สิ้นชีพอสุรกาย

เนื้อเรื่อง

เรื่อง   สิ้นชีพอสุรกาย

          วันที่ท้องฟ้าเต็มไปด้วยเมฆหมอกสีดำ  ลมพัดแรงใกล้เวลาที่เทวดาจะปล่อยน้ำปัสสาวะลงสู่พื้นปฐพี  ปรากฏว่าน้ำปัสสาวะของท่านเทวดาก็ไม้สามารถอั้นปัสสาวะของท่าน  เทวดารีบถอดกางเกงรีบคว้าสายบัวขนาดใหญ่แล้วปล่อยสู้พื้นปฐพีเป็นหยดน้ำอันบริสุทธิ์ไหลดั่งน้ำตาของมนุษย์ในยามเศร้าตกลงมาสู้ถนนแห่งหนึ่ง มีเด็กชายสองคนกำลังเดินสนทนาในเรื่อง  อสูรกาย
          แต่แล้วหยดน้ำได้ตกลงมาสู่บนหัวของเด็กชายผู้ที่ใส่แว่นตาโต   เมื่อเด็กคนนั้นได้แหงนมองขึ้นไปบนท้องฟ้าหยดน้ำก็ตกลงใส่บนหัวของเขา เด็กแว่นตาโตพูดขึ้นว่า “สมชาย นายรู้สึกอะไรรึเปล่า” เด็กแว่นตาโตพูดกับเพื่อน “อะไรเอ๋อไม่เห็นมีอะไร นายคิดมากหรือเปล่า” เด็กแว่นตาโตพูดกับเพื่อนซี้
         ในขณะที่สมชายยังพูดไม่จบ น้ำปัสสาวะของท่านเทวดาราดใส่ที่ตัวทั้งสอง สองเกลอวิ่งสกรูปรี๊ดโดยไม่คำนึงถึงเรื่องที่สนทนากันจนทั้งสองวิ่งมาถึงบ้านของเอ๋อ
        “แฮ๊ก แฮ๊ก แฮ๊ก” เสียงหอบของทั้งสองเหมือนกับเจ้าตูบไม่ผิดแม้แต่น้อย
        แต่แล้วมีเสียงหนึ่งดังขึ้นมาราวกับเสียงปีศาจแล้วเปิดประตูนรก เฝ้ารอการกลับมาของลูกสุดที่รัก  “ลูกเอ๋อทำไมกลับมาช้าจังไปเถลไถลที่ไหนมา” ทั้งสองตกใจอย่างมาก เจ้าของเยงนั้นปรากฏร่างขึ้นมา พร้อมมีดใหญ่หนาประมาณ 0.5 ซ.ม. ขนาดพอเหมาะที่จะเชือดสองเกลอได้อย่างสบาย “ลูกเอ๋อ วันนี้พาสมชายมาด้วยหรอลูก” จากอารมณ์ร้อนค่อยๆ เย็นลง เมื่อเห็นแขกมาบ้านของตน
         “สวัสดีครับ คุณแม่... ใช่ครับวันนี้เพื่อนผมจะพักที่บ้านเราสักคืนนึงครับ” เอ๋อน้อมตัวกราบแม่สุดโหดแล้วเจรจาอย่างสันติ
         “สวัสดีครับแม่” เสียงของสมชายพร้อมโค้งตัวไหว้แม่ของเอ๋อด้วยความเคารพ “สวัสดีจ๊ะ สมชาย ลูกทั้งสองรีบเข้าบ้านกันก่อนเถอะจ๊ะ” แม่ของเอ๋อพูดด้วยความเป็นห่วง
         จากนั้นทั้งสองรีบถอดเกือกสีน้ำตาลเข้มไว้ในชั้นบาทาใกล้กับประตูบ้าน ในเวลาเดียวกันแม่ของเอ๋อ ได้ไปเอาผ้าขนหนูสำหรับสองเกลอ เจ้าสองเกลอรีบเอาผ้าขนหนูผืนใหญ่ มีรูปกระบือสีสดใสอยู่กึ่งกลางผ้า เช็ดหัวอันเปียกโชกที่เกิดจากการกระทำของท่านเทวดาบนสวรรค์ เมื่อทั้งสองเช็ดเนื้อเช็ดตัวจนแห้งมีเสียงดังมาจากในห้องครัว ที่อยู่ใกล้ๆกับห้องของเอ๋อ
          “ลูกทั้งสอง รีบเปลี่ยนเสื้อฟ้าก่อนนะลูก เดี๋ยวเป็นหวัด” แม่จอมโหดของเอ๋อพูดกับเด็กทั้งสองเกลอ
