ต้นหญ้ากับดวงจันทร์

เนื้อเรื่อง

ต้นหญ้ากับดวงจันทร์
    ต้นหญ้าที่อยู่ตามพื้นดิน ถูกผู้คนเหยียบย่ำไปมา ใครจะรู้บ้างไหมว่า ต้นหญ้าเหล่านั้นก็มีจิตใจเหมือนกัน
ในตอนกลางวันของวันหนึ่ง ต้นหญ้าต้นที่เล็กที่สุดกำลังบ่นอยู่กับเพื่อนๆอยู่ ถึงเรื่องที่ตนถูกเหยียบไปเหยียบมา จนช้ำไปทั้งตัว \"นี่เทอ วันนี้ชั้นโดนเหยียบไปหลายรอบแล้วนะ ดูสิ บางคนก้อเอาน้ำบ้าไรไม่รู้มาราดชั้นอีก  ยี้..เหม็น\" เพื่อต้นหญ้าที่ฟังต้นหญ้าบ่นทุกวันจนเบื่อแล้วเบื่ออีก \"เฮ้อ.. ก้อเกิดมาเป็นต้นหญ้านี่ เทอจะเอาอะไรมากล่ะ เทอจะโดนเหยียบกี่ครั้ง เทอก้อไม่ตายง่ายๆหรอกน่าาา ก้อเห็นเทอบ่นอย่างนี้ทุกวัน\"  \"เทอก้อตอบอย่างนี้ทุกที\" ต้นหญ้าไม่วายจะแอบส่งค้อนให้เพื่อน พอถึงตอนกลางคืนต้นหญ้าจะดีใจมาก เพราะพอกลางคืนผู้คนจะอยู่กันแต่ในบ้าน ไม่ออกมาเดินพลุกพล่านเหมือนตอนกลางวัน ซึ่งต้นหญ้าก้อจะได้นอนสบายๆเพราะไม่มีใครมาปลุก(เหยียบ) แต่วันนี้ต้นหญ้าเกิดนอนไม่หลับ ทั้งๆที่ปกติต้นหญ้าจะหลับก่อนใครเพื่อน ต้นหญ้ายังตื่นอยู่ ในขณะที่เพื่อนๆหลับเป็นตายไปกันหมดแล้ว ในวันนี้นี่เอง ที่ต้นหญ้าได้พบกับดวงจันทร์ ดวงจันทร์..ราชินีแห่งยามค่ำคืน   ดวงจันทร์..ที่ส่องแสงบนท้องฟ้ายามมืดมิด ต้นหญ้ารู้สึกแปลกใจที่ทั้งชีวิต ตนทำไมถึงไม่เคยรู้จักหรือได้เห็นดวงจันทร์ดวงนี้เลย  ต้นหญ้ารู้สึกมีความสุขที่จะได้มองดวงจันทร์ห่างๆแบบนี้ รู้สึกแปลกๆขึ้นมาที่หัวใจ ในคืนนั้นต้นหญ้าไม่ได้นอนเลย เพราะเอาแต่มองดวงจันทร์ จนดวงจันทร์ลับขอบฟ้า และพระอาทิตย์ก้อเลื่อนขึ้นมาแทน พอเช้า ต้นหญ้ารู้สึกเพลียมากและอิดโรย จนเพื่อนสังเกตได้ \"นี่เทอเป็นอะไรไป ไม่สดใสเหมือนทุกวันเลย\" \"เปล่านี่ ก้อแค่อดนอนนิดหน่อย\" \"หา! เทอเนี่ยนะอดนอน โลกจะแตกมั๊ยเนี่ย ปกติเทอหลับเป็นตายก่อนใครเพื่อน เหมือนโลกไม่แตกก้อไม่ตื่นเลยนะ\" เพื่อนยังหาเรื่องแอบหลอกด่าต้นหญ้าน้อยๆของเราจนได้ \"จะบ้าเหรอ เปล่าซะหน่อย ก้อเมื่อคืน เอ่อ....