด  มือปล่อยเส้นผมลงคืนกระป๋อง  
          “พอๆ  มึง  มึงได้กินโก๋แก่มั้ย”  ไอซ์ถาม
          “ไม่ได้กิน”  พอตอบ
          “โอเล่  มึงล่ะ”  ไอซ์หันมาถามโอเล่
          “จะรู้มั้ย  กูเห็นมึงกินคนเดียว  มึงก็ลองนึกว่าเมื่อวานนี้กับวันนี้มึงกินไปกี่เม็ด  เอามารวมกัน  แล้วมึงก็โทรไปถามบริษัทว่ามันมีกระป๋องล่ะกี่เม็ด  แล้วมึงก็นับดูทีนี้  มึงจะได้รู้”  โอเล่ตอบแบบตลกในแบบฉบับของดานัง
          “เฮ้ยยยย”  ไอซ์ถอยห่าง  พลางพนมมือไว้กระป๋องโก๋แก่  โดยมีโอเล่และพอกลั้นหัวเราะไว้สุดตัว
          “ไอซ์  ลูกไอซ์  ไปได้แล้ว”  แม่ของไอซ์ตะโกนเรียกอยู่หน้าห้อง  
          พวกเขาทานอาหารที่ร้านแห่งหนึ่งและเดินทางกลับมาถึงแล้ว  โอเล่เหลือบเห็นร้านอินเตอร์เนตอยู่ด้านล่างของโรงแรม  โอเล่จึงเดินเข้าไปด้วยความตื่นเต้น
          “ชั่วโมงล่ะเท่าไรครับ”  โอเล่ถามพนักงานร้านที่เป็นผู้หญิง
          “นาทีละบาทค่ะ”  เธอตอบ
          “นาทีละบาทเหรอครับ  ถูกจังนะครับ”  โอเล่ตอบออกมา  แต่พอมาคิดทีหลัง  …ชั่วโมงละ  60  นี่หว่า  โอเล่อยากตบหัวพนักงานให้ทิ่ม  แล้วบอกว่า  บ้านกูชั่วโมงละ  10  บาท
          ทั้งสามเดินมาถึงห้อง  ขณะที่ไอซ์กำลังจะไขประตูอยู่นั้น  โอเล่เรียกทั้งไอซ์และพอหันไปดู
          “เฮ้ยๆ  ห้องนี้มียันต์ด้วยว่ะ”  โอเล่ตอบ  ประตูห้องตรงข้ามมียันต์สีขาวเขียนเอาไว้  
          “เออ  เฮ้ย  กูว่าต้องมีอะไรแน่ๆ  เลย”  พอตอบอย่างไม่จริงจัง
          ขณะนั้น  น้าของไอซ์เดินมาเอากุญแจโดยในมือถือถุงของมาด้วย
          “น้าครับ  ห้องนี้มันเป็นอะไรครับ”  ไอซ์รุดถามน้า
          “เจอแล้วล่ะสิ”  อาตอบพลางยิ้ม
          ไอซ์แทบจะช็อคตายตรงนั้น  เขานึก  ผมผู้หญิงในห้องน้ำ  ผมในกระป๋องโก๋แก่  ยันต์หน้าห้องตรงข้าม  อะไรกัน  นี่มันอะไรกัน
          “น้าครับ  ดะ  เดี๋ยวผมช่วยถือของ”  ไอซ์พูดพลางเอามาดึงถุงมาจากมือน้า  “พอ  ช่วยกูด้วย  โอเล่  มึงจะมาไหม”  ไอซ์ถาม
          “ไม่ล่ะ  เดี๋ยวกูจัดของในห้องรอ”  
          ทั้งไอซ์ พอ และน้าของไอซ์เดินไปที่ห้องของน้า  
          โอเล่ยิ้มอย่างคนได้ชัยชนะไว้ในครอบครองในความมืด
          ….    
          สามวันก่อน  โอเล่อาบน้ำอยู่  เขาเหลือบไปเห็นเส้นผมกองหนึ่งในซอกมุม  โอเล่จึงใช้เท้าเขี่ยมาวางกองตรงท่อระบายน้ำ
          โอเล่  จะเปิดกระป๋องโก๋แก่กิน  แต่ว่าเขาเผลอทำหล่น  เขาเอามือกวาดโก๋แก่เข้า  โดยที่เหลือบไปเห็นผมเส้นหนึ่งที่พื้น  เขาก็เลยกวาดมันเข้าโดยที่คำนวณทุกอย่างไว้แล้ว
          โอเล่หัวเราะออกมาเบาๆ  เขาวางแผนทั้งหมดในเวลาสามวัน  สามวันที่ทำให้คนหนึ่งกลัวโก๋แก่  เขาตั้งชื่อแผนการนี้ว่าผีโก๋แก่  นี่เป็นเรื่องสนุกที่สุด  ในการมาเที่ยวพัทยาอันน่าเบื่อหน่ายแห่งนี้



      เมื่อวานผมเปิดกระป๋องโก๋แก่
      ผมเจอเส้นผมที่ไม่ได้อยู่ที่นั่น
      วันนี้  มันก็ไม่ได้อยู่ที่นั่น
      ผมต้องการให้มันไปไปซะ
      Yesterday I open the can
      I see the hair that wasn’t there
      It wasn’t there today
      I wish to let it go
      *กวีข้างต้นผมดัดแปลงจากหนังเรื่องIDENTITYของผู้กำกับเจมส์ แมนโกลด์ครับ
      *เส้นผมนั้นเป็นเส้นผมของพี่ไอซ์ที่มาพักอยู่ก่อนหน้าโดยที่ไอซ์ไม่รู้ครับ
      *เรื่องสั้นเรื่องนี้ยาวกว่าเรื่อง DARYL ตอนหนึ่งเสียอีก

      ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

      loading
      กำลังโหลด...

      ความคิดเห็น

      ×