จุดสุดท้ายที่ปลายฝัน

เนื้อเรื่อง

สาวน้อยช่างฝันคนหนึ่ง นั่งเหงาเดียวดายภายใต้แสงดวงดาวในคืนเดือนมืด  เฝ้ารอคอยให้มีดาวตกสักดวงหนึ่ง  เพื่อที่เธอจะได้อธิษฐาน ขอพรให้ดาวตกดวงนั้น ช่วยบันดาลให้สิ่งที่เธอปรารถนาเป็นจริงขึ้นมา   เธอชื่นชมความงดงามของหมู่ดาว  และเฝ้ารอคอยดาวตกจนรู้สึกท้อแท้  จึงเตรียมตัวจะเข้านอน  ทันใดนั้นก็มีแสงสว่างเป็นเส้นเล็กๆขีดตรงปลายฟ้าที่แสนไกล  สาวน้อยหันไปมองเห็น จึงได้อธิษฐานว่า ขอให้ได้พบกับคนๆหนึ่ง ที่จะคอยอยู่เคียงข้าง และให้กำลังใจกัน  แล้วเธอก็ล้มตัวลงนอน  
เมื่อสาวน้อยรู้สึกตัวขึ้นอีกครั้งหนึ่ง ก็พบว่าตนเองกำลังยืนอยู่ในทุ่งดอกไม้สีสันสวยงาม  เธอรู้สึกสับสน ไม่เข้าใจว่าตนเองมายืนอยู่ตรงนี้ได้อย่างไร  ขณะที่กำลังจะก้าวเดินออกจากทุ่งดอกไม้นั้น  ก็มีชายหนุ่มคนหนึ่งเดินเข้ามาหา  พลางกล่าวว่า
“ดาวตกที่คุณได้เห็นเมื่อสักครู่นี้  คือดาวตกที่จะช่วยให้คุณสมความปรารถนาได้ แต่เพียงแค่บนดาวดวงนี้ ซึ่งเป็นโลกคู่ขนานกับโลกที่คุณอยู่เท่านั้น หรือคุณอาจจะเรียกมันว่า โลกแห่งความฝันก็ได้   และตัวผมเองนี่ล่ะ  ที่จะเป็นคนที่อยู่เคียงข้างคุณ”  
หลังจากนั้น  เขาก็พาเธอไปเที่ยวชมดาวดวงนี้  ซึ่งแทบจะแตกต่างจากโลกของเธอโดยสิ้นเชิง  ต้นไม้เขียวชอุ่ม  ดอกไม้สีสวยนานาพรรณที่เธอไม่เคยเห็น  มีผู้คนอาศัยอยู่บางตา แต่ทุกคนล้วนเป็นมิตรต่อคนแปลกหน้าอย่างเธอ   เมื่อถึงเวลากลับ  เขาได้มอบสร้อยคอที่มีจี้รูปดาวให้แก่เธอ  พลางกล่าวว่า
“คุณสามารถมาที่นี่ได้ทุกคืนที่คุณต้องการ  และสร้อยเส้นนี้ คือสัญลักษณ์ว่า โลกแห่งความฝันนี้อยู่ในมือของคุณตลอดเวลา”   เมื่อสาวน้อยลืมตาตื่นขึ้นในเช้าของวันใหม่  ก็รู้สึกงุนงงว่าสิ่งที่เธอได้พบนั้น  คือความจริงหรือความฝัน  แต่สร้อยคอที่เธอกำอยู่ในมือนั้น ทำให้สาวน้อยรู้ว่า  ตนเองไม่ใช่แค่ฝันไป  
หลังจากนั้น  เธอก็ไปยังโลกแห่งความฝันนั้นทุกคืน  และได้ทราบว่า  ชายหนุ่มคนนั้นมีชื่อว่า ‘นาธาน’ เขาเป็นคนที่ดีเพียบพร้อมทั้งหน้าตาและนิสัยบใจคอ  ทุกสิ่งที่เขาทำเพื่อเธอ  ทำให้เธอประทับใจ  และบอกกับตนเองว่า  เธอรักเขาเข้าแล้ว  
