จากเพื่อน...ถึงเพื่อน

เนื้อเรื่อง

“ กริ๊ง…กริ๊ง ”   เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น   ท่ามกลางความเงียบของคืนวันหนึ่ง   ฉันเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์ที่อยู่ใกล้

“ ฮาโหล ”   ฉันพูดไปด้วยเสียงที่หมดแรงเต็มที   และเสียงปลายสายก็ไม่ใช่ใครที่ไหน   มันคือ   ไอ้ชาย   เพื่อนสุดซี้และซี้ที่สุดของฉันเอง

“ เออ…ไอ้ยีน   พรุ่งนี้ข้าอยากดูหนังว่ะ ”   มันมักจะโทรมาดึกๆอย่างนี้ทุกคืน   สงสัยมันคงจะกลัวว่าฉันจะได้นอน  

“ เอ็งก็ไปดูดิ   มาบอกข้าทำไมว่ะ   ข้าจะนอนแล้ว   ง่วงเว้ย ”   ฉันพูดกับมันด้วยเสียงที่ง่วงเต็มที

“ ก็ข้าจะไปดูกับเอ็งไง   ไม่งั้นจะมาบอกเอ็งหรอ   ไอ้กระบือเรียกแม่เอ้ย   ถามมาได้ ”   มันด่าฉันเต็มๆ

“ เออๆๆ  ดูกับข้า  เงินข้าอีกอ่ะดิ   เซ็งว่ะ ”   ฉันเบื่อกับมันจริงๆ   ดูหนังกับมันกี่ครั้ง   ฉันต้องเป็นคนเลี้ยงมันทุกที   มันบอกกับฉันเสมอว่า   “ เงินเอ็ง…ก็เงินข้า   ส่วนเงินข้า…ก็เงินข้า”   แต่ฉันก็ไม่ได้เดือดร้อนหรอก   เพราะมันเป็นเพื่อนรักของฉัน

“ อ่ะ   ก็ต้องเงินเอ็งอยู่แล้ว   555   ถามอะไรโง่ๆว่ะ ”   เวลาที่ฉันเห็นมันมีความสุข   ฉันก็สุขไปด้วยทุกที   ( ถึงแม้ว่าฉันต้องออกเงินค่าดูหนังก็เถอะ )

ว่าแล้ว…พรุ่งนี้ฉันต้องเจอศึกหนักแน่ๆเลย   ไปดูหนังกับไอ้เพื่อนเวร

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ฉันมายืนรอมันหน้าโรงหนังได้ 15 นาทีแล้ว   ทำไมมันยังไม่มาอีกนะ  สงสัยยังไม่ได้ออกจากบ้านเลยมั้ง   ว่าแล้ว…ฉันก็โทรไปหามัน

“ เฮ้ย!!!   เซ็งว่ะ   มารอตั้งนานแล้ว   เอ็งออกมายังเนี่ย ”   ฉันพูดกับมันด้วยความเซ็ง   แต่ไม่มีเสียงตอบกลับมา   แต่ว่ามีมือๆนึง   มากระทบกับหัวเต็มๆ  

“ เพี้ยะ ”   และไม่ใช่ใครที่ไหน   มันเอง

“ ข้ามาตั้งนานแล้ว   มาก่อนเอ็งอีก   ไอ้เอ๋อ   แหม!!!   โทรมาใส่ข้าใหญ่เลยนะ ”   ฉันหน้าแตกเต็มๆ  

แล้วฉันกับมันก็ไปต่อแถวซื้อตั๋วกัน   มันจัดการซื้อให้เสร็จเลย   แต่…

มันไม่ยอกบอกว่าซื้อตั๋วเรื่องอะไรมา   มันบอกว่า   “ ถ้าข้าบอก   เดี๋ยวเอ็งก็ไม่ตื่นเต้นดิ   555 เดี๋ยวเอ็งค่อยเข้าไปลุ้นในโรงแล้วกัน   555 ”  