        “ครับแม่” เจ้าสองเกลอพูดพร้อมกัน และสอดแทรกเสียงขอบคุณแม่ จากนั้นทั้งสองเกลอรีบเปลี่ยนเสื่อผ้าเสื้อผ่อน เสร็จเรียบร้อย เอ๋อรีบหยิบแผ่นซีดี จากเป้สะพายสีเขียวปนเหลือง โยเนื้อหาในแผ่นซีดีส่วนใหญ่ เกี่ยวกับอดีตอสูรกาย และต้องทำรายงานเกี่ยวกับเรื่องนี้ส่งอาจารย์วิทย์ฯ จอมเขี้ยวในวันพรุ่งนี้ เจ้าสองเกลอไม่รอช้านำแผ่นซีดีใส่บนลิ้นของกบ เมื่อเจ้ากบได้รับอาหาร กินเข้าไปอย่างเอร็ดอร่อยและชาร์ตพลังงานแบบสุดๆ โดยผ่านสายยางเข้าไปในทีวีจอแบบ จนปรากฏภาพของอดีตสัตว์โลกผู้น่ารัก เจ้าสองเกลอนั่งคุยพร้อมทานขนมขบเคี้ยวที่วางไว้ข้างกาย เมื่อภาพสัตว์โลกผู้น่ารักฉายออกมาทางทีวีจอแบน สองเกลอนั่งดูตาไม่ขยิบ สมองของพวกเขาในตอนนี้เต็มไปด้วยคำถามและคำตอบในเวลาเดียวกัน
            ใกล้เวลา 19.00 น เข้าไปทุกขณะ จนในที่สุดสองเกลอนั่งดูภาพอดีตของอสูรกายจนจบ ต่างคนต่างตั้งคำถามและคำตอบเกี่ยวกับอสุรกายในอดีตจากแผ่นซีดีทีดูไปอยู่ในมันสมองของเขา มีเสียงพูดที่หนักแน่นพูดขึ้นมา
        “เอ๋อเรามาเล่นปัญหาเชาว์กันไหม”สมชายชวนเอ๋อเล่นปัญหาเชาว์ และท้าทายความสามารถของเอ๋อ
        “ตกลง เราเริ่มเล่นกันเลยแล้วกัน” เอ๋อรับคำชักชวนจากสมชาย จากนั้นสมชายก็เริ่มตั้งปัญหาเชาว์ด้วยเสียงหนักแน่น
        “อสูรกาย บอร์นจากสิ่งใด” สมชายถามเอ๋อ เอ๋อนั่งคิดด้วยความ งง...ง ในคำตอบของสมชาย เวลาผ่านไปนานพอสมควรมีเสียง   “แบคทีเรีย” เอ๋อตอบ   “แน่ใจรึ” สมชายถามความมั่นใจของเอ๋อ อีกครั้ง “แน่ใจซิ” เอ๋อมั่นใจในคำตอบ
       “ผิดแล้ว คำตอบที่ถูกต้องคือ  กรดอะมิโน ” สมชายเฉลยคำตอบ เอ๋อสงสัยในคำตอบของตน ทำไมคำตอบถึงผิดก็ถามสมชาย  
“ทำไมถึงเป็นกรดอะมิโนล่ะ” สมชายอธิบายการกำเนิดของอสูรกายให้เอ๋อฟัง  “นายคงสงสัยใช่ไหมล่ะ ฉันบอกให้ก็ได้ทําไมอสูรกายเกิดจากกรดอะมิโน คือ เมื่อก๊าซคาร์บอน ไนโตรเจน ไฮโดรเจน และออกซิเจน ที่ละลายอยู่ในน้ำทะเลกลายเป็นสารประกอบคาร์บอน รวมตัวกันเกิดเป็นสิ่งมีชีวิตเรียกว่า กรดอะมิโน ต่อมาเพิ่มจำนวนจนมีรูปร่างซับซ้อนกลายเป็นแพลงตอน และพัฒนาเป็นสิ่งมีชีวิต” เอ๋อเข้าใจการบอร์นของอสูรกายอย่างถ่องแท้ “อ๋อ มันเป็นอย่างนี้นี่เอง”
