หนุ่มป๊อปเจอะสาวเฉิ่ม

เนื้อเรื่อง

หนุ่มป๊อปเจอะสาวเฉิ่ม

    ยิ้ม สาวน้อยวัย 15 ปี สดใสร่าเริงยิ้มง่ายกับทุกๆคน กำลังเรียนอยู่ในโรงเรียนสหแห่งหนึ่ง ในชั้น ม.3 ในตอนนี้ได้แอบชอบรุ่นพี่คนหนึ่ง มาเกือบ 3 เดือนแล้ว แต่ก็ไม่กล้าที่จะบอกรักกับรุ่นพี่คนนั้น ซึ่งรุ่นพี่คนนั้น คือ ติน เป็นหนุ่มวัย 16 ปี กำลังเรียนอยู่ชั้น ม.4 เป็นรุ่นพี่ของยิ้ม 1 ปี ซึ่งป๊อบมากในหมู่สาวๆ เพราะรูปร่าง สูง เพรียว หล่อ ขาว และมีมนุษยสัมพันธ์ที่ดีกับทุกคนที่เข้ามาคุยด้วย ซ้ำยังเก่งในด้านกีฬาและดนตรี เป็นนักกีฬาตัวยงของชมรมบาสเก็ต
บอล และเพิ่งเลิกกับแฟนเมื่อ 2 อาทิตย์ที่ผ่านมา แฟนเก่าเป็นสาวสวย ประธานชมรมเปียโน ป๊อบในหมู่หนุ่มๆไม่น้อยไปกว่าตินเลย แฟนเก่าผู้มีนิสัย หยิ่งและเริ่ด มีชื่อว่า ลัส เหตุผลการเลิกของทั้งสองคนนี้ไม่มีใครรู้ว่าเพราะอะไร ส่วนยิ้มเป็นสาวน้อยที่ไม่มีอะไรเด่นสะดุดตาเลย การเรียนอาจะไม่ด้อยแต่ก็ไม่เก่งมาก น่าตาก็ธรรมดาของเด็กผู้หญิงวัยนี้ เมื่อ 3 เดือนก่อน ยิ้มเล่นเพิสเจอตินและคุยติดต่อกันมาตลอด ยิ้มรู้ว่าคนที่คุยอยู่ด้วยคือตินหนุ่มป๊อปของโรงเรียน แต่
ตินไม่รู้ว่ายิ้มอยู่โรงเรียนเดียวกับเขาด้วย ยิ้มเป็นที่ปรึกษาในเรื่องของความรักของตินมาโดยตลอด จนกระทั่งยิ้มแอบชอบตินโดยไม่ทันรู้ตัว จนมาถึงตอนนี้เค้าทั้ง 2 คน คุยกันอย่างเพื่อนสนิททางเพิส มาได้เกือบ 3 เดือนแล้วซึ่งตินไม่เคยรู้เลยว่ายิ้มเป็นใคร เรียนที่ไหน หน้าตาเป็นไง จนเมื่อตินเลิกกับลัสแล้ว จึงอยากรู้จักกับยิ้มให้มากกว่านี้ และอยากจะพบตัวจริงของยิ้ม
\"ยิ้ม เราอยากรู้จักยิ้มให้มากกว่านี้จะได้มั้ย\" ตินถาม
\"ได้สิอยากรู้อะไรเราจะบอกตินหมดเลยถ้าเราบอกได้ ถามมาสิ\" ยิ้มตอบ
\"งั้นยิ้มพอจะบอกเราได้มั้ยว่ายิ้มเรียนที่ไหน ม.ไหนด้วย\" ตินถาม
\"เราอยู่โรงเรียนเดียวกับตินนั่นแหละ รุ่นน้องของตินปีนึง\" ยิ้มตอบ
\"จริงเหรองั้นก็เห็นหน้าเราแล้วสิ ขี้โกงนี่\" ตินพูด
\"ป่าวขี้โกงนะ ตินไม่ถามเองนี่หน่า\" ยิ้มว่าบ้าง
\"จริงสิ โทษนะ เราเอาแต่คุยเรื่องของตัวเอง\" ตินพูด
\"ไม่เป็นไรหรอกไงก็เพื่อนกันอยู่แล้ว\" ยิ้มปลอบ
\"ไม่ใช่เพื่อนแล้วล่ะ\" ตินแหย่
