ช่วยแต่งชื่อเรื่องให้หน่อยซิคะ

เนื้อเรื่อง

“หน่อ...หน่อ...หน่อไม้...ไอ้หน่อไม้”  
    เสียงเรียกสารพัดเสียงที่ ‘กอไผ่’พี่ชายคนเดียวของหน่อไม้เรียกเธอให้ไปทานข้าวเย็น  ทำให้หน่อไม้สะดุ้งทันทีที่ได้ยินเสียงเรียกสุดท้าย  จากที่กำลังเหม่อลอยนึกถึง‘ป้อม’ แฟนหนุ่ม  สิ่งที่ทำให้หน่อไม้ต้องนึกถึงเรื่องนี้เพราะว่า เมื่อตอนเย็นหลังเลิกงานวันนี้ เธอเห็นป้อมนั่งทานข้าวกับผู้หญิงคนหนึ่ง  เธอเองก็รู้สึกคุ้นๆหน้าอยู่เหมือนกัน  แค่ทานข้าวอย่างเดียวยังไม่พอ  ยังมีการสบตาอย่างลึกซึ้ง  และเธอรู้สึกว่าเขาจะใส่ใจผู้หญิงตรงหน้าเอามากๆทำให้เธอเจ็บปวดไม่น้อย    
         “ได้ยินแล้วพี่ไผ่”เธอตะโกนกลับไปแบบห้วนๆ  กอไผ่ไม่ถือสาอะไรเพราะรู้ดีว่าน้องสาวเป็นคนยังไง  
         “แกจะลงมากินข้าวมั้ย  หน่อ”กอไผ่ถามน้องสาว  
         “กินสิ  กิน”หน่อไม้ตอบโดยไม่ลังเล  
    ช่วงนี้เธองานยุ่งมาก  แถมเธอต้องมานั่งเครียดกับ‘ป้อม’แฟนหนุ่มที่คบกันมาเกือบปี  เริ่มมีท่าทีห่างเหินไปจากเธอ   ทำให้เธอรู้สึกสับสน  เย็นนี้เธอทานข้าวได้ไม่กี่คำก็รวบช้อน  จนคนในครอบครัวเริ่มเป็นห่วง เพราะปกติเธอจะทานอาหารเย็นได้เยอะมาก(2-3 จานพูนแน่ะ)
         “กับข้าวไม่อร่อยเหรอหน่อไม้”พ่อของเธอแสดงสีหน้าเป็นห่วง  
         “กับข้าวฝีมือแม่อร่อยทุกวันแหละ  เพียงแต่ว่าวันนี้หนูไม่ค่อยหิวค่ะ”หน่อไม้ฝืนยิ้ม  แล้วรีบแจ้นขึ้นบันได เพื่อทำงานต่อให้เสร็จ  กว่าเธอจะเคลียร์งานเสร็จก็เกือบเที่ยงคืน  
&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&

         “พ่อขาแม่ขา   หนูไปแล้วนะคะ”หน่อไม้บอกลาพ่อและแม่ที่กำลังจะไปทำงาน  เธอพูดจบก็รีบบึ่งรถไปทำงานทันที  บ้านเธอค่อนข้างจะใหญ่โต รถยนต์ก็มีใช้กันคนละคัน  ยกเว้นแม่ที่ไม่มีเพราะพ่อและแม่ของเธอทำงานที่เดียวกัน  ทุกเช้าก่อนไปทำงานเธอจะไม่เห็นกอไผ่เพราะกอไผ่ออกจากบ้านก่อนเธอ    
    หน่อไม้ได้โทรศัพท์หาแฟนหนุ่มของเธอหลังจากเลิกงานไม่นาน  เธอชวนเขาไปทานข้าวเย็นด้วยกัน   เพื่อตกลงอะไรบางอย่าง  แต่เธอก็ยังพยายามที่จะพูดถึงเรื่องอื่นก่อน
         “ป้อม  วันอาทิตย์นี้ว่างมั้ย”  หน่อไม้ถามป้อมเพื่อทำลายบรรยากาศความเงียบระหว่างเธอกับเขา  ที่ก้มหน้าก้มตาทานอาหารในจานของตัวเอง
         “ทำไมหรอ”เขาถามกลับมา โดยไม่ได้สังเกตว่าตอนนี้สีหน้าของแฟนสาวเริ่มมีน้ำตาปริ่มๆอยู่ขอบตา  เธอก้มหน้าเพื่อซ่อนใบหน้าที่เปื้อนน้ำตานั้น  
         “เรา...เราไม่ได้........ไปเที่ยวด้วยกันนานแล้วนะ”เธอยังคงก้มหน้าตอบ  
         “ขอโทษนะ  พอดีเราไม่ว่าง  เราต้องไปทำงานต่างจังหวัด”ป้อม ยังคงก้มหน้าก้มตาทานข้าว  โดยไม่มีทีท่าว่าจะสนใจอาการของผู้หญิงที่นั่งอยู่ตรงข้าม    
         หน่อไม้เริ่มรู้สึกผิดหวังในตัวป้อม เรื่อยๆจนเธอหมดความอดทน  จึงตัดสินใจพูดกันให้รู้เรื่อง  เธอจะได้ตัดสินใจว่าควรจะรักเขาต่อไปหรือไม่
         “ป้อม.....ทำแบบนี้หมายความว่ายังไง”หน่อไม้เริ่มปล่อยน้ำตาออกมา  พร้อมกับเงยหน้าขึ้นถาม
    ป้อมเห็นท่าไม่ดีจึงรีบพูดแก้ตัวไปน้ำขุ่นๆ  
         “หน่อไม้  ใจเย็นๆร้องไห้ทำไม”  
        “พอกันที  เราไม่อยากอดทนแล้ว  เราเหนื่อย”เธอยิ่งปล่อยโฮมากขึ้น        
         “หน่อไม้”ป้อมเรียกเธอเบาๆ  
         “เราเลิกกันแค่นี้เถอะนะ   เราไม่อยากเจ็บอีก”หน่อไม้เริ่มยืนหยัดได้  เธอเลิกร้องไห้แล้วหันมาพูดเด็ดขาด
         “ใจเย็นก่อนสิ   มีอะไรทำไมต้อง…”ป้อมยังพูดไม่ทันจบ  หน่อไม้ก็ตะคอกใส่อย่างเหลืออด
         “ไม่  เราจะไม่เชื่อนายอีกต่อไป”เธอพูดจบก็รีบขับรถกลับบ้านทันที  ปล่อยให้ป้อมนั่งงงอยู่คนเดียว  
    ความจริงตอนนี้ป้อมเริ่มมีใจให้กับ‘กิ่ง’เพื่อนที่ทำงานที่เดียวกัน และท่าทีของกิ่งก็รู้สึกว่าเธอเองก็เริ่มมีใจให้กับป้อม  สิ่งที่ทำให้หน่อไม้รู้สึกว่าทำไมป้อมถึงไม่สนใจเธอ  คือ สิ่งที่เธอเห็นเมื่อเย็นวาน