มันชอบแกล้งฉันอย่างนี้แหละ   ฉันช่างน่าสงสารจริงๆเลย

ฉันกับมันชอบไปดูหนังกันเป็นประจำ   แทบจะทุกอาทิตย์เลย   จนใครหลายๆคนมองว่า   ฉันกับมันคิดกันเกินเพื่อนแล้ว   แต่ฉันกับมันก็ไม่ได้สนใจหรอก   ว่าใครจะมองพวกเรายังไง   เพราะว่า…เราสองคนหน้าด้าน   555

“ หนังผีหรอ   เอ็งไม่รู้หรอว่าข้ากลัวผี ”   ฉันเซ็งกับมันจริงๆ

“ รู้ดิ   ทำไมข้าจะไม่รู้   ก็รู้ว่าเอ็งกลัว   ก็เลยดูไง   555 ”   มันหัวเราะใส่หน้าฉันด้วยความสะใจ  

ฉันจะไม่ดู   ก็ไม่ได้   เพราะมันเล่นจับแขนฉันไว้ซะแน่นเลย   แล้วฉันก็ต้องจำใจดูจนจบเรื่อง   ดูไปกลัวไป   ความสุขมันหละ   ( แต่มันความทุกข์ฉันอ่ะ )

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

วันนี้เป็นวันจันทร์   ต้องไปโรงเรียนอีกแล้ว   ฉันไม่ชอบเรียนเลย   แต่ดันเรียนเก่ง   ( ไม่ได้โม้ๆ )   แต่เวลาที่อยู่ในห้องเรียนนะ   ฉันเหมือนพวกสวะของห้องเลย   เอาแต่นอนกับคุย   ไม่ก็นั่งร้องเพลงไปเรื่อย  

ในห้องเรียนของฉัน   มีผู้ชายน้อยมากๆเลย   มีแค่ 12 คน  จากทั้งหมด 44 คน   แต่ใน 12 คนนี้อ่ะนะ   เป็นตุ๊ดไปแล้ว 2   เลยเหลือจริงๆแค่ 10 คน   แต่ก็ๆไม่เป็นไร   เพราะยังมีฉันมาร่วมก๊วนอีกหนึ่งคน   เลยทำให้เพื่อนๆในห้องเรียกฉันว่า   “ แม่เล้า ”   ฉันจะดีใจหรือเสียใจดีเนี่ย

แต่ฉันเข้ากับพวกผู้ชายได้ดีนะ   เพราะตอนเด็กๆ   ฉันโตมากับผู้ชาย   ลูกพี่ลูกน้องฉันเป็นผู้ชายกันหมดเลย  

ไม้   คือเพื่อนที่ฉันสนิทมากที่สุดในห้องนี้   ( คงสงสัยล่ะสิว่า   แล้วชายล่ะ   ฉันลืมบอกไปว่า   ฉันกับชายอยู่กันคนละห้อง )

“ เฮ้ย…ไอ้ยีน   เล่นต่อเพลงกันป่ะ ”   ไม้มันชอบร้องเพลง   วันๆฉันไม่ค่อยได้เรียนหรอก   ต้องมานั่งร้องเพลงกับมันตลอดเลย   คงคิดว่ามันร้องเพลงเพราะล่ะสิ   ป่าวเลย   ห๋วยแตกมากกกก

“ อื้ม…เอาดิ   ใครเล่นบ้างอ่ะ ”   ฉันกำลังเบื่อๆพอดี   ก็เลยตบปากรับคำมันไป

“ ก็…ข้ากับเอ็ง  และก็ไอ้บอย ”   บอยเป็นเพื่อนอีกคนที่เข้ากับฉันได้ดี   มันร้องเพลงเพราะดี   ( ร้องเพราะกว่าไม้เยอะ )   แล้วเราทั้งสามคนก็เล่นต่อเพลงกันไป  

คราวนี้ถึงตาที่ไม้จะต้องร้อง  มันร้องออกมาเต็มเสียง   “ สมมติว่าเธอเลิก   สมมติว่าเธอลา… ”    พอดีตอนนั้นจังหวะดีมากเลย   เพราะว่ามันดันมาร้องตอนที่ห้องกำลังเงียบพอดี  

