ความทรงจำครั้งวันวาน

เนื้อเรื่อง

นานมาแล้วล่ะสำหรับความรู้สึกที่เรามี ตอนนั้นเราอยู่ ม.ต้น เรายังไม่รู้จักใครเลยนะ จนวันนึงเราไม่สบาย เพื่อนเขาย้ายที่เรามานั่งกับเด็กผู้ชายใส่แว่น คนที่เรารู้สึกไม่ค่อยจะถูกชะตานักแต่ดันเป็นที่นั่งหน้าซะด้วย แย่เลยเรา เราเลยถามเขาไปว่าเธอชื่ออะไรเหรอ เขาก็คุยกับเราด้วยดีมาตลอดนะ เวลาเรามองกระดานไม่เห็นเขาก็จะลุกไปมองแล้วมาบอก ตอนนั้นเราเรียบร้อยมากๆมากจริงๆ เราไม่ค่อยสนิทกับเพื่อนผู้หญิงเลยล่ะ เราคุยกับเขาคนเดียว เวลาเขานอนในเวลาเรียนเราก็คอยปลุก เพื่อนบ้างคนก็ล้อว่าเป็นแฟนกัน แต่เราก็จะเขินหน้าแดงทุกทีเลย แล้วรีบบอกว่ายังเด็กอยู่เลย มันก็จริงนะที่เราอาจจะเคยชอบใครแบบเด็กๆแต่เรากลับดีใจทุกครั้งที่ เพื่อนคนนี้โทรมาหาทั้งๆที่ไม่จำเป็นต้องโทรมาก็ได้ ที่สำคัญเรายังเล่นแตะไหล่กันแบบเด็กๆเป็นประจำเลย แต่ก็สนุกดีนะเรารู้สึกว่าเขาดีกว่าเพื่อนผู้หญิงบางคนเสึยอีก
       เพื่อนบางคนไม่มีความจริงใจ แต่นี่เขาสามารถรับฟังเราได้ทุกเรื่อง ทนอ่านบันทึกเล่มเล็กๆของเราได้มีครั้งนึงเขายังเอ๋ยปากขอโทษเราได้เลย และแล้วเขาก็ไม่ใส่แว่น เพราะไม่อยากให้ใครล้อ แต่ความจริงนะเราว่าใส่แว่นแล้วน่ารักจังเลย เป็นเพื่อนที่อารมณ์ดีมากแต่ว่าปัจจุบันเราเรียนม.4 ก็ต้องเรียนคนละแผนใช่ไหมล่ะเพราะไม่ได้เลือกแผนเดียวกัน เราก็เลยไม่ได้นึกถึงเขาเลยตอนนั้นตอนม.ต้นเราก็ไม่ค่อยได้พูดคุยกันหรอกนะเพราะว่าเราดันไปบอกว่าชอบเพื่อนอีกคน เขาก็เหมือนกัยแหละทำเป็นไปจีบเพื่อนที่ชอบทะเลาะกันก็เลยไม่มีใครมาล้อเราสองคนแล้ว ก็ดีล้อซะน่าเบื่อ
       แต่ว่าพอวันนนั้นที่เขามาสะกิดทักเราเราก็รู้สึก