เขากับผม

เนื้อเรื่อง

ตอนนี้เขาไม่อยู่
28 ส.ค. 46

ผมชื่อ อธิป เป็นผู้ชาย (ก็แน่แหละ.....มึ งใช้ทำว่าผม งี้เง่าชิท) ใช่ บางทีผมก็รู้สึก ผิด ผิดที่อยู่ในบ้าน ผิดที่ผิดทาง ผิดระเบียบ ผิทำนองครองธรรม ผมมักทำอะไรที่ไม่จำเป็นต้องทำ ผมรู้ ผมไม่ได้ป่วยเป็นโรคย้ำคิดย้ำทำ นะ แต่ผมว่า ผมอาจขาดอะไรบางอย่าง อะไรที่ผมไม่รู้ว่าเป็นอะไร ตอนนี้ผมลองเขียนไดอารีดู เขาไม่รู้หรอก แล้วผมก็ไม่กลัวเขาด้วย ไม่กลัว ไม่กลัว.........เขาต้องรู้แน่.......ไม่หรอก.......ไม่

ผมพยายามทุกวิถีทางให้เขาไปไกล ๆ จากชีวิตผม แต่มันเหมือนกับว่า........... แบบ คุณรู้ใช่ไหม เวลาเราเดินมาไกล แล้วเราก็คิดไปว่าเรามาได้ซักครึ่งทางแล้ว แต่ความจริงคือเราไม่รู้ด้วยซ้ำว่าทางที่เรากำลังมุ่งหน้าไปมันสิ้นสุดตรงไหน  เพราะฉะนั้นคุณก็บอกไม่ได้เหมือนกันว่าระยะทางทั้งหมดหารสองของคุณมันอยู่ออดิเนตที่เท่าไหร่ คงเหมือนกับผมมั้ง ทุกครั้งที่ผมพยายามหรอกตัวเองว่าเขากำลังจะตายไปจากผม ผมจะมีความสุข มีอิสระเหมือนจิ้งจก ผมจะแอบอยู่ใกล้ ๆ หลอดไฟตอนหน้าหนาวมันคงอบอุ่นดีพิกล จะทำนู้ ทำนี้ ทำนั่น ผมจะนอนช่วยตัวเองทั้งวันไม่ลุกไปจากเตียง ผมอยากเลี้ยงแมวเปอร์เซียซักตัว มีอีกหลายอย่างที่ผมอยากทำ แต่ดูเหมือนว่าพระเจ้าไม่เข้าข้างผม เขาได้รับความเมตตาจากพระเจ้ามากกว่าผม ซึ่งผมรับได้ ผมรับได้นะ แต่ไม่มีวันที่ผมจะเลิกคิดแผนการกำจัดเขาหรอก ซักวันผมต้องชนะ ผมชนะได้ ผมเก่ง ผมสามารถ เ อา ช นะ เ ขา ได้แน่ ๆ  ไม่จะด้วยวิธีไหน เคยมีครั้งนึงผมเกือบทำได้ ครั้งนั้นผมวางแผนไว้อย่างดี รัดกุม เฉีบบขาด ไม่มีหลักฐาน ผมศึกษาจากการ์ตูนของเพื่อนในห้อง ความจริงผมไม่ชอบอ่านการ์ตูนเท่าไหร่หรอกนะ เพราะมันทำให้สมองของผมเสียพื้นที่ในการจดจำอย่างเปล่าประโยชน์ เอาเวลาให้สมองอันเลอเลิศของผมพักผ่อนซะยังจะดีกว่า แต่การ์ตูนที่ผมอ่านนั้นมันมีประโยชน์กับผมในสถานการณ์นั้น และการ์ตูนเรื่องนั้นคือ \"โคนัน\"