ขำเลยขำ   ขำทั้งห้อง   ไม้มันก็อาย   ส่วนฉันกับบอยก็ฮากลิ้งเลย      

ตั้งแต่นั้นมา   ไม้มันก็ไม่เล่นต่อเพลงอีกเลย   555

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

หลังจากที่ได้ฮากันไปทั้งห้อง   ชายมันมาหาฉันที่ห้อง   เป็นที่ฮือฮาของเพื่อนๆในห้องอีกแล้ว  

“ ชายมาหายีนที่ห้อง ”   เพื่อนเกือบทั้งห้องมองว่าฉันกับมันเป็นแฟนกันไปซะแล้ว  

ฉันเดินออกไปหามัน   ถามมันว่ามีอะไรถึงได้มาหาถึงห้อง   มันบอกว่า   “ เฮ้ย…ข้ามีไรให้ช่วยว่ะ”  

“ อะไรอีกล่ะ ”   ฉันถามมัน

“ เพื่อนในห้องเอ็งคนนั้นอ่ะ ”   มันพูดพร้อมกับชี้ไปที่  จอย   คนที่น่าตาน่ารักที่สุดในห้องฉันเลยก็ว่าได้   แต่ว่า…( ยัยนี่…ร้ายมากกกก)

“ จอยอ่ะหรอ   ทำไมอ่ะ   อย่าบอกนะว่าเอ็งจะ… ”  

“ เออ…ข้าจะจีบ   เอ็งช่วยข้าหน่อยนะ ”   ฉันไม่อยากจะช่วยมันหรอกนะ   แต่ทำไงได้   เพื่อนกัน

“ โอเค   แต่ข้าเตือนเอ็งไว้ก่อนนะเว้ย   ว่ายัยนี่   ไม่ธรรมดา ”   ฉันบอกมัน   แต่ดูเหมือนว่ามันจะคิดว่าฉันอิจฉาจอย   แล้วฉันก็ต้องช่วยมันตามเดิม   ถึงแม้จะไม่เต็มใจก็เถอะ  

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

เวลาผ่านไปเดือนกว่าๆ   แล้วชายกับจอยก็ได้เป็นแฟนกัน   ( ด้วยฝีมือฉันเอง 555)   คู่นี้หวานกันจริงๆเลย   ท่าทางจะไปกันได้ดี   ชายมันดูมีความสุขมาก   มากจริงๆ  

ส่วนฉันก็น่าจะมีความสุขที่เห็นมันมีความสุข   แต่…ป่าวเลย   ฉันไม่มีความสุขเท่าไหร่หรอก

เพราะอะไรรู้มั้ย   ก็เพราะว่าเดี๋ยวนี้   เหมือนกับว่า   ฉันกับชายไม่ค่อยสนิทกันเหมือนเมื่อก่อนเลย   มันไม่ค่อยมีเวลาให้ฉันแล้ว   มัวแต่เอาเวลาไปให้จอยแฟนของมัน  

555   แบบนี้เขาเรียกกันว่า   “ อิจฉา ”   ใช่ป่ะ???

จากที่มีมัน…คอยโทรมากวนทุกๆคืนก่อนนอน…ก็ไม่มี

จากที่มีมัน…คอยลากไปดูหนังทุกๆอาทิตย์…ก็ไม่มี

จากที่มีมัน…คอยแกล้งทุกๆวัน…ก็ไม่มี

จากที่มีมัน…คอยกลับบ้านเป็นเพื่อนทุกๆวัน…ก็ไม่มี

ฉันกับมันดูจะห่างกันมากขึ้นทุกที   ฉันจะทำไงดีเนี่ย…  

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ตอนนี้   ชายกับจอยเป็นแฟนกันได้ 2 เดือนกว่าๆแล้ว  

ส่วนฉันก็ได้คุยกับชายเป็นครั้งเป็นคราว   แต่เราก็ยังคุยกันเหมือนๆเดิม   แกล้งกันบ้างนิดหน่อย   คืนฉันเหงาจริงๆเลย  