ชั้น.... ชั้นอยากลองดูทัศนียภาพตอนกลางคืนบ้างน่ะ เลยยังไม่นอน พอดี ดูเพลินไปหน่อย รู้สึกตัวอีกที ก้อเช้าแล้ว\" ต้นหญ้าหาข้อแก้ตัว \"เอาเถอะ คืนนี้ก้อนอนให้เต็มที่ละกัน เดี๋ยวจะไม่สูงนะ\" และแล้วเพื่อนก้อยังหาเรื่องหลอกด่าต้นหญ้าอีก จนต้นหญ้าอดที่จะมองค้อนไปไม่ได้ ถึงเพื่อนจะเตือน ต้นหญ้าก้อไม่คิดจะทำหรอก ก้อโอกาสที่จะได้เจอดวงจันทร์น่ะ มีแค่ตอนกลางคืนนี่นา ถ้ามัวแต่ไปนอน ก้ออดเจอน่ะสิ แล้วต้นหญ้าก้อใช้เวลาในตอนกลางคืนมองดวงจันทร์เงียบๆอยู่ทุกวัน ทุกวัน... จนเวลาผ่านไปเนิ่นนาน..... ต้นหญ้าก้อเริ่มอยากที่จะเป็นเพื่อนดวงจันทร์ พอดวงจันทร์เริ่มส่องแสง ต้นหญ้าก้อทำใจกล้าตะโกนบอกดวงจันทร์ \"เราชื่อต้นหญ้าแหละ เทอชื่ออะไร
เหรอ แบบว่าก้อไม่ได้อยากรู้อะไรหรอกนะ\"
ต้นหญ้ายังไม่วายวางฟอร์มตามแบบฉบับของเทอ \"ชื่อดวงจันทร์น่ะ ยินดีที่ได้รู้จักต้นหญ้า เทอไม่นอนเหรอ เพื่อนๆเทอนอนกันหมดแล้วนี่\"ดวงจันทร์ตอบแบบยิ้มๆ เพราะรู้ทันฟอร์มของต้นหญ้า ก้อดวงจันทร์  ก้อรู้นี่ว่าต้นหญ้าแอบมองตนอยู่ทุกวัน \"ไม่หรอก นอนไม่หลับน่ะ ไม่งั้นจาตื่นอยู่อย่างนี้เหรอ\" \" น่านสินะ งั้นเรามาคุยกันดีกว่า\" ดวงจันทร์ยิ้ม ยิ้มที่ต้นหญ้าเห็นแล้วแทบจะละลายไปกับรอยยิ้มนั้น <โอ๊ย! ทำไงดี ทำไมถึงได้น่ารักอย่างนี้นะ>  หลังจากนั้น ต้นหญ้าก้อตั้งหน้าตั้งตารอตอนกลางคืน เพื่อที่จะได้เจอกับดวงจันทร์ ยิ่งเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ ความรู้สึกของต้นหญ้าก้อยิ่งเพิ่มมากขึ้นๆ  ต้นหญ้าทุ่มเวลาในตอนกลางคืนให้กับดวงจันทร์ทุกคืน และแต่ละคืนก้อจะมีข้ออ้างในการไม่นอนไว้แก้ตัวกับดวงจันทร์ได้ทุกครั้ง แม้ว่าร่างกายต้นหญ้าจะเริ่มโทรมลงทุกวันๆ เพราะไม่ได้นอน จนเพื่อนทนเฉยไม่ได้ \"นี่เทอ เทอโทรมลงเรื่อยๆแล้วนะ ตอนกลางคืนน่ะมีอะไรน่าสนใจนักเหรอ ถึงได้ไม่หลับไม่นอน ถ่างตาตื่นอยู่ได้ ถึงแม้พวกเราจะตายยาก แต่ถ้าเทอทำหยั่งงี้บ่อยๆ ก้ออาจจะตายได้ง่ายๆเอานา  บอกมาซะดีๆ ตอนกลางคืนมีอะไรน่าสนจ๊ะ อ๊ะๆๆ\" \"ก็.. ก็.....ก็ดวงจันทร์น่ะ เทอเคยเห็นมั๊ย เค้า.... เค้าน่ารักดีนะ\" \"อ๋อ ดวงจันทร์น่ะเหรอ นึกว่าอะไร ก็ไม่แปลกหรอกที่เทอจะชอบ ก็นั่นน่ะ ใครๆเค้าก้อชอบกัน อ๊ะ แต่ยกเว้นชั้นต้นนึงแหละ ที่แน่ๆ\" เพื่อนบอกแบบไม่ตกใจอะไร \"เหรอ เค้าป็อปมากเลยเหรอ\" ต้นหญ้าแปลกใจ  \"อืม  บอกก่อนแล้วนะ ว่าเค้าน่ะดวงจันทร์ ส่วนเราเปนแค่ต้นหญ้า เปนอะไรที่ไม่มีทางเลยนะ\"เพื่อนเตือนด้วยความหวังดี \"จ้าๆ รู้แล้วจ้า จาพยายามตาดจาย ถ้าทามด้าย..