เ จ อ ข อ ง ดี

เนื้อเรื่อง

วันนั้นเวลาประมาณ 11 โมง ครึ่ง ฉันเดินเข้าออกเซฟตามปกติ เพราะต้องเข้าไปหยิบเช็คที่ต้องนำเข้าธนาคาร ฉันก้อได้ยินเสียงร้องไห้ที่ดังอยู่บ่อย ๆ ครั้ง แต่ก้อไม่ได้ติดใจสงสัยอะไรเลย จนวันนี้เสียงมันเริ่มรุนแรงเหลือเกิน  ฉันอดใจไม่ไหวที่จึงถามเจ๊เพ็ญที่ทำหน้าที่คนไถ่ของของโรงรับจำนำ เจ๊แกก้อยืนยันว่าไม่เคยได้ยินเสียง แต่แกทำหน้าตาเครียด ๆ แกพยายามหาเหตุผลที่ว่า ลมพัดกระดาษซึ่งแกเปิดพัดลมไว้ในตู้เซฟไว้ แกถามฉันว่า ฉันได้ยินตอนไหน ฉันยืนยันว่าได้ยินตอนที่เจ๊แกออกจากเซฟแล้วปิดประตู หน้าของแกเริ่มเสียมากขึ้นเมื่อฉันยืนยันอย่างหนักแน่นว่าฉันได้ยินเสียงนั้นจริง ๆ เด็ก ๆ ในร้านแอบบอกฉันว่า ได้ยินอยู่เป็นประจำ แต่หลงจู๊ไม่ให้ใครพูด ฉันเลยถามถึงที่มาว่ามันเกิดอะไรขึ้น เด็ก ๆ เล่าว่า เมื่อประมาณ 30 ปี ที่แล้วที่นี้เจ้าของคนเก่าแกกินเหล้าตายในตู้เซฟ แกหวงโรงรับจำนำนี้มากสั่งลูกหลานไม่ให้ขายกิจการโรงรับจำนำนี้ให้ใครเด็ดขาด แถมยังซ้ำแกมาเสียใจที่เมียน้อยของแกที่ทำหน้าที่ไถ่ของในตู้เซฟ หนีไปมีสามีคนใหม่ซึ่งมันก็คือเด็กในร้านนั้นเอง แล้วแถมซ้ำยังขโมยของไปเป็นอีกพะเรอเกวียนทุกเย็น แกต้องเข้าไปกินเหล้าในตู้เซฟแล้วร้องไห้คร่ำครวญอยู่เป็นประจำ จนลูกหลานเบื่อระอา แต่รุ่งเช้าทุกคนก็ต้องตกใจเมื่อเห็นอาแป๊ะผูกคอตายในเซฟ หลังจากที่ลูกขายกิจการแล้ว ทุกคนยังคงได้ยินเสียงคร่ำครวญนี้โดยไม่เป็นเวร่ำเวลา แถมยังปรากฏตัวให้เห็นเนื่อง ๆ จนทำให้เด็กในร้านหวาดกลัว ฤทธิ์เดชของแกไม่ใช่เพียงแค่ปรากฏตัวเท่านั้น ยังลากขาเด็กที่นอนเฝ้าร้านเป็นประจำด้วย จนเด็กกลัวแล้วลาออกไปกันเป็นประจำ แล้วคนที่เพิ่งมาทำงานอย่างฉันเพิ่งแค่ 3 เดือน จึ่งไม่พาดที่จะได้ยินเสียงอยู่อย่างเนื่อง ๆ ฉันก็เริ่มที่จะหวาด ๆ ว่าจะได้เจอฤทธิ์อะไรของแกอีก หลังโรงรับจำนำปิด ฉันต้องรีบที่จะกลับบ้านทุกที แต่คุณช่วยคิดหน่อยได้ไหมว่าฉันจะต้องเจออะไรอีก มาลองเดากันดูสิ