นี่เหรอคำว่าเพื่อนของพวกเธอ - นี่เหรอคำว่าเพื่อนของพวกเธอ นิยาย นี่เหรอคำว่าเพื่อนของพวกเธอ : Dek-D.com - Writer

นี่เหรอคำว่าเพื่อนของพวกเธอ

โดย guita_violin

อ่านเอาเองล่ะกัน

ผู้เข้าชมรวม

383

ผู้เข้าชมเดือนนี้

0

ผู้เข้าชมรวม


383

ความคิดเห็น


2

คนติดตาม


0
เรื่องสั้น
อัปเดตล่าสุด :  13 มี.ค. 48 / 23:16 น.


ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้
ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

    เรา   แป้ง  อิง พวกเราเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่สมัยอนุบาล  พวกเราสนิทกันมากแต่พวกเราก้อมีนิสัยที่แตกต่างกันมาก
    แป้ง เป็นคนพูดน้อย  เรียบร้อย   ยิ้มง่าย  ใครเห็นคัยก้อรัก
    อิง   เธอเปนสาวมั่น  พูดตรงๆๆ ไม่เคยกลัวคัย
    ส่วนเรา  ออกจะแก่นๆ ชอบสร้างความวุ่นวายให้กับเพื่อน  แถมเรายังพูดมาก
        ตอนนี้พวกเราขึ้นมอ 4  เราได้แยกจากเพื่อนๆ เราอยู่ห้อง มอ 4-A   ส่วนแป้งกะอิงอยู่ห้อง มอ 4-C
    “พวกเราน่าจะอยู่ห้องเดียวกัน” อิงพูดขึ้นมา
    “ไม่เปนรัยหรอก  เดี๋ยวปีหน้าก้อเปลี่ยนห้องเราอาจได้อยู่ห้องเดียวกัน  แล้วอีกอย่างถึงเราอยู่คนล่ะห้องแต่เราก้อเจอกันตอนเที่ยงได้นิ่” เราบอกกับอิงและแป้ง
    “มันก้อใช่  ปัญหาแค่นี้มันไม่ได้เปนอุปสรรคต่อพวกเราหรอก” อิงพูด
    “จริงด้วย” แป้งเสริม


    + + + + + + + + + + + + + + + + + +


    ในห้องเรามีสมาชิกทั้งหมด 32 คน ผู้ชาย12 คน  ผู้หญิง 20  คน
    “นักเรียนเคารพ” เสียงของหัวหน้าห้อง
    “สวัสดีค่ะ/ครับ ”
    “สวัสดีจ้ะ”
    “วันนี้เรามาจับฉลากเปลี่ยนที่นั่งกันนะ  เริ่มจากเลขที่1 นะ  เลขที่ 1มาจับสิ”
    “ครับ”
    “เฮ้อได้นั่งติดหน้าต่างเหรอเนี้ย” เราบ่นอยู่คนเดียว
    “ไม่ชอบนั่งตรงนี้เหรอ  เปลี่ยนกับเรามั้ย” เสียงนักเรียนชายคนหนึ่งพูดขึ้นมา
    “อือ.  นายนั่งตรงไหนล่ะ” เราถาม
    “ข้างๆเธอ”
    “หรอ  งั้นเปลี่ยนก้อด้าย”
    “ครับ”


    + + + + + + + + + + + + + + + + + + +


        จากวันนั้นพวกเราก้อเริ่มสนิทกัน เค้าชื่อนัส  พวกเราคุยกันมากกว่าแต่ก่อน
    “ปุนไปทายข้าวด้วยกันมั้ย” นัสถาม
    “ไม่อ่ะ  เรานัดกับเพื่อนเราไว้แล้ว” เราปฏิเสธ
    “ครับ”
    “เอ๊ะ ! พวกนั้นยังไม่มานะ”
    “เรารอนานแล้วนะ  ทำไมไม่มาสักที่  งั้นไปดูที่ห้องดีกว่า” เราบ่นคนเดียว
        พอเราขึ้นไปที่ห้องของแป้งกะอิง เราก้อเห็นทั้งสองนั่งกินข้าวกับเพื่อนๆๆในห้องของทั้งสองคนอยู่  เราจึงพูดขึ้นว่า
    “อิง  แป้ง  เรานั่งรอพวกเธอตั้งนานนะ  แต่พวกเธอกลับมานั่งกินข้าวอยู่ตรงนี้”
    “อ้าว! ก้อเราไม่ได้นัดเธอนิ่ปูน” อิงบอก
    “เดี๋ยวนี้  เราจะเจอกันต้องนัดด้วยเหรอ”
    “................” แป้งกับอิง ก้อไม่ได้พุดอารัยนอกจากจะหันไปกินข้าวกับเพื่อนของพวกเธอต่อ
    เราเห็นอย่างนั้นเราจึงเดินออกไป
    ‘ แป้ง  อิง  พวกเธอสองคนเปลี่ยนไปมาก  ไหนพวกเราเคยสัญญากันแล้วงัยว่าพวกเราจะไม่ทิ้งกัน   แต่ตอนนี้พวกเธอกำลังจะทิ้งเรานะ ’
    “ ปูนเปนอารัยหรือป่าว” นัสถามเรา
    “ป่าว เราไม่ได้เปนอารัย”
    “มีเรื่องไม่สบายจัยก้อบอกเราได้นะ”
    “จะ ขอบจัยนะนัส”
    “ครับ  ถ้าไม่เปนอารัยก้อดีแล้ว”
    “เราไม่ได้เปนอารัยจริงๆๆ ”
    “ครับ”