ขอบใจมาก\" \"อืม ก้อดี\" พอถึงตอนกลางคืน ต้นหญ้าที่ปกติพอเจอดวงจันทร์ ก็ไม่สังเกตสิ่งรอบตัว วันนี้ต้นหญ้าสังเกตแล้ว แล้วก็ได้เรียนรู้ความรู้สึกเจ็บ เจ็บที่หัวใจ เป็นครั้งแรกเมื่อได้เจอกับตาตนเองว่า ดวงจันทร์เป็นที่หมายปองของใครต่อใคร ต้นหญ้ารู้สึกไม่ดีอย่างบอกไม่ถูก อยากจะหลับตาลงนอน เพื่อจะได้ไม่รับรู้อะไร แต่ก็ทำไม่ได้(ก้อคนมันรักนี่)จึงฝืนความรู้สึกคุยกับดวงจันทร์ต่อไป ยิ่งผ่านไปนาน ความรู้สึกดีๆก็ยังคงเพิ่มขึ้นเรื่อยๆเช่นเดิม จะแตกต่างจากเดิมก้อตรงที่ว่ามันเพิ่มขึ้นพร้อมความเจ็บแปล๊บที่ใจไปด้วย เพราะต้นหญ้าได้รู้ความจริงเพิ่มขึ้นทุกวัน และจากการที่มองดวงจันทร์ทุกวัน ในที่สุด ต้นหญ้าก็ได้สังเกตเห็น..ดวงดาว... ดวงดาวที่ส่องสว่างอยู่บนท้องฟ้าราวเจ้าหญิง ดวงดาวที่ล้อมรอบดวงจันทร์อย่างน่าอิจฉา \"เค้าดูเหมาะกันดีจัง เราจะมีโอกาสได้ไปเคียงข้างดวงจันทร์แบบนั้นมั๊ยนะ\" ต้นหญ้าคิดในขณะที่มองภาพบาดตา ต้นหญ้าก็ยังไม่วายจะคิดเข้าข้างตัวเองว่าการที่ดวงจันทร์ทำดีด้วย เพราะดวงจันทร์ก็คงมีความคิดเช่นเดียวกับตนไม่มากก็น้อย  ยิ่งคิด..ยิ่งเจอ..ยิ่งคุย ก็ยิ่งตัดใจไม่ได้
     ตอนเช้า จากปกติที่ต้นหญ้าจะบ่นกับเพื่อนเรื่องโดนเหยียบ ก็กลายมาเป็นเรื่องดวงจันทร์ไป เพื่อนผู้น่าสงสารก็เริ่มที่จะเบื่อ ก็ตนไม่ได้สนใจ หรือพิศวาสอะไรดวงจันทร์เลยนี่ ทั้งยังมีความรู้สึกไปในทางลบอีกด้วย แต่ก็ทนฟังเพื่อนพูดด้วยความเกรงใจ ทั้งๆที่ก้อแปลกใจ ก็ต้นหญ้าบอกกับตนมานานแล้วนี่ว่าจะตัดใจ ทำไมกลายเป็นงี้ไปได้
     ทุกวันผ่านไปเหมือนเดิม ต้นหญ้าเปลี่ยนจากชอบ เป็นรักถึงขนาดคิดว่า
\"สักวัน ต้นหญ้าต้นน้อยๆต้นนี้ จะต้องสูงขึ้นๆ ขึ้นไปบนท้องฟ้า ฝ่าหมู่ดวงดาว เพื่อที่จะอยู่เคียงข้างดวงจันทร์ให้ได้\" ต้นหญ้าพยายามทุกวิถีทางที่จะทำให้ความหวังสำเร็จ แต่ความพยายามยังไม่ทันส่งผล ต้นหญ้าก็เกิดใจร้อน ตะโกนบอกดวงจันทร์ไป หลังจากที่คิดแล้วคิดอีก \"ดวงจันทร์ เอ่อ\"