&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&

    เมื่อหน่อไม้เข้าบ้านคนแรกที่เธอเจอคือพี่ชาย   เธอวิ่งเข้าไปกอดพี่ชายแล้วปล่อยโฮทันที    กอไผ่รีบปลอบน้องสาว  และพยายามถามถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้น
         “หน่อเป็นอะไร   ใครทำให้แกร้องไห้บอกพี่มา”  
         “พี่ไผ่  หน่อ....หน่อ....ฮือฮือฮือ”เธอยิ่งร้องไห้หนักขึ้น  
         “ไปพักผ่อนก่อนนะ  แล้วค่อยมาเล่าให้พี่ฟัง”กอไผ่ลูบหัวน้องสาวเบาๆ   ก่อนที่หน่อไม้จะขึ้นไปพักผ่อน  ทบทวนเรื่องราวที่เกิดขึ้น        
    ก๊อก! ก๊อก!ก๊อก!เสียงเคาะประตูห้องของหน่อดังขึ้น หลังจากที่หน่อไม้ขึ้นห้องได้ไม่นาน  พร้อมกับเสียงกอไผ่เรียกน้องสาวด้วยความเป็นห่วง  
         “หน่อไม้   ให้พี่เข้าไปได้มั้ย”  
         “เข้ามาเถอะ”เธอตอบเสียงเรียบ    
         “แกเป็นอะไร  ร้องไห้ทำไม”กอไผ่ถามไม่ยั้ง  
         “พี่ไผ่  หน่อ...หน่อ...เลิกกับป้อมแล้วละ”  
         “มันบอกเลิกแกใช่มั้ย   ดีล่ะแล้วจะได้เห็นดีกัน”  
         “ไม่  หน่อบอกเลิกเขาเองแหละ”เธอเริ่มร้องไห้และพูดต่อ
         “หน่อไม้โง่มากเลยใช่มั้ย พี่   หน่อไม่อยากแพ้เขา”
    กอไผ่  รู้สึกงงในคำตอบและในขณะเดียวกันก็รู้สึกสงสารหน่อไม้  เขาเข้าไปนั่งข้างน้องสาวที่กำลังร้องไห้แล้วลูบหัวเธอเบาๆ เหมือนอย่างที่เคยทำตอนที่หน่อไม้ร้องไห้
         “ทำไม...แกบอกเลิกเขา แล้วแสดงว่าแกไม่รักเขาแล้วสิ”  
         “ หน่ออาจจะรัก  แต่เขาสิที่ไม่รักหน่อแล้ว  หน่ออยากบอกเลิกเขาก่อนที่เขาจะบอกเลิกหน่อ”  
         “แกไม่เป็นไรใช่มั้ย  ทำดีมาก”กอไผ่เอ่ยปลอบน้องสาว  หน่อไม้อดยิ้มกับคำพูดของพี่ชายไม่ได้  กอไผ่เป็นคนที่ไม่ยอมแพ้ใครง่ายๆ  หน่อไม้จึงเริ่มทำใจ  และเอาอย่างพี่ชาย  
&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&
    
    กอไผ่มีความคิดที่จะรักษาแผลใจของหน่อไม้โดยการพา‘บาส’เพื่อนชายสุดหล่อ ที่ทำงานถึงสิงคโปร์ มาทำความรู้จักกับน้องสาว  ในระหว่างที่บาสมาทำงานที่เมืองไทย 3 เดือน
    ชายหนุ่มร่างสูงโปร่งเดินเข้ามาในบ้านพร้อมกับพี่ชายทำให้หน่อไม้รู้สึกแปลกใจ  จึงถามออกไปห้วนๆ  
         “ใครอ่ะ พี่ไผ่”หน่อไม้เงยหน้าขึ้นจากการอ่านหนังสือแล้วหันมามองร่างสูงโปร่ง  ทำให้เธอเผลอไปสบตาเขาโดยบังเอิญ  ทำให้เธอใจหวิวๆชอบกล  นี่ก็เดือนนึงแล้วที่เธอปิดใจไม่รักใครอีกแล้ว  
         “นี่ บาส นะหน่อ เพื่อนพี่เอง จะมาอยู่กับบ้านเรา 3 เดือน”พี่ชายแนะนำตัวเพื่อน  
         “สามเดือน  ทำไมไม่ย้ายมาอยู่ซะเลยละ”หน่อไม้พูดประชด    
         “แกอย่าเสียมารยาท  นี่แขกของพี่เอง ไปจัดห้องที่ว่างให้มันด้วย”  
         “เธอคงเป็นหน่อไม้สินะ  ปากร้ายจังเลย” บาสแกล้งหยอกหน่อไม้เล่น  
         “ฉันไม่ได้ชื่อเธอ เรียกดีๆหน่อย  แล้วนี่ก็บ้านฉันเหมือนกันจะพูดอะไรระวังปากด้วย”หน่อไม้ค้อนให้เขาทีนึงก่อนจะก้มลงอ่านหนังสือต่อ
         “จะให้เรียกว่าอะไรครับ   เรียกคุณหน่อไม้  หรือว่าคุณหน่อเฉยๆดี” บาสย้อน  
         “ไม่ต้องมีคุณก็ได้”หน่อไม้ตอบสั้นๆ  
         “ไป...ไปจัดห้องให้บาสมันด้วย”กอไผ่หันมากำชับ
         “เรื่องอะไรพี่  แขกของพี่  ไม่ใช่แขกของหน่อซะหน่อย”  
         “ได้เลย  เดี๋ยวพี่จะเอาหนอนมาฝากแกนะ”กอไผ่ขู่  ทำให้หน่อไม้สะดุ้ง  เธอเกลียดหนอนเอามากๆ  ทำให้เธอจำใจต้องวางตาจากหนังสือ  แล้วรีบขึ้นไปจัดห้องนอนที่อยู่ข้างๆห้องนอนเธอ  ซึ่งเป็นห้องที่ใช้รับรองแขก  เธอมาคิดๆดูว่าบาสก็หล่อนะแต่ปากโคตรเสียเลย  หน่อไม้จัดห้องเสร็จก็ลงไปทานข้าวข้างล่าง  ที่โต๊ะอาหาร  ทุกคนเอาแต่สนใจบาส   ทำให้เธอหมั่นไส้เขาและเธอก็ตัดสินใจงอนทุกคน  เธอวางช้อนแล้วรีบลุกขึ้นทันที  
         “อิ่มแล้วหรอจ้ะ  หน่อไม้”แม่ถามหญิงสาว  
