ในฐานะที่เป็นครูใหม่  ฉันจึงมีนักเรียนกว่า 50 คนในชั้นเรียนเกรด3  ในวันหิมะตก  อย่างดีที่สุด  สถานการณ์ไม่น่าพิสมัยนัก  เมื่อมีเสียงร้องขอ  จากเด็กทุกคนให้ช่วยจัดการกับเสื้อตัวนอก  และรองเท้าบู๊ต    บ่ายวันหนึ่งเวลาพัก  รองเท้าบู๊ตมีเจ้าของใส่หมดแล้วยกเว้นคู่หนึ่ง  ที่ถูกผลักไปไว้มุมข้างหนึ่ง  กลางกลุ่มนักเรียนมีเด็กหญิงเล็กๆ  คนหนึ่งยืนร้องไห้ 
    “หนูหารองเท้าของหนูไม่เจอ!”    หนูน้อยคร่ำครวญ
    ฉันชี้ไปที่รองเท้ามุมโน้นแล้วพูดว่า  “รองเท้าหนูอยู่นั่นไงจ๊ะ”
    เธอยืนยันว่าไม่ใช่ของเธอ
    “หนูรู้ได้ไงจ๊ะว่าไม่ใช่ของหนู”    ฉันถาม
    ดวงตาสีฟ้าของเธอเพ่งมองดูตาของฉันเขม็ง  ขณะที่ประกาศเต็มเสียงว่า    “ของหนูมีหิมะเกาะค่ะ”
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น