\"อ้าวไมอ่ะ ไม่อยากคุยกะเราแล้วหรอ\" ยิ้มเศร้า
\"อ้าวยิ้มเป็นรุ่นน้องพี่ไม่ใช่เหรอ อิๆๆ\" ตินหัวเราะ
\"จำไว้เลยนะพี่ติน เดี๋ยวเหอะ\" ยิ้มขู่
\"พี่อยากเจอยิ้มจัง ได้รึป่าว\" ตินถาม
\"ได้สิ ที่ไหนล่ะแต่ต้องสัญญานะว่าจะไม่ตกใจเมื่อเห็นหน้า เข้าใจรึป่าว หา\" ยิ้มตอบ
\"โอเคจ๊ะน้องยิ้มสุดสวยของพี่\" ตินตอบ
\"งั้นเอางี้นะวันเสาร์นี้ที่ร้านป๊อกกี้หน้าโรงเรียน\" ยิ้มบอก
\"ได้เลย 10โมงเช้าห้ามเลดนะ\" ตินตอบ
\"โอเค\" ยิ้มย้ำ
วันนี้เป็นวันพุธ อีก 2 วันก็จะเป็นวันเสาร์แล้วสิ ตอนนี้ในหัวของยิ้ม มีแต่เรื่องวันเสาร์ว่าจะใส่ชุดอะไรดี ทำหน้ายังไงเมื่อเจอตินแล้วตินจะทำหน้ายังไงเมื่อเจอยิ้ม จะพูดอะไรกันดีเวลาคุยกัน แล้วตินจะรังเกียจยิ้มมั้ย ในหัววนเวียนอยู่แต่เรื่องติน แล้ว 2 วันนี้ก็ผ่านไปอย่างล่าช้าและตื่นเต้นของยิ้ม แต่
ตินนั้น 2 วันนี้ผ่านไปอย่างธรรมดาอย่างทุกๆวันที่ผ่านไปในอาทิตย์หนึ่งๆ แต่ก็มีคิดอยู่บ้างว่ายิ้มที่เป็นเพื่อนกันมาเกือบ 3 เดือนนั้น น่าตาจะเป็นยังไง จะเป็นคนยังไงบ้าง แต่ก็ไม่รู้สึกอะไรไปมากกว่าเพื่อนในเพิส แต่ยิ้มนี่สิรู้ตัวอีกทีก็แอบชอบตินเข้าเต็มๆ แล้ววันเสาร์ที่ทั้งสองรอคอยกันก็มาถึง ยิ้มตื่นเต้นมากแต่งตัวตั้งแต่ 7 โมงเช้า ยัน 9 โมงก็ยังไม่เสร็จ ส่วนตินนั้น 9.50 ก็มานั่งรอยิ้มที่ร้านป๊อกกี้แล้ว แต่ยิ้มยังวุ่นๆกับเรื่องชุดอยู่ที่บ้านจนเพลิน เมื่อเหลือบไปเห็นนาฬิกาก็เวลา 10 โมงแล้ว
\"แย่แล้วเรา ทำไงดีทีนี้พี่ตินต้องโกรธแน่ๆเลย\" ยิ้มบ่น แล้วก็รีบวิ่งไปขึ้นรถเมย์ ตรงป้ายหน้าซอยอย่างทุกวัน จนเมื่อมาถึงก็เห็นตินนั่งรอพลางดื่มน้ำที่สั่งมาเกือบหมดแก้ว ตอนนี้เวลาเกือบ 10 โมงครึ่ง ตินเมื่อเห็นยิ้มก็อดขำไม่ได้เพราะยิ้มวิ่งมาอย่างรีบเร่ง จนถึงกับมานั่งหอบพูดไม่ออก การขำของตินทำให้ยิ้มสบายใจขึ้นมากที่เห็นว่าตินไม่โกรธ
\"มาช้าจังนะเรา\"  ตินถาม
\"ขอโทษค่ะ\" ยิ้มพูด