         “ไม่เห็นต้องสนใจเลย  หน่อจะอิ่มหรือไม่อิ่มก็ไม่ใช่เรื่องของทุกคนเสียหน่อย”หน่อไม้หันมาพูดประชด  แถมค้อนวงเบ้อเริ่มหนึ่งทีก่อนจะเดินอ้าวขึ้นห้องไป   ทุกคนหัวเราะกับท่าทีของหน่อไม้ และเปลี่ยนเรื่องสนทนาเป็นเรื่องของหน่อไม้  
&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&  

    ตื่นเช้ามาหน่อไม้ก็ไม่ยอมนั่งร่วมวงทานข้าวเช้ากับทุกคน   เธออกไปทานข้าวนอกบ้านกับเพื่อน  เธอโทรศัพท์หา‘หมี่’เพื่อนสาวที่สนิทที่สุด  ทั้งสองเลือกร้านที่ไม่ใกล้จากที่บ้านเลย  เพราะพวกเธอกะว่าจะไปเที่ยวต่อ
    ขณะที่เธอจะออกจากบ้านนั้น  ก็มีเสียงหล่อๆทักขึ้น  
         “ออกจากบ้านแต่เช้าเลยนะครับหน่อ  ไม่ทานข้าวด้วยกันก่อนหรอ”  
         “มันเรื่องอะไรของคุณ  ฉันจะไปกินข้าวนอกบ้าน”หน่อไม้แว้ดใส่  
         “เรียกพี่บาสดีกว่า น่ารักกว่าเยอะเลย”บาสทำหน้าบาน  
         “ก็ได้ พี่บาส....หน่อไปก่อนละ พอใจยัง”เมื่อพูดจบ  เธอก็ขับรถออกนอกบ้านไปรับหมี่  ชายหนุ่มอดยิ้มและมองตามไม่ได้  
    หมี่เป็นเพื่อนที่เรียนด้วยกันมาตั้งแต่อนุบาลยันเรียนจบทำงาน  ฉะนั้นจึงไม่แปลกเลยถ้าหมี่โผล่หน้าไปที่บ้านของหน่อประจำ  และก็ไม่แปลกอีกถ้าหน่อไม้ไปอยู่ที่บ้านของหมี่  ทั้งสองครอบครัวนี้สนิทกันดีมาก  เพราะหมี่มีน้องชายที่สามารถเข้ากันได้กับกอไผ่    
         “นี่หมี่  วันนี้กินร้านไหนดี”หน่อไม้ถามเพื่อนสาว  
         “อยากไปกินบ้านเธอมากกว่า”หมี่ตอบ พลางปั้นหน้าหิวข้าวบ้านหน่อไม้  
         “ ไม่ไม่กินไม่กินเด็ดขาด  ฉันไม่ยอมกินข้าวร่วมโต๊ะเดียวกับนายนั่นหรอก”หน่อไม้ปฏิเสธเสียงแข็ง  
         “นายนั่นคือใคร  บอกมานะ”หมี่สงสัย  
    หน่อไม้ได้เล่าเรื่องทั้งหมดให้หมี่ฟัง   ทำให้หมี่อดขำไม่ได้ที่เพื่อนไปงอนคนในครอบครัวตัวเอง   หมี่จึงชวนหน่อไม้ไปทานโจ๊กที่ร้านร้านหนึ่ง  แต่แล้วสิ่งที่หน่อไม้คิดไม่ถึงก็คือ  เธอเห็นป้อมกำลังทานโจ๊กอยู่กับผู้หญิงที่เธอเห็นวันนั้น  หน่อไม้หันไปมอง  แล้วผู้หญิงคนนั้นก็หันมาทางหน่อไม้พอดี
         “อ้าว หน่อไม้ใช่มั้ย ส่วนนี่ก็หมี่ ไม่ได้เจอกันตั้งหลายปีสวยขึ้นเยอะเลย”ผู้หญิงคนนั้นเดินเข้ามาทัก
         “กิ่ง...กิ่งมากับใครหรอ”หน่อไม้ถาม  ตอนนี้มือไม้มันสั่นเทาไปหมด
    กิ่งเป็นเพื่อนที่เคยเรียนชั้นมัธยมด้วยกัน  ซึ่งตอนนั้นก็สนิทกันพอสมควร  แต่พอเรียนจบก็แยกย้ายกันไป  ตอนนี้หน่อไม้แทบไม่อยากเชื่อสายตาตัวเอง   น้ำตามันพาลจะไหล  หมี่เห็นท่าไม่ดี
         “เอ้อใช่วันนี้ มีธุระพอดี  ไปก่อนนะกิ่ง”หมี่รีบหาเหตุผลที่จะไปจากตรงนั้นให้เร็วที่สุด    
         “ฉันไม่มีธุระซักหน่อย  มาคุยกันก่อนดีกว่านะ”หน่อไม้ส่งสายตา ว่ามั่นใจที่จะรับมือไปทางหมี่และพยักหน้าเล็กน้อย  
         “เธอมากับใครเหรอ”หน่อไม้ถาม  
         “มากับแฟน   โน้นไง”กิ่งชี้มือไปทางป้อม  
         “มีแฟนแล้วเหรอ  แหม”หน่อไม้ปั้นหน้ายิ้ม   หากแต่ว่าหัวใจสูญเสียความเป็นตัวของตัวเองมากขึ้นเรื่อยๆ
         “ป้อม  นี่จ้ะ เพื่อนสมัยเรียนของกิ่ง  น่ารักใช่ม๊า” กิ่งเรียกป้อมมาทำความรู้จักกับเพื่อน
         “สวัสดีค่ะ  ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ”หน่อไม้ปั้นหน้า  ทำให้หมี่อดทำตามและเออออไปกับเพื่อนไม่ได้  
         “สวัสดีครับ”ป้อมกล่าวทักทาย สีหน้าของป้อมนั้นซีดเผือดไปแล้ว หน่อไม้แอบสะใจอยู่ลึกๆ
         “ไปก่อนนะ  วันนี้อยากจะเที่ยวให้สนุกก่อนไปทำงานน่ะ”กิ่งขึ้นรถไปหลังจากแลกเบอร์โทรศัพท์กับกิ่ง
         “แต่งงานเมื่อไหร่บอกกันด้วยนะ กิ่ง บาย”หมี่หันไปแซวเพื่อนก่อนที่จะขึ้นรถ  
&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&

    งานนี้ทำให้หน่อไม้กลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่อีก  ทำให้หมี่ต้องปลอบอีกนาน  หน่อไม้จึงได้แต่คิดว่า ทำไมโลกถึงได้กลมอย่างนี้   แฟนเก่าไปรักกับเพื่อนเก่า ช่างเหมาะเจาะเสียนี่กระไร