ฉันเลยตัดสินใจโทรไปหามัน

“ เฮ้ย…พรุ่งนี้   ไปดูหนังกัน   ข้าเลี้ยงเอง ”   ฉันเงียบรอฟังคำตอบจากมัน

“ อื้ม   ได้ๆๆ ”   มันตอบตกลง   จะว่าไปแล้วตั้งแต่ที่มันกับจอยเป็นแฟนกัน   ฉันกับมันไม่ได้ดูหนังด้วยกันเลย   ครั้งนี้ฉันดีใจจริงๆเลย

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

มันปล่อยให้ฉันรออีกตามเคย   ฉันรอมันเกือบจะชั่วโมงแล้ว   ฉันเลยตัดสินใจโทรไปหามัน

“ เฮ้ย…เอ็งอยู่ไหนอ่ะ ”   ฉันถามมัน

“ นั่นใครอ่ะ   นี่จอยพูด ”   เสียงปลายสายไม่ใช่ชาย   แต่กลับเป็นจอย

“ ยีนเอง   ชายล่ะ ”   ฉันถามหาชาย

“ ยีนเองหรอ   ชายเขาคงไม่ว่างคุยกับเธอหรอกนะ   ขอโทษที ”   จอยวางสายทันทีที่พูดจบ

ฉันถูกแย่งชายไปแล้วหรอ   ฉันถามตัวเองวนไปวนมา  

“ เฮ้ย!!!   ไอ้ยีน   เอ็งมาดูหนังหรอ   มากับไอ้ชายหรอ ”   เสียงดังมาจากข้างหลัง   ฉันหันไปก็เจอกับพวกไม้   มันมากัน 5-6 คน  

“ ป่าว…ข้ามาคนเดียว ”   ฉันโกหกพวกมันไป   ไม่อยากให้มันรู้ความจริง   ว่าฉันกำลังจะเสียชายไป

“ งั้นเอ็งก็มาดูกับพวกข้าดิ ”   ไอ้ต้นเอ่ยปากชวนฉัน   แล้ววันนั้น   ฉันก็ได้ไปดูหนังกับพวกไม้  

พอดูกันจบ   พวกมันก็แยกย้ายกันกลับบ้าน  

ฉันกลับทางเดียวกับต้น  บอล  และก็สาม   ส่วนพวกไม้   บอย   และก็นนท์กลับทางเดียวกัน  

ระหว่างทางกลับบ้าน  

“ ไอ้ยีน   ข้าถามจริงๆเถอะ   วันนี้เอ็งเป็นไรว่ะ ”   สามถามฉันด้วยความสงสัย

“ ป่าว…ทำไมหรอ ”   ฉันตอบมันไป

“ เอ็งไม่ต้องมาโกหกพวกข้าเลย   มีอะไรก็พูดดิ่ ”   ต้นเริ่มคาดคั้น

“ ก็บอกว่าไม่มีอะไร   ข้าปกติดี ”   ฉันยังคงปฏิเสธพวกมัน

“ ปกติบ้าอะไรล่ะ   ดูหนังตลก   อาการเอ็งอย่างกับดูหนังชีวิตเลยอ่ะ ”   บอลสบทบอีกคน

“ เออๆๆๆ   บอกก็ได้ว่ะ   คือเรื่องมันเป็นอย่างนี้… ”   ฉันเล่าให้พวกมันฟัง  

“ เออ…คือ   ที่จริงแล้วอ่ะ   ไอ้จอยมันคบกับรุ่นพี่อยู่   พูดง่ายๆก็คือ   มันหลอกไอ้ชายอ่ะ ”  

