NsR ปฏิบัติการกู้โลก

เนื้อเรื่อง

ในอนาคตไม่ช้านี้.......
ตูม.........เฟี้ยว.......
          เสียงปืนกลยิงกันและเสียงระเบิดที่เกิดขึ้นทุกวันมันดังขึ้นอีกแล้ว เสียงเครื่องบินความเร็วเหนือเสียงและเสียงหุ่มยนต์ปะทะกันมัน
เป็นอย่างนี้ไปทุกหนแห่งทั่วโลก ใช่.......โลกนั้นเกิดสงครามที่ใหญ่หลวง ประชากรในโลกนี้เหลือเพียง 10 ล้านคนเท่านั้น  สงครามนี้ยืดเยื้อมานานเกือบ 30ปี แล้วพวกเขาต้องการแย่งชิงของเพียงสิ่งเดียวเท่านั้น..........  สิ่งนั้นก็คือ.................
                “ถ้านายไม่อยากตายก็จงเอาสิ่งนั้นมาให้เราแต่โดยดี”
                หุ่นยนต์ที่สูงใหญ่ สูงประมาณตึก 3 ชั้นกำลังเล็งปืนมาที่ตัวเรา บ้าชะมัดเลย ถูกต้อนซะแล้ว ทำไงดี?
    “นั่นมันของข้า อย่ามายุ่ง”
                หุ่นยนต์ทั้ง 2 ตัวเข้าปะทะกันอย่างรุนแรงเพื่อจะแย่งสิ่งที่ผมต้องนำไปให้ถึงที่ ๆ ปลอดภัยที่สุด ผมได้อาศัยช่วงนี้หนีออกไป ผมวิ่งมาจนถึงเครื่องบินความเร็วเหนือเสียงรีบขึ้นไปและเหาะกลับไปยังฐานที่มั่นของผมให้เร็วที่สุด ผมรีบนำเครื่องขึ้นไปบนฟ้าและไปด้วยเร็วสูงสุด มีเครื่องบินความเร็วเหนือเสียงบินตามมาทางด้านหลังของผม มันส่งสัญญาณมาว่า
                “ส่งของที่มีอยู่นั้นมาให้เราแต่โดยดี”
                มันยิงปืนแสงเข้ามาที่เครื่องของผม ผมหักหลบได้อย่างฉิวเฉียด และเร่งความเร็วสูงสุดเพื่อทิ้งห่างระยะ ผมส่งสัญญาณของความช่วยเหลือจากหน่วย NSR ทันใดนั้นมีเครื่องบินเร็วเหนือเสียงอีก 2 เครื่องเข้ามาในระยะประชิดยิงจรวดนำวิถีความเร็วสูงมา แต่ก็มีพวกจากหน่วย NSR เข้ามาจัดการจรวดไว้ได้ทันและจัดการกับเครื่องบินทั้ง 3 ลำ
    เมื่อกลับมาถึงหน่วย  NSR  
                “พันโท ได้สิ่งนั้นกลับมาอย่างปลอดภัยรึเปล่า”
                “ครับท่านายพล ผมได้กลับมาอย่างปลอดภัย”
                “ดีมากจงนำไปไว้ที่จุดพิกัด B 591 ซะ”
                “ครับท่าน”
                ผมทำงานในหน่วยลับเฉพาะกิจนี้ที่มีชื่อว่า NSR มาประมาณ 10 ปีแล้ว หน้าที่ของพวกเราคือกอบกู้ของสิ่งนั้นคืนมาให้ได้มากที่สุดจากมือของผู้ที่จะทำลายมันไป
                ผมกดน้ำดื่มจากเครื่องกรองน้ำอย่างพิเศษ ทำไมต้องกรองนะเหรอ? เพราะในโลกนี้ น้ำทั้งโลกกลายเป็นสีดำไปหมดแล้ว พื้นดินก็แห้งแล้ง เป็นผลมาจากสงครามนี่แหละ
                ผมต้องนำของสิ่งนี้กลับมาที่นี่ทุกครั้ง โดยที่ผมต้องเสี่ยงอันตราย เพราะงานนี้แหละที่ทำให้ผมต้องเสียแขนไปข้างหนึ่ง แต่ก็ยังดีที่ได้มือกลเข้ามาทดแทน
                ผมต้องปฏิบัติภารกิจต่อไป...........