         “ร้องมาเถอะ   ร้องออกมาให้หมดแล้วลืมเขาซะ”หมี่ได้แต่ปลอบอยู่เงียบๆ      
         “หน่อไม่คิดเลย  ว่ามันจะเป็นแบบนี้”  
         “ลืมมันซะอย่าคิดมาก  เข้มแข็งไว้นะ”  
    เมื่อถึงบ้านของหมี่  หมี่ก็บอกลาและพยายามพูดให้หน่อไม้เข้มแข็ง   และสัญญาว่าจะโทรกลับไปในคืนนี้  หน่อไม้ขับรถไปเรื่อยๆ  จนถึงบ้านของตัวเองเธอก็ปาดน้ำตาออกและฝึกยิ้มที่กระจกรถ  แล้วเธอก็เข้าบ้านไป  
         “กลับมาแล้วหรอครับ”เสียงหล่อๆใสๆทักขึ้น        
         “ค่ะ   ขอตัวนะคะ”หน่อไม้ก้มหน้าตอบ  บาสเห็นหน่อไม้พูดแปลกๆ  ซ้ำยังก้มหน้าเดิน
         “หน่อไม้....ร้องไห้เหรอ”บาสถามออกไปด้วยความเป็นห่วง  
         “เปล่า  หน่อไม่ได้ร้องไห้  พี่บาสเอาจากไหนมาพูด”หน่อไม้เงยหน้าขึ้นมาและฝืนยิ้ม   แต่ดวงตาและจมูกของเธอแดง  จนใครๆก็ดูออกว่าร้องไห้
         “อย่าโกหกเลย  พี่ดูออกตาแดงขนาดนั้น”บาสพยายามสบตาคู่นั้นอย่างจริงจัง  แต่ดวงตาคู่สวยหลบตาเขาตลอด   บาสจึงปล่อยให้เธอเดินขึ้นไปโดยไม่ได้ถามอะไรอีกเลย   หน่อไม้เดินขึ้นห้องและกักตัวเองไว้ตั้งแต่เช้ายันเที่ยง   เมื่อเช้าเธอหมดแรงไปกับการร้องไห้   พอเที่ยงเธอก็ตัดสินใจออกจากห้องไปนั่งชิงช้าเล่นอยู่หน้าบ้าน  จากนั้นเธอก็โทร ให้หมี่มานอนที่บ้านเธอเป็นเพื่อน   หมี่ก็ตอบตกลงเพราะสงสารเพื่อนเอามากๆ  
&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&

         “เฮ้ย  แกว่าหน่อไม้เป็นยังไงวะ”กอไผ่ถามเพื่อนที่นั่งมองหน่อไม้จากในบ้าน  
         “ก็น่ารักดี  ฉันเองยังชอบเลย”บาสสารภาพออกไป  
         “ถ้าแกชอบ  ฉันยกให้นะ ถ้าแกจีบติด  แต่ถ้าแกทำให้น้องสาวฉันร้องไห้ละก็แกตาย”กอไผ่เริ่มพูดจริงจัง  
         “เมื่อเช้าฉันเห็นน้องสาวแกร้องไห้กลับบ้านมาด้วย  ฉันถามแล้ว  แต่หน่อก็ไม่พูด  หน่อไม้เคยร้องไห้มั้ยวะ  นี่ฉันเพิ่งเห็นว่าออกจากห้องเอง  อยู่ในห้องตั้งแต่เช้า”บาสเล่าให้เพื่อนฟัง    เมื่อกอไผ่ได้ยินดังนั้นก็รีบไปหาหน่อไม้ทันที  
         “แกจะไปไหนวะ”บาสตะโกนถาม  
         “อย่าเพิ่งถาม”กอไผ่รีบเดิน  ปล่อยให้บาสนั่งงงอยู่ตามลำพัง  แต่ก็ไม่ได้ตามเพื่อนไป
         “หน่อ   แกร้องไห้ทำไม  มันผ่านไปตั้งเดือนกว่าแล้วนะ”กอไผ่ถามน้องสาว  หน่อไม้ปฏิเสธว่าไม่ได้ร้องไห้  แต่กอไผ่ก็ไม่ยอมเชื่อ  เธอจึงเล่าเรื่องที่เธอเห็นเมื่อเช้า
         “แต่ฉันลืมมันหมดแล้วละพี่  ไม่ต้องห่วง คืนนี้หมี่มานอนที่บ้านด้วยนะ”หน่อไม้พยายามดึงความสนใจของพี่ชายไปที่หมี่  เพราะเธอรู้ว่าพี่ชายแอบหลงรักหมี่มานานแล้ว  
         “แกแน่ใจนะว่า  จะไม่ร้องอีก  ถ้าเจอเขา”พี่ชายของเธอย้ำหนักๆ เพราะตอนนี้น้องสาวสำคัญกว่า
         “อื้อ  มั่นใจแน่นอน”เธอตอบเสียงอู้อี้  
&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&  

    เย็นวันนั้นหมี่ก็เดินทางมาหาหน่อไม้ที่บ้านและหอบแมนน้องชายตัวดีมาด้วย  ทำเอากอไผ่อยู่ไม่สุข  นั่งคุยและหัวเราะกันดังไปสามบ้านแปดบ้าน  พอถึงเวลาทานข้าวเย็น  หน่อไม้นั่งตรงข้ามกับบาส  หมี่นั่งข้างเธอ  ส่วนกอไผ่กับแมนน้องชายของหมี่ก็นั่งด้วยกัน  การทานข้าวมื้อนี้บาสเอาแต่จ้องหน่อไม้  จนเธอทำอะไรไม่ถูก บาสมองเหมือนจะเค้นความจริงจากเธอ  เธอจึงรีบอิ่มก่อนเพื่อนอีกแล้ว  
         “ฉันขึ้นไปอาบน้ำก่อนนะ”หน่อไม้บอกหมี่   แล้วรีบขึ้นห้องไปก่อน  
         “อิ่มเร็วจัง ฉันอิ่มด้วยนะ”หมี่พูดเสียงใสก่อนจะเดินตามหน่อไม้ขึ้นห้องไป เมื่อทั้งสองขึ้นห้องไป  กอไผ่  บาสและแมน  ตัดสินใจว่าวันนี้จะนอนห้องที่บาสนอน   คืนนี้หน่อไม้อุ่นใจบ้างที่มีเพื่อนมานอนคุยคลายเศร้า  
         “นี่  ฉันว่าพี่บาสต้องชอบเธอแหงๆเลย”  
         “จะบ้าหรอ ขุดจากไหนมาพูดห๋า”หน่อไม้ตอบเสียงใส  
