กว่าจะรู้ใจตัวเอง

เนื้อเรื่อง

กว่าจะรู้ใจตัวเอง
    พัทเด็กสาวหน้าตาธรรมดา ตั้งแต่เกิดมาจนถึงปัจจุบันยังไม่เคยมีแฟนเลย จนกระทั่งวันหนึ่งพงษ์เพื่อนของนนท์ซึ่งเป็นแฟนของนิด ได้บอกพัทว่านนท์ชอบพัท ชอบมาตั้งนานแล้วด้วย นนท์เป็นรุ่นน้องของพัท1 ปี แต่นนท์ดูเป็นผู้ใหญ่และสูงกว่าพัท นนท์เป็นคนที่เพื่อนของพัทเคยบอกว่าน่ารัก แต่ตอนนั้นพัทไม่ได้ชอบและคิดว่าไม่ได้น่ารักอะไรเลย แต่ทำไม ทำไม ตอนที่พงษ์มาบอก พัทถึงชอบนนท์นะ พัทก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน เลยฝากพงษ์ไปบอกนนท์ว่าพัทก็ชอบนนท์ แล้วหลังจากนั้น 1 อาทิตย์ก็ปิดเทอมช่วงตุลา พัทก็ได้เล่นแชทกับพงษ์บ่อยๆ ก็ถามเรื่องนนท์เป็นส่วนใหญ่ แล้วคืนนั้น 3 ทุ่มก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น พัทก็นึกว่านิดเพราะว่าช่วงปิดเทอมเราโทร.หากันบ่อย แต่ไม่ใช่ กลายเป็นนนท์ วันนั้นเป็นวันแรกที่ได้คุยกัน พัทก็คุยแบบสนิทเลยนะ เป็นเพราะว่าพัทเป็นคนแบบนี้แหละ เข้ากับคนง่าย แล้วชอบคุยแบบเป็นกันเอง จากนั้นนนท์ก็โทร.มาบ่อยๆ จนเปิดเทอม เราคุยโทรศัพท์กันแทบทุกวัน พัทชอบตารางเรียนวันจันทร์มากเพราะว่าคาบหลังจากพักเที่ยงจะเรียนห้องติดกับนนท์ ซึ่งพัทก็จะรีบขึ้นไปนั่งคุยกัน แล้ววันนั้นวันลอยกระทง พัทก็ได้ออกไปลอยกระทงกับเพื่อนๆ นิดก็ไปด้วย นิดเลยโทร.ชวนพงษ์มา และนนท์ก็มาลอยกับพัท วันนั้นพัทมีความสุขมากๆเลยล่ะ เราสองคนยังคงโทร.หากันเหมือนเดิม บางวันเราก็จะไปนั่งคุยกันที่ห้องสมุด วันนั้นเป็นวันอังคาร เราก็นนท์ก็บอกให้เราไปรอที่ห้องสมุด เราเลยบอกว่าไม่แน่ใจว่าจะไปได้รึเปล่า เพราะอาคารที่เราเรียนกับอาคารห้องสมุดค่อนข้างจะไกลกัน เราไม่กล้ามาคนเดียวหรอก เพื่อนก็ไม่รู้จะพามารึเปล่า เราเลยบอกไปว่า ยังไงจะพยายามไปนะ ให้รอที่นั่นแหละ แล้วพัทก็ลากเพื่อนไปห้องสมุดเป็นเพื่อนจนได้ แต่พอไปไม่เห็นแม้แต่เงาของนนท์ พัทกับเพื่อนเลยเดินไปนั่งกับบรรณเพื่อนชายร่วมห้องและวีเพื่อนของบรรณแต่อยู่คนละห้อง พัทกับวีก็ได้คุยกัน พอมาถึงวันศุกร์ วุธเพื่อนของวีและเพื่อนพัทด้วยนั่นแหละ ก็มาบอกว่าวีอ่ะชมว่าพัทน่ารัก แล้ววุธก็บอกอีกว่าวีไม่เคยชมใครเลย ตอนนั้นพัทก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร เพราะเพื่อนกำลังเร่งให้พาไปห้องสมุด ที่จิงก็นัดเจอนนท์ด้วยแหละ แต่พอไปถึงห้องสมุดนนท์ก็ไม่ได้อยู่ นนท์เล่นกับเพื่อนอยู่ข้างล่าง ทั้งๆที่นนท์เห็นพัทแต่นนท์ก็ไม่ขึ้นมา พัทเริ่มสับสน พอกลับไปที่ห้องวีก็นั่งวาดรูปอยู่ ตอนนั้นเพื่อนผู้ชายรู้กันหมดแล้วเลยพากันล้อ แล้วก็ถึงคาบเรียนวีกับวุธก็เดินไปเรียนห้องของตัวเอง พอตอนเย็นพัทก็มานั่งเล่นกับเพื่อนที่โรงอาหารเพราะว่าวันนี้อาจารย์ปล่อยเร็วแต่ประตูโรงเรียนยังไม่เปิด วีก็เดินมา พวกเพื่อนๆก็พากันล้อใหญ่เลย วีเลยเดินไปที่อื่น ตอนที่เพื่อนล้อพัทก็แอบยิ้มนะ แต่พัทก็บอกว่าไม่ได้ชอบวี วีก็ไม่ได้ชอบพัทด้วย ช่วงนั้นนนท์ก็ไม่ค่อยได้โทร.