ธิดาพระเสาร์
ธิดาหัวแก้วหัวแก้วหัวแหวนของพระเสาร์ ถูกลงโทษให้มาอยู่บนโลกมนุษย์... ความรักเริ่มขึ้น เมื่อพบเด็กเลี้ยงวัวผู้หนึ่ง
ยอดวิวรวม
867
ยอดวิวเดือนนี้
2
ยอดวิวรวม
867
อัปเดตล่าสุด : 21 ต.ค. 46 / 06:39 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
*หมายเหุเรื่อนี้ เป็นเรื่อที่แ่ึ้นไม่ไ้เี่ยวับเรื่อริใทั้สิ้น ผู้เียนไ้ใ้บาส่วนเพื่ออ้าอิเท่านั้น
#@#@#@#@#@#@#@#@#@#
รั้หนึ่ นานมา
ยัมีนพเทพ 9 อ์ ที่นับเป็นเทพเ็มัวมี 7 อ์
อันไ้แ่
พระสุริยาทิย์ ผู้มีรัศมีร้อนแร
พระันทร์ ผู้มีรูปาม
พระอัาร เทพแห่สราม
พระพุธ เทพแห่วาา พาิย์ และเป็นผู้ลารอบรู้
พระพฤหัสบี เทพอาารย์
พระศุร์ เทพปุโรหิ
พระเสาร์ เทพูแลฤูใบไม้ผลิ
พระราหู
พระเุ
(2 อ์หลัไม่อนับว่าเป็นเทพ เพราะเิมาาผีโม)
แ่ละอ์ล้วนมีายาเป็นู่เยม
ยเว้นพระเสาร์…….
เทพที่มีื่อปราในวันอ์สุท้ายที่มีนิสัยเื่อ้า และมีรูปายพิาร
รั้หนึ่เมื่อวนน้ำอมฤ
พระเสาร์ทรทูลออัปสรอ์หนึ่ที่ออาหม้อวนน้ำอมฤเป็นายาน
้วยหน้าที่ที่มิเยบพร่อ แม้ะเื่อ้า
พระอิศวรึทร
ถอะโหลหัวนที่ห้อยพระศออยู่
ออมาัน้ำอมฤให้แ่พระเสาร์
พระเสาร์าบึ้ในพระรุา
ลุเ่าถวายวามเารพ
และะลุึ้น เิพลา
หัถ์้ายพลาไป้อศูทรอน เป็นรอยเพียเล็น้อย
พระเสาร์ึมิไ้สนใ
ไ้ร่วมื่มน้ำอมฤร่วมับเทวะอื่นถ้วนหน้า
แ่โลหิาหัถ์้าย
หยลในน้ำอมฤ
บัเิเป็นอัปสรนหนึ่
ออาถ้วยน้ำอมฤนั้น…
เหล่าเทพ่าะลึ
นาหาไ้เหมือนเ่นอัปสรอื่น
ที่อรร าวนวลไม่
นามีเศาเ่นพระเสาร์
ผิวล่ำ หาแ่นวล อนาเ่นินปั้นหม้อ
นัยน์าสีน้ำผึ้เ่นพระเสาร์หาแ่สุปลั่ ใ้นาามอนวาามออย่าไร้เียสา
ริมฝีปาและสัส่วนที่ไ้รูปอนายั่วยวนใบุรุษยิ่นั
พระอิศวรทรโสมนัส
รัสประทานนาให้เป็นายาพระเสาร์
แ่พระเสาร์หารับไม่
้วยิเิวามเอ็นู
อัปสรที่เิมาแ่โลหิน
ึอนาไว้ในานะธิา และทูลอให้พระอิศวรประทานนามให้
พระอิศวรทรพิศทรามวัย เห็นว่านานั้นไร้ ่าเหมือนเ่นพระเสาร์
ึเอื้อนโอษ์ออนาม เราอมอบนามแ้วาใว่า "เสาวนธ์"
พระเสาร์ยินียิ่ ทรพานาลับวิมานมร
ถึแม้พระอ์ะอื่มน้ำอมฤ็าม
แ่ไ้ธิาผู้าม ทรปรีายิ่ว่าสิ่ใ
หาไ้ฝาใรเลี้ยให้ แม้เทพอ์อื่นะมอบลูนแ่แม่นม็าม
พระเสาร์รัธิา ุใ ทรเนรมิพยั์ให่ให้เป็นพาหนะ มอบศรนาบาทให้เป็นอาวุธ
ส่วนวิาวามรู้ หาไ้ให้เรียนแ่เย็บปัถัรอยให้
พระเสาร์ทรเปลี่ยน่านิยมแห่เทพธิา
ทรฝาเสาวนธ์ เป็นศิษย์อพระพฤหัสบีอมอาารย์
นาเป็นผู้ปราเปรื่อ ึเรียนไ้เนบอย่ารวเร็ว
พระเสาร์ึยัสอนวิาอาวุธให้ับนา นสามารถเป็นผู้่วยพระเสาร์ ในฤูใบไม้ผลิ
้วยธิานเียวหวสุใ
พระอ์ึฝานาให้แ่พระอุมา พระอุมาอบใในวามเลียวลาทันนอเสาวนธ์
ึทรมอบพรให้แ่นา
"ถึาิำเนิเ้าะเป็นเพียอัปสร
แ่เิมา้วยโลหิพระเสาร์