         “ก็ตอนกินข้าวนะจ้องแต่เธอ  แต่ฉันว่าพี่เขาก็ไม่เสียหายอะไรแถมยังหล่ออีกต่างหาก เธอควรรับไว้พิจารณานะ  แต่อย่าไว้ใจมาก  เดี๋ยวประวัติศาสตร์ซ้ำรอยอีก”หมี่พูดติดตลก
         “เธอนี่ก็เกินไป  ฉันตัดใจได้แล้วล่ะ  ไม่รู้ว่าจะเข็ดรักไปถึงเมื่อไหร่”หน่อไม้พูดเสียงเศร้า  
         “พอๆ  พูดเรื่องอื่นเถอะ”หมี่รู้สึกสงสารเพื่อนจับใจ  
         “ว่าแต่เธอ ฉันรู้นะว่าเธอชอบพี่ไผ่ใช่เปล่า”หน่อไม้หยอกเพื่อนเล่นบ้าง  ทำเอาหมี่หน้าแดงเป็นลูกตำลึงสุกเลย  หน่อไม้อดขำไม่ได้  
         “ช่างเถอะ  ฉันไปอาบน้ำก่อนนะ”หมี่ตัดบท  
         “จ้า  อาบนานๆก็ได้ฉันไม่รีบ  เดี๋ยวว่าจะไปดูดาวที่ระเบียงหน่อย”หน่อไม้พูดจบก็เดินออกไปนอกระเบียง
    ซึ่งบาสเองก็นั่งอยู่ทีระเบียง ห้องข้างๆ แต่หน่อไม้มองไม่เห็น  จึงนั่งดูดาวเรื่อยๆและร้องเพลงเศร้าๆ  บาสได้ยินเสียงเพลงจึงหันไปจ้อง  เธอก็ยังคงร้องเพลงต่อไป  แต่เมื่อเธอหันจะกลับเข้าไปในห้อง  เธอจึงเห็นว่าบาสนั่งมองอยู่  หน่อไม้หน้าแดง  โชคดีที่อยู่ในความมืด  เขาจึงไม่รู้ว่าหน้าเธอสุกแล้ว    
         “ขอโทษค่ะ พี่บาสรำคาญหรือเปล่าคะ หน่อไม่ทันเห็นจริงๆค่ะ”เธอพูดกลบความเขิน
         “ไม่หรอก  ดีออกมีเพลงเพราะฟังแล้วนั่งดูดาวพลาง”บาสยิ้ม  
         “งั้น หน่อไปแล้วนะ”หน่อไม้จะเดินเข้าไปอยู่แล้ว  
         “เดี๋ยวสิ  พี่มีเรื่องอยากจะถาม”บาสรั้งหน่อไม้ก่อนที่เธอจะเดินไป  
         “ค่ะ  มีอะไรหรอพี่บาส”หน่อไม้ถามออกไป  แต่หน้ายังคงแดงสุกอยู่  
         “หน่อร้องไห้ทำไมหรอ  พี่อยากรู้จริงๆ”บาสถามออกไป เขาก็นึกกลัวๆเธอโกรธเหมือนกัน แต่หน่อไม้กลับยิ้มให้และ  ยอมเล่าให้ฟังแต่โดยดีทำให้เขาใจชื้นขึ้นมาอีกมาก  เมื่อเล่าจบบาสก็ถามออกไปอีกว่า  
         “ตอนนี้หน่อยังรักเขาอยู่หรือเปล่า”  
         “ไม่  หน่อไม่รักเขาอีกแล้ว  เขาทำให้หน่อต้องร้องไห้”หน่อไม้ตอบเสียงเศร้า  
         “แล้วตอนนี้ หน่อคิดจะ...รักใครซักคนมั้ย”บาสจ้องตาเธอ เหมือนจะค้นหาคำตอบ หากแต่สายตาเธอกลับหลบสายตาเขา  เธอไม่เคยสบตาเขาเลยสักครั้งหลังจากที่ได้สบตากันตอนเจอกันครั้งแรก  
         “ไม่รู้สิ  จนป่านนี้แล้ว  ใครยังจะมารักหน่ออีก”หน่อไม้ทอดสายตามองท้องฟ้าออกไปไกลมาก  แล้วเธอก็รีบเดินเข้าไปในห้อง  ตอนนี้หน่อไม้รู้สึกโล่งอกมากที่ได้เล่าอะไรต่อมิอะไรให้บาสฟัง  เธออาบน้ำเสร็จก็เข้านอน
&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&

    ผ่านไปสองเดือนกว่าไวเหมือนติดปีก ความสัมพันธ์ของบาสกับหน่อไม้คืบหน้าขึ้นเยอะเลย หน่อไม้ลืมความสัมพันธ์ทุกสิ่งทุกอย่างที่เคยเกี่ยวข้องกับป้อม  ไม่สิ เธอไม่นึกถึงเขาเลยด้วยซ้ำ
     วันนี้ต่างคนต่างก็รีบอาบน้ำแต่งตัว  เพื่อไปทำงานตามปกติ  ขณะที่เดินทางไปทำงาน  โทรศัพท์ของหน่อไม้ก็ดังขึ้น  เธอเห็นชื่อว่าเป็นกิ่ง  เธอจึงรีบรับโทรศัพท์อย่างรวดเร็ว    
         “ฮัลโหลกิ่ง”หน่อไม้กรอกเสียงตามสายโทรศัพท์ไป  
         “นี่หน่อไม้  เรามีข่าวดีมาบอก”
         “ข่าวดีอะไรหรอ”
         “เราจะแต่งงานแล้วน้า”น่าแปลกที่หน่อไม้ไม่รู้สึกสะเทือนใจแต่อย่างใดที่ได้ยินข่าวนี้ ทำให้เธอมั่นใจว่าเธอลืมป้อมแล้วจริงๆ
         “แต่งกับป้อมใช่มั้ย”  
         “อืม  เย็นนี้ว่างมั้ย ฉันจะชวนเธอไปฉลองกันหน่อย  ไปกันไม่กี่คนหรอก งานนี้ฉันเลี้ยงเอง”  
         “ก็ว่างนะ  เดี๋ยวเราชวนหมี่ไปเองนะ  เราทำงานที่เดียวกับหมี่”  
         “ห้ามชวนผู้ชายไปนะ  งานนี้มีแต่หญิง”
         “จ้า  แค่นี้นะบาย” หน่อไม้วางหูโทรศัพท์อย่างดีใจที่เธอสามารถลืมป้อมได้  
&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&

