ท้องฟ้ากับพื้นดิน

เนื้อเรื่อง

ในสมัยอดีตกาลนั้น ท้องฟ้า กับพื้นดินเป็นเพื่อนสนิทกันมากๆ เธอเป็นส่วนที่เติมเต็มของกันและกัน และแล้วช่วงเวลาของการเปลี่ยนแปลงก็เกิดขึ้น มันเกิดขึ้นเร็วมาก และไม่มีใครคิดว่ามันจะเลวร้ายขนาดนี้
     ท้องฟ้าและพื้นดิน ที่เคยอยู่ชิดเคียงใกล้กัน เริ่มห่างออกจากกันไปเรื่อยๆ เพราะอะไรน่ะเหรอ เพราะพื้นดินรู้ว่าท้องฟ้ารักพื้นดินน่ะสิ พื้นดินเริ่มทำตัวห่างเหิน หมางเมินไม่สนใจท้องฟ้า ท้องฟ้าน้อยใจจึงเริ่มออกห่าง ในขณะที่พื้นดินก็ถอยห่างออกไปเช่นกัน ไม่มีคำพ๔ดใดๆระหว่างพวกเขาส ไม่มีแม้การปรับความเข้าใจ ท้องฟ้าคิดเพียงว่า พื้นดินเกลียดท้องฟ้าแล้ว พื้นินก็กำลังสับสนกับความรู้สึกของตัวเอง เลยทำตัวออกห่างเพราะบางที่การใกล้ชิดกันอาจทำให้ท้องฟ้าคิดมากกว่านี้ก็ได้
     จากวันเป็นเดือน จากเดือนเป็นปี และในที่สุดพื้นดินก็รู้ตัวว่ารักท้องฟ้า แต่ว่า มันสายไปเสียแล้วเขากับท้องฟ้าห่างกันเกินไป เขาไม่สามารถที่จะเอ่ยคำพูดใดๆเพื่อบอกความในใจให้ท้องฟ้ารู้ได้ ท้องฟ้าก็ต้องเจ็บช้ำกับความคิดที่ว่าพื้นดินไม่รักเธอ เขาทั้งสองมองเห็นกันตลอดเวลาเพียงแต่ว่าไม่สามารถพูดคุยกันได้อีกแล้ว พื้นดินได้แต่พูดว่า รักท้องฟ้านะ อยู่อย่างนี้ แต่คำพูดเหล่านี้ไม่มีทางส่งไปถึงท้องฟ้าได้เลย ท้องฟ้าไม่มีโอกาสได้รับรู้อีกแล้ว
     ชีวิตคนเราก็เหมือนกันอย่าตัดสินใจอะไรให้ช้านัก รักก็บอกว่า ใครจะรู้ บางทีใจเรากับเขาอาจตรงกันอยู่ก็ได้ อย่าปล่อยให้ทุกอย่างสายเกินไปจนเป็นแบบท้องฟ้ากับพื้นดิน อย่างที่ฉันกำลังเป็น เพราะอะไร ไม่มีใครรู้หรอกว่าเพราะอะไรที่ทำให้เราไม่กล้าบอกว่ารัก ความกลัว ความกังวลของแต่ละคนนั้นมันต่างกันมากมายนัก ล้านคนก็ล้านเหตุผล ต่างคนก็ต่างใจ ที่ท้องฟ้า ไม่กล้าบอกรักพื้นดิน เพราะกลัว กลัวว่าพื้นดินจะทำตัวยห่างเหิน เหมือนกับที่ฉันไม่กล้าบอกรักเธอเพราะกลัวว่าฉันจะไม่มีโอกาสได้ยืนข้างเธออีกไม่ว่าในฐานะใดก็ตาม และที่ท้องฟ้าตัดสินใจบอก ก็จะจะเป็นเพราะพื้นดินเริ่มรู้และทำตัวห่างเหิน ท้องฟ้า และฉัน คงจะกลัวว่าจะไม่มีโอกาสแม้แต่จะบอกรัก
     การทีคนที่เรารักทำตัวห่างเหิน มันเจ็บ แต่มันก็ยังเจ็บน้อยกว่าการที่เราห่างหายกันไปโดยที่เราไม่มีโอกาสได้บอกคนที่เรารักว่าเรารักเขามากแค่ไหน ที่ตัดสินใจบอกไปไม่ได้ต้องการแม้ความรักตอบแทน เพราะสิ่งที่ได้ตอบแทนจากการรักไม่จำเป็นต้องเป็นความรักเสมอไป แค่ต้องการให้รู้ว่ารักแค่ไหน แค่ต้องการให้รู้ว่าแม้ใครๆบนโลกไม่สนใจเธอ แต่อย่างน้อยก็มีฉัน 1 คนที่พร้อมจะรับฟังทุกปัญหาทุกเรื่องราวของเธอเสมอ เพียวแค่เธอยังคงเชื่อใจฉันเท่านั้น
