MSN เธอเป็นใคร - MSN เธอเป็นใคร นิยาย MSN เธอเป็นใคร : Dek-D.com - Writer

    MSN เธอเป็นใคร

    โดย Moonstone

    เคยเจอไหมที่เจอคนรู้จักแกล้งทักใน MSN แล้วไม่บอกว่าเป็นใคร นีก็โดนอย่างนั้นเหมือนกัน เพียงแต่ว่าการทักครั้งนี้มันมีความหมายสำหรับนีมากทีเดียว

    ผู้เข้าชมรวม

    2,629

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    7

    ผู้เข้าชมรวม


    2.62K

    ความคิดเห็น


    20

    คนติดตาม


    0
    เรื่องสั้น
    อัปเดตล่าสุด :  2 ส.ค. 46 / 23:10 น.


    ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ
      \"ใครเนี่ย\"
          นฤนีถามตัวเอง เธอกำลังเล่น MSN อยู่ที่ห้องคอมของโรงเรียน และมีใครคนหนึ่งทักเธอว่า \"หวัดดีนี\" เธอดูอีเมล์แล้ว ไม่คุ้นตาเลย
          \"ใครน่ะ\" นีพิมพ์ถามไป
          \"ไม่บอก เดาสิ\" บุคคลลึกลับตอบมา
          \"เดาไม่ถูกหรอก บอกมาเหอะ\"
          \"ไม่บอกหรอก นีก็รู้จักเรา เราก็อยู่ม.1 โรงเรียนเดียวกัน\"
          นีเริ่มนึกว่าใครที่เธอรู้จักและน่าจะเป็นคนที่จะคุยกับเธอ แต่ก็ไม่น่าจะมีสักคน
          \"ไม่รู้ ทั้งระดับไม่ได้มีคนเดียวนะ\" นีตอบกลับไป
          \"เราอยู่ใกล้นีมากเลย\"
          นีเริ่มคิดหนัก เธออยู่ห้องเจ็ด โรงเรียนเธอมีเจ็ดห้อง คนนี้เป็นคนที่อยู่ห้องหกหรือเจ็ด ใครกันนะ ยิ่งคิดก็ยิ่งนึกไม่ออก
          \"ผู้หญิงหรือผู้ชาย\"
          นีถามเพราะไม่แน่ใจ
          \"เดาสิ\"
          บุคคลลึกลับตอบมาอีก
          \"กระเทยหรอ\"
          \"บ้าหรอ เราเป็นผู้ชายแท้ๆ นะ\"
          แผนของนีได้ผล ถ้าเป็นผู้หญิงเขาไม่เดือดร้อนมากเท่านี้หรอก
          \"เป็นผู้ชายใช่ไหม\" นีถามแบบรู้ทัน
          \"หลุดออกไปแล้วนี่\" เขาตอบกลับมา \"พอจะรู้ไหมว่าใคร\"
          \"ไม่รู้\"
          \"ไม่รู้จริงๆ หรอ\"
          \"อืม\"
          นีคิดหาวิธีที่จะทำให้คนนี้เผลอบอกว่าเขาเป็นใคร
          \"เออ วันนี้อาจารย์สั่งการบ้านเลขรึเปล่า\" นีลองถาม
          \"สั่ง หน้า 32-34 ทำไมหรอ\"
          เหมือนกันเลย นีคิด อาจารย์สอนเลขห้องเธอก็สั่งการบ้านสามหน้านี้
          \"เราไม่เข้าใจน่ะ ช่วยสอนหน่อยสิ\" นีแกล้งถามต่อ เธอแน่ใจแล้วว่าเขาอยู่ห้องเดียวกับเธอ เพราะอาจารย์ที่สอนเลขห้องเธอเป็นคนที่สอนเร็วกว่าห้องอื่นๆ เกือบสิบหน้า แต่นักเรียนก็เรียนรู้เรื่อง ตอนนี้ห้องอื่นเขายังไม่ถึงหน้ายี่สิบห้ากันหรอก
          \"ตรงไหนล่ะที่ไม่เข้าใจ\" เขาถาม
          นีนึกถึงการบ้านเลขวันนี้
          \"ข้อ 2 น่ะ\"
          \"ก็ต้องคิดตรง..........\"
          เขาส่งวิธีคิดของเขามาเรื่อยๆ นีอ่านไปก็รู้สึกว่าคุ้นๆ เธอมีปัญหากับวิชาเลขเสมอ และเมื่อเธอไม่เข้าใจ เธอก็จะถามเพื่อนที่อยู่ใกล้ๆ ตลอด แล้วเธอก็เลื่อนขึ้นไปดูข้อความที่คุยกันไปแล้วด้านบน มีคำหนึ่งที่เขาบอกว่า \"เราอยู่ใกล้นีมากเลย\"