          “ถึงคราวเราถามบ้างหล่ะ” เอ๋อกล่าว “ได้เลยเพื่อนรัก” สมชายท้าทายเอ๋อ เอ๋อตาโตถามสมชายว่า “ก่อนจะเป็นอสูรกาย อสูรกายเคยเป็นสิ่งมีชีวิตชนิดใด” สมชายใช้เวลาคิดไม่ถึง 0.01 วินาที ก็ตอบคำถาม “สัตว์ครึ่งบกครึ่งน้ำ เป็นคำตอบสุดท้าย” เอ๋อชมสมชาย “แหม นายนี่หัวใสจังนะ เป็นคำตอบที่...  ถูกต้องนะคร้าบ” สมชายกล่าวเสียดสีเอ๋อว่า “นายยังตอบไม่ถูกเลยน่ะเอ๋อ” นายเอ๋อก็ยอมรับ “โอเค เรานะอ่อนตลอด พ่อยอดคนเก่ง” สมชายพูดถ่อมตัว “พูดมาได้ไอ้เราไม่เก่งหรอกเอ๋อ เราแค่รู้พลางๆ
         เราถามนายบ้างนะ คำถามคือ บรรพบุรุษของอสุรกาย คือสิ่งมีชีวิตแบบใด” เอ๋อ งง...ง จนมีแสงสว่างแปล๊บเข้าสู่เซลล์สมองของเขาและตอบคำถามของสมชายด้วยความมั่นใจถึง 99% “มิลเลอโซรัส” “เอ๋อ นายเก่งมากที่ตอบถูกต้อง ไหนนายลองอธิบายให้เราฟังหน่อยซิ” สมชายชมเอ๋อที่ตอบคำถามถูกเป็นข้อแรก “ได้ซิ สมชาย ฟังนะ  มิลเลอโซรัส มีชีวิตอยู่ใน 250 ล้านปีก่อน ก่อนจะเป็นยุคของเจ้าอสุรกาย เป็นสัตว์จำพวกเลื้อยคลานแล้วพัฒนาเป็น ซานซิซูคัส และซัตโตโพซูคัส มีชีวิตอยู่ก่อนเจ้าอสูรกาย 225 ล้านปี โดยซานซีซูคัส เป็นบรรพบุรุษของสัตว์กินพืช และซัสโตโพซูคัส เป็นบรรพบุรุษของสัตว์กินเนื้อ” สมชายตะลึงในการบรรยายของเอ๋อ
            “ แปะ แปะ แปะ นายเก่งมากเอ๋อ นายเก่งกว่าเราอีก” สมชายปรบมือยอมรับความสามารถของเอ๋อ “นายก็ชมเรา เราเขินนะ” เอ๋อพูดกับสมชายด้วยความอาย “นี่ นาย เรามาเล่นกันต่อเถอะ ถือว่าครั้งนี้เราอ่อนให้นายก่อน มาเล่นกันอีก 4 ข้อ โดยตั้งคนละ 2 คำถามและแต่ละฝ่ายต้องเล่นเกมส์แบทเทิ้ลเป่ายิงฉุบ เลือกคำถามจากฝ่ายตรงข้ามมาหนึ่งคำถามและฝ่ายตรงข้ามเป็นผู้ถาม ใครตอบถูกมากกว่า 2 ข้อเป็นเดอะวินเนอร์ นายกล้าสู้หรือเปล่า” เอ๋อท้าสมชายในการเล่นปัญหาเชาว์ สมชายรับคำท้าจากเอ๋อ
           ต่อมาสองเกลอก็เริ่มเกมส์แบทเทิ้ลเป่ายิงฉุบ สมชายออกค้อน ส่วนเอ๋อแว่นตาโตออกกรรไกร ปรากฏว่าสมชายเป็นผู้ชนะ เอ๋อตาโตหัวเราะดัง “ฮ้า ฮ้า ...ฮ้า นายเสร็จเราแน่สมชาย” สมชายพูดด้วยไมตรีจิต “ไม่เป็นไรเพื่อนรัก” “เราเริ่มคำถามกันเลยน่ะเพื่อนเลิฟ คำถามมีอยู่ว่า ระหว่างที่เจ้าอสูรกายมีชีวิตอาศัยอยู่ที่แบบใด” สมชายคิดหนักมาก.... จนเวลาผ่านไปหนึ่งนาที จากหลอดไฟที่มืดมึด ค่อยๆเริ่มสว่างขึ้นเรื่อยๆ จนหลอดไฟสว่างจ้าในสมองของสมชายก็ปิ๊งขึ้น ร้องดังๆว่า “ยูเรก้า ยูเราก้า ยูเรก้า นายเสร็จแน่เอ๋อ คำตอบคือ เจ้าอสูรกายอยู่ในสถานที่อบอุ่น เพราะเจ้าอสูรกายเป็นสัตว์เลือดเย็น” เอ๋อตะลึงในคำตอบของสมชาย “ถูกต้องนะครับ” “แหม นายไม่ต้องตะลึงขนาดนั้นหรอกเอ๋อ” สมชายกล่าว เอ๋อไม่ยอมแพ้สมชายในการเล่นปัญหาเชาว์ “ไม่ยอมแพ้นายหรอกสมชายมาต่อกันเลยดีกว่า”
