กล้าได้ อายอด

เนื้อเรื่อง

23/8/46 19.51น. ที่บ้านนั่งหน้าคอม
    

--เรื่องที่อยากจะระบายนี้เปนเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวานตอนไปเข้าค่ายที่ราชบุรี-จำติดใจ-

--เรื่องมีว่าเมื่อวันที่20-22/8/46 ต้องไปเข้าค่ายที่วัดแล้วมันก้อมีหลายร.ร.ที่ไป--

20/8/46-วันแรกมาถึงมองไปเห็นที่วางรองเท้ามีรองเท้า น.ร. ญ โอ้โห ยิ่งกว่าได้*ไม้ฟรี*อีก

“มี ญ ด้วยเว้ยๆๆๆ”

แล้วก้อผ่านๆไปอย่างน่าเบื่อโคตรอยากกลับบ้าน

21/8/46-วันที่2เริ่มเปนวันแรกที่ได้เจอกับคนที่ทำให้ผมคิดมาก มีว่า.....
            
             โคตรบังเอิญวันนี้เปนวันที่วัดจะมีงานพอดี งานหล่อพระอะไรของเค้านั่น
ทางที่ค่ายก้อเลยให้มาทำพิธีด้วย ทุกคนก้อเอาเก้าอี้มานั่งกันก้อนั่งเล่นๆไปเรื่อยเปื่อย
ก้อไม่ได้ตั้งใจจะม่ออะไรมากมาย นั่งคุยกับเพื่อนๆนานๆเข้าก้อเริ่มไม่มีไรยทำ “ม่อดีก่า”
( ม่อจนได้เรื่อง ) มองไปมองมามีกลุ่ม ญ นั่งเปนกลุ่มข้างๆกลุ่มร.ร.เรา มองๆไป.....

“เอะ”

มีคนมองมาทางเราพอดี บังเอิญจิง มันมองว่าเราแปลกแหงๆเยยว่ะ
โอโหยเท่านั้นแหละสบตากัน  ปิ้งๆ ..........

“น่ารักซะด้วยซิ”
“เอาแล้วซิๆ”
“เอาเว้ยๆๆๆ”

มองไปก้อมองมาๆ รู้จักกันด้วยสายตา...อิอิ (บ้าป่ะ อีกหน่อยไปไหนสงสัยมีไรต้องมีด้วยสายตา*ไม่ใช่ปลากัด)
ตอนนั้นก้อไม่ได้สนก้อแค่ม่อผ่านไปแค่นั้น เพราะ ปรกติก้อเปนคนที่หน้า\'\'ม่อ\'\'อยู่แล้ว........
พอจบพิธีก้อไปที่ๆนั่งรวมกันทุกร.ร. เราก้องงว่าทำไมเราหา ญ คนนั้นตั้งนานไม่เจอเลย..หานานแล้ว
ก้อไม่เจอๆไปไหนว่ะ--ก้อบ่นๆในใจ--จะนอนแล้วกูก้อยังหาไม่เจอ

22/8/46-วันที่3เปนวันที่คิดว่ามีความสุขที่สุดแต่ก้อมีเรื่องทีไม่อยากหั้ยมี

             วันที่สามเปนวันที่พวกเราต้องกลับกันแล้ว รู้สึกเริ่มไม่อยากกลับแล้วเริ่มจะชอบที่นี้เพราะไม่ต้องเรียน แต่ลำบาก
แดกข้าวดึกก้อไม่ได้ ก้อแหมือนเดิม คือ ไม่เจอจนถึงประมานเที่ยงๆ ก้อได้ย้ายที่ไปนั่งหน้าๆ ไม่รู้จำไม่ได้ว่าไปบังเอิญ
เจอได้ไง รู้สึกว่าตอนนั้นมีแจกพระให้ทุกคนต้องเดินออกไปรับ เห็นเข้าเราก้อเลยมองที่นั่งด้วยเลย...........
มันเปนที่ๆเหมาะมาก...เพราะจากที่นั่งเรามองหันไปเห็นเต็มๆเลย เป็นแนวเฉียงช่องว่างระหว่างคนพอดี
คราวนี้เราก้อมองไป แหมือนจะรู้ว่าเรามอง เค้ามองกลับมาทุกทีที่มองไป............ทำหั้ยเราเขิน -_-l!
ต้องทำเปนหันไปมองฟ้า ทำเปนไปคุยกับเพื่อน   ผมเริ่มชอบแล้ว ก้อเลยคุยกะเพื่อนบอกว่า

“เฮ้ย! กูชอบคนนั้นว่ะ”
“มึงก้อขอเบอร์ดิ คนไหนว่ะ”
“กูไม่กล้าขอว่ะ”
“เข้าไปขอเลย”
“ก้อได้ว่ะ”
“แล้วทำไงว่ะ”
“มึงก้อเดินไปขอดิ”
“งั้นมึงไปกะกูนะ”
“เออๆ”

ผมก้อมองอยู่นานมองไปก้อมองมา มองมาเราก้อหันหนี ... อิอิ

คราวนี้พอเลิกต้องกลับบ้านแล้ว เราก้อลนแล้ว ทำไรไม่ถูกถึงโอกาสแล้ว ผมเดินเข้าๆไปเดินไปๆ