     แต่สิ่งที่ฉันและท้องฟ้าต่างก็กลัวเหมือนกันมันได้เกิดขึ้นแล้ว การเปลี่ยนแปลงครั้งยิ่งใหญ่ที่จะพรากคนที่เรารักไปจากเราตลอดกาล ฉันกับท้องฟ้าพบเจอปัญหาคล้ายกัน แต่มันคงจะต่างกันตรงที่ วันนี้ท้องฟ้าได้มองเห็นพื้นดินตลอดเวลา แต่ฉัน ฉันคงไม่ได้พบหน้าเธออีก เธอคงไม่อยากเจอ  ต่างกันตรงที่ พื้นดินก็รักท้องฟ้า แต่เธอ เธอไม่ได้รักฉัน
     เวลาที่ท้องฟ้าคิดถึงพื้นดินท้องฟ้าร้องไห้ให้พื้นดิน พื้นก็รับรู้เพราะทุกหยาดน้ำตาไหลลงสู่พื้นดิน ฉัน ฉันก็ร้องไห้ทุกครั้งที่คิดถึงเธอ แต่เธอไม่เคยรับรู้ เพราะทุกหยาดน้ำตาของฉันไม่มีความหมายกับเธอเลยสักนิด เวลาที่พื้นดินคิดถึงท้องฟ้าน้ำตาที่พื้นดินกักเก็บไว้ก็จะระเหยเป็นไอขึ้นสู่ท้องฟ้า ให้ท้องฟ้าได้รับรู้ แต่เธอ เธอคงไม่เคยคิดถึงฉัน แต่อย่างน้อยก็จดจำฉันไว้ในฐานะเพื่อนคนนึงจะได้ไหม ขอร้องแค่อย่าลืมฉันแค่นั้น คือสิ่งที่ฉันต้องการ
     ฉันไม่ใช่แม่พระไม่ใช่นางเอกในนิยายที่จะปล่อยมือจากคนที่เรารักไปง่ายๆ ฉันก็เป็นนางร้ายดีๆนี่แหละที่อยากจะครอบครองคนที่เรารัก แต่ฉันทำไม่ได้ เมือ่เธอไม่ได้รักฉัน ถ้าฉันเหนี่ยวรั้งเธอไว้ เธอคงไม่มีความสุข ฉันเองก็คงทำร้ายหัวใจตัวเองไม่ได้ สุดท้ายจึงต้องปล่อยเธอไป ให้เธอไปหาคนที่เธอรัก และคอยเฝ้าดูเธอมีความสุขฉันคงจะสุขใจมากกว่าถึงแม้ลึกๆในใจจะเจ็บ แต่ก็ยังดีกว่าให้เธอเจ็บ
     เมื่อฟ้าไม่ได้ส่งฉันมาเพื่อผูกพัน แต่ส่งฉันมาให้เป็นคนที่ไม่สำคัญคนนึงที่รักเธอ ฉันก็พร้อมจะทำหน้าที่นี้ให้ดีที่สุด แม้ฉันไม่มีโอกาสได้รับรู้ว่าการที่เราได้อยู่กับคนที่เรารัก และรักเรามีความสุขแค่ไหน แต่อย่างน้อยเธอก็ทำให้ฉันได้รับรู้ว่าเธอมีความสุขมากแค่ไหนยามที่ได้อยู่กับคนที่เธอรักและรักเธอ ตอนนี้แค่ขอรับรู้ข่าวคราวอยู่ห่างๆก็พอแล้วสำหรับคนที่ไม่มีความสำคัญสำหรับเธออย่างฉัน
     รักใครก็รีบๆบอกซะ อย่าปล่อยให้เป็นแบบท้องฟ้ากับพื้นดิน แต่ถ้าไม่มั่นใจก็จงคิดให้ดีๆว่าถ้าเรารักเขามาก แต่เขาไม่มีโอกาสได้รับรู้ เราจะเจ็บแค่ไหน อย่างน้อยถึงเราไม่สมหวังเขาก็ยังได้รับรู้ว่าเรารักเขามากแค่ไหน ชีวิตมันยังอีกยาวไกล ไม่ว่าคำตอบของคำว่ารักจะเป็นแบบไหนแต่เรายังคงต้องก้าวต่อไป อย่าผูกติดกับความผิดหวัง อย่ากลัวที่จะรัก เพราะกลัวเจ็บ ทิ้งทุกสิ่งทุกอย่างรวมทั้งความรู้สึกเจ็บไว้ให้เป็นแค่อดีต และเปิดหัวใจให้กว้าง ใช้สิ่งที่ผิดพลาดเป็นบทเรียนของความรักครั้งต่อไป