แม้อัปสรทั่วไปะเป็น ผู้สนอำหนัอเหล่าเทวะ
แ่เ้าเป็นถึธิาแห่พระเสาร์
เราอมอบพรให้แ่เ้า
หาบุรุษใมิใ่สามีล่วล้ำพรหมารีแห่นา
บุรุษผู้นั้นถูเผาผลา้วยอัีร้อนรุ่ม"
พระอุมาทรให้พรนาเ่นนี้นั้น
เท่าับทรให้นาเป็นเทพธิาพรหมารี
บุรุษใะุลาไปมิไ้ หานาไม่ยินยอม
เสาวนธ์ำรพรหมารี ทั้มีปัาและฝีมือ ึไ้รับนานนามว่าเป็นเทพธิาแห่ฤูใบไม้ผลิู่ับพระเสาร์
นรั้หนึ่ ถึราวพระามเทพเล่นล
ให้พระเสาร์เ้าประุมในเทพสมาม ึมอบให้เสาวนธ์มารวราธรีในฤูใบไม้ผลิเพียผู้เียว
พร้อม้วยอัปสรอีหลายสิบนา
ระหว่าที่รวรา เหล่าอัปสรพบสระน้ำใส ไหลเย็น
ึรบเร้าให้เสาวนธ์ หยุพั แล้วลเล่นน้ำ
แ่เสาวนธ์ปิเสธ
เหล่านาอัปสรไม่ยอมแพ้ ยัรบเร้าอเล่นน้ำนนาอ่อนใ
เสาวนธ์ึอนุาให้พวนาลเล่นน้ำในสระน้ำใส
แ่ัวเสาวนธ์ไม่ร่วมเล่น เนื่อ้วยานรวรายัไม่สำเร็
เหล่าอัปสรเปลื้อผ้า ลเล่นน้ำันอย่าสนุสนาน
ะที่ัวเสาวนธ์ออรวราฤูใบไม้ผลิ่อไป
ะนั้น มีลุ่มพรานป่าออล่าสัว์
มีเ็เลี้ยวัวหนุ่มนหนึ่นามว่า "สุวรรีรี"ิามไป้วย
ไ้ยินเสียนาอัปสรเล่นน้ำันึแอบู
และลใิลัอัปสรเหล่าไปเป็นภรรยา
สุวรรีรีผู้มีิาม
ออปาห้ามปรามเหล่าพราน
"อย่าพรานาเลย"
เหล่าพรานเถียทันวัน
"หาเ้ามิเอา ็อย่าห้าม เราหมายาอัปสรเหล่านั้น อย่าปรามให้เสียเวลา"
เหล่าพรานมิฟั เ้าุร่า เหล่านาอัปสรเปลือยเหล่านั้น
พระเสาวนธ์สับเสียรีร้ออนาอัปสรบริวารอน
ึรีบลับฝีเท้ารถเทียบพยั์มายัสระน้ำ
พบเห็นเหล่าพรานำลัยืยุนาอัปสรบริวารน
ให้พิโรธยิ่นั
สาบเหล่าพรานทันที
"บัอามาเ้าพราน่ำ้า
ุร่าอัปสรบริวารเรา
ลายบเฝ้าสระน้ำนี้ไป
และวายปราโยนระสา"
พวพรานึลายเป็นบ
่าพาันใ
ึมิไ้สัเ นระสาที่โบลมา
ับินบอย่าสนุสนาน
ส่วนสุวรรีรีนั้น ้วยเป็นเนื้อู่อเสาวนธ์ ึหาไ้้อเวทย์แ่อย่าใ
เาับพรานอีหนึ่ึ่ามมาทีหลัึหนีไป
ฝ่ายพรานพบเห็นเพียเสาวนธ์ สาปพราน
หาไ้รู้้นสายปลายเหุไม่
ึโรธแ้น นำเรื่อนี้ไปทูลพระราาว่าเทพเสาวนธ์รัแมนุษย์
พระราาึัพิธีบวสรว
ถอิึ้นไปเฝ้าพระศุร์ู่ศัรูอพระเสาร์
พลาราบทูลเรื่อราวที่พรานทูล
พระศุร์ฟัแล้ว็เห็นว่าผิริ
ึึ้นราบทูลพระอิศวร
พระอิศวรทรพิโรธที่เสาวนธ์รัแมนุษย์โยใ่เหุ
ึลโทษให้เสาวนธ์ลไปุิเป็นมนุษย์ ไปเป็นมนุษย์ธรรมา
เหล่านาอัปสรร่วมทัทาน และพระเสาร์อลโทษ
้วยไม่เยมีประวัิ่าพร่อย
ึลโทษให้ ือ้อลไปอยู่โลมนุษย์
นว่าะมีสามีเป็นเ็เลี้ยวัว
ึสามารถลับึ้นมายัสวรร์
้วยำสาป้อนี้ เสาวนธ์ึลมายัโลมนุษย์
และเปลี่ยนเป็น"มาา"
เินทาออามหาเ็เลี้ยวัว
ึ่ไม่่ายนั
เพราะพราพระอุมา
เ็เลี้ยวัวผู้นั้น
้อเป็นที่รัอนา้วย
นาเินทาามหาเ็เลี้ยวัวเป็นเวลานาน
เพราะเ็เลี้ยวัวเ็เลี้ยวัวที่นาพบนั้น
บ้า็ทะเยอทะยานเินัว
บ้า็โ่เ่าไม่มีหัวิ