“ จริงหรอว่ะ   ไอ้บอล   ทำไมจอยเป็นคนแบบนี้ว่ะ ”   ฉันโวยด้วยความโมโห

“ เฮ้ยๆๆ   ใจเย็นเว้ย   ไอ้ยีน ”  สามห้ามฉัน  

“ ให้ใจเย็นได้ไงว่ะ   มันมาหลอกเพื่อนข้านะ ”   ฉันยิ่งโวยเข้าไปใหญ่

“ ก็รู้แล้วว่าไอ้ชายอ่ะเพื่อนเอ็ง ”   สามพูด    

“ ว่าแต่…ทำไมเอ็งกับไอ้ต้น   ไม่ตกใจกันเลยว่ะ   หรือว่าพวกเอ็งรู้กันอยู่แล้ว ”   ฉันมองหน้าสามกับต้น   แล้วความจริงก็เปิดเผย   พวกมันทุกคนรู้เรื่องกันหมดแต่ไม่ยอมบอกฉัน

แล้วฉันจะบอกชายยังไงดีเนี่ย…

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

วันนี้ฉันตัดสินใจจะเอาเรื่องจอยไปบอกชาย  

ชายนั่งอยู่ใต้อาคารคนเดียว   ฉันเดินไปหา

“ ไอ้ชาย   ข้ามีเรื่องจะคุยด้วย ”   ฉันเดินไปนั่งข้างๆมัน  

“ ข้าก็มีเรื่องที่อยากจะคุยกับเอ็งเหมือนกัน ”   มันพูดพร้อมกับเขยิบตัวห่างออกฉันไป   ฉันรู้สึกไม่ดีเลย   รู้สึกกลัวๆกับสิ่งที่มันจะบอกกับฉัน

“ อื้ม…เอ็งพูดก่อนดิ ”   ฉันให้มันพูดก่อน

“ ตั้งแต่วันนี้   เอ็งไม่ต้องมายุ่งกับข้าอีก   เอ็งมีอะไรจะคุยกับข้า   ก็รีบๆคุย   ข้าให้เวลาเอ็ง 5 นาที ”   น้ำเสียงของมันวันนี้   ไม่เหมือนกับมัน
วันนั้นที่ฉันเคยรู้จักเลยแม้แต่นิดเดียว

“ ข้าจะมาบอกเอ็งว่า   จอยมันคบรุ่นพี่อยู่   จอยมันหลอกเอ็งอยู่ ”   ฉันบอกมันไป

“ ข้าไม่เชื่อเอ็งหรอก   เอ็งอิจฉาจอยใช่มั้ยล่ะ ”   มันพูด

“ ข้าพูดเรื่องจริง   เชื่อข้าดิ   เอ็งไม่เชื่อข้าแล้วหรอ   ทำไมว่ะ   แล้วทำไมต้องให้ข้าเลิกยุ่งกันเองด้วย   เพราะจอยใช่มั้ย   ทำไมว่ะ ”   ฉันพูดไปร้องไห้ไป

“ หุบปากสักทีเถอะ   พูดมากน่ารำคาญว่ะ ”   แล้วมันก็เดินจากฉันไป   ปล่อยให้ฉันนั่งร้องไห้อยู่ตรงนั้นคนเดียว

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

“ จอย…เรามีเรื่องจะคุยด้วย ”   ฉันเดินไปหาจอยที่โต๊ะในห้องของฉันเอง

“ มีอะไรหรอ…ยีน ”   จอยถาม

“ เลิกหลอกชายซะทีเถอะ ”   ฉันพูดกับจอยตรงๆ

“ หลอก…หลอกอะไรหรอ ”   จอยทำเป็นไม่รู้เรื่อง

“ ก็เธอคบกับรุ่นพี่อยู่   แล้วทำไมต้องมาหลอกชายมันด้วยล่ะ ”   ฉันพูดด้วยความโมโห

“ อ๋อ…ก็เพื่อนเธอ   ดันโง่มาให้เราหลอกเอง   มาโทษฉันไม่ได้หรอกนะ ”   จอยยิ้มเยาะเย้ยฉัน

“ เพิ่งรู้นะเนี่ย   ว่าเธอเป็นคนแบบนี้   เธอนี่มันโสโครกจริงๆเลย ”   พอฉันพูดจบ   จอยก็ตบหน้าฉันลงไปกองกับพื้น