ใช่คับ ถึงมันจะเป็นเรื่องโกหกโดยไม่มีข้อโต้แย้งแล้ว แต่คุณเคยคิดบ้างรึเปล่า..........ถ้าไม่มีโคนันนักสืบยอดเก่งนั้น คดีฆาตกรรมอำพรางในห้องปิดตายหลายต่อหลายครั้ง ที่เจ้า โคนัน ฝันไปฝันมาแล้วพบว่า \"โอ้ย ไม่ใช่หรอกนี้มันฆาตกรรมชัดๆ\" และยังยกหลักฐานที่ไม่คาดฝันอย่าง ไม้จิมฟัน หรือ สก็อตเทป อธิบายวิธีการอย่างนู้อย่างนี้จนฆาตกรจนมุม โคนันเป็นเหมือนกุญแจอากาศ เป็นแค่จิตนาการณ์ของนักแต่งการ์ตูนอ่อนหัดคนหนึ่ง หากในสังคมบ้านเราตำรวจฉลาดได้ซัก 2 ไมโครกรัมของเจ้าโคนันคุง อย่างน้อยฆาตกรโง่ ๆ บ้างคนก็ต้องกลับมาคิดหน้าคิดหลังอีกครั้ง  แต่ในความเป็นจริงเมื่อมีใครซักคนตายโดยไม่ทราบสาเหตุ ข้อสันนิษฐานแรกที่ผุดขึ้นมาจากแมทริกซ์ในไมโตรคอนเดรียของตับที่เป็นเหมือนสมรภูมิของแอลกอฮอลของตำรวจบางนาย มักจะบอกว่า เป็นการฆ่าตัวตาย แล้วสาเหตุก็ค่อยมาว่ากันอีกที อาจอกหัก มีหนี้สินท่วมตัว ล้มละลาย หมดหวังในชีวิต อะไรก็ว่าไป ซึ่งเป็นผลดีกับผม ใช่ผลดี (ใช่ แ ม่ ง เสือ ก หล่อกว่า กรู) ถ้าแผนผมสำเร็จ หนังสือพิมพ์คงพาดหัวใหญ่ \"นักเรียนวัยรุ่นอกหัก ฆ่าตัวตายพิสดารในรถ\"

ครั้งนั้นผมจะเล่นงานเขา.................ด้วย..............ขอโทษจริง ๆ ถ้าไดอารี่ นี้ตกอยู่ในมือเขา ถ้าเขาอ่านไดอารี่นี้แล้ว ผม ผมต้องตายแน่  ๆ ขอโทษด้วยผมบอกไม่ได้ เรื่องแผนการในครั้งนั้น มันอาจจะกลับมาแบ็คเมย์ผม และนั้นเป็นแผนดีที่สุดที่ผมคิดได้จนทุกวันนี้ เขายังไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าเคยมีโอกาสจับลูกบิดประตูนรกมาแล้วครั้งนึง ผมอาจใช้สูตรเดิมนี้แหละช่วยให้เขาผ่านเข้าประตูไปอย่างสบาย ๆ

ผมขอย้ำอีกครั้งว่าผมไม่ใช้คนอำมหิตอะไร ผมไม่ใช้คนที่สามารถฆ่าคนแล้วไปกินเนื้อย่างเกาหลีได้ภายในหนึ่งชั่วโมง ถึงแม้จะเป็นเขา คนที่ผมมอบเพื่อที่ว่างในกระดูกดำทั้งหมดให้เขาฟรี ๆ แต่ผมก็เคยคิดนะ หากเขาตายไปจากผม ผมจะรู้สึกอย่างไง คำตอบคือ ก็คงรู้สึกเสีย........................................................


เฮ้ย
เขามาแล้ว มาแล้ว ขึ้นบันไดมาแล้ว กลับมาจากนรก ละซิ  ทำไมยมบาลชิทไม่กักตัวมันไว้นาน ๆ
ผมแน่ใจว่าเขาต้องซี้กับนายวันดี มีเกิดแน่ ๆ  
ไอ้ ชิทเ วร เมื่อไหร่มึ ง จะไปให้พ้น ๆ กรู จะทน ทนรอวัน........

ชิทแตก........ลืมล๊อกห้อง