\"เอ่อ ชั้น... ชั้น..น..นน..ชอบเทอนะ\" \"แล้วไง บอกทำไม\" \"ก่ะ ก็..ก้อ..ออ..อ..จะได้ให้มันจบๆไปซะที \" \"แล้วจะให้ทำไง\" \"รับรู้ แค่จะให้รับรู้ไว้ รู้แล้วใช่มั๊ยล่ะ แค่นั้นแหละ\" ต้นหญ้าเริ่มพูดตัดบท ก็เทองงนี่ กับบทสนทนาแบบนี้ นี่ก็เพิ่งครั้งแรกที่เทอบอกรักใคร แล้วผลออกมาไม่ตรงกับที่คิดไว้เลย (เป็นบทบอกรักกันที่ไม่ซึ้งเอาซะเลย) \"อืม... ...รู้แล้ว\"ดวงจันทร์ตอบออกมาสั้นๆ แล้วกการบอกรักครั้งแรกในชีวิตของต้นหญ้าก็จบลง  แล้วต้นหญ้าก้อเริ่มรู้สึกเหมือนลืมพูดอะไรไป ลืมอะไรไปน้า ลืมอาราย เอ.... อ๋ออออ ขอคบ! ลืมได้ไงเนี่ย ไม่เป็นไร ไว้วันหลังก้อได้  ต้นหญ้ายังไม่หมดความหวัง ยังไม่เข็ด ก็ท่าทีของดวงจันทร์ไม่ได้ย่ำแย่อะไรนี่ แถมยังมีท่าทีไปทางที่ดีอีกด้วย  หลังจากวันนั้น ความสัมพันธ์ของทั้งคู่ก้อดีขึ้นกว่าเดิมด้วย  ถึงแม้จะมีเรื่องบางเรื่องให้ต้นหญ้าเจ็บ แต่ต้นหญ้าก้อทน ทนแม้จะเห็นดวงจันทร์ส่องสว่างกว่าเดิม เมื่อเคียงข้างดวงดาว ทนแม้จะเห็นดวงจันทร์เคลื่อนเข้าหาดวงดาว แต่ไม่เคยที่จะห้อยต่ำลงมาเพื่อเคียงข้างต้นหญ้า ทนแม้ดวงจันทร์จะพูดอะไรให้ต้นหญ้าเจ็บช้ำน้ำใจ   เพื่อนของต้นหญ้ามักจะได้เห็นน้ำตาของต้นหญ้า น้ำตา...ของคนที่ไม่คิดว่าจะได้เห็น  น้ำตา..ของสาวแกร่ง  น้ำตา...ของสาวร่าเริง สดใส  ในช่วงนี้เสมอ  จนดูเหมือนต้นหญ้าเป็นคนเจ้าน้ำตาไปเลย ก็เดาได้ไม่ยากหรอกว่าเรื่องอะไร ก็เรื่องของไอ้ดวงจันทร์นั่นน่ะสิ จะมีเรื่องไหนที่ทำให้เพื่อนของตนอ่อนแอได้ขนาดนี้ล่ะ และก็ไม่เห็นว่าต้นหญ้าจะมีทีท่าว่าจะตัดใจได้เลยซักครั้ง  พอตกกลางคืนก็อดหลับอดนอน ถ่างตารอดวงจันทร์ทุกครั้ง ทั้งๆที่ก็รู้ว่าตนจะต้องเห็นภาพบาดตาบาดใจทุกครั้ง  และพออยู่ต่อหน้าดวงจันทร์  ท่าทีของสาวเจ้าน้ำตาก็หายวับไปเลย   เพื่อนได้แต่คอยเตือนต้นหญ้าด้วยความเป็นห่วง
    ในวันหนึ่งต้นหญ้าได้เห็นดวงจันทร์กับดวงดาวคุยกันอย่างมีความสุข โดยที่วันนั้น ดวงจันทร์ไม่ได้สนใจใยดีอะไรต้นหญ้าแม้แต่น้อย  ต้นหญ้าเจ็บ เจ็บขึ้นมาในอก ได้แต่พูดกับตัวเองว่า \"ก็รู้อยู่ไม่ใช่เหรอว่าต้องเจออย่างนี้ ก็รู้อยู่แล้ว เห็นอยู่ทุกวัน ยังจะเจ็บอะไรอีก\" ต้นหญ้าตัดสินใจจะขอคบดวงจันทร์ในวันต่อมา เพื่อตัดความหวังเล็กๆในใจออกไป \"เอ่อ ดวงจันทร์ วันนั้นน่ะ เราลืมบอกอะไรเทอไปน่ะ คือ เรา... ลืมบอกว่า..า.....า..