\"ตื่นเต้นล่ะสิถึงได้มาช้า\" ตินว่า ยิ้มเอาแต่ยิ้มอย่างเดียว เพราะเขินที่ตินมอง จริงแล้วๆยิ้มก็ไม่ได้ขี้เหร่ถ้าดูดีๆก็น่ารัก แบบเด็กๆไม่ค่อยจะรู้เรื่องอะไร แต่งตัวก็แนวเด็กๆไม่ได้ตามแฟชั่น เด็กสาววัยอายุ 15 ส่วนใหญ่ก็จะแต่งตัวเป็นสาว แต่ยิ้มไม่ใช่อย่างงั้น ยังเป็นเด็กที่ไร้เดียงสา แล้วทั้งสองก็คุยกันอย่างสนุกสนาน แล้วก็ทานข้าวเที่ยงด้วยกัน 2 คน เมื่อถึงบ่าย 2 โมง ยิ้มมีเรียนพิเศษคณิตศาสตร์ ใกล้ๆกับร้านที่อยู่กับติน แล้วตินก็เดินไปส่งยิ้มแล้วบอกยิ้มว่า
\"เลิกกี่โมงล่ะยิ้ม\" ตินถาม
\"4 โมงเย็นค่ะพี่ติน\" ยิ้มตอบ
\"งั้น 4 โมงเย็นพี่มารับหน้านี้นะยิ้มรอพี่นะ\" ตินบอก ยิ้มเดินเข้าไปในห้องเรียนพลางเดินยิ้มไป และในหัวคิดอยู่ว่าพี่ตินคิดยังไงบ้างเมื่อได้เจอตัวจริง ส่วนตินนั้นเมื่อส่งยิ้มแล้วก็เดินไปบ้านเวฟเพื่อนสนิทร่วมห้อง เพื่อซ้อมดนตรีกันตามปกติ ทุกอาทิตย์อยู่แล้ว เวลาผ่านไป 2 ชั่วโมง ยิ้มยืนรอตินหน้าที่เรียนพิเศษ แต่ก็ไม่มีวี่แววว่า
ตินจะมา ขณะที่ยิ้มยืนรออยู่นั้น ตินเล่นดนตรีกับเวฟอย่างสนุกสนานจนลืมไปว่านัดกับยิ้มไว้
\"เฮ้ย 5 โมงเย็นแล้วนี่หว่า\" ตินพูดกับเวฟ
\"เออสิวะ ดูนาฬิกาไม่เป็นรึไงไอติน\" เวฟย้อน
\"งั้นเราไปก่อนนะเว้ย\" ตินตอบพลางเก็บของอย่างรีบเร่ง
\"จะรีบไปไหนวะไอติน\" เวฟถาม
\"ไว้คุยกันวันหลังไม่มีเวลาแล้ว\" ตินตอบ
\"อะไรของมันวะ\" เวฟพูดกับตัวเองแกมงงนิดๆ ตินไปหายิ้มอย่างกังวล เพราะตอนนี้ก็เย็นแล้ว พึมพำโทษตัวเองอยู่ในใจตลอดทาง เมื่อไปถึงที่หน้าเรียนพิเศษของยิ้ม ก็เห็นยิ้มยืนรออยู่คนเดียว เพราะเค้าเลิกเรียนกันหมดแล้ว เมื่อยิ้มเห็นติน ก็ยิ้มออกมา ตินแปลกใจว่าทำไมยิ้มถึงยังยิ้มให้ตินได้อีก เพราะตินผิดนัดยิ้มไปตั้ง 1 ชั่มโมงแล้วตินก็ยิ้มตอบให้ยิ้มอย่างอ่อนโยน
\"มาช้าจังนะเรา\" ยิ้มว่าบ้าง
ตินยิ้มแกมหัวเราะ
\"เอ่ ประโยคนี้มันคุ้นๆนะพี่ว่า\" ตินพูดพลางลูบหัวยิ้มเบาๆ
\"งั้นวันนี้เราเจ๊ากันนะ\" ยิ้มพูด
\"ไม่ได้ พี่ขอเลี้ยงข้าวเย็นยิ้มแทนคำขอโทษได้ป่าว\" ตินถามแกมบังคับ
\"จะเอางั้นก็ได้ แต่ต้องเลี้ยงไม่อั้นนะ\" ยิ้มแกล้ง