    เลิกงานเสร็จ หน่อไม้ก็ไปที่งานฉลองของกิ่งที่โรงแรมแห่งหนึ่ง  พร้อมๆกับหมี่ที่เฝ้าพิสูจน์ว่าหน่อไม้ลืมป้อมแล้วจริงๆ  พอไปถึงก็พบว่าไม่มีผู้ชายซักกะคนจริงๆด้วย  กิ่งแจกการ์ดแต่งงานแล้วฉลองกันอย่างสนุกสนาน  กว่าจะปิดงานก็ปาเข้าไปสามทุ่ม  งานนี้หน่อไม้รู้สึกว่าจะเมามากเลย  เพราะเธอกินไวน์ไม่เป็น  แต่เพื่อนพากันคะยั้นคะยอให้ดื่ม  ก็เลยเมากันไป รู้สึกว่าหมี่ก็เมาเหมือนกันแฮะ  หน่อไม้เดินไปหน้าโรงแรมในสภาพที่ดูไม่ได้เลย  เช่นเดียวกับหมี่  แต่ว่าจู่ๆ  กอไผ่ก็ลากเธอกับหมี่เข้ามาในรถ  ทั้งสองก็ไม่ได้รู้เรื่องราวอะไรเลย    
    เช้าวันต่อมาหน่อไม้กับหมี่ก็พบว่าตัวเองนอนอยู่บนเตียงที่บ้านหน่อไม้  
         “ตื่นแล้วหรอ  ไอ้หน่อไม้ เมื่อคืนเมาแอ๋กันทั้งคู่”กอไผ่เข้ามาดูหน่อไม้กับหมี่ด้วยความเป็นห่วง  
         “ไปทำอะไรมาเมื่อคืน  นี่กว่าจะหาตัวเจอแทบตายเลยนะ”บาสถามอย่างเป็นห่วง   หน่อไม้จึงเล่าเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นให้ฟัง  ทำให้บาสยิ้มออก  ที่หน่อไม้สามรถลืมป้อมแล้ว
    วันนี้ทุกคนในบ้านนี้ยกเว้นพ่อกับแม่  จะไปเที่ยวที่หัวหินกัน  หน่อไม้จึงชวนหมี่ไปด้วย  กอไผ่ไม่วายที่จะชวนแมนไปด้วย  ทั้งหมดจึงลางานประมาณ2วัน  เพราะจะไปแค่4วัน  รวมเสาร์อาทิตย์ด้วย  
         “นี่จะไปรึยัง  ไปจัดเสื้อผ้าเลยไป  ส่วนหมี่ให้พี่ไปส่งที่บ้านไปจัดเสื้อผ้าให้แมนด้วยนะ”กอไผ่หันมากุลีกุจอสั่งแต่ละคน  ไม่กี่ชั่วโมงทุกอย่างก็เรียบร้อย  ต่างคนต่างเอากระเป๋าของตัวเองไปวางบนรถ  แล้วการเดินทางก็เริ่มขึ้น  หน่อไม้เลือกที่จะนั่งข้างหน้าต่าง  ส่วนหมี่ก็นั่งข้างๆหน่อไม้  หน้าที่ขับรถนั้นเป็นของหนุ่มๆที่ผลัดเวรกันไปเรื่อยๆ
&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&

    ถึงหัวหินประมาณบ่ายแก่ๆ กอไผ่จัดการเรื่องที่พักเรียบร้อยแล้ว  โดยพักที่รีสอร์ทเพื่อน จองไว้เพียงสองห้องแต่เป็นห้องขนาดใหญ่   สองสาวก็ขนกระเป๋าขึ้นห้องไป  พร้อมกับเปลี่ยนชุด  มาเดินเล่นที่ชายหาด  
    คลื่นซัดมาที่ขาของสองสาวไปมาไม่ขาดระยะ  พระอาทิตย์เริ่มคล้อยตก  หน่อไม้กับหมี่กำลังเล่นน้ำทะเลกันอย่างสนุกสนาน  ทั้งสองสาวตัดสินใจว่าจะดูพระอาทิตย์ตกด้วยกันก่อนจะกลับที่พัก  
         “มาเล่นน้ำ..ไม่ชวนกันเลยนะ”เสียงหล่อๆใสๆที่คุ้นหูทักขึ้น    
         “แล้วไงล่ะ”หน่อไม้หันไปถามแบบกวนๆ  
         “ก็ใจร้ายนะสิ”บาสตอบด้วยน้ำเสียงน้อยใจ  ทางด้านหมี่เห็นเหตุการณ์เป็นไปโดยดีจึงหาเหตุผลที่จะปลีกตัวออกห่างๆเพื่อให้ทั้งสองมีเวลาอยู่ด้วยกัน  
         “หน่อกับพี่บาสอยู่กันไปก่อนนะ  จะไปห้องน้ำเดี๋ยว”หมี่หันมาบอกก่อนที่จะเดินออกไป
         “ตามสบายครับ”บาสหันมายิ้มให้หมี่  
         “พี่ไผ่กับแมนไม่ได้มาด้วยกันเหรอ”หน่อไม้หันมาถามบาส    
         “อ๋อ....ไอ้สองคนนั่นคงจะเดินจีบฝรั่งจ๋าไปทั่วหาดแล้วละมั้ง”  
         “แล้วพี่ไม่ไปกับเค้าบ้างละคะ”หน่อไม้หันมาถามเล่นๆ หากแววตามีความหมาย  
         “พี่คิดว่าพี่ไม่ต้องไปจีบสาวที่ไหนหรอก  พี่มีคนที่พี่รักแล้วละ”คำตอบนั้นทำเอาหน่อไม้สับสนทันที  
         “เธอคนนั้นคงจะน่ารักมากเลยสินะ”หน่อไม้ยิ้มแบบเจื่อนๆ
         “ครับ เธอน่ารักมากสำหรับผม”บาสพยายามสบตาคนถามอย่างมีความหมาย  แต่เธอก็ไม่สบตาด้วย  
         “คนไทยหรือเปล่า”เธอถามเล่นๆ  
         “คนไทยครับ”บาสตอบเสียงหวาน
         “ค่ะ  แล้วนี่เอากล้องมาถ่ายพระอาทิตย์ตกหรอ”หน่อไม้รู้สึกใจชื้นขึ้นมากับคำตอบ  เธอจึงตัดสินใจถามเรื่องอื่นก่อนที่ความคิดของเธอจะเลยเถิดไปมากกว่านี้
         “ครับ  ช่วยเป็นนางแบบให้หน่อยสิครับ”  
         “อย่าดีกว่า หน่อไม่ชอบถ่ายรูป”หน่อไม้
          “พี่อยากถ่ายรูปหน่อเก็บไว้  เผื่อตอนกลับไง”บาสพูดพลางถ่ายภาพพระอาทิตย์ตกดินที่สวยสง่าสุดขอบฟ้า
    จริงด้วยสิ  หน่อไม้ลืมนึกไปเลยว่า อีกหน่อยบาสก็ต้องกลับสิงคโปร์    เธอไม่อยากให้เขากลับเลย  เธออยากอยู่กับเขานานๆ  แต่หน่อไม้ยังไม่แน่ใจหรอกว่าเธอรักเขาหรือเปล่า  เธอไม่อยากเจ็บปวดอีกครั้ง  แต่เธอรู้สึกว่าอยากอยู่ใกล้ๆเขา  