นนาเินทามาพบสุวรรีรี
ำลัเป่าลุ่ยับ ฝูวัวอน
ท่าทีอ่อนโยน มาาให้ื่นอบเ็หนุ่มยิ่นั
ึแสร้เ้าไปถามทา
พลาวนเ็หนุ่มุย ็อบอัธยาศัยเ็หนุ่ม
เมื่อสุวรรีรีมอมาาัๆ
็รู้ว่าือเทพเสาวนธ์
ึลถวายสัาระ
เสาวนธ์นึแปลใ ที่มนุษย์รู้ัน
ึสอบถามไป
็รู้ว่าสุวรรีรีเป็นผู้ห้ามปรามเหล่าพราน ็ให้ยินีในวามเมานั
ึเล่าวามเป็นไปอน ยเว้นเรื่อสามีเป็นเ็เลี้ยวัว
และอไปอยู่้วย โยนะ่วยารบ้านเรือนเป็นารอบแทน
สุวรรีรีอยู่นเียว ็ให้ยินีที่ะมีนมาอยู่ร่วม้วย หาไ้ิเป็นอื่นไม่
เินาไปยัที่พัอม่อ
"ที่พัอ้าหาไ้สวยามเ่นวิมานพระเสาร์ไม่ เทพเสาวนธ์หาไม่รัเีย นั้น็เป็นบุยิ่ให่อ้าแล้ว"
เทพธิาเสาวนธ์ทรพระสรวล รัสว่า
"เ้าิว่าเราเป็นเทพธิาที่ทำอะไรไม่เป็นสินะ.. ผิแล้วเราทำานที่มนุษย์ทำไ้เ่นแม่ศรีเรือนทั่วไป บ้านเ้ารนัเราะัให้เอ"
สุวรรีรียินียิ่นั ้วยนหลรัเทพเสาวนธ์ั้แ่แรเห็น
ึให้เียรินามาว่าหิทั่วไป
ยามนอน็ให้นานอนเีย ส่วนนออไปนอนที่เรือนานหน้าบ้าน
ยามิน็ให้นาิน่อน
ไม่เยแะ้อเนื้อัวนา หรือเลยเถิ้วยวาาใๆ
ยามพูุย็รัษาระยะห่าระหว่าัน
เสาวนธ์าที่อบพออัธยาศัย ริเริ่มรัเ็เลี้ยวัว
ลาวันเลี้ยวัว เป่าลุ่ยไผ่ บ้า็ล่าสัว์
ลาืน็ถลหนัสัว์เอาไว้าแในอนเ้า
เสาวนธ์ และสุวรรีรี่าอบพอัน
แ่…เสาวนธ์เป็นสรีไม่อาเผยวามในใไ้
ส่วนสุวรรีรี็ไม่ล้าอาเอื้อม เทพเสาวนธ์ผู้สูศัิ์
รั้พระราาแห่แว้นนั้น ออประพาสป่า
พบเห็นนาเสาวนธ์ึพอใ
ไ้ส่นมา
มาุร่านาเสาวนธ์
้วยไม่มีฤทธา
นาึถูนำัวไปอย่า่ายาย
ยัวามวามเศร้าโศและโรธแ้นไปยัสุวรรีรียิ่นั
ึฝาฝูวัวไว้ให้ับเพื่อนบ้าน
นเอ็แ่เป็นพรานออเินทาไปหาษัริย์แห่แว้น เพื่อท้วเอาเสาวนธ์ืน
ฝ่ายพระราาไม่สามารถแะ้อเสาวนธ์ไ้แ่อย่าใ
ึประาศหา ผู้ใทำให้นแะ้อเสาวนธ์ไ้ ะมอบราวัลให้อย่าาม
แ่็ไม่มีผู้สามารถทำไ้แม้แ่นเียว
นมีสุวรรีรีที่ปลอมเป็นพรานป่ามาอาสา
พระราาทรโสมนัสยิ่นั
ึัให้พรานป่าพัอยู่้าห้ออเสาวนธ์
ึสุวรรีรีึแอบเ้าไปในห้อเสาวนธ์
ยัวามื่นระหนให้เสาวนธ์เป็นอย่ามา
แ่เมื่อทราบว่าเป็นใร
ทั้สอ็หนีออไป้วยัน
บัเอิที่ทหารรู้เสีย่อน
ึยิธนูออไป ไปปัที่าอเสาวนธ์ึทำให้ไป่อไม่ไ้
รั้นสุวรรีรีะแะัว็ไม่ไ้
เพราะมิใ่สามี ะพบเพลิร้อนบรรลัยั
แ่หาไม่รีบหนีไป
ทหาร็ะมาพบ
สุวรรีรีึสาบานเป็นสามีภรรยาับเสาวนธ์
โยมี พระอุมาผู้อุปถัมภ์ พระเสาร์บิานา พระพฤหัสบีอาารย์ และเหล่าอัปสรเป็นพยาน
เมื่อสาบานเป็นสามีภรรยาัน
สุวรรีรีึสามารถแะัวอเสาวนธ์ และพาหนีไปไ้สำเร็
แ่เรื่อ็ไม่บแ่นี้….
เมื่อพระเสาร์และเหล่านาอัปสรมาแสวามยินีให้แู่่บ่าวสาว
แ่สุวรรีรีลับพลั้ปาไปว่า
ที่สาบานนั้นเพราะวามำเป็น หาไ้ิอาเอื้อมเทพนารีเสาวนธ์ไม่…
ทำให้เสาวนธ์น้อยใ
หนีไปยับาาล
ไม่ลับมาอีเลย...
