เด็กน้อยผู้กล้าแห่งหมู่บ้านขนมไข่

เนื้อเรื่อง

กาลครั้งหนึ่ง ณ ดินแดนอันแสนอุดมสมบรูณ์ ทุ่งหญ้าเขียวขจี มีดอกไม้ป่าแข่งกันเบ่งบานเต็มท้องทุ่ง มีหมู่บ้านเล็กซุกซ่อนตัวอยู่ ผู้คนในหมู่บ้านต่างอาศัยกันอย่างมีความสุข นักเดินทางทั้งหลายจะรู้จักหมู่บ้านแห่งนี้ดี ในนาม หมู่บ้านขนมไข่ เพราะทุกครอบครัวในหมู่บ้านจะมีอาชีพทำขนมไข่ขาย จะแตกกันก็เรื่องของรสชาดและรูปแบบ เช่น ขนมไข่สอดไส้สัปปะรด ขนมไข่ใบเตย ขนมไข่งาดำ และที่กำลังนิยมก็ ขนมไข่ชาเขียว นักเดินทางทุกคนที่เดินทางผ่านมาที่หมูบ้านขนมไข่นี้ จะต้องซื้อขนมไข่ติดมือกลับบ้านกันทุกคน ชื่อเสียงของหมู่บ้านขนมไข่ ถูกล่ำลือดังออกไปเรื่อยๆ โดยมีสายลมเหนือ และสายลมใต้ ช่วยกระจายข่าว แล้วในที่สุดข่าวก็พัดไปไกลจนไปถึงหอคอยบนยอดเขาของแม่มดตนหนึ่ง เธอเป็นแม่มดรุ่นใหม่ที่ดูแลรักษาสุขภาพมาก แม่มดตนนี้กลัวอ้วน ดังนั้นเธอจึงเกลียดขนมหวานทุกอย่าง เธอจะทำลายทุกอย่าง และแล้วเงามืดแห่งความชั่วร้ายก็กำลังปกคลุมหมุู่บ้านขนมไข่ ขณะที่ทุกคนในหมู่บ้านกำลังประชุมกันเพื่อจัดงานขนมไข่ที่ใหญ่ที่สุดในโลกอยู่นั้น เด็กๆที่มีหน้าที่เก็บไข่ไก่ประจำหมู่บ้านก็วิ่งหน้าตาตื่นเข้ามา แล้วบอกว่าแม่ไก่วิเศษประจำหมู่บ้านหายไป ไม่มีไข่ไก่เหลือสักฟองเดียว ทุกคนเหมือนรู้ข่าวก็ตกใจกันใหญ่ ท่ามกลางเสียงผู้คนสับสนวุ่นวาย ก็มีเสียงหัวเราะที่แสนจะแสบแก้วหูดังอยู่เหนือหัวของผู้คนในหมู่บ้าน แน่นอนว่า มันของเสียงหัวเราะของแม่มดที่เกลียดขนมหวานที่สุดในโลก ผู้คนในหมู่บ้านต่างตกใจกลัว จับกลุ่มรวมตัวกันกลางลานหมู่บ้าน แม่มดประกาศด้วยเสียงอันดังว่า ตนเองจะกำจัดขนมหวานทุกอย่างให้หมดไปจากโลกนี้ เพราะขนมหวานจะทำให้ตนเองอ้วน แล้วแม่มดก็หัวเราะด้วยเสียงที่แหลมกว่าเดิม จนทำให้หน้าต่างบ้านแตกไปหลายหลัง แต่นั่นก็ไม่ทำให้ทุกคนในหมู่บ้านตกใจมากไปกว่า ขนมไข่รสชาเขียว 1 ชิ้นถูกปาออกไป แล้วตกลงในปากของแม่มด ทันใดนั้นแม่มดหุบปากทันที พร้อมกับเสียงเงียบของผู้คน มีเพียงเสียงเล็กๆเจ้าของขนมไข่รสชาเขียวชิ้นนั้นที่ลุกขึ้นยืน เค้าเป็นเพียงเด็กน้อยตัวเล็กที่สุดในหมู่บ้าน เด็กน้อยขอโทษแม่มด ที่เค้าปาขนมไข่ใส่ปากของแม่มด แต่เค้าเพียงต้องการให้แม่มดได้ลองชิมขนมไข่ของบ้านเค้าดูสักชิ้น เผื่อแม่มดจะชอบ ไม่มีใครรู้ว่าจะเกิดอะไรต่อไป แม่มดที่ไม่เคยกินขนมหวานเลยตลอด 520 ปี จะชอบขนมไข่รสชาเขียวของเด็กน้อยหรือเปล่า ภาพของแม่มดที่กำลังค่อยๆเคี้ยวขนมไข่อย่างช้าๆ ทุกคนแทบหยุดหายใจ แล้วทันทีที่ทุกคนเห็นรอยยิ้มของแม่มด พวกเค้าก็รู้แล้วว่า พวกเค้าจะได้ทำขนมไข่กันต่อไป แม่มดพึ่งรู้ว่าขนมไข่นั้นแสนอร่อยเพียงไร ทั้งหอม ทั้งนุ่ม หวานอร่อยจริงๆ แม่มดกล่าวขอโทษทุกคน โดยเฉพาะเด็กน้อย เด็กน้อยจึงชวนแม่มดไปที่บ้าน และให้แม่มดชิมขนมไข่ที่แม่ของเขาทำเองอีกหลายชิ้นพร้อมกับบอกแม่มดว่า ถ้าแม่มดกลัวอ้วนล่ะก็ หลังจากแม่มดกินขนมไข่แล้วก็ให็แม่มดรับเด็กๆในหมู่บ้านขึ้นไม้กวาดวิเศษบินเที่ยวรอบหมู่บ้านสักคนละ2 รอบ เพื่อเป็นการออกกำลังกาย แม่มดเห็นด้วยมาก นับแต่นั้นเป็นต้นมา บ้านของเด็กน้อยก็มีแม่มดเป็นลูกค้าขาประจำ และเด็กน้อยก็ได้นั่งไม้กวาดแม่มดบินเที่ยวรอบหมู่บ้านเป็นประจำเช่นกัน