“ มันก็ไม่ต่างอะไรกับเธอเท่าไหร่หรอก   แค่ผู้หญิงที่ชอบอยู่กับผู้ชาย   มีแต่เพื่อนผู้ชาย   คงจะเสียตัวให้ผู้ชายพวกนี้หมดแล้วล่ะสิ ”   ฉันตบจอยกลับ  

“ ทำอะไรอ่ะ   ไอ้ยีน ”   เสียงของชายพูดขึ้น   ชายเข้ามาเห็นตอนที่ฉํนตบหน้าจอยพอดี   ชายวิ่งเข้ามาหาจอย

“ ชาย   อยู่ดีๆยีนก็มาตบจอย   ชายต้องจัดการนะ ”   จอยโกหกอย่างหน้าไม่อาย

“ เอ็งเชื่อจอยอีกดิ่ ”   ฉันพูด

“ ก็ข้าเห็นเอ็งตบหน้าจอย   ไม่ต้องมาแก้ตัวหรอก   เสียแรงที่ข้าเคยเป็นเพื่อนเอ็งว่ะ ”   ชายพูด

“ หรอ…เอ็งเชื่อผู้หญิงชั่วๆคนนี้มากกว่าเพื่อนอย่างข้าหรอ ”   ฉันพูดไปร้องไห้ไป

“ เอ็งว่าใครชั่ว ”   ชายโมโห

“ ก็ว่าจอยไง ”   ฉันพูดยังไม่ทันจบ   ชายก็ตบหน้าฉันอย่างเต็มแรง   ทำให้ฉันลงไปกองกับพื้น   เลือดที่มุมปากต่อยๆไหลออกมา   ไหลมาพร้อมๆกับน้ำตาของฉัน

“ เอ็งตบข้า…เอ็งไม่เคยตบข้า   เอ็ง… ”    ฉันพูดไม่ออก   เพราะความเสียใจ

“ หุบปากไปได้แล้ว   แล้วก็เลิกยุ่งกับข้าสักที ”   ชายเดินออกไปพร้อมจอย   แล้วปล่อยให้ฉันนั่งร้องไห้อยู่ตรงนั้นอีกครั้งนึง  

“ เฮ้ย!!!   ใครทำไรเอ็งว่ะ   ไอ้ยีน ”   บอยร้องทัก   เมื่อเห็นฉันนั่งร้องไห้อยู่

“ ป่าว ”   ฉันยังคงร้องไห้ต่อไป   ท่ามกลางเพื่อนๆผู้ชายของฉัน  

“ ข้าทนไม่ไหวแล้ว   ทำอย่างนี้มันเกินไปว่ะ   ไอ้ชายเอ็งตายแน่ ”   ไม้พูดด้วยความโกรธ

“ อย่านะไม้!!! ”   ฉันห้าม

“ เอ็งยังจะไปเป็นห่วงมันอีกหรอว่ะ   ดูมันทำกับเอ็งสิ ”   บอยพูด

“ ไอ้ชายมันเพื่อนข้า ”   ฉันพูด

“ เพื่อนเขาทำกับเพื่อนแบบนี้หรอว่ะ   ข้าถามเอ็งหน่อยเถอะ ”   นนท์ถาม

“ แต่มันก็เพื่อนข้านะ ”   ฉันยังยืนยัน

“ เออ…เพื่อนก็เพื่อนว่ะ ”   ต้นพูด

“ เดี๋ยววันนี้ข้าไปส่งเอ็งที่บ้าน   ไป…”   สามพูดขึ้น   แล้วมันพาฉันกลับบ้าน   โดยที่ฉันนั่งร้องไห้ไปตลอดทาง

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

เวลาผ่านไปเกือบอาทิตย์   ฉันไม่ได้เจอชายเลย  

“ เฮ้ย!!!   ไอ้ยีนๆ   ไอ้ชายแย่แล้ว ”   เสียงต้นโวยวายมาแต่ไกล   ทำฉันตกใจมาก

“ มีอะไร   ไอ้ชายมันทำไม ”   ฉันถาม

“ มันถูกพวกแฟนไอ้จอยกระทืบอยู่ที่หลังตึก2 ”   พอต้นพูดจบ   ฉันก็รีบวิ่งไปที่หลังตึก2ทันที   ฉันวิ่งไป  

