นี่เหรอคำว่าเพื่อนของพวกเธอ

เนื้อเรื่อง

เรา   แป้ง  อิง พวกเราเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่สมัยอนุบาล  พวกเราสนิทกันมากแต่พวกเราก้อมีนิสัยที่แตกต่างกันมาก
แป้ง เป็นคนพูดน้อย  เรียบร้อย   ยิ้มง่าย  ใครเห็นคัยก้อรัก
อิง   เธอเปนสาวมั่น  พูดตรงๆๆ ไม่เคยกลัวคัย
ส่วนเรา  ออกจะแก่นๆ ชอบสร้างความวุ่นวายให้กับเพื่อน  แถมเรายังพูดมาก
    ตอนนี้พวกเราขึ้นมอ 4  เราได้แยกจากเพื่อนๆ เราอยู่ห้อง มอ 4-A   ส่วนแป้งกะอิงอยู่ห้อง มอ 4-C
“พวกเราน่าจะอยู่ห้องเดียวกัน” อิงพูดขึ้นมา
“ไม่เปนรัยหรอก  เดี๋ยวปีหน้าก้อเปลี่ยนห้องเราอาจได้อยู่ห้องเดียวกัน  แล้วอีกอย่างถึงเราอยู่คนล่ะห้องแต่เราก้อเจอกันตอนเที่ยงได้นิ่” เราบอกกับอิงและแป้ง
“มันก้อใช่  ปัญหาแค่นี้มันไม่ได้เปนอุปสรรคต่อพวกเราหรอก” อิงพูด
“จริงด้วย” แป้งเสริม


+ + + + + + + + + + + + + + + + + +


ในห้องเรามีสมาชิกทั้งหมด 32 คน ผู้ชาย12 คน  ผู้หญิง 20  คน
“นักเรียนเคารพ” เสียงของหัวหน้าห้อง
“สวัสดีค่ะ/ครับ ”
“สวัสดีจ้ะ”
“วันนี้เรามาจับฉลากเปลี่ยนที่นั่งกันนะ  เริ่มจากเลขที่1 นะ  เลขที่ 1มาจับสิ”
“ครับ”
“เฮ้อได้นั่งติดหน้าต่างเหรอเนี้ย” เราบ่นอยู่คนเดียว
“ไม่ชอบนั่งตรงนี้เหรอ  เปลี่ยนกับเรามั้ย” เสียงนักเรียนชายคนหนึ่งพูดขึ้นมา
“อือ.  นายนั่งตรงไหนล่ะ” เราถาม
“ข้างๆเธอ”
“หรอ  งั้นเปลี่ยนก้อด้าย”
“ครับ”


+ + + + + + + + + + + + + + + + + + +


    จากวันนั้นพวกเราก้อเริ่มสนิทกัน เค้าชื่อนัส  พวกเราคุยกันมากกว่าแต่ก่อน
“ปุนไปทายข้าวด้วยกันมั้ย” นัสถาม
“ไม่อ่ะ  เรานัดกับเพื่อนเราไว้แล้ว” เราปฏิเสธ
“ครับ”
“เอ๊ะ ! พวกนั้นยังไม่มานะ”
“เรารอนานแล้วนะ  ทำไมไม่มาสักที่  งั้นไปดูที่ห้องดีกว่า” เราบ่นคนเดียว
    พอเราขึ้นไปที่ห้องของแป้งกะอิง เราก้อเห็นทั้งสองนั่งกินข้าวกับเพื่อนๆๆในห้องของทั้งสองคนอยู่  เราจึงพูดขึ้นว่า
“อิง  แป้ง  เรานั่งรอพวกเธอตั้งนานนะ  แต่พวกเธอกลับมานั่งกินข้าวอยู่ตรงนี้”
“อ้าว! ก้อเราไม่ได้นัดเธอนิ่ปูน” อิงบอก
“เดี๋ยวนี้  เราจะเจอกันต้องนัดด้วยเหรอ”
“................” แป้งกับอิง ก้อไม่ได้พุดอารัยนอกจากจะหันไปกินข้าวกับเพื่อนของพวกเธอต่อ
เราเห็นอย่างนั้นเราจึงเดินออกไป
‘ แป้ง  อิง  พวกเธอสองคนเปลี่ยนไปมาก  ไหนพวกเราเคยสัญญากันแล้วงัยว่าพวกเราจะไม่ทิ้งกัน   แต่ตอนนี้พวกเธอกำลังจะทิ้งเรานะ ’
“ ปูนเปนอารัยหรือป่าว” นัสถามเรา
“ป่าว เราไม่ได้เปนอารัย”
“มีเรื่องไม่สบายจัยก้อบอกเราได้นะ”
“จะ ขอบจัยนะนัส”
“ครับ  ถ้าไม่เปนอารัยก้อดีแล้ว”
“เราไม่ได้เปนอารัยจริงๆๆ ”
“ครับ”