ภายหลัสุวรรีรีรู้สึเสียใ
และอยาพบเสาวนธ์
ึสัาระอำทั้ 8 อย่า
เพื่อเิพระราหูมาหาน
และอแลวิาเพื่อให้ไ้พบภรรยา
พระราหูไม่รับปา
เพราะนเป็นสหายับพระเสาร์
รู้เสาวนธ์มาแ่เล็แ่น้อย
ไม่้อารผิใับพระเสาร์ ที่ะทำให้เสาวนธ์เป็นม่าย
ึมอบหมายให้พระเุบุรน พาสุวรรีรีไปหาเสาวนธ์ที่บาาล
แ่ไม่สามารถพบไ้ทันที เพราะเสาวนธ์ไ้อให้พระเสาร์วาับัไว้ 8 ั้น
ไ้แ่
ถ้ำน้ำวน สุวรรีรีใ้เาโเป่าหาทาออ
่านภูิผีปีศา ใ้อาวุธที่พระเุมอบให้
่านพานา 1 เศียร
่านพานา 3 เศียร
่านพานา 7 เศียร
่านพานา 9 เศียร ล้วนใ้พารุทั้สิ้น
เหล่ายัษ์โมบริวารพระราหู ึสามารถผ่านโย่าย
่านสุท้ายเป็น่านพ่อาอสุวรรีรี
พระเสาร์สีอสิรออยู่
"เ้า!! มาทำไม" ทรวา้วยวามพิโรธ
"มาหาเสาวนธ์พะยะ่ะ" สุวรรีรีอบอย่าเ็เี่ยว
"เสาวนธ์ไม่พบใรทั้นั้น" พระเสาร์วา
"้ออยาพบแน่พะยะ่ะ" สุวรรีรีเถีย นไม่แน่ใว่านเอพูับเทพอยู่
"ไปให้พ้นไม่อย่านั้นเราะลโทษเ้า" พระเสาร์แว่ศูทร
สุวรรีรีุเ่าลทันวัน
"้าพระอ์ะไม่ยอมาย แล้ว็ไม่ยอมไม่ไหนถ้ายัไม่เอเสาวนธ์้วย พะยะ่ะ"
"เสาวนธ์ไม่อยาเอเ้า"
พระเสาร์รัสเสียััวานอย่าไม่แน่ในั
"แ่ถ้าเอะไปใ่ไหม ไ้!!! แ่เอเท่านั้น" พระเสาร์หายเ้าไปในอุโม์หิน
หายเ้าไปหาเทพนารีเสาวนธ์ที่มีวพระเนรสีแล่ำ ล้ายับพระอ์เพิ่ันแสมา
"สุวรรีรี ้อารพบเ้า ลูรั" พระเสาร์รัสนามอลูเยราวับมันเป็นำสบถที่หยาบาย
"ลูิว่าไม่เพ่ะ เส็พ่อ" เสาวนธ์ใ้พระหัถ์ปาน้ำพระเนร
"บุรุษผู้นั้น บอว่าะไม่ไปไหนหาเ้าไม่ไปพบ.." พระเสาร์ทรรัสอย่าอ่อนโยนผิับรูปายพระอ์
"พ่อไม่ิะบัับให้เ้าไป แ่พ่อใร่อยาให้เ้าไปุยับเาให้รู้เรื่อ" พระเสาร์รัสเอ่ยอย่าส่าาม า้าที่พิารอพระอ์พาอยู่พบอเสือพลาลอน
"แ่ถ้าเ้าไม่อบ…" พระอ์รัสอย่าเมา
"พ่อะออไปเอ"
"ไม่้อแล้วเพ่ะ ลูัออไปุยับเาเอ" เสาวนธ์แหนวพระเนรสีน้ำผึ้เ่นเียวับพระบิา
พลาลุา้อนศิลาที่วาเลียบเียับพยั์อนา ้าวเินออไปนออุโม์
สุวรรีรีลุึ้นทำวามเารพอย่านอบน้อม อย่าที่ใ้ทำับเทพ
"มาทำไม?" เสาวนธ์รัสอย่าเย็นา เสียอนาเย็นราวับวารี
"มารับภรรยาลับ พะยะ่ะ"
"หรือ!!!" เสาวนธ์รัส้วยน้ำเสียเ่นเิม าร้ออนผู้หิใ้ถ้อยำ่ายๆเ่นนี้ไม่ไ้ผลนั
"เราาว่านาไม่ไ้อยู่ในานะภรรยาเ้าแล้วระมั" เทพนารีผู้ามัพ้อ พลาหันหลัลับ
"ลับไปเถอะ"
สุวรรีรีลุึ้นว้าพระหัถ์เทพธิา นาหันลับมามออย่าื่นระหนและำหนิ
"ปล่อยเรา" เทพธิาสะบั
"้าพระอ์ับ้อพระวรายพระอ์ไ้ เป็นหลัานว่า้าพระอ์เป็นสามีอพระอ์ไ้นะพะยะ่ะ"
สุวรรีรียิ้มอย่าไ้ัย ผิับเทพธิาที่มีสายพระเนรที่ไม่พึพอในั
"ถ้าไม่ปล่อยละ็…." เสาวนธ์บันาลันศรประำอ์ึ้นมา
"เราะ…."
"ทำร้าย้าพระอ์…ถ้าเ่นนั้น พระอ์็ทรเป็นภรรยาที่ไม่ีเอาเสียเลย" สุวรรีรีล่าวะที่ับพระหัถ์้าที่พระนาำันศรไว้
"ลับันเถอะพะยะ่ะ ้าพระอ์ผิเอที่พลั้ปาทูลไปเ่นนั้น" สุวรรีรีอ้อนวอน
"แ่เรา…."
"ไปเถอะ ลูรั" เสียพระเสาร์ัมาา้านลั
"พ่อีใที่เห็นลูมีวามสุ" สุรเสียพระอ์สั่นเรือ เมื่อถึเวลาพระอ์ทราบีว่า สัวันนน้อยที่เลี้ยไว้้อบินไปเสียาอ
"สิ่ที่พ่อหวัือให้เ้ามีวามสุ" พระอ์รัส เสาวนธ์ทรันแส
พระเสาร์าิบุรุษสีนิลอสิไม่มีสิ่ใที่นรัไปเสียยิ่ว่าธิาอีแล้ว
ทรสร้าเมือแห่หนึ่ทา้านะวันออ มอบให้สุวรรีรีปรอพร้อมเสาวนธ์ผู้เป็นายา
อย่าสบสุ
และอีรั้ ที่พระเสาร์ลับมาโเี่ยวอีรั้…..