          นีเริ่มนึกออก เธอลุกขึ้นกวาดสายตาไปทั่วห้องคอม มีเพื่อนผู้ชายคนเดียวที่นั่งข้างเธอ สอนเลขเธอ ชอบแกล้งเธอด้วยวิธีแปลกๆ ครั้งนี้ก็คงเช่นกัน และที่สำคัญ นี่เพิ่งจะสี่โมง เพื่งเลิกเรียนแท้ๆ ไม่น่ามีใครกลับไปเล่นที่บ้านทันหรอก
          และแล้วสายตาของเธอก็หยุดที่เด็กชายรุ่นเดียวกับเธอคนหนึ่ง \"วีระวุธ\" เธอเดินตรงไปที่เขาทางด้านหลัง เป็นอย่างนั้นจริงๆ เขากำลังคุยกับเธอ และยังสอนเลขไม่จบ จนเมื่อเขาสอนจบ เขาก็พิมพ์ว่า
          \"นีคงเดาไม่ถูกหรอกว่าเราเป็นใคร แต่เราจะบอกใบ้ให้แล้วกันนะ ว่าเราชอบนี ไปก่อนนะ\"
          เสร็จแล้วเขาก็ล็อกเอาท์เพื่อออกจากโปรแกรม เมื่อปิดเครื่องแล้ว เขาจึงคิดได้ว่านีไม่ได้ตอบอะไรเขาเลยตั้งแต่เขาเริ่มสอนเลข
          ส่วนนีที่ยืนดูอยู่ข้างหลังตลอดก็ออกจะช็อคที่วุธพิมพ์บอกเธออย่างนั้น \"จะว่าไปวุธก็ดีนะ\" นีคิดพร้อมกับที่วุธหันมาประชันหน้ากับเธอพอดี
          \"นี/วุธ\" ทั้งคู่ต่างเรียกอีกฝ่ายพร้อมกัน วุธออกจะตกใจมากกว่าเพราะไม่รู้ว่านีมาดูอยู่ตั้งแต่เมื่อไหร่
          \"เธอมายืนอยู่ตั้งแต่เมื่อไหร่\" วุธวางมาดกวนๆ ตามปกติเพื่อกลบเกลื่อนความรู้สึก
          \"ก็ทันดูประโยคสุดท้ายที่นายพิมพ์นั่นแหละ\" นีพูด เธอก็ออกจะเขินอยู่เหมือนกัน
          \"เออ คือ คิดว่ามันไม่ได้เกิดขึ้นแล้วกันนะ\" วุธบอกอย่างไม่รู้จะปฏิเสธยังไง เขายังไม่อยากให้เธอรู้เพราะกลัวเธอจะไม่พูดกับเขาเหมือนเพื่อนคนอื่นๆ ที่พอสารภาพไปแล้วคนนั้นไม่ชอบก็เลยไม่พูดด้วย
          \"แต่เราเห็นกับตานี่นา จะลืมได้ยังไง\" นีบอก
          ทั้งสองเงียบกันไปพักหนึ่งจนนีนึกขึ้นมาได้
          \"ว่างใช่ไหมถึงมานั่งเล่นอยู่ที่นี่\" นีถาม
          \"ก็ อืม\" วุธตอบ
          \"เราก็ว่าง งั้นเราไปปิดคอมก่อน แล้วเดี๋ยวไปด้วยกัน\" นีบอกแล้วทำท่าจะเดินไป
          \"จะไปไหนล่ะ\" วุธถามอย่างงง มาดกวนๆ หายไปเพราะความเขิน
          \"ก็ว่างเหมือนกัน เดี๋ยวค่อยคิดก็ได้ว่าจะไปไหน ไปโรงอาหารก็ดีนะ\" นีพูดพร้อมกับยิ้ม
          วุธก็ยิ้ม เขาเองก็รู้สึกโล่งใจ นีคงให้โอกาสเขาล่ะนะ

          ตั้งแต่วันนั้นวุธยังคงสอนเลขให้นีเมื่อเธอไม่เข้าใจ ยังคงแกล้งเธอเล่นๆ อยู่ตลอด มาดกวนๆ ของเขากลับมาเมื่อหายเขิน แต่สิ่งที่เปลี่ยนไปก็คงจะเป็นความรู้สึกของนี ที่ตอนนี้วุธไม่ใช่แค่เพื่อนอีกต่อไปแล้ว...

                                                                           The End

      *-* ดีค่ะ เคยลงแล้วค่ะเรื่องนี้ หลายคนคงเคยอ่านไปแล้ว คราวนี้ก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนไปหรอกค่ะ ยังไงถ้าอ่านแล้วก็ช่วยแสดงความคิดเห็นกันด้วยนะคะ หรือใครใจดีก็โหวตให้ด้วย ขอบคุณมากๆ เมล์เราคือ parrakeet_angel@hotmail.com เมล์มาคุยกันก็ได้ เท่านี้ล่ะค่ะ อย่าลืมอ่านเรื่องอื่นๆ ที่จะตามมาด้วยนะคะ บาย...

                                                                                                                         Moonstone

      ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

      loading
      กำลังโหลด...

      ความคิดเห็น

      ×