\"โอเคคิดไว้พลางๆล่ะกันว่าจะสั่งไรสั่งมากินไม่หมดไม่ให้กลับบ้านนะ\" ตินแกล้งตอบ แล้วทั้งสองก็ไปกินข้าวเย็นกันตามที่ตินบอกไว้ที่ร้านดินเนอร์แถวบ้านยิ้ม ทั้งสองทานข้าวและคุยกันอย่างสนิทสนมมากขึ้นเรื่อยๆ จนเมื่อเวลานับจากเจอหน้ากันมาเป็นเวลาเกือบ 1 เดือนนี้ ทั้งสองคนสนิทกันมากๆ ไม่ว่าไปไหนมาไหนก็จะไปด้วยกันตลอด เมื่อเห็นตินที่ไหนก็จะเห็นยิ้มอยู่ด้วยเสมอ จนอยู่มาวันนึงเป็นวันที่ยิ้มต้องไปเรียนต่อ ม.4 และย้ายไปอยู่กับพ่อและแม่ที่ต่างจังหวัด ซึ่งตินกับยิ้มจะต้องแยกกันไม่สามารถไปไหนมาไหนด้วยกันอีกแล้ว            และวันปัจฉิมติน ได้เอาของขวัญที่ตินตั้งใจทำให้ยิ้ม มาให้โดยที่ตินไม่รู้เลยว่า ม.4 ยิ้มต้องย้ายไปเรียนต่อที่อื่น
\"ยิ้มนี่ของขวัญที่พี่ตั้งใจทำให้ยิ้มเลยนะเนี่ย เป็นไง ชอบมั้ย\" ตินให้ด้วยความยินดี
\"โอโห น่ารักมากเลย ชอบมากเลย แต๊งค์จ้าพี่ติน\" ยิ้มดีใจ
\"พี่ติน ยิ้มมีเรื่องจะบอกพี่ติน\" ยิ้มบอก
\"อะไรเหรอบอกมาสิ\" ตินรอฟังยิ้มอย่างไม่สนใจเท่าไหร่
\"คือว่า ม.4 ยิ้มต้องย้ายไปเรียนต่อที่ต้างจังหวัดนะ เราคงไม่ได้ไปไหนมาไหนด้วยกันอีกแล้วล่ะพี่ติน\" ยิ้มเศร้า
\"หา อะไรนะยิ้มจะย้ายไปเรียนที่อื่นเหรอ แล้วพี่ล่ะ\" ตินตกใจ และโกรธมากที่ยิ้มเพิ่งจะมาบอกเอาตอนนี้
\"มาบอกอะไรตอนนี้ล่ะ\" ตินถามอย่างน้อยใจ
\"ขอโทษนะพี่ตินยิ้มอยากจะบอกหลายครั้งแล้วแต่ไม่กล้าบอกสักที และยิ้มมีบางอย่างจะบอกพี่มานานแล้วและคิดว่าวันนี้คงจะต้องบอกให้พี่ได้รับรู้สักที\" ยิ้มบอก
\"ยิ้มรักพี่ตินนะ มากด้วยและรักมาตั้งนานแล้ว\" ยิ้มตะโกนพร้องทั้งน้ำตาไหล \"พี่ก็รักยิ้มนะ ตั้งแต่วันแรกที่พี่เจอหน้ายิ้ม ไม่ใช่เพราะน่าตานะ แต่เพราะยิ้มเป็นตัวของยิ้ม\" ตินบอกความในใจบ้าง พร้องทั้งกอดยิ้มไว้ ทั้งสองดีใจมากที่ต่างคนต่างก็รักกัน แต่ไม่เคยบอกให้แต่ละฝ่ายได้รับรู้อีกเลย
\"คราวนี้เรื่องที่ยิ้มจะไปเรียนต่อที่อื่นก็ไม่ใช่ปัญาหาแล้วล่ะ\" ตินบอก
\"เพราะพี่เชื่อใจยิ้มนะ\" ตินยิ้ม
\"ยิ้มก็เชื่อใจพี่นะ\" ยิ้มบอกบ้าง แล้วทั้งสองก็ยิ้มให้กัน แล้วยิ้มก็ให้ของขวัญที่ทำไว้ให้ตินโดยเฉพาะ ตินยิ้มพร้อมลูบหัวยิ้มเบาๆ แล้วทั้งสองก็ไปเที่ยวกันในวันสุดท้ายที่ได้อยู่ด้วยกันที่นี่ เมื่อยิ้มไปเรียนต่อ ม.4 ที่ต่างจังหวัด ทั้งสองก็ยิ่งรักกันมากขึ้นเรื่อยๆถึงแม้ว่าจะไม่ได้อยู่ใกล้กันอย่างเมื่อก่อนแต่ระยะทางก็ไม่เคยเป็นอุปสรรคของยิ้มและตินเลย

ทันโปะโปะ