ฉันเห็นพวกไม้กำลังเข้าไปช่วยชายอยู่   พวกรุ่นพี่มีกันอยู่ 10 กว่าคน   ส่วนพวกไม้มีกันอยู่แค่ 5-6 คน  

ฉันเข้าไปในกลุ่มคนพวกนั้น   เพื่อเข้าไปเอาตัวชายออกมา   แต่ว่าขณะที่เข้าไปในนั้น   ฉันก็รู้สึกว่าเหมือนมีอะไรมากระแทกที่หัว  

พอรู้สึกตัวอีกที   ฉันกับเพื่อนๆ พร้อมกับชาย   ก็มาอยู่ในบ้านของนนท์  

สภาพของแต่ละคนดูไม่ได้เลย   โดยเฉพาะชาย   ส่วนฉันก็หัวแตก   เพราะถูกรุ่นพี่คนนึงเอาไม้มาฟาดที่หัว

“ เป็นไงบ้างว่ะ   ไอ้ยีน ”   ชายเอ่ยถามฉัน

“ ข้าไม่เป็นไรหรอก   ว่าแต่เอ็ง   เป็นไงบ้าง ”   ฉันถามมันด้วยความเป็นห่วง

“ อื้ม…ข้าขอโทษนะเว้ย   ที่ไม่ยอมเชื่อเอ็งตั้งแต่แรก ”   มันพูด

“ ช่างมันเถอะ ”   ฉันพูด

“ วันนั้น   เอ็งบอกว่า   เอ็งอยากดูหนังใช่มั้ย ”   ฉันทำหน้าสงสัย

“ หรอ… ”   ฉันยังสงสัยอยู่

“ ก็ที่ข้าผิดนัดเอ็งไง   จำได้ป่ะ   พรุ่งนี้ข้าเลี้ยงหนังเอ็งเป็นการถ่ายโทษแล้วกัน ”   ฉันพอนึกออกแล้ว

“ โอเค…แต่มีข้อแม้ว่า   เอ็งต้องเลี้ยงไอ้พวกนี้ด้วย ”   ฉันให้ชายเลี้ยงพวกเพื่อนๆของฉันที่ไปช่วยมันในวันนี้

“ ก็ได้ ”   ชายตอบรับคำ

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

แล้วพวกเราก็ไปดูหนังกัน   แต่คราวนี้เป็นหนังการ์ตูนนะ   เพราะว่าฉันรู้ว่าชายมันเกลียดหนังการ์ตูน 555

แล้วในที่สุด

ฉันกับชายก็กลับมาเป็นคู่ซี้กันเหมือนเดิม   แถมยังรักกันมากขึ้นกว่าเดิมด้วยนะ

ส่วนจอย   ก็ลาออกจากโรงเรียนไปเลย   สงสัยจะไม่กล้ามาสู่หน้าฉันกับชาย

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

“ กริ๊ง…กริ๊ง ”   เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น   กลางดึกคืนวันหนึ่ง

“ ฮาโหล ”   ฉันพูด

“ เออ…ไอ้ยีน   พรุ่งนี้ข้าอยากดูหนังว่ะ ”  

“ อีกแล้วหรอ…ไอ้ชาย ”

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ป.ล.  พอฉันเขียนเรื่องนี้เสร็จ   ฉันก็จัดการโทรไปหาเพื่อนซี้ตัวจริงของฉัน  

แล้วก็บอกกับมันว่า

“ ข้ารักเอ็งนะเว้ย!! ”   555  เล่นเอาเพื่อนฉันงงไปเลย  

แล้วมันก็ตอบฉันกลับมาว่า

“ รู้น่า ”   555  ชื่นใจจริงๆเลย  

( แล้วนิสัยของชาย   จริงๆแล้ว   ถอดมาจากเพื่อนซี้ของฉันคนนี้เลย   555 )

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------