มา นนท์กับพัทเริ่มห่างๆกัน ส่วนพัทกับวีก็โดนล้อไม่เว้นแต่ละวันประกอบกับวีเป็นคนที่ไม่ค่อยพูดด้วย เลยยิ่งไม่ได้พูดกันใหญ่ พัทเริ่มชอบวี เลยไปปรึกษากับเพื่อนชายที่สนิทกัน บอกให้เค้าไปถามให้ว่าวีคิดยังไงกันแน่ เค้าก็ไปถามให้นะ วีก็บอกว่าไม่รู้ ถามกี่ทีวีก็ไม่รู้ วันวาเลนไทน์อ่ะพัทไปนั่งรอเพื่อนเราแข่งวาดรูป วีก็อยู่ ได้คุยกันบ้าง แต่พัทไม่กล้าคุยมาก กลัวทำลายสมาธิเค้า ตอนนั้นพัทยังไม่เลิกกับนนท์นะ พัทยอมรับเลยว่าสองใจ วาเลนไทน์นะ นนท์ไม่มีไรให้เราเลย แม้แต่ sms ฉบับเดียว ก็ไม่มี เวลาผ่านไปหนึ่งเดือน นนท์โทร.มาประมาณครั้งเดียวได้ แล้วก็ถึงวันเกิดของพัท sms คืนนั้นดังหลายรอบมาก แต่ก็ยังไม่มีของนนท์ ไม่มีแม้แต่ sms หรือ โทร.มา Happy birth day เลย วันต่อมาก็เป็นวันสอบ Final วันสุดท้าย พัทเลยรอเลี้ยงวันเกิดวันนี้เลย เพราะจะได้เลี้ยงสอบเสร็จด้วย เพื่อนๆส่วนใหญ่เลยถือว่าวันนี้เป็นวันเกิดพัทอีกวัน แต่นนท์ก็ยังคงไม่มาอวยพรวันเกิดเลย แล้วตอนเที่ยงนะยังนั่งจับมือกับเพื่อนผู้หญิงอีกคนเฉยเลย พัทเห็นอย่างงั้นก็นั่งร้องไห้ และคิดว่านี่หรือของขวัญวันเกิดที่นนท์ให้พัท พัทเสียใจมากกกกกก แต่ก็พยายามควบคุมอารมณ์และทำข้อสอบ แล้วพอสอบเสร็จ พัทเดินออกมาจากห้องก็เจอวุธกับวียืนอยู่ วุธก็ล้อพัทกับวีอ่ะ วีเลยเดินมาบอกพัทว่า เดี๋ยวเค้าซื้อของขวัญให้นะ ให้รออยู่หน้าบ้าน ตอนนั้น พัทรู้สึกดีมากๆ และเข้าใจคำว่าฟ้าหลังฝนวันนี้เอง  ยังคงไม่มีคำอวยพรใดๆเอ่ยออกมาจากปากนนท์เช่นเคย พัทจึงตัดสินใจโทร.ไปบอกเลิก และสัญญากันว่าจะยังเป็นเพื่อนกันอยู่ พอเปิดเทอม เพื่อนก็ไปถามวีว่า ตกลงได้ชอบพัทมั๊ย วีบอกว่าไม่ เป็นเพื่อนกันเฉยๆ พัทเสียใจนะ แต่ว่าคิดไปคิดมาเป็นเพื่อนกันก็ดีเหมือนกัน พัทกับวีก็เรียนชมรมเดียวกัน เลยได้คุยกันบ้าง เพราะในชมรมไม่มีคนล้อ ตอนนั้นพัทกับนนท์ก็ยังคุยกันเหมือนเพื่อนธรรมดา พัทไม่ได้คิดอะไรแล้ว  แล้วเพื่อนๆก็ชวนไปเข้าค่ายกับหมวดคณิตศาสตร์ ไปคเป็น staff อ่ะ พัทก็เลยไป นนท์ก็ไปด้วย พอตอนกลางคืนอ่ะมีพิธีศักดิ์สิทธิ์ เกี่ยวกับแม่อ่ะ(ไปเข้าค่ายก่อนวันแม่ 2 วัน) แบบว่าให้จุดเทียนแล้วระลึกถึงพระคุณแม่ แล้วให้ staff ไปนั่งหลังน้องๆอ่ะ พัทก็นั่งหลังนนท์  เราก็ได้คุยกันบ้าง ตอนนั้นพัทรู้เลยว่าพัทