สายฝน ผม และ ...

เนื้อเรื่อง

สายฝนที่โปรยปรายลงมาอย่างไม่ขาดสายทำเอาผมยืนตัวสั่นอยู่หน้าสถานี ผมลังเลสักครู่ว่าจะทำไงดีแล้วก็ตัดสินใจยกกระเป๋า     นักเรียนขึ้นมาบังหัวแล้วว่งฝ่าสายฝนไป คนเกือบทั้งสถานีหันมามองผมด้วยสายตามีคำถามแบบว่านายบ้าป่าวแทนที่จะยืนหลบฝนกับฝ่าออกไป  
       ผมไม่แคร์หรอกว่าพวกเค้าจะว่าไง ก็มันเป็นเรื่องของตัวผมนี่พวกเค้าไม่เกี่ยวซะหน่อย เออ!ใช่ลืมบอกชื่อเลยผมชื่อ ยุน จีริน เรียก ริน เฉยๆก็ได้ไม่ว่ากัน ระหว่าทางที่ผมกลับบ้านนั้นได้ไปสะดุดตากับอะไรบางอย่างตรงเสาไฟฟ้าเข้า
      ผมก็เลยหยุดดูก่อน ผมมองไปแล้วเห็นสร้อยเส้นไม่ใหญ่นักกับจี้รูปประหลาดๆห้อยอยู่ ผมจึงหยิบมันขึ้นมาดู แล้วโยนทิ้งไปอย่างไม่สนใจอะไรนัก ทันทีที่ผมกับถึงบ้านก็เข้าอาบน้ำชำระร่างกายที่เปียกปอนไปด้วยฝน
        กึก กึก ตึง! เสียงโต๊ะในห้องนอนผมล้มทำเอาผมที่กำลังอาบน้ำอย่างสบายๆอยู่ต้องรีบวิ่งออกมาดู ภาพตรงหน้าผม โอ้ว พระเจ้า ผู้หญิงนี่!
          สภาพเธอทำเอาผมเกือบตบะแตก เสื้อครึ่งตัวของเธอแถมยังเว้านี่ เปิดนู่น กับ กระโปรงที่ยาวไม่ถึง คืบครึ่งของเธออีก นี่เธอเป็นใครกันแน่เนี่ย
     “ธะ...เธอ เธอเป็นใคร”ผมพยายามเค้นเสียงถามเธอ
      
     “อุ้ย!สวัสดีค่ะชั้นชื่อ หลี่หมิง เป็นภูตที่โดนสะกดอยู่ในสร้อยค่ะ”คำตอบที่เธอบอกผมทำเอาผมอดปล่อยก๊ากไม่ได้ แต่อีกใจผมก็คิดถึง   สร้อยที่ผมโยนทิ้งไป
    
     “ฮะๆ บ้าป่าวเธอตัวโตจะตาย”ผมแค่นหัวเราะเธอ
    
     “ฮึ!ไม่เชื่อใช่มั้ยงั้นดูซะ”เธอกำลังจะทำอะไรให้ผมดูน้า ผมคิด
    
     “เหวออออ”ผมร้องอย่างตกใจเพราะตัวผมถูกยกลอยสูงจากพื้นประมาณ 3 ฟุต
    
     “เชื่อยังล่ะทีนี้”เธอบอกผม
    
     “ชะ...เชื่อแล้วปล่อยชั้นลงเถอะ”ผมอ้อนวอนเธอ ตุ่บ! เสียงตัวผมกระแทกที่นอน
    
     “โอ๊ย แต่ว่าตอนนี้ขอพลังชั้นหน่อยละกันนะ”เธอไม่พูดพร่ำทำเพลงกระโดดโถมตัวหาผมทันที
    
     “จ๊ากกกก!”ผมร้องอีกรอบ
    
      “...ริน พี่ริน ตื่นๆได้แล้ว”เสียจีฮันน้องผมปลุก ผมจึงสะลึม สะลือตื่นมา
    
     “ฮัน ฮัน เห็นผู้หญิงตัวประมาณนี้มั้ย”ผมถามฮัน
    
     “บ้าน่าพี่ผู้หญิงที่ไหนไม่มีผมไปรอข้างล่างนะ”จีฮันบอกผมอย่างสงสัยในตัวผม พร้อมกับไปรอข้างล่าง
    
     ผมอดไม่ได้ที่จะมองไปนอกหน้าต่าง ผมเกือบคิดว่ามันเป็นฝันแล้ว แต่สายตาผมกลับมองเห็น.....ผู้หญิงโบกมือให้ผมอยู่ข้างนอก หลี่หมิง! ภูตที่ผมเห็นในฝัน นี่มันต้องเป็นฝันอีกแน่ๆ ผมตบหน้าตัวเองผลที่ได้ก็คือ เจ็บ!
      
     “ม่ายยยยยยยยย!”ผมตะโกนอย่างสุดเสียงด้วยความไม่เชื่อตาตัวเอง