แ่็ไม่ไ้เสียพระทัยับสิ่ที่เสียไปเลย.....
บบริบูร์
#@#@#@#@#@#@#@#@#@#
รั้หนึ่ นานมา
ยัมีนพเทพ 9 อ์ ที่นับเป็นเทพเ็มัวมี 7 อ์
อันไ้แ่
พระสุริยาทิย์ ผู้มีรัศมีร้อนแร
พระันทร์ ผู้มีรูปาม
พระอัาร เทพแห่สราม
พระพุธ เทพแห่วาา พาิย์ และเป็นผู้ลารอบรู้
พระพฤหัสบี เทพอาารย์
พระศุร์ เทพปุโรหิ
พระเสาร์ เทพูแลฤูใบไม้ผลิ
พระราหู
พระเุ
(2 อ์หลัไม่อนับว่าเป็นเทพ เพราะเิมาาผีโม)
แ่ละอ์ล้วนมีายาเป็นู่เยม
ยเว้นพระเสาร์…….
เทพที่มีื่อปราในวันอ์สุท้ายที่มีนิสัยเื่อ้า และมีรูปายพิาร
รั้หนึ่เมื่อวนน้ำอมฤ
พระเสาร์ทรทูลออัปสรอ์หนึ่ที่ออาหม้อวนน้ำอมฤเป็นายาน
้วยหน้าที่ที่มิเยบพร่อ แม้ะเื่อ้า
พระอิศวรึทร
ถอะโหลหัวนที่ห้อยพระศออยู่
ออมาัน้ำอมฤให้แ่พระเสาร์
พระเสาร์าบึ้ในพระรุา
ลุเ่าถวายวามเารพ
และะลุึ้น เิพลา
หัถ์้ายพลาไป้อศูทรอน เป็นรอยเพียเล็น้อย
พระเสาร์ึมิไ้สนใ
ไ้ร่วมื่มน้ำอมฤร่วมับเทวะอื่นถ้วนหน้า
แ่โลหิาหัถ์้าย
หยลในน้ำอมฤ
บัเิเป็นอัปสรนหนึ่
ออาถ้วยน้ำอมฤนั้น…
เหล่าเทพ่าะลึ
นาหาไ้เหมือนเ่นอัปสรอื่น
ที่อรร าวนวลไม่
นามีเศาเ่นพระเสาร์
ผิวล่ำ หาแ่นวล อนาเ่นินปั้นหม้อ
นัยน์าสีน้ำผึ้เ่นพระเสาร์หาแ่สุปลั่ ใ้นาามอนวาามออย่าไร้เียสา
ริมฝีปาและสัส่วนที่ไ้รูปอนายั่วยวนใบุรุษยิ่นั
พระอิศวรทรโสมนัส
รัสประทานนาให้เป็นายาพระเสาร์
แ่พระเสาร์หารับไม่
้วยิเิวามเอ็นู
อัปสรที่เิมาแ่โลหิน
ึอนาไว้ในานะธิา และทูลอให้พระอิศวรประทานนามให้
พระอิศวรทรพิศทรามวัย เห็นว่านานั้นไร้ ่าเหมือนเ่นพระเสาร์
ึเอื้อนโอษ์ออนาม เราอมอบนามแ้วาใว่า "เสาวนธ์"
พระเสาร์ยินียิ่ ทรพานาลับวิมานมร
ถึแม้พระอ์ะอื่มน้ำอมฤ็าม
แ่ไ้ธิาผู้าม ทรปรีายิ่ว่าสิ่ใ
หาไ้ฝาใรเลี้ยให้ แม้เทพอ์อื่นะมอบลูนแ่แม่นม็าม
พระเสาร์รัธิา ุใ ทรเนรมิพยั์ให่ให้เป็นพาหนะ มอบศรนาบาทให้เป็นอาวุธ
ส่วนวิาวามรู้ หาไ้ให้เรียนแ่เย็บปัถัรอยให้
พระเสาร์ทรเปลี่ยน่านิยมแห่เทพธิา
ทรฝาเสาวนธ์ เป็นศิษย์อพระพฤหัสบีอมอาารย์
นาเป็นผู้ปราเปรื่อ ึเรียนไ้เนบอย่ารวเร็ว
พระเสาร์ึยัสอนวิาอาวุธให้ับนา นสามารถเป็นผู้่วยพระเสาร์ ในฤูใบไม้ผลิ
้วยธิานเียวหวสุใ
พระอ์ึฝานาให้แ่พระอุมา พระอุมาอบใในวามเลียวลาทันนอเสาวนธ์
ึทรมอบพรให้แ่นา
"ถึาิำเนิเ้าะเป็นเพียอัปสร
แ่เิมา้วยโลหิพระเสาร์
แม้อัปสรทั่วไปะเป็น ผู้สนอำหนัอเหล่าเทวะ
แ่เ้าเป็นถึธิาแห่พระเสาร์
เราอมอบพรให้แ่เ้า
หาบุรุษใมิใ่สามีล่วล้ำพรหมารีแห่นา
บุรุษผู้นั้นถูเผาผลา้วยอัีร้อนรุ่ม"
พระอุมาทรให้พรนาเ่นนี้นั้น
เท่าับทรให้นาเป็นเทพธิาพรหมารี