    + + + + + +  + + + + + + + +  + + + + + + + + +

        
        และแล้วความสัมพันระหว่างเรากับอิง  แป้ง  ก้อเริ่มถอยหลังลงคลอง  สองคนนั้นไม่มาหาเราเลย  นี้ก้อผ่านมาเดือนเต็มๆนะพวกเราไม่มาหาและคุยกับเราเลย  ตอนนี้เราก้ออยู่ตัวคนเดียว   เราไม่ร่าเริงเหมือนแต่ก่อน  จนเพื่อนๆในห้องสังเกตเห็น  แล้วจึงบอกให้นัสมาถามว่าเราเปนอารัย
    “ปุน ช่วงนี้อยู่ปูนเศร้าๆนะ  เปนอารัยหรือป่าว ”นัสถามเรา
    “เราไม่ได้เปนอารัยหรอก  ”
    “ถ้าปูนไม่สบายจัยอารัยก้อบอกเราได้นะ  หรือบอกกับเพื่อนๆในห้องก้อด้ายทุกคนเปนห่วงปูนนะ”
    “ขอบจัยนะ  แต่เราไม่ได้เปนอารัยจริงๆ”
        จากคำพุดของนัสก้อทำให้เราคิดด้ายว่าเราไม่ได้อยุ่คนเดียว เรายังมีนัสและเพื่อนๆที่ห้องเปนเพื่อน     ‘ นัสขอบคุณสำหรับกำลังจัยที่นายและทุกๆคนมีให้เรานะ ’ เรายอมเล่าเรื่องทั้งหมดที่เราไม่สบายจัยให้กับนัสฟัง  หลังจากที่เราเล่าเราก้อสบายจัยขึ้นเรากลับมาเปน  ปูน คนเดิม  และเราก้อเริ่มสนิทกับเพื่อนในห้อง
    “ปูน  พรุ่งนี้ไปเที่ยวด้วยกันมั้ย”ฟ้าถามเรา
    “แล้วคัยไปบ้างหรอ”
    “ไปกันเยอะคนอ่ะ  ผู้หญิงก้อมีเรา บิว  ส้ม  แจง  ช่าย  ตาล ส่วนผู้ชายก้อมี นัส ต้น  บอล  เจ  อาร์ม  น๊อต  “
    “ไปกันเยอะจังนะ” เราบอก
    “จ้ะ  แล้วปูนจะไปมั้ย”
    “ไปสิ  คนเยอะยิ่งสนุก  วุ่นวายดี ”


    + + + + + + + + + + + + + + + + + + + +


    วันนี้เราไปเที่ยวกับเพื่อนๆในห้อง  พวกเราตกลงกันว่าจะไปดูหนังกันก่อน  แล้วค่อยไปหาอารัยกิน  พอพวกเราดูหนังจบพวกเราก้อเดินเล่นไปเรื่อยๆ ระหว่างทางเราเจอกับ  อิง  และ  แป้ง  ทั้งสองดูเปลี่ยนไปมากเราไม่ได้เจอ  อิง  กับ  แป้ง  เกือบ3เดือนได้แล้วมั้ง อิง กับ แป้ง เดินมากับกลุ้มเพื่อนๆของพวกเธอ   พวกเราก้อไม่ได้ทักอารัยกันเลยคาเดินสวนกันเท่านั้น   ทำไมความสัมพันธ์ของพวกเรามันถึงหยุดแค่ตรงนี้นะ   แค่พวกเราไม่ได้เรียนห้องเดียวกันพวกเธอก้อเปลี่ยนไปมากขนาดนี้  แล้วคำว่า  “ เพื่อน ” สำหรับพวกเธอมันคืออารัยกัน
    “ ปูนไม่เปนรัยนะ ” นัสถามเรา
    “ ไม่  เราไม่ได้คิดอารัยแล้ว ”
    “ งั้นก้อดีแล้ว  ถ้ามีอารัยกลุ้มจัย  ก้อระบายกับเราได้นะ  เราพร้อมจะเปนถังขยะให้ปูน ”
    “ ขอบจัยมานะนัส ”
    “ ไม่เปนรัยครับ ”
    “ เฮ้อ....สงสัยความเปนเพื่อนระหว่างเรา  อิง  แป้ง  มันคงหยุดแค่ตรงนี้ ”เราเอ่ยขึ้นมา
    “ แต่ไม่เปนรัย  ยังงัยเราก้อมีนายเปนเพื่อนเรานะนัส ”
    “เปนอย่างอื่นไม่ได้เหรอปูน ”
    “ ไม่ได้ !!! ”








    + + + + + + + ++ + + + +    THE  END  + + + + + + + + + + + + + +

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    คำนิยม Top

    ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

    คำนิยมล่าสุด

    ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

    2 ความคิดเห็น

    ×