             สองเกลอก็ดวลเกมส์แบทเทิ้ลเป่ายิงฉุบอีกครั้ง ซึ่งเป็นครั้งสุดท้ายของทั้งสองในการประลองปัญหาเชาว์ เกี่ยวกับอสุรกาย ขึ้นอยู่กับความสามารถของเขาทั้งสอง ฝ่ายสมชายออกกรรไกร ส่วนเอ๋อแว่นตาโตออกกระดาษสมชายเป็นฝ่ายชนะอีกครั้ง ทำให้เอ๋อ สะเทือนใจในความพ่ายแพ้ของตน สมชายพูดปลอบใจเอ๋อว่า “เกมส์มีการแพ้ชนะเป็นของธรรมดา เอาล่ะ นายถามคำถามซึ่งเหลือคำถามเดียว “รีบถามมาเลยดีกว่าเอ๋อ” เอ๋อกล่าวขอบคุณสมชาย ในคำปลอบใจ “ขอบใจมากนะสมชาย เราถามคำถามนายเลยแล้วกันนะ” สมชายพูด “เอ๋อ ถามมาเหอะ” “โอเคเพื่อนรัก”
           คำถามมีอยู่ว่า ทำไมเจ้าอสูรกายจึงจุติจากโลกเราไป” เอ๋อถามสมชายด้วยคำถามที่ยากเย็น “โอ้ โห... คำถามข้อนี้ของนายยากจัง เราจะตอบได้ไหมเนี่ย สมชายกล่าว ในขณะเดียวกันสมชายนั่งคิดนอนคิดเป็นเวลานานพอสมควร มีเสียงดังปิ๊งขึ้นในสมองของสมชาย เปรียบดังเทวดามาให้พร สมชายตอบคำถามเอ๋อด้วยความสบายใจ “เจ้าอสูรกายไม่สามารถปรับตัวให้เข้ากับสภาพแวดล้อมที่เปลี่ยนแปลงบนพื้นโลกได้ จึงทำให้เจ้าอสูรกายสิ้นชีพ” สมชายตอบ “เป็นคำตอบที่ถูกต้องนะครับ นายเยี่ยมมาก เราต้องอ่านหนังสือให้มากกว่านี้ เพื่อจะได้รอบรู้เหมือนนาย” เอ๋อชมสมชายและเจอสาเหตุในการเล่นเกมส์แพ้  “พยายามอ่านหนังสือเข้านะเอ๋อ นายจะรอบรู้เหมือนเรา บาวทีอาจรู้มากกว่าเราด้วยซ้ำ” สมชายให้กำลังใจเอ๋อ
              จากนั้น สองเกลอเล่นปัญหาเชาว์เสร็จ และรีบทำรายงานที่ได้จากการเล่นปัญหาเชาว์ ในขณะที่เขานั่งทำรายงาน ก็มีเสียงลึกลับดังขึ้นเรื่อยๆ “ตุ๊ก...แก ตุ๊ก...แก แก...  ตุ๊ก.แก” สองเกลอมองข้างไปบนเพดาน เห็นสิ่งมีชีวิตน่าเกลียดน่าชังตัวคล้ายกับจระเข้จิ๋ว ตัวสีเทาละเลงไปด้วยสีแดงปนสีเขียวเป็นดอกจุดทั่วตัว มันตกจากบนเพดาน สู่โต๊ะที่สองเกลอนั่งทำรายงาน ดัง “แปละ” เมื่อทั้งสองเกลอได้เห็นจระเข้จิ๋ว ก็ตกใจแล้วรีบวิ่งออกจากห้องของเอ๋ออย่างสกรูปรี๊ด โดยไม่เก็บรายงานที่ทำค้างไว้ เจ้าจระเข้ จิ๋วร้องเรื่อยๆว่า “ตุ๊ก....แก   แก....  ตุ๊ก..แก” เจ้าของเสียงนี้มันคือ ไดโนน้อย หรือ ตุ๊กแกเจ้าแห่งยุคโลกาภิวัฒน์