คบกันได้มั๊ย\" ดวงจันทร์แปลกใจเล็กน้อย แต่ก็ถามกลับมา \"คบกันเหรอ คบกันแล้วจะเป็นยังไง\" \"ก่ะ ก็..เหมือนเดิมมั้ง\" \"เหมือนเดิมเหรอ ก็เหมือนเดิม ก็แบบที่เป็นอยู่ ก็ดีอยู่แล้วนี่\" \"เหรอ... งั้นถามอะไรหน่อยสิ  เทอชอบใครอยู่\"ต้นหญ้าพยายามปรับสีหน้าและน้ำเสียงให้ปกติที่สุด \"เอ่อ ไม่บอกได้ม๊ะ ไม่อยากบอก\" \"ไม่เป็นไร ก็ได้สรุปตอบว่ายังไงนะ เอาแบบชัดๆสิ\" ดวงจันทร์เงียบไปสักพักก่อนจะเอ่ยขึ้นมา\"...ขอโทษ\" \"ไม่เป็นไร ก็รู้อยู่แล้ว\" น้ำหยาดใสๆเริ่มหยดลงจากดวงตาดวงน้อยๆของต้นหญ้า ใช่ รู้อยู่แล้ว รู้ แม้จะให้ความหวังตัวเองอยู่บ่อยๆ รู้ ว่าต้นหญ้าอย่างชั้น ไม่ว่าจะพยายามอย่างไร ก็ไม่มีทางขึ้นไปเคียงคู่ดวงจันทร์อย่างเทอได้เลย  ต้นหญ้าต้นเล็กๆอย่างชั้น ก็คงทำได้แค่มองเทอ ที่เป็นดวงจันทร์ ราชินีแห่งยามค่ำคืน  ได้แต่มอง..เทอ..เคียงข้างคนอื่น เคียงข้างกับดวงดาว ที่สดใส และเหมาะสมกับดวงจันทร์อย่างเทอ
     ในตอนเช้า ต้นหญ้าดูแห้งเหี่ยวและซึมเศร้าลงไปอย่างเห็นได้ชัด เพื่อนรู้ได้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น \"ต้นหญ้าที่เคยคิดว่าซักวันจะต้องสูงขึ้นไป เพื่อหาดวงจันทร์ให้ได้ บัดนี้ ต้นหญ้าต้นน้อยๆต้นนั้นได้รับรู้ความจริงแล้วสินะว่า นั่นคือความหวังที่ไม่สามารถเป็นไปได้เลย\"  เพื่อนเห็นใจต้นหญ้ามาก แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ นอกจากจะคอยปลอบใจ และได้รับคำขอบคุณกลับมาว่า ไม่เป็นไร ขอบคุณพร้อมรอยยิ้มเศร้าๆบนใบหน้า รอยยิ้มที่เหมือนจะร้องไห้ออกมา แต่ก็ได้อดกลั้นไว้  ต้นหญ้ามักจะยิ้มแย้ม เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นต่อหน้าคนอื่นเสมอ รวมทั้งดวงจันทร์ คนที่ให้ความหวังแล้วทำร้ายจิตใจเทอไปมากมาย แต่เมื่ออยู่คนเดียวต้นหญ้าก็จะเหมือนเปลี่ยนเป็นคนละคนไปเลย เทอจะซึมเศร้า เงียบหงอย เหมือนจะมีน้ำตาหยดใสๆหยดลงจากดวงตาของเทออยู่เสมอ  หลังจากวันนั้น วันที่ต้นหญ้าเจ็บปวดปางตายไปแล้ว  ดวงจันทร์ยังคงทำร้ายจิตใจต้นหญ้าเรื่อยมา ไม่ว่าจะเข้าไปเคียงข้างกับดวงดาวอย่างเปิดเผยกว่าแต่ก่อน หรือทำเหมือนให้ความหวังต้นหญ้ามากมาย แล้วก็จบลงด้วยคำพูดตัดรอนที่ทำร้ายจิตใจต้นหญ้าทุกครั้ง คำพูดที่ต้นหญ้าฟังแล้วแทบล้มลง คำพูดที่ฟังแล้วน้ำตาแทบร่วง แต่ก็ทำได้แค่ฝืนยิ้ม ให้กับดวงจันทร์ ผู้เป็นที่1ในใจของเทอเสมอ ไม่ว่าเทอจะต้องเจ็บปวดเพราะเค้าเท่าไรก้อตาม