+ + + + + +  + + + + + + + +  + + + + + + + + +

    
    และแล้วความสัมพันระหว่างเรากับอิง  แป้ง  ก้อเริ่มถอยหลังลงคลอง  สองคนนั้นไม่มาหาเราเลย  นี้ก้อผ่านมาเดือนเต็มๆนะพวกเราไม่มาหาและคุยกับเราเลย  ตอนนี้เราก้ออยู่ตัวคนเดียว   เราไม่ร่าเริงเหมือนแต่ก่อน  จนเพื่อนๆในห้องสังเกตเห็น  แล้วจึงบอกให้นัสมาถามว่าเราเปนอารัย
“ปุน ช่วงนี้อยู่ปูนเศร้าๆนะ  เปนอารัยหรือป่าว ”นัสถามเรา
“เราไม่ได้เปนอารัยหรอก  ”
“ถ้าปูนไม่สบายจัยอารัยก้อบอกเราได้นะ  หรือบอกกับเพื่อนๆในห้องก้อด้ายทุกคนเปนห่วงปูนนะ”
“ขอบจัยนะ  แต่เราไม่ได้เปนอารัยจริงๆ”
    จากคำพุดของนัสก้อทำให้เราคิดด้ายว่าเราไม่ได้อยุ่คนเดียว เรายังมีนัสและเพื่อนๆที่ห้องเปนเพื่อน     ‘ นัสขอบคุณสำหรับกำลังจัยที่นายและทุกๆคนมีให้เรานะ ’ เรายอมเล่าเรื่องทั้งหมดที่เราไม่สบายจัยให้กับนัสฟัง  หลังจากที่เราเล่าเราก้อสบายจัยขึ้นเรากลับมาเปน  ปูน คนเดิม  และเราก้อเริ่มสนิทกับเพื่อนในห้อง
“ปูน  พรุ่งนี้ไปเที่ยวด้วยกันมั้ย”ฟ้าถามเรา
“แล้วคัยไปบ้างหรอ”
“ไปกันเยอะคนอ่ะ  ผู้หญิงก้อมีเรา บิว  ส้ม  แจง  ช่าย  ตาล ส่วนผู้ชายก้อมี นัส ต้น  บอล  เจ  อาร์ม  น๊อต  “
“ไปกันเยอะจังนะ” เราบอก
“จ้ะ  แล้วปูนจะไปมั้ย”
“ไปสิ  คนเยอะยิ่งสนุก  วุ่นวายดี ”


+ + + + + + + + + + + + + + + + + + + +


วันนี้เราไปเที่ยวกับเพื่อนๆในห้อง  พวกเราตกลงกันว่าจะไปดูหนังกันก่อน  แล้วค่อยไปหาอารัยกิน  พอพวกเราดูหนังจบพวกเราก้อเดินเล่นไปเรื่อยๆ ระหว่างทางเราเจอกับ  อิง  และ  แป้ง  ทั้งสองดูเปลี่ยนไปมากเราไม่ได้เจอ  อิง  กับ  แป้ง  เกือบ3เดือนได้แล้วมั้ง อิง กับ แป้ง เดินมากับกลุ้มเพื่อนๆของพวกเธอ   พวกเราก้อไม่ได้ทักอารัยกันเลยคาเดินสวนกันเท่านั้น   ทำไมความสัมพันธ์ของพวกเรามันถึงหยุดแค่ตรงนี้นะ   แค่พวกเราไม่ได้เรียนห้องเดียวกันพวกเธอก้อเปลี่ยนไปมากขนาดนี้  แล้วคำว่า  “ เพื่อน ” สำหรับพวกเธอมันคืออารัยกัน
“ ปูนไม่เปนรัยนะ ” นัสถามเรา
“ ไม่  เราไม่ได้คิดอารัยแล้ว ”
“ งั้นก้อดีแล้ว  ถ้ามีอารัยกลุ้มจัย  ก้อระบายกับเราได้นะ  เราพร้อมจะเปนถังขยะให้ปูน ”
“ ขอบจัยมานะนัส ”
“ ไม่เปนรัยครับ ”
“ เฮ้อ....สงสัยความเปนเพื่อนระหว่างเรา  อิง  แป้ง  มันคงหยุดแค่ตรงนี้ ”เราเอ่ยขึ้นมา
“ แต่ไม่เปนรัย  ยังงัยเราก้อมีนายเปนเพื่อนเรานะนัส ”
“เปนอย่างอื่นไม่ได้เหรอปูน ”
“ ไม่ได้ !!! ”








+ + + + + + + ++ + + + +    THE  END  + + + + + + + + + + + + + +