บุรุษใะุลาไปมิไ้ หานาไม่ยินยอม
เสาวนธ์ำรพรหมารี ทั้มีปัาและฝีมือ ึไ้รับนานนามว่าเป็นเทพธิาแห่ฤูใบไม้ผลิู่ับพระเสาร์
นรั้หนึ่ ถึราวพระามเทพเล่นล
ให้พระเสาร์เ้าประุมในเทพสมาม ึมอบให้เสาวนธ์มารวราธรีในฤูใบไม้ผลิเพียผู้เียว
พร้อม้วยอัปสรอีหลายสิบนา
ระหว่าที่รวรา เหล่าอัปสรพบสระน้ำใส ไหลเย็น
ึรบเร้าให้เสาวนธ์ หยุพั แล้วลเล่นน้ำ
แ่เสาวนธ์ปิเสธ
เหล่านาอัปสรไม่ยอมแพ้ ยัรบเร้าอเล่นน้ำนนาอ่อนใ
เสาวนธ์ึอนุาให้พวนาลเล่นน้ำในสระน้ำใส
แ่ัวเสาวนธ์ไม่ร่วมเล่น เนื่อ้วยานรวรายัไม่สำเร็
เหล่าอัปสรเปลื้อผ้า ลเล่นน้ำันอย่าสนุสนาน
ะที่ัวเสาวนธ์ออรวราฤูใบไม้ผลิ่อไป
ะนั้น มีลุ่มพรานป่าออล่าสัว์
มีเ็เลี้ยวัวหนุ่มนหนึ่นามว่า "สุวรรีรี"ิามไป้วย
ไ้ยินเสียนาอัปสรเล่นน้ำันึแอบู
และลใิลัอัปสรเหล่าไปเป็นภรรยา
สุวรรีรีผู้มีิาม
ออปาห้ามปรามเหล่าพราน
"อย่าพรานาเลย"
เหล่าพรานเถียทันวัน
"หาเ้ามิเอา ็อย่าห้าม เราหมายาอัปสรเหล่านั้น อย่าปรามให้เสียเวลา"
เหล่าพรานมิฟั เ้าุร่า เหล่านาอัปสรเปลือยเหล่านั้น
พระเสาวนธ์สับเสียรีร้ออนาอัปสรบริวารอน
ึรีบลับฝีเท้ารถเทียบพยั์มายัสระน้ำ
พบเห็นเหล่าพรานำลัยืยุนาอัปสรบริวารน
ให้พิโรธยิ่นั
สาบเหล่าพรานทันที
"บัอามาเ้าพราน่ำ้า
ุร่าอัปสรบริวารเรา
ลายบเฝ้าสระน้ำนี้ไป
และวายปราโยนระสา"
พวพรานึลายเป็นบ
่าพาันใ
ึมิไ้สัเ นระสาที่โบลมา
ับินบอย่าสนุสนาน
ส่วนสุวรรีรีนั้น ้วยเป็นเนื้อู่อเสาวนธ์ ึหาไ้้อเวทย์แ่อย่าใ
เาับพรานอีหนึ่ึ่ามมาทีหลัึหนีไป
ฝ่ายพรานพบเห็นเพียเสาวนธ์ สาปพราน
หาไ้รู้้นสายปลายเหุไม่
ึโรธแ้น นำเรื่อนี้ไปทูลพระราาว่าเทพเสาวนธ์รัแมนุษย์
พระราาึัพิธีบวสรว
ถอิึ้นไปเฝ้าพระศุร์ู่ศัรูอพระเสาร์
พลาราบทูลเรื่อราวที่พรานทูล
พระศุร์ฟัแล้ว็เห็นว่าผิริ
ึึ้นราบทูลพระอิศวร
พระอิศวรทรพิโรธที่เสาวนธ์รัแมนุษย์โยใ่เหุ
ึลโทษให้เสาวนธ์ลไปุิเป็นมนุษย์ ไปเป็นมนุษย์ธรรมา
เหล่านาอัปสรร่วมทัทาน และพระเสาร์อลโทษ
้วยไม่เยมีประวัิ่าพร่อย
ึลโทษให้ ือ้อลไปอยู่โลมนุษย์
นว่าะมีสามีเป็นเ็เลี้ยวัว
ึสามารถลับึ้นมายัสวรร์
้วยำสาป้อนี้ เสาวนธ์ึลมายัโลมนุษย์
และเปลี่ยนเป็น"มาา"
เินทาออามหาเ็เลี้ยวัว
ึ่ไม่่ายนั
เพราะพราพระอุมา
เ็เลี้ยวัวผู้นั้น
้อเป็นที่รัอนา้วย
นาเินทาามหาเ็เลี้ยวัวเป็นเวลานาน
เพราะเ็เลี้ยวัวเ็เลี้ยวัวที่นาพบนั้น
บ้า็ทะเยอทะยานเินัว
บ้า็โ่เ่าไม่มีหัวิ
นนาเินทามาพบสุวรรีรี
ำลัเป่าลุ่ยับ ฝูวัวอน
ท่าทีอ่อนโยน มาาให้ื่นอบเ็หนุ่มยิ่นั
ึแสร้เ้าไปถามทา
