วันที่ฝนตก

เนื้อเรื่อง

วันที่ฝนตก
เรื่องที่ผมจะเล่านี้เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นกับผม เพราะเธอถึงมีเรื่องนี้ได้ แต่แล้วเธอก็จากไป…
วันที่ฝนตกเป็นวันที่รู้สึกเศร้าแต่สำหรับผมมันเป็นวันที่พิเศษ เหมือนฝนได้ส่งความสุขมาให้โลกใบนี้
เรื่องที่จะเล่าให้ฟังเป็นรักแรกของผม
วันหนึ่งผมเล่น Internet อยู่ในห้อง ผมก็หาเพื่อนchatไปเรื่อยๆ และแล้วเธอก็เข้ามา เธอเขามาทำลายชิวิตที่น่าเบื่อของผม เราคุยกันทุกวัน และแล้วผมก็รวบรวมความกล้าทั้งหมดขอพบกับเธอ
แต่แล้วคำตอบของเธอก็เป็นอย่างที่ผมคิดคือไม่ ผมก็ไม่ได้คิดอะไรเพราะแค่รู้จักกันทางเน็ตเธอคงไม่หวังอะไรมาก จากนั้นฝนก็ตก ฝนมักจะตกในวันที่เามีความทรงจำที่ดีให้ต่อกัน จนกะทั่งวันหนึ่งวันที่ฝนตก ผมได้พบกับemailของเธอ ผมรีบเปิดอ่านเป็นอันแรกถึงแม้ว่าจะมีของเพื่อนอีกหลายคนส่งมาแต่ในใจของผมเธอนั้นสำคัญที่สุด เมื่อได้อ่านผมก็ดีใจมาก เพราะเธอให้ที่อยู่ของเธอมาแล้วบอกว่าวันเสาร์นี้ให้ไปหาเธอ วันเสาร์ฝนก็ยังคงตก บ้านของเธอช่างเงียบเหงาเหลือเกินผมได้ตัดสินใจจะบอกรักกับเธอถึงแม้หน้าตาเธอจะเป็นยังไง แต่เธอก็เป็นคนเดียวที่ผมขาดไม่ได้ ผมเตรียมดอกุหลาบมาให้เธอ เวลาผ่านไป... ผมยืนรออยู่หน้าประตูนานพอสมควร ในที่สุดก็ได้เคาะประตูและหวังว่าจะได้เจอเธอ และแล้วก็มีหญิงสาวคนหนึ่งเปิดประตูเข้ามา ผมก็ได้ถามให้แน่ใจว่าเธอคือเธอแต่คำตอบที่ได้รับคือไม่ใช่ หญิงสาวได้บอกว่าเธอรอผมอยู่ข้างใน เมื่อผมได้เขาไปรอ หญิงสาวก็เข้าไปห้องเธอ แล้วเมื่อหญิงสาวออกมาก็ได้บอกว่าให้เขาไปหาเธอข้างในได้ และแล้วเมื่อผมเข้าไปในห้องของเธอ ผมก็ได้เห็น “เธอ” คนที่ผมอยากเจอเธอสวยเหมือนนางฝ้า แต่เธอกันนอนอยู่บนเตียงและไม่สามารถขยับได้ เพราะโรคบางอย่าง เธอได้บอกว่าน้องสาวของเธอคนเป็นคนพิมพ์ให้เธอ เสียงของเธอเย็นเหมือนน้ำแข้ง แต่ทำให้ผมถึงกับทำไรอะไรไม่ถูก แล้วเธอก็ถามผมว่า “เมื่อรู้ว่าฉันเป็นอย่างนี้แล้วจะยังเป็นห่วงฉันอีกไหม?” ผมยืนนิ่งไปซักพักนึง จนกระทั้งเธอบอกให้ผมกลับไป ผมจึงได้บอกว่าผมไม่กลับ ผมมาที่นี้เพื่อเจอเธอ ผมอยู่โดยไม่มีเธอไม่ได้ ผมรักเธอ... เมื่อผมพูดจบเธอก็เริ่มร้องไห้ ผมเดินเข้าไปใกล้ๆเธอ แล้วบอกว่าผมจะอยู่กับเธอจนเธอหมดลบหายไป... เราอยู่ด้วยกันได้สามเดือน แล้ววันหนึ่งอาการของเธอกำเริบ ผมและน้องของเธอจึงรีบส่งเธอไปโรงบาล
ผมและน้องของเธอยืนรออยู่หน้าห้องน้องของเธอได้แต่ร้องไห้และพิงผมเหมือนไม่มีที่พึ่งแล้ว เมื่อหมอออกมาบอกอาการของเธอ ผมถึงกับน้ำตาไหร คืนนั้นเมือผมเมื่อผมออกจากโรงบาล เพื่อไปซื้อข้าวให้น้องของเธอ ผมถึงได้รู้ว่าคืนนั้นเป็นคืนที่ฝนตก เหมือนน้ำตาของผมที่ไหลอยู่ ผมได้แวะไปร้าน Internet ร้านหนึง หลังจากผมกลับมาผมได้ตัดสินใจและคุยกับหมอ
วันรุ่งขึ้น เมื่อน้องเธอตื่นขึ้น หมอได้บอกกับเธอว่า “ผู้ชายที่มากับคุณได้มอบหัวใจของเขาให้กับพี่สาวของคุณแล้ว ตอนนี้พี่ของคุณปลอดภัยแลัว” เธอมีปัญหาเกี่ยวกับหัวใจของเธอ ผมแค่อยากขอโทษเธอที่อยู่กับเธอจนเธอหมดลมหายใจไม่ได้ “ฝน”ผมขอโทษ ผมสัญญาว่าผมจะไม่ลืมคุณ เพราะวันที่ฝนตกมันทำให้ผมนึกถึงชื่อคุณ ผมขอโทษ หวังว่าวันหนึ่งเราคงจะได้เจอกันอีก แต่ไม่ใช่ตอนนี้...