                ผมขับหุ่นยนต์สำหรับสู้รบไปที่สถานที่เก็บสิ่งนี้ไปไว้พร้อมกับกองทัพส่วนหนึ่งตามไปด้วย
                “พันโทครับ ดูนั่น!”
                กองทัพหุ่นยนต์จำนวนนับร้อยมุ่งไปที่สถานที่แห่งนั้น........
                “แย่ละ ต้องไปให้ถึงก่อน”
                ในที่สุดก็ถึงจุดหมาย สถานที่ยังปลอดภัยอยู่ ผมก็นำมันไปไว้ในที่ปลอดภัย และพวกเราก็ตั้งทัพรอประจัญหน้าในบริเวณที่สถานที่นี้ปลอดภัยจากวิถีอาวุธ
                “พวกเราต้องปกป้องป่าแห่งนี้ไว้ให้ได้”
                ใช่.....สิ่งที่พวกเราปกป้องคือทรัพยากรธรรมชาติที่มีค่าที่เรียกว่า  “ป่า” ชื่อเต็ม ๆ ของหน่วยงานพวกเราก็คือ Nature Safety Rangers (NSR)
                ขอเล่าเรื่องย้อนกลับไป 30 ปีก่อนหน้าที่จะเกิดสงคราม สมัยผมยังเด็กอยู่ เกิดวิกฤตการณ์ขาดทรัพยากรธรรมชาติอย่างรุนแรง เหลือพื้นที่ป่าเพียง 10 % ของพื้นที่โลกเท่านั้น จากนั้นต่อมาอีก 4-5 ปี ประเทศต่าง ๆ ในโลกเกิดแย่งชิงทรัพยากรที่เหลืออยู่อย่างรุนแรง มีการปล่อยระเบิดนิวเคลียร์ ทำให้คนในโลกเหลือเพียง 1 ใน 10 ของโลกเท่านั้น
    จากสงครามที่ยืดเยื้อต่อเนื่องมานับ 10 ปี ทำให้ชั้นบรรยากาศถูกทำลาย อากาศเป็นพิษ ทรัพยากรธรรมชาติเหลือเพียง 1 % พื้นดินแห้งแล้ง ปลูกพืชไม่ขึ้น  ผู้คนล้มตายไปมากมาย สัตว์ก็สูญพันธุ์ น้ำเน่าเสีย พวกเราอยู่ได้โดยการกินอาหารที่สังเคราะห์ขึ้นมาโดยกรรมวิธีทางวิทยาศาสตร์เท่านั้น
                ผมมักจะคิดบ่อย ๆ ว่า ถ้าหากคนรุ่นก่อนนั้นรักษาทรัพยากรที่มีอยู่ไว้อย่างดี ไม่ใช้เกินความจำเป็น สงครามนี้ก็ไม่เกิดขึ้น ถึงแม้ว่าขาด ทรัพยากรที่มีนี้ไม่ใช่สิ่งของที่ครอบครองไว้แต่ผู้เดียว แต่มันเป็นของทุกคนในโลกนี้ ไม่ใช่ฆ่าฟันกันเพื่อแย่งชิง พวกเราควรสร้างมันขึ้นมาใหม่และพัฒนามันใหม่อีกครั้งหนึ่งมากกว่า
                ผืนป่าที่พวกเราปกป้องนั้นเป็นที่ผืนป่าที่สุดท้ายบนโลกนี้ที่โลกเรามีอยู่ เราต้องปกป้องเพื่อให้โลกที่สดใสนั้นกลับคืนมา โดยการปลูกป่านี้...... ให้กลับคืนสู่โลกผืนแผ่นดินนี้.........
               หุ่นยนต์ที่ถูกส่งมาเพื่อแย่งชิงผืนป่านั้นเข้ามากระชั้นชิดมากขึ้นทุกที เท่าที่ผมทำงานมามีอยู่ 2 แบบที่บุกเข้ามา หนึ่งก็คือประเทศต่าง ๆ ส่งมาเพื่อครองไว้เป็นอาณาเขตของตัวเอง  สองก็คือพวกที่คิดแค่เรื่องเงินโดยไม่คำนึงถึงสิ่งที่ตามมา เพราะตอนนี้มันมีค่าเสียยิ่งกว่าเพชรหรือทองเสียอีก
               “เอาล่ะ ทุกคนพร้อมรึยัง!”
               “พร้อม!”
                                              ตราบใดที่สงครามยังดำเนินอยู่  พวกผมก็ทำหน้าที่นี้ต่อไป............