พลาวนเ็หนุ่มุย ็อบอัธยาศัยเ็หนุ่ม
เมื่อสุวรรีรีมอมาาัๆ
็รู้ว่าือเทพเสาวนธ์
ึลถวายสัาระ
เสาวนธ์นึแปลใ ที่มนุษย์รู้ัน
ึสอบถามไป
็รู้ว่าสุวรรีรีเป็นผู้ห้ามปรามเหล่าพราน ็ให้ยินีในวามเมานั
ึเล่าวามเป็นไปอน ยเว้นเรื่อสามีเป็นเ็เลี้ยวัว
และอไปอยู่้วย โยนะ่วยารบ้านเรือนเป็นารอบแทน
สุวรรีรีอยู่นเียว ็ให้ยินีที่ะมีนมาอยู่ร่วม้วย หาไ้ิเป็นอื่นไม่
เินาไปยัที่พัอม่อ
"ที่พัอ้าหาไ้สวยามเ่นวิมานพระเสาร์ไม่ เทพเสาวนธ์หาไม่รัเีย นั้น็เป็นบุยิ่ให่อ้าแล้ว"
เทพธิาเสาวนธ์ทรพระสรวล รัสว่า
"เ้าิว่าเราเป็นเทพธิาที่ทำอะไรไม่เป็นสินะ.. ผิแล้วเราทำานที่มนุษย์ทำไ้เ่นแม่ศรีเรือนทั่วไป บ้านเ้ารนัเราะัให้เอ"
สุวรรีรียินียิ่นั ้วยนหลรัเทพเสาวนธ์ั้แ่แรเห็น
ึให้เียรินามาว่าหิทั่วไป
ยามนอน็ให้นานอนเีย ส่วนนออไปนอนที่เรือนานหน้าบ้าน
ยามิน็ให้นาิน่อน
ไม่เยแะ้อเนื้อัวนา หรือเลยเถิ้วยวาาใๆ
ยามพูุย็รัษาระยะห่าระหว่าัน
เสาวนธ์าที่อบพออัธยาศัย ริเริ่มรัเ็เลี้ยวัว
ลาวันเลี้ยวัว เป่าลุ่ยไผ่ บ้า็ล่าสัว์
ลาืน็ถลหนัสัว์เอาไว้าแในอนเ้า
เสาวนธ์ และสุวรรีรี่าอบพอัน
แ่…เสาวนธ์เป็นสรีไม่อาเผยวามในใไ้
ส่วนสุวรรีรี็ไม่ล้าอาเอื้อม เทพเสาวนธ์ผู้สูศัิ์
รั้พระราาแห่แว้นนั้น ออประพาสป่า
พบเห็นนาเสาวนธ์ึพอใ
ไ้ส่นมา
มาุร่านาเสาวนธ์
้วยไม่มีฤทธา
นาึถูนำัวไปอย่า่ายาย
ยัวามวามเศร้าโศและโรธแ้นไปยัสุวรรีรียิ่นั
ึฝาฝูวัวไว้ให้ับเพื่อนบ้าน
นเอ็แ่เป็นพรานออเินทาไปหาษัริย์แห่แว้น เพื่อท้วเอาเสาวนธ์ืน
ฝ่ายพระราาไม่สามารถแะ้อเสาวนธ์ไ้แ่อย่าใ
ึประาศหา ผู้ใทำให้นแะ้อเสาวนธ์ไ้ ะมอบราวัลให้อย่าาม
แ่็ไม่มีผู้สามารถทำไ้แม้แ่นเียว
นมีสุวรรีรีที่ปลอมเป็นพรานป่ามาอาสา
พระราาทรโสมนัสยิ่นั
ึัให้พรานป่าพัอยู่้าห้ออเสาวนธ์
ึสุวรรีรีึแอบเ้าไปในห้อเสาวนธ์
ยัวามื่นระหนให้เสาวนธ์เป็นอย่ามา
แ่เมื่อทราบว่าเป็นใร
ทั้สอ็หนีออไป้วยัน
บัเอิที่ทหารรู้เสีย่อน
ึยิธนูออไป ไปปัที่าอเสาวนธ์ึทำให้ไป่อไม่ไ้
รั้นสุวรรีรีะแะัว็ไม่ไ้
เพราะมิใ่สามี ะพบเพลิร้อนบรรลัยั
แ่หาไม่รีบหนีไป
ทหาร็ะมาพบ
สุวรรีรีึสาบานเป็นสามีภรรยาับเสาวนธ์
โยมี พระอุมาผู้อุปถัมภ์ พระเสาร์บิานา พระพฤหัสบีอาารย์ และเหล่าอัปสรเป็นพยาน
เมื่อสาบานเป็นสามีภรรยาัน
สุวรรีรีึสามารถแะัวอเสาวนธ์ และพาหนีไปไ้สำเร็
แ่เรื่อ็ไม่บแ่นี้….
เมื่อพระเสาร์และเหล่านาอัปสรมาแสวามยินีให้แู่่บ่าวสาว
แ่สุวรรีรีลับพลั้ปาไปว่า
ที่สาบานนั้นเพราะวามำเป็น หาไ้ิอาเอื้อมเทพนารีเสาวนธ์ไม่…
ทำให้เสาวนธ์น้อยใ
หนีไปยับาาล
ไม่ลับมาอีเลย...