         “จริงด้วยสินะ  พี่จะกลับเมื่อไหร่น่ะ”หน่อไม้หน้าถามสลด
         “ก็อาทิตย์หน้านี่แหละ พี่จะไม่อยู่กวนใจหน่อนานๆหรอก”บาสพูดเสียงเศร้า
    บาสเอื้อมมือมาจับมือของหน่อไม้  หน่อไม้เองก็ไม่ได้ทัดทานแต่อย่างใด  ทั้งสองเดินเล่นไปตามริมหาด
         “หน่อไม้รู้มั้ยว่า วันนี้พี่มีความสุขที่สุดเลย”บาสพูดทำลายความเงียบ  
         “ทำไมล่ะ พี่ชอบหาดที่นี่เหรอ”หน่อไม้ถาม  แต่บาสกลับจับมือเธอแน่นขึ้นและสบตาเธอ  ทั้งสองสบตากันซักครู่  บาสก็ตัดสินใจพูดขึ้นมา  
         “ไม่ใช่หรอก หาดที่ไหนๆก็สวยทั้งนั้นแหละ  พี่มีความสุขเพราะว่า...เพราะว่าพี่ได้อยู่ใกล้ชิดกับคนที่พี่รักยังไงล่ะ  พี่รักหน่อไม้ตั้งแต่แรกที่เห็นเลยนะ  แต่หน่อจะไม่รักพี่ก็ได้พี่แค่อยากให้หน่อรู้  แต่หน่อมั่นใจได้ว่าพี่จะไม่ทำให้หน่อร้องไห้แน่นอน  พี่จะถามหน่อแค่คำเดียวนะ  หน่อคิดยังไงกับพี่บาสคนนี้”  
    หน่อไม้รู้สึกอึ้ง เธอกำลังจะบอกว่ารัก  แต่ภาพป้อมกับกิ่งผุดขึ้นมาในสมองทันที  เธออึดอัดใจมาก จึงวิ่งร้องไห้กลับรี-สอร์ทไป  
&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&
  
    หน่อไม้นั่งร้องไห้ที่ห้องจนค่ำ  หมี่ก็ขึ้นห้องจะอาบน้ำเธอเห็นหน่อไม้นั่งร้องไห้อยู่  จึงคิดว่าหน่อไม้ถูกปฏิเสธรักจากบาส  เธอจึงเข้าไปปลอบ
         “อดทนไว้หน่อไม้  เธอเป็นคนสวย  เดี๋ยวก็มีคนมาจีบเธออีกนั่นแหละ  ไม่เห็นต้องไปง้อไอ้พี่บาสเลย  คนหล่อๆหาได้ทั่วไปเยอะแยะ  อย่าร้องไห้นะ  ฉันสงสารเธอ”หมี่เข้ามาปลอบแบบผิดๆ  
         “ไม่ใช่...เธอเข้าใจผิด  ฉันไม่ได้เป็นร้องเพราะอกหักซะหน่อย”หน่อไม้ปาดน้ำตาออก และอดขำกับความเข้าใจผิดของเพื่อนไม่ได้    
         “อ้าว  แล้วเธอร้องไห้ทำไมล่ะ”พอหน่อไม้ถูกถามอย่างนี้ก็อดร้องไห้อีกไม่ได้  จนหมี่ต้องปลอบกันอีกนาน
         “ไม่รู้สิ  ฉันร้องไห้ทำไมฉันเองก็ไม่รู้เลย  ฮือฮือฮือ”หน่อไม้ร้องไห้หนักเข้าไปอีก  
    ทางด้านบาสก็ไปนั่งซึมอยู่ในห้อง  เขาคิดว่าหน่อไม้ยังไม่ลืมป้อม  กอไผ่และแมนอดสงสัยไม่ได้ที่เห็นบาสซึมอยู่  แต่ก็ไม่กล้าถามอะไรนัก  กลัวว่าจะตอกย้ำเข้าไปอีก  จึงได้แต่บอกให้ไปทานข้าว  แต่บาสก็ไม่ยอมลุกไปไหน  
         “เฮ้ย บาสแกเป็นอะไรไปวะ”กอไผ่อดที่จะถามไม่ได้  
         “นั่นนะสิพี่  ถูกสาวไหนหักอกมาล่ะ”สิ่งที่แมนถามออกไปนั้น หารู้ไม่ว่าทำให้บาสนั้นเจ็บแปลบเข้าไปข้างในหัวใจ  
         “ก็สาวที่อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลนี่แหละ”บาสตอบอย่างขมขื่น  ก่อนจะเดินออกไปนั่งเงียบอยู่ที่ชายหาดใกล้รีสอร์ท  
         “อย่าบอกนะว่า  ไอ้หน่อไม้น้องสาวฉันปฏิเสธรักแก”
         “ก็จะใครซะอีกละ”บาสหันมาฝืนยิ้ม  
    กอไผ่จึงอดไม่ได้ที่จะไปหาหน่อไม้  เพื่อที่จะไปถามน้องสาว  ว่าเรื่องมันเป็นยังไง  
         “หน่อไม้พี่เข้าไปได้มั้ย” กอไผ่เรียกน้องสาวให้เปิดประตู  
         “มีอะไรหรือคะ  พี่กอไผ่”หมี่เดินมาเปิดประตูพร้องกับส่งยิ้มหวานๆให้  ทำเอาชายหนุ่มอึกอัก  
         “เอ่อ.....หน่อไม้อยู่ใช่มั้ย  พี่มีเรื่องอยากจะถามหน่อย”  
         “ตอนนี้เลยหรือ  พี่คะตอนนี้หน่อไม้กำลังเศร้า อย่าเพิ่งถามอะไรเลย”คำตอบของหมี่ทำให้กอไผ่แปลกใจไม่น้อย    ทำไมหน่อไม้ถึงเศร้าทั้งๆที่บาสบอกว่าถูกหักอก  
         “นั่นแหละ  ยิ่งต้องถามใหญ่เลย”กอไผ่ทำหน้าทะเล้นๆ
         “งั้นหมี่ออกไปรอข้างนอกนะคะพี่ไผ่”หน่อไม้พูดก่อนที่จะเดินไปที่ระเบียง  
         “อ้อ...แล้วก็อย่าทำให้หน่อร้องไห้อีกนะคะ  ไม่งั้นหมี่จะเอาหน่อกลับบ้านแน่”หมี่หันมาพูดทิ้งท้าย            
    พอหมี่เดินลับหายไป  กอไผ่ก็หันไปหาน้องสาว  เห็นน้องสาวนั่งซึมกระทือเหมือนคนอาลัยตายอยาก  ทำเหมือนไม่รับรู้ว่าพี่ชายมาหา  