หลายวันต่อมา  สาวน้อยก็ได้พบกับ’อิศร์’  ชายหนุ่มคนหนึ่งที่เข้ามาทำความรู้จัก สนิทสนมกับเธอ  ด้วยท่าทางที่แสดงออกว่าให้ความสนใจเธอเกินกว่าเพื่อนๆทั่วๆไป   สาวน้อยเริ่มเกิดความรู้สึกหวั่นไหวขึ้นภายในหัวใจ  เมื่อวันเวลาผ่านไป ความหวั่นไหวก็เปลี่ยนไปเป็นความรัก  เมื่อเธอรักอิศร์แล้ว ก็ยิ่งรู้สึกหวาดวิตก  เพราะเธอเองก็รักนาธานด้วยเช่นกัน  แต่สาวน้อยตอบกลับตัวเองไม่ได้ว่า  เธอรักใครมากกว่า  ทั้งนาธานและอิศร์ต่างก็ดีกับเธอ  ไม่เคยทำให้เธอเสียใจ  ไม่ได้ทำอะไรผิดเลย  ตัวเธอเองต่างหากที่รู้สึกผิดต่อคนทั้งคู่  
และแล้วสาวน้อยก็ตัดสินใจเล่าเรื่องของนาธานให้อิศร์ฟัง  และเล่าเรื่องของอิศร์ให้นาธานฟัง  แต่ทั้งสองกลับยินดีที่จะเป็นเช่นนี้ต่อไป  ให้เธอมีอิศร์ในโลกแห่งความจริง  และมีนาธานในโลกแห่งความฝัน  แม้ว่าทั้งสองจะเต็มใจ  แต่สาวน้อยกลับยิ่งรู้สึกผิดต่อทั้งสองคนที่ดีกับเธอทุกอย่าง  ในที่สุดจึงตัดสินใจกล่าวแก่นาธานว่า เธอรักเขาไม่น้อยกว่าอิศร์  และรักอิศร์ไม่มากไปกว่าเขา  แต่เขาคือความฝัน อิศร์คือความจริง  เธอไม่รู้ว่าจะต้องตื่นจากความฝันที่สวยงามนี้เมื่อไหร่  แม้ว่าความฝันนั้นจะสวยงามและแสนดีเพียงใด  แต่เมื่อเธอตื่นขึ้นมา  ความฝันนั้นก็จะหายไป  เหลือเพียงความจริงที่อาจจะแสนดีหรือแสนเศร้า  แต่เธอก็ต้องยอมรับ  และผ่านพ้นมันไปให้ได้  
นาธานยิ้ม พลางกล่าวว่า “สิ่งที่คุณอธิษฐานไว้เป็นจริงแล้ว  เป็นจริงโดยไม่ต้องร้องขอต่อสิ่งใด  คุณมีคนเคียงข้างในโลกแห่งความจริงแล้ว  ต่อไปนี้จะไม่มีผมกับโลกแห่งความฝันอีกต่อไป  ถึงเวลาแล้วที่ดาวตกดวงนี้จะต้องไปสร้างโลกแห่งความฝันให้แก่ผู้ที่มองเห็นและขอพร”
แล้วนาธานก็จากไปพร้อมกับที่เธอลืมตาตื่นขึ้นมา  ทิ้งไว้เพียงสร้อยคอที่มีจี้รูปดาวเท่านั้น  และเธอก็ไม่เคยได้ไปที่โลกแห่งความฝันนั้นอีกเลย  เพราะเธอมีอิศร์อยู่ข้างๆแล้วในโลกแห่งความเป็นจริง  แม้จะไม่สวยงามเท่ากับความฝัน  แต่สาวน้อยก็มั่นใจว่า  ไม่ว่าเธอจะลืมตาตื่นขึ้นมาอีกกี่ครั้ง  อิศร์ก็จะยังคงอยู่ตรงที่เดิม  ไม่จากไป