วันที่ฝนตก
วันที่ฝนตกเป็นวันที่รู้สึกเศร้าแต่สำหรับผมมันเป็นวันที่พิเศษ เหมือนฝนได้ส่งความสุขมาให้โลกใบนี้
ยอดวิวรวม
632
ยอดวิวเดือนนี้
0
ยอดวิวรวม
632
อัปเดตล่าสุด : 8 ก.ย. 47 / 18:01 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
วันที่ฝน
เรื่อที่ผมะเล่านี้เป็นเรื่อที่เิึ้นับผม เพราะเธอถึมีเรื่อนี้ไ้ แ่แล้วเธอ็าไป…
วันที่ฝนเป็นวันที่รู้สึเศร้าแ่สำหรับผมมันเป็นวันที่พิเศษ เหมือนฝนไ้ส่วามสุมาให้โลใบนี้
เรื่อที่ะเล่าให้ฟัเป็นรัแรอผม
วันหนึ่ผมเล่น Internet อยู่ในห้อ ผม็หาเพื่อนchatไปเรื่อยๆ และแล้วเธอ็เ้ามา เธอเามาทำลายิวิที่น่าเบื่ออผม เราุยันทุวัน และแล้วผม็รวบรวมวามล้าทั้หมอพบับเธอ
แ่แล้วำอบอเธอ็เป็นอย่าที่ผมิือไม่ ผม็ไม่ไ้ิอะไรเพราะแ่รู้ัันทาเน็เธอไม่หวัอะไรมา านั้นฝน็ ฝนมัะในวันที่เามีวามทรำที่ีให้่อัน นะทั่วันหนึ่วันที่ฝน ผมไ้พบับemailอเธอ ผมรีบเปิอ่านเป็นอันแรถึแม้ว่าะมีอเพื่อนอีหลายนส่มาแ่ในใอผมเธอนั้นสำัที่สุ เมื่อไ้อ่านผม็ีใมา เพราะเธอให้ที่อยู่อเธอมาแล้วบอว่าวันเสาร์นี้ให้ไปหาเธอ วันเสาร์ฝน็ยั บ้านอเธอ่าเียบเหาเหลือเินผมไ้ัสินใะบอรัับเธอถึแม้หน้าาเธอะเป็นยัไ แ่เธอ็เป็นนเียวที่ผมาไม่ไ้ ผมเรียมอุหลาบมาให้เธอ เวลาผ่านไป... ผมยืนรออยู่หน้าประูนานพอสมวร ในที่สุ็ไ้เาะประูและหวัว่าะไ้เอเธอ และแล้ว็มีหิสาวนหนึ่เปิประูเ้ามา ผม็ไ้ถามให้แน่ใว่าเธอือเธอแ่ำอบที่ไ้รับือไม่ใ่ หิสาวไ้บอว่าเธอรอผมอยู่้าใน เมื่อผมไ้เาไปรอ หิสาว็เ้าไปห้อเธอ แล้วเมื่อหิสาวออมา็ไ้บอว่าให้เาไปหาเธอ้าในไ้ และแล้วเมื่อผมเ้าไปในห้ออเธอ ผม็ไ้เห็น “เธอ” นที่ผมอยาเอเธอสวยเหมือนนาฝ้า แ่เธอันนอนอยู่บนเียและไม่สามารถยับไ้ เพราะโรบาอย่า เธอไ้บอว่าน้อสาวอเธอนเป็นนพิมพ์ให้เธอ เสียอเธอเย็นเหมือนน้ำแ้ แ่ทำให้ผมถึับทำไรอะไรไม่ถู แล้วเธอ็ถามผมว่า “เมื่อรู้ว่าันเป็นอย่านี้แล้วะยัเป็นห่วันอีไหม?” ผมยืนนิ่ไปัพันึ นระทั้เธอบอให้ผมลับไป ผมึไ้บอว่าผมไม่ลับ ผมมาที่นี้เพื่อเอเธอ ผมอยู่โยไม่มีเธอไม่ไ้ ผมรัเธอ... เมื่อผมพูบเธอ็เริ่มร้อไห้ ผมเินเ้าไปใล้ๆเธอ แล้วบอว่าผมะอยู่ับเธอนเธอหมลบหายไป... เราอยู่้วยันไ้สามเือน แล้ววันหนึ่อาารอเธอำเริบ ผมและน้ออเธอึรีบส่เธอไปโรบาล
ผมและน้ออเธอยืนรออยู่หน้าห้อน้ออเธอไ้แ่ร้อไห้และพิผมเหมือนไม่มีที่พึ่แล้ว เมื่อหมอออมาบออาารอเธอ ผมถึับน้ำาไหร ืนนั้นเมือผมเมื่อผมออาโรบาล เพื่อไปื้อ้าวให้น้ออเธอ ผมถึไ้รู้ว่าืนนั้นเป็นืนที่ฝน เหมือนน้ำาอผมที่ไหลอยู่ ผมไ้แวะไปร้าน Internet ร้านหนึ หลัาผมลับมาผมไ้ัสินใและุยับหมอ
วันรุ่ึ้น เมื่อน้อเธอื่นึ้น หมอไ้บอับเธอว่า “ผู้ายที่มาับุไ้มอบหัวใอเาให้ับพี่สาวอุแล้ว อนนี้พี่อุปลอภัยแลัว” เธอมีปัหาเี่ยวับหัวใอเธอ ผมแ่อยาอโทษเธอที่อยู่ับเธอนเธอหมลมหายใไม่ไ้ “ฝน”ผมอโทษ ผมสัาว่าผมะไม่ลืมุ เพราะวันที่ฝนมันทำให้ผมนึถึื่อุ ผมอโทษ หวัว่าวันหนึ่เราะไ้เอันอี แ่ไม่ใ่อนนี้...