         “พี่จะถามแกไม่กี่คำหรอก  แล้วพี่ก็จะกลับเลย”
         “ถามมาสิพี่  แต่ถ้าหน่อไม่อยากตอบหน่อก็จะไม่ตอบ”หน่อไม้หันมาพูดจริงจังกับพี่  
         “แกลืมไอ้ป้อมแล้วใช่มั้ย”  
         “แน่นอนสิ  หน่อต้องลืมเขาได้”            
         “แล้วแกรักไอ้บาสมั้ยวะ”หน่อไม้อึ้งเล็กน้อยกับคำถาม  ก่อนจะตอบไปว่า  
         “ไม่รู้สิพี่  ฉันไม่รู้ว่าฉันคิดยังไงกับเขา  ฉันเพียงแต่สับสน” หน่อไม้ส่ายหัว
         “สับสนอะไรวะ”  
         “ก็ตอนที่หน่อจะตอบรับเขา  หน่อเห็นภาพป้อมกับกิ่งกำลังอยู่ด้วยกันมันบาดใจหน่อ  หน่อก็เลยวิ่งหนีเขาดื้อๆ”กอไผ่เมื่อได้ยินคำตอบแล้วครุ่นคิดอยู่ไม่นานก่อนจะพูดสรุปออกมาในที่สุด
        “พี่เข้าใจแล้ว  แกฟังให้ดีนะความรู้สึกของแกก็คือ  แกรักไอ้บาส  แต่ว่าภาพที่แกเห็นน่ะมันคือความกลัวที่แกเก็บไว้มาตลอด  แกกลัวว่าไอ้บาสจะเป็นเหมือนไอ้ป้อม  แกคงเจ็บใจมากที่ไอ้ป้อมไปรักคนอื่น  แต่พี่ว่าถ้าแกรักเขา.....แล้วทำไมแกถึงไม่ไว้ใจ เขาแกระแวงคนมาตลอด  ทีนี้ก็เข้าใจแล้วสินะว่าแกจะทำยังไงต่อไป   ตอนนี้ไอ้บาสคงไปนั่งที่ชายหาดใกล้รีสอร์ทนั่นแหละพี่ไปละ  หวังว่าแกจะฉลาดนะ” หน่อไม้ได้ฟังแล้ว ก็กอดพี่ชายแล้วร้องไห้ซะดังลั่น
         “หน่อไม้ขี้ขลาดมากเลยใช่มั้ยพี่ ขอบคุณพี่มากนะ หน่อรักพี่ที่สุดเลย”หน่อไม้กอดพี่ทีนึงก่อนจะเดินออกไปที่ชายหาดใกล้รีสอร์ท  ก่อนไปเธอไม่ลืมที่จะปาดน้ำตาและจัดเสื้อผ้าที่สวมให้ดูดี
&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&

    หน่อไม้วิ่งไปถึงก็เห็นบาสกำลังร้องเพลงเศร้าคลอไปกับกีตาร์ที่ดีดอยู่  จึงเดิน(ย่องมากว่า)ไปข้างหลังเขาแล้วเอามือปิดตาเขาไว้
         “เฮ้ย ไอ้แมนไม่เห็นรึไงว่าฉันเศร้าอยู่  อย่ามายุ่งได้มั้ย”บาสโวยวายลั่น  และจับมือที่ปิดตาเขาไว้ก็รู้สึกแปลกใจ  
         “ทำไมมือแกนุ่มเหมือนกับมือของ....”หน่อไม้อดขำไม่ได้กับบาสที่พูดไม่ออก  
         “จำมือของหน่อไม้คนนี้ไม่ได้หรอ”  
         “หน่อไม้....มา’ไมละ”บาสรู้สึกอึ้ง  ก่อนจะทำท่างอนใส่
         “ก็ไม่เห็นมีป้ายติดไว้นี่ว่าห้ามเข้ามา”หน่อไม้ย้อน  
         “งั้นพี่ไปอยู่ที่อื่นก็ได้  ไม่อยากกวนใครแถวนี้”บาสหิ้วกีตาร์เดินไปที่ไม่ไกลจากหน่อไม้นัก  หน่อไม้เดินตามต้อยๆ  ทำให้เขาอดแกล้งหันมาแขวะใส่เธอไม่ได้
         “เดินตามมาทำไมล่ะ   อยากอยู่คนเดียว”  
         “หน่อไม้ยังไม่ตอบคำถามพี่เลย”  
         “คำถามอะไร  พี่ไปเล่นทายปัญหากับหน่อตอนไหนไม่เห็นจำได้”บาสแกล้งทำเป็นลืม  หากแววตาฉายแววว่ารู้
         “พี่ลืมแล้วหรอ  รู้สึกว่าหน่อก็ลืมคำตอบเหมือนกันนะ”หน่อไม้แกล้งให้เขาใจหายเล่น  ทำให้เขาต้องง้อเธอ  
         “เดี๋ยวสิพี่จะถามใหม่ก็ได้ หน่อจะได้ไม่ลืม”  
         “โอ.เค.ค่ะ”หน่อไม้หันมาขยิบตาให้บาส
         “หน่อไม้คิดยังไงกับพี่บาสคนนี้”
         “ถามแบบอื่นสิ  หน่อตอบไม่ถนัดเลย”หน่อไม้ทำหน้างง  บาสสูดลมหายใจเข้าแล้วจึงถามใหม่ว่า
         “หน่อไม้รักพี่หรือเปล่า”บาสใจเต้นตึกตัก
         “หน่อต้องขอโทษพี่ด้วยนะคะ”เธอเว้นวรรคอยู่นานจนบาสต้องก้มหน้า แต่พอได้ยินเสียงพูดอีกก็เบาใจ  
         “ที่ไม่ยอมตอบพี่เมื่อตอนเย็น  หน่อกลัวพี่จะเป็นอย่างป้อม  ตอนนี้หน่อรู้แล้วละหน่อรักพี่”  
    หน่อไม้พูดจบแล้วรีบวิ่งไปที่รีสอร์ทก็เห็นทั้งหมี่ แมนและกอไผ่แอบดูอยู่จึงโวยวายขึ้นมาเพื่อกลบความอาย บาสเดินเข้ามาแล้วก็รีบดึงตัวหน่อไม้เข้ามากอดแนบลำตัว หน่อไม้ได้แต่หลบหน้าเขินๆ กอไผ่จึงไปตกลงกับหมี่และแมนว่าจะจัดปาร์ตี้ฉลองให้กับน้องสาวและเพื่อนชาย   กว่างานปาร์ตี้จะจบลงก็เกือบเช้า  
    ความรักระหว่างหน่อไม้กับพี่บาสยังคงดำเนินไปเรื่อยๆ   แม้ว่าบาสจะกลับสิงคโปร์แล้วก็ตาม  ทั้งสองยังคงติดต่อกันทางอินเตอร์เน็ตทุกวัน  
“ความรักคือการมอบความไว้ใจต่อกัน”