“เฮ้ย!! ไม่กล้าหว่ะ”
“เอาดิกล้าๆหน่อยอย่าป๋อด ดิว่ะ”

เริ่มมีความกล้ามาบ้างแล้ว “อ้าวหายไปไหนแล้วว่ะ” ไปไหนแล้วอ่ะหายไปดื้อๆเลย ก้อมองๆซักพัก

“เจอแล้ว! นั้นไงๆ”

เจอแล้วเราก้อเบิ่งเข้าไป ด้วยความมั่นใจว่าได้ชัวร์งานนี้  ปรากฎว่ามองไปอีกที........................

“อ่าว ชิบ! ครูอยู่ว่ะ”
“แล้วจะขอไงเนี้ยะ”

โอกาสสุดท้ายหลุดลอยไปๆข้างหน้าใกล้ๆนี้เอง

รู้แล้วว่าต้องอด จบ เราไม่มีโอกาสได้แล้ว ผมรู้ว่าไม่ได้ตอนนั้นในใจมันเริ่ม งงแล้วความรู้สึกที่แบบว่า
  “อดได้ อึ้ง มันน่ารักว่ะ เรานี้ซวยจิงๆ อะไรว่ะ งง” มันรวมๆกัน มันอธิบายไม่ได้..................
คนที่กูชอบมา2วันมันจะไปแล้วหรอ ยังไม่รู้จักเลยนะ ไปแล้วหรอๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ตอนนั้นเค้าขึ้นรถไปแล้ว เราก้ออึ้งๆ

“เฮ้อๆ ช่างเหอะๆ แห้วอีกแระ”

ตอนนั้นเราก้อไม่เข้าใจว่า \'จะรีบขึ้นรถไปไหน\' เนะ มีงี้อีกขึ้นรถแต่รถไม่ไป ไม่คิดจะมาเข้าห้องน้ำเลยหรอ
ไอผมก้อพยายามไปเดินเชี่ยวๆรถพยายามมองหน้าหั้ยได้...................   ในใจก้อคิด

“อดแล้วเว้ย”
“แห้วแล้วเว้ย”

ดันปวดปัสสะวะขึ้นมา-ก้อเลยไปห้องน้ำกับเพื่อน    กำลังจะเดินไปห้องน้ำ ใกล้ๆถึงผมแล้วหันมามอง

“เฮ้ย รถ....รถๆๆๆๆ......ออกแล้วหรอ”
“อย่าเพิ่งๆ”

ผมวิ่งตามรถไป คิดในหัวว่า \"ถ้าไปทันรถกูจะไปเคาะกระจกเลย เอาซิ!! เอ้าเว้ย!! \" ไม่เคยคิดหน้าด้านขนาดนี้
ผมวิ่งแล้วตะโกนว่า

“เฮ้ยๆๆๆๆๆๆ”
“อย่าเพิ่งไปๆๆ”

-อ่าว-ชิบหายแล้วไม่ทัน เอาไงอ่ะทีนี้ แค่นี้แหละ! บ้าเรย อยู่ดีๆก้อขอโทด กุขอโทดไครว่ะ
คุยกับเพื่อน

“แห้วว่ะ”
“แม่งเอ้ยๆๆๆ”

ผมคิดได้มีบางอย่างจำได้ตอนวิ่ง ก้อคือชื่อร.ร.นั้นเอง ฟังแล้วน่าขำๆ
แต่มีชื่อร.ร.ก้อดีแล้ว ดีกว่าไม่ได้ไรเลย จิงป่ะ

-- ขึ้นรถก้อฉลองความ “แห้ว” อย่างเมามัน --


**************************น้ำเน่าว่ะ  ว่ามะหลายๆคนบอกมา*******************************

                                                 “ผมชอบของผมอ่ะ”

ขอบคุนที่เปนโถขี้ ถังขยะ โถอะไรชั่วคราวก้อตาม ขอบคุน ขอบใจ ขอบพระทัย แต้งกิ้ว!!
ขณะนี้ไอบอส--คนเขียนเนี้ยะ--ยังไม่ ลด ละ เลิก ความพยายามของมันมันมีแค่ชื่อร.ร.ที่จำผิดๆมา เอาเข้าไป
   ตอนนี้ไอบอสมันมีที่ตั้งของร.ร. มีชื่อครูใหญ่ มีเวปร.ร. มีเบอร์ร.ร. มีเมล์ของหัวหน้าฝ่ายกิจกรรมน.ร.
   มีรูปน.ร.ของร.ร.




ตอนนี้เพิ่งได้รู้ว่า \"กล้าได้ อายอด\'\'เปนยังงัย



      เรื่องที่เล่ามาทั้งหมดจิงๆแล้ว ก้อแค่อยากตะโกนว่า...\'\'แม่งซวยเว้ยยยยยยยยยยยยยย\'\'




---------------------------------------------------------------จบ----------------------------------------------------------------
23/8/46  20.43น.   หน้าคอม