รักเทอจนเอ๋อกิน

เนื้อเรื่อง

รักเทอจนเอ๋อกิน
                  
                  เมื่อก่อนเคยได้ยินคำว่า \'รักจนโงหัวไม่ขึ้น\'
แต่ฉันก็ไม่เคยเข้าใจมันซะทีว่า เวลาคนเรามีความรักแล้ว
จะถูกทุบหัวเป็นปลาดุกเหรอ หัวถึงมีอาการโงไม่ขึ้น แต่...
เมื่อฉันมีความรักกับเค้าบ้าง จึงเข้าใจคำนี้ได้ดี แถมยังมี
อาการทะลุทะลวงไปถึง \'รักเทอจนเอ๋อรับประทาน\'

                  พฤติกรรมอย่างแรกที่เกิดขึ้นคือ ฉันกลาย
เป็นแม่สาวเทโลโฟนลิซึ่ม ซึ่งจะต้องแอบทางบ้านส่งออก
น้ำตาลผ่านสายโทรศัพย์ทุกเย็น วันไหนถ้าเค้าไม่โทรมา
หรือโทรมาช้า สมองของฉันจะไม่ยอมสั่งการเรื่องอื่นๆ
เล้ย เป็นต้นว่าทำการบ้านไม่เป็น แม้จะเป็นเลขข้อง่ายๆ
เผลอๆ ถ้าให้ท่องสูตรคูณแม่สองยังท่องผิดเลย (เพื่อนๆ
ไม่ควรเรียนแบบนะ อาจอันตรายถึงขั้นเป็นโรคเกรดวูบ
ได้)

                  แล้ววันนั้นหลังจากที่สมองเกิดอาการมึนตึง
เย็นชากินเวลาถึง 4 ชั่วโมงที่เค้าไม่โทรมา เสียงโทรศัพย์
ก็ดังขึ้น ส่งผลให้สมองตื่นตัวโดยฉับพลัน ถลัน เอ้ย!
ถลาไปคว้าโทรศัพย์โดยทันที

                  \"ฮัลโหลขอสายน้องเจน\" ใช่เสียงของแฟน
ฉันแน่ๆ แม้วันนี้จะมาแปลก ที่เรียกฉันว่าน้อง (เพราะ
ปรกติจะเรียกฉันว่า \'เจน\' เฉยๆ) ฉันก้อเลยรัวคำพูดตัดพ้อ
ต่อว่าทันที

                  \"ทำไมนพเพิ่งโทรมา รู้ไหมว่าเจนรอจนเหน็บ
กินขาลามไปถึงเอวแล้ว โชคดีนะที่พ่อแม่เจนเข้านอนแล้ว
พี่จ๊ะ (พี่ชายของเจนซึ่งหวงฉันมาก) ก้อยังไม่กลับ ไม่งั้น
เจนถูกดุ ไม่ได้รับโทรศัพย์นพแน่ แล้วถ้าเจนนอนไม่หลับ
ตื่นขึ้นมาไม่สวย ใครจะรับผิดชอบ\"

                  ฉันกระหน่ำคำพูดแบบไม่ยั้งปาก
ไม่มีเสียงโต้ตอบจากนพ สงสัยว่าจะสำนึก
ผิดแฮะ ก้อเลยรับคำด่าแต่โดยดี และ
ก่อนที่ฉันจะเปิดคำด่าชุดที่สอง
เสียงจากปลายสายก้อดังขึ้น!!!!

               \"น้องเจน! ทำไม
น้องเจนถึงบ้าผู้ชายขนาดนี้
อาการอย่างนี้สงสัยต้องแก้ด้วย
การถูกเตะ แล้วนี่พี่จ๊ะไม่ใช่ไอ้
คนที่ชื่อนพ!!!\"

StoRY : ToON_DoZeN