     ต้นหญ้าเริ่มพยายามหลับในตอนกลางคืน เพื่อปิดการรับรู้ทุกสิ่ง และเพื่อเป็นการตัดใจด้วย แต่ทุกครั้ง ต้นหญ้าก็ไม่สามารถทำได้ ในที่สุดก็ได้แต่ถ่างตาหาดวงจันทร์อยู่เรื่อยไป   ความเจ็บ ความทรมาน ยังคงเพิ่มมากขึ้นๆ ต้นหญ้าต้นน้อย  ต้นหญ้าผู้เคยเข้มแข็ง ต้นหญ้าผู้เคยสดใส บัดนี้ต้นหญ้าเปลี่ยนไปแล้ว จากสดใสเป็นเศร้าซึม จากเข้มแข็งเป็นอ่อนแอ ต้นหญ้าไม่สามารถตัดใจได้  ยังไม่เคยที่จะหลับตาลงในเวลากลางคืนได้เลย  ต้นหญ้าเจ็บที่หัวใจ หัวใจดวงน้อยๆ ที่เคยพองโต ตอนนี้มันฟีบลงจนเหมือนจะไม่ทำงานอีกแล้ว  \"เจ็บ  เจ็บเหลือเกิน ทำไม ทำไมต้องเป็นอย่างนี้ ทำไมต้องไปรักใครที่อยู่สูงขนาดนั้น ทำไมต้องไปรักคนที่เราทำได้แค่มองเค้า จะทำร้ายจิตใจตนเองไปถึงไหน พอได้แล้ว หยุดได้แล้ว ก็เห็นแล้วนี่ ก็ได้ฟังแล้วนี่ ว่าเค้าไม่ได้คิดอะไรเลย ทุกอย่างไม่มีอะไรเกินไปกว่าคำว่า\"เพื่อน\" มีแต่เราเท่านั้นแหละ ที่คิดไปเองฝ่ายเดียว จะทนเจ็บไปถึงไหนอีก\"  ต้นหญ้าที่แม้จะโดนผู้คนเหยียบย่ำเท่าไหร่ ก็สามารถลุกขึ้นยืนหยัดได้ แต่ตอนนี้ ดวงจันทร์ที่ไม่ได้มาแตะต้องต้นหญ้าแม้แต่น้อย กลับทำให้ต้นหญ้าเหี่ยวเฉาเกินเยียวยาได้อย่างง่ายๆ

-ชั้นก็เป็นเพียงต้นหญ้าที่ได้แต่มองเทอที่เป็นดวงจันทร์
-ต้นหญ้าที่เคยคิดว่าซักวันจะต้องสูงขึ้นไปเพื่อหาด้วงจันทร์ให้ได้ บัดนี้ ต้นหญ้าต้นน้อยๆต้นนั้นได้รับรู้ความจริงแล้วว่า นั่นคือความหวังที่ไม่สามารถเป็นไปได้เลย
-ถึงแม้จะปีนสูงขึ้นไปเท่าไหร่ ก็ไขว่คว้าดวงจันทร์ไม่ได้ ทำได้แค่เฝ้ามอง ดวงจันทร์ที่ถูกโอบล้อมด้วยดวงดาว


*เมื่อรักใครสักคนหนึ่ง และรู้ว่าเขาไม่อาจรักตอบได้นั้น
ทรมานนัก
แต่การจะหักใจไม่ให้รู้สึกรัก ทรมานยิ่งกว่า
ด้วยรักเริ่มต้นจะเปรียบก็คล้ายดอกไม้แรกแย้ม
ซึ่งมิมีสิ่งใดหยุดยั้งไว้ได้
นอกเสียจากการทำลาย
ฉะนั้น
เมื่อรู้สึกรักใครบางคน
ก็จงปล่อยให้ความรู้สึกเติบโตต่อไป
ดังเช่นดอกไม้ที่ขยายกลีบออก
สะพรั่ง...สดใส
และร่วงโรยไปด้วยกาลเวลา

*จากหนังสือกลอนของอริน