ตบมือข้างเดียว

เนื้อเรื่อง

วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรก ของโรงเรียนชื่อดังแห่งหนึ่ง\" hi\" ! เอ  มีเสียงๆหนึ่งดังมาจากข้างหลังของเอ \"ว่าไงเพื่อนไม่ได้เจอซะนานนะ\"  \"ก้อดีอ่ะนะ\" เอตอบอย่างม่ายค่อยเต็มเสียงเท่าไหร่ เพราะตอนนี้เอกำลังมองหาพิงค์ เพื่อนคนแรก และคนเดียวที่เอรัก แต่เอรู้ว่าพิงค์ไม่เคยรักเอเลย  ในขณะนั้นปอยเด็กรุ่นน้องเอ 1 ปี กำลังมองเออยู่ โดยที่เอไม่รู้ตัว  \"ปอย\" มีเสียงหนึ่งดังมาจากข้างหลังของปอย \"ว่าไงจ๊ะ ปอยเปิดมาวันแรกทำไมเศร้าจัง คิดไรอยู่หรอ บอกเรามั่งสิ\" นั่นเป็นเสียงของแอม เพื่อนสนิทของปอย \"ป่าวจ้ะ ไม่ได้คิดอะไร\" \"อืม เราเชื่อ\"
ตอนนี้ในใจของปอยมีแต่เอคนเดียวเท่านั้น ทั้งที่ปอยรู้อยู่แก่ใจว่าเอไม่เคยสนใจปอยเลย ปอยรู้อยู่แล้วว่าเอชอบพิงค์ แต่ปอยก็ยังอยากที่จะเข้าไปคุยกับเอ ปอยคิดแค่ว่าแค่ได้ยินเสียงของเอก็ยังดี \"หวัดดี พี่เอ\" อื้ม ดีจ้ะปอย เออปอยเห็นพิงค์มั่งมั้ย พี่หาพิงค์มานานละ ยังไม่เจอเลย\" ตอนนี้ปอยรู้สึกผิดหวังมากที่เอถามแบบนี้ แต่ปอยก็ยังคิดว่าถ้าหาพิงค์เจอ เอคงมีความสุข จึงฝืนใจบอกไปว่า\"ไม่เห็นเหมือนกันอ่ะ แต่เดี๋ยวช่วยหานะ\" \"อื้ม  ขอบใจนะ\" ปอยก็ช่วยเอหาอย่างไม่ค่อยเต็มใจนัก แต่ปอยก็เพลินและมีความสุขที่ได้อยู่ใกล้ชิดกับเอ จนลืมไปว่ากำลังทำอะไรอยู่ \"นั่นไง พิงค์\" เอพูดขึ้น ทำให้ปอยต้องหันไปดูตาม เอรีบวิ่งเข้าไปหาพิงค์และพาพิงค์ไปที่ไหนต่อที่ไหนต่างๆ คอยยกของให้
แม้ว่าภาพเหล่านั้นจะผ่านไปอย่างรวดเร็ว แต่มันก็ยังติดตาของปอยตลอดเวลา
     ตอนนี้ถึงเวลาสอบครั้งแรกของเทอม ปอยยังไม่ได้อ่านหนังสือ เพราะในใจคิดถึงแต่เรื่องของเอ และพิงค์ตลอดเวลา และตอนนี้ปอยกลายเป็นที่ปรึกษาเรื่องพิงค์ของเอโดยปริยาย เพราะปอยก็สนิทกับพิงค์พอสมควร และปอยมักยึดถือคติที่ว่า ตัวเองจะเป็นอย่างไรไม่สำคัญ แค่เห็นคนที่ตนเองรักมีความสุขก็พอ  จึงทำให้ปอยต้องทรมานใจทุกคั้งที่เอมาเล่าเรี่องต่างๆนานาของเขาและพิงค์ให้ปอยฟัง ตอนนี้เป็นเวลาที่คะแนนสอบออก ปอยมีคะแนนที่ไม่ค่อยดีนัก ผิดกับพิงค์ที่ได้เป็นที่1 ของห้อง แต่เอก็ไม่พลาดที่จะมาเล่าเรื่องที่เขาไปแสดงความยินดีกับพิงค์ให้ปอยฟัง ปอยก็เป็นผู้ฟังที่ดี ถึงแม้ว่าข้างในใจของปอยจะเจ็บสักแค่ไหน
   วันหนึ่งขณะที่ปอยกำลังเล่นแชทคุยกันทางอินเตอร์เน็ตกับพิงค์ เธอได้บอกปอยว่า ตลอดเวลาเธอไม่เคยรักเอเลย ในใจของเธอมีแต่แก๊ป เพื่อนร่วมห้องของเธอ(ลืมบอกไป เอ กับ พิงค์อยู่คนละห้อง)ทำให้ปอยรู้สึกดีใจชั่วขณะ แต่ก็ไม่นานนัก เพราะปอยรู้ว่าถ้าเอรู้เรื่องนี้ เขาจะต้องเสียใจมากแค่ไหน  วันนี้เป็นวันที่ปอยนัดเจอกับเอที่ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง เพื่อจะบอกเรื่องของพิงค์ วันนี้เออารมณ์ไม่ค่อยดีนัก เพราะเขาทะเลาะกับโฮ๊ปเพื่อนของเขาที่ชอบทำตัวเป็นนักเลง แล้วเกิดมีเรื่องกันกับเอ วันนี้ปอยมารอเอก่อน เมื่อเอมาถึงก็รีบพูดกับปอยว่า\"มีไร รีบพูดมาเร็ว วันนี้อารมณ์ไม่ค่อยดี ปอยจึงรีบบอกเรื่องของพิงค์ให้เอรู้ ทำให้เอยิ่งโมโหเข้าไปอีก พร้อมกับปอยว่า เธอไม่หวังดีต่อเขาทั้ง 2 คน และเอรีบวิ่งออกมา เหลือให้ปอยยืนน้ำตาไหลอยู่คนเดียว วันรุ่งขึ้นเมื่อปอยไปโรงเรียนเธอไม่คุยกับเอเลย เอนั้นหายโกรธปอยแล้ว และยอมรับว่ามันเป็นความจริง เอพยายามคุยกับปอย แต่ปอยกลับไม่สนใจเอ ใจจริงแล้วปอยอยากจะพูดกับเอ แต่เธอรู้ว่าเธอไม่คู่ควรกับเอ จึงพยายามออกห่างเอ วันนี้เป็นวันสุดท้ายแล้วที่เอจะอยู่โรงเรียนนี้ ปอยจึงตัดสินใจว่าจะต้องบอกความในใจให้เอรู้ให้ได้ แต่เธอไม่กล้า จึงเขียนเป็นจดหมาย แล้วเอาไว้ในกระเป๋าเอ วันรุ่งขึ้น เมื่อเอเปิดกระเป๋าหาของเขาพบจดหมายนี้ เมื่อเขาอ่านแล้วเขารีบไปหาปอยที่บ้าน แต่กลับเห็นแม่ของปอย ร้องไห้ แล้วบอกกับเอไปว่าปอยไปเที่ยวน้ำตกกับเพื่อนเมื่อเช้า แล้วเมื่อไปถึง ทุกคนไม่รู้ว่ามีน้ำป่าไหลมา ปอยได้กระโดดลงไป
แล้วมันลึกเกินที่ปอยจะยืนถึง จึงทำให้ปอยจมน้ำตาย ตอนนี้ยังหาศพไม่พบ เมื่อเอฟังดังนั้นเขาเดินกลับบ้านอย่างเศร้า และเมื่อเขากลับไปบ้านแล้วเขามาค้นใจตัวเอง เขาพบว่าคนที่เขารักกลับไม่ใช่พิงค์ แต่เป็นปอย ถ้าไม่เกิดเหตุการณ์นี้ขึ้น เขาคงไม่รู้ว่าเขารักปอยมากขนาดไหน
และมันคงจะสายเกินไปที่เขาจะบอกรักเธอ