เรื่อที่ผมะเล่านี้เป็นเรื่อที่เิึ้นับผม เพราะเธอถึมีเรื่อนี้ไ้ แ่แล้วเธอ็าไป…
วันที่ฝนเป็นวันที่รู้สึเศร้าแ่สำหรับผมมันเป็นวันที่พิเศษ เหมือนฝนไ้ส่วามสุมาให้โลใบนี้
เรื่อที่ะเล่าให้ฟัเป็นรัแรอผม
วันหนึ่ผมเล่น Internet อยู่ในห้อ ผม็หาเพื่อนchatไปเรื่อยๆ และแล้วเธอ็เ้ามา เธอเามาทำลายิวิที่น่าเบื่ออผม เราุยันทุวัน และแล้วผม็รวบรวมวามล้าทั้หมอพบับเธอ
แ่แล้วำอบอเธอ็เป็นอย่าที่ผมิือไม่ ผม็ไม่ไ้ิอะไรเพราะแ่รู้ัันทาเน็เธอไม่หวัอะไรมา านั้นฝน็ ฝนมัะในวันที่เามีวามทรำที่ีให้่อัน นะทั่วันหนึ่วันที่ฝน ผมไ้พบับemailอเธอ ผมรีบเปิอ่านเป็นอันแรถึแม้ว่าะมีอเพื่อนอีหลายนส่มาแ่ในใอผมเธอนั้นสำัที่สุ เมื่อไ้อ่านผม็ีใมา เพราะเธอให้ที่อยู่อเธอมาแล้วบอว่าวันเสาร์นี้ให้ไปหาเธอ วันเสาร์ฝน็ยั บ้านอเธอ่าเียบเหาเหลือเินผมไ้ัสินใะบอรัับเธอถึแม้หน้าาเธอะเป็นยัไ แ่เธอ็เป็นนเียวที่ผมาไม่ไ้ ผมเรียมอุหลาบมาให้เธอ เวลาผ่านไป... ผมยืนรออยู่หน้าประูนานพอสมวร ในที่สุ็ไ้เาะประูและหวัว่าะไ้เอเธอ และแล้ว็มีหิสาวนหนึ่เปิประูเ้ามา ผม็ไ้ถามให้แน่ใว่าเธอือเธอแ่ำอบที่ไ้รับือไม่ใ่ หิสาวไ้บอว่าเธอรอผมอยู่้าใน เมื่อผมไ้เาไปรอ หิสาว็เ้าไปห้อเธอ แล้วเมื่อหิสาวออมา็ไ้บอว่าให้เาไปหาเธอ้าในไ้ และแล้วเมื่อผมเ้าไปในห้ออเธอ ผม็ไ้เห็น “เธอ” นที่ผมอยาเอเธอสวยเหมือนนาฝ้า แ่เธอันนอนอยู่บนเียและไม่สามารถยับไ้ เพราะโรบาอย่า เธอไ้บอว่าน้อสาวอเธอนเป็นนพิมพ์ให้เธอ เสียอเธอเย็นเหมือนน้ำแ้ แ่ทำให้ผมถึับทำไรอะไรไม่ถู แล้วเธอ็ถามผมว่า “เมื่อรู้ว่าันเป็นอย่านี้แล้วะยัเป็นห่วันอีไหม?” ผมยืนนิ่ไปัพันึ นระทั้เธอบอให้ผมลับไป ผมึไ้บอว่าผมไม่ลับ ผมมาที่นี้เพื่อเอเธอ ผมอยู่โยไม่มีเธอไม่ไ้ ผมรัเธอ... เมื่อผมพูบเธอ็เริ่มร้อไห้ ผมเินเ้าไปใล้ๆเธอ แล้วบอว่าผมะอยู่ับเธอนเธอหมลบหายไป... เราอยู่้วยันไ้สามเือน แล้ววันหนึ่อาารอเธอำเริบ ผมและน้ออเธอึรีบส่เธอไปโรบาล
ผมและน้ออเธอยืนรออยู่หน้าห้อน้ออเธอไ้แ่ร้อไห้และพิผมเหมือนไม่มีที่พึ่แล้ว เมื่อหมอออมาบออาารอเธอ ผมถึับน้ำาไหร ืนนั้นเมือผมเมื่อผมออาโรบาล เพื่อไปื้อ้าวให้น้ออเธอ ผมถึไ้รู้ว่าืนนั้นเป็นืนที่ฝน เหมือนน้ำาอผมที่ไหลอยู่ ผมไ้แวะไปร้าน Internet ร้านหนึ หลัาผมลับมาผมไ้ัสินใและุยับหมอ
วันรุ่ึ้น เมื่อน้อเธอื่นึ้น หมอไ้บอับเธอว่า “ผู้ายที่มาับุไ้มอบหัวใอเาให้ับพี่สาวอุแล้ว อนนี้พี่อุปลอภัยแลัว” เธอมีปัหาเี่ยวับหัวใอเธอ ผมแ่อยาอโทษเธอที่อยู่ับเธอนเธอหมลมหายใไม่ไ้ “ฝน”ผมอโทษ ผมสัาว่าผมะไม่ลืมุ เพราะวันที่ฝนมันทำให้ผมนึถึื่อุ ผมอโทษ หวัว่าวันหนึ่เราะไ้เอันอี แ่ไม่ใ่อนนี้...
ผลงานอื่นๆ ของ peach momo ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ peach momo
กำลังโหลด...
คำนิยม Top
ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
คำนิยมล่าสุด
เขียนคำนิยมยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้