ภายหลัสุวรรีรีรู้สึเสียใ
และอยาพบเสาวนธ์
ึสัาระอำทั้ 8 อย่า
เพื่อเิพระราหูมาหาน
และอแลวิาเพื่อให้ไ้พบภรรยา
พระราหูไม่รับปา
เพราะนเป็นสหายับพระเสาร์
รู้เสาวนธ์มาแ่เล็แ่น้อย
ไม่้อารผิใับพระเสาร์ ที่ะทำให้เสาวนธ์เป็นม่าย
ึมอบหมายให้พระเุบุรน พาสุวรรีรีไปหาเสาวนธ์ที่บาาล
แ่ไม่สามารถพบไ้ทันที เพราะเสาวนธ์ไ้อให้พระเสาร์วาับัไว้ 8 ั้น
ไ้แ่
ถ้ำน้ำวน สุวรรีรีใ้เาโเป่าหาทาออ
่านภูิผีปีศา ใ้อาวุธที่พระเุมอบให้
่านพานา 1 เศียร
่านพานา 3 เศียร
่านพานา 7 เศียร
่านพานา 9 เศียร ล้วนใ้พารุทั้สิ้น
เหล่ายัษ์โมบริวารพระราหู ึสามารถผ่านโย่าย
่านสุท้ายเป็น่านพ่อาอสุวรรีรี
พระเสาร์สีอสิรออยู่
"เ้า!! มาทำไม" ทรวา้วยวามพิโรธ
"มาหาเสาวนธ์พะยะ่ะ" สุวรรีรีอบอย่าเ็เี่ยว
"เสาวนธ์ไม่พบใรทั้นั้น" พระเสาร์วา
"้ออยาพบแน่พะยะ่ะ" สุวรรีรีเถีย นไม่แน่ใว่านเอพูับเทพอยู่
"ไปให้พ้นไม่อย่านั้นเราะลโทษเ้า" พระเสาร์แว่ศูทร
สุวรรีรีุเ่าลทันวัน
"้าพระอ์ะไม่ยอมาย แล้ว็ไม่ยอมไม่ไหนถ้ายัไม่เอเสาวนธ์้วย พะยะ่ะ"
"เสาวนธ์ไม่อยาเอเ้า"
พระเสาร์รัสเสียััวานอย่าไม่แน่ในั
"แ่ถ้าเอะไปใ่ไหม ไ้!!! แ่เอเท่านั้น" พระเสาร์หายเ้าไปในอุโม์หิน
หายเ้าไปหาเทพนารีเสาวนธ์ที่มีวพระเนรสีแล่ำ ล้ายับพระอ์เพิ่ันแสมา
"สุวรรีรี ้อารพบเ้า ลูรั" พระเสาร์รัสนามอลูเยราวับมันเป็นำสบถที่หยาบาย
"ลูิว่าไม่เพ่ะ เส็พ่อ" เสาวนธ์ใ้พระหัถ์ปาน้ำพระเนร
"บุรุษผู้นั้น บอว่าะไม่ไปไหนหาเ้าไม่ไปพบ.." พระเสาร์ทรรัสอย่าอ่อนโยนผิับรูปายพระอ์
"พ่อไม่ิะบัับให้เ้าไป แ่พ่อใร่อยาให้เ้าไปุยับเาให้รู้เรื่อ" พระเสาร์รัสเอ่ยอย่าส่าาม า้าที่พิารอพระอ์พาอยู่พบอเสือพลาลอน
"แ่ถ้าเ้าไม่อบ…" พระอ์รัสอย่าเมา
"พ่อะออไปเอ"
"ไม่้อแล้วเพ่ะ ลูัออไปุยับเาเอ" เสาวนธ์แหนวพระเนรสีน้ำผึ้เ่นเียวับพระบิา
พลาลุา้อนศิลาที่วาเลียบเียับพยั์อนา ้าวเินออไปนออุโม์
สุวรรีรีลุึ้นทำวามเารพอย่านอบน้อม อย่าที่ใ้ทำับเทพ
"มาทำไม?" เสาวนธ์รัสอย่าเย็นา เสียอนาเย็นราวับวารี
"มารับภรรยาลับ พะยะ่ะ"
"หรือ!!!" เสาวนธ์รัส้วยน้ำเสียเ่นเิม าร้ออนผู้หิใ้ถ้อยำ่ายๆเ่นนี้ไม่ไ้ผลนั
"เราาว่านาไม่ไ้อยู่ในานะภรรยาเ้าแล้วระมั" เทพนารีผู้ามัพ้อ พลาหันหลัลับ
"ลับไปเถอะ"
สุวรรีรีลุึ้นว้าพระหัถ์เทพธิา นาหันลับมามออย่าื่นระหนและำหนิ
"ปล่อยเรา" เทพธิาสะบั
"้าพระอ์ับ้อพระวรายพระอ์ไ้ เป็นหลัานว่า้าพระอ์เป็นสามีอพระอ์ไ้นะพะยะ่ะ"
สุวรรีรียิ้มอย่าไ้ัย ผิับเทพธิาที่มีสายพระเนรที่ไม่พึพอในั
"ถ้าไม่ปล่อยละ็…." เสาวนธ์บันาลันศรประำอ์ึ้นมา
"เราะ…."
"ทำร้าย้าพระอ์…ถ้าเ่นนั้น พระอ์็ทรเป็นภรรยาที่ไม่ีเอาเสียเลย" สุวรรีรีล่าวะที่ับพระหัถ์้าที่พระนาำันศรไว้
"ลับันเถอะพะยะ่ะ ้าพระอ์ผิเอที่พลั้ปาทูลไปเ่นนั้น" สุวรรีรีอ้อนวอน
"แ่เรา…."
"ไปเถอะ ลูรั" เสียพระเสาร์ัมาา้านลั
"พ่อีใที่เห็นลูมีวามสุ" สุรเสียพระอ์สั่นเรือ เมื่อถึเวลาพระอ์ทราบีว่า สัวันนน้อยที่เลี้ยไว้้อบินไปเสียาอ
"สิ่ที่พ่อหวัือให้เ้ามีวามสุ" พระอ์รัส เสาวนธ์ทรันแส
พระเสาร์าิบุรุษสีนิลอสิไม่มีสิ่ใที่นรัไปเสียยิ่ว่าธิาอีแล้ว
ทรสร้าเมือแห่หนึ่ทา้านะวันออ มอบให้สุวรรีรีปรอพร้อมเสาวนธ์ผู้เป็นายา
อย่าสบสุ
และอีรั้ ที่พระเสาร์ลับมาโเี่ยวอีรั้…..
แ่็ไม่ไ้เสียพระทัยับสิ่ที่เสียไปเลย.....
บบริบูร์
ผลงานอื่นๆ ของ ปั้นจี้ ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ ปั้นจี้
กำลังโหลด...
คำนิยม Top
ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
คำนิยมล่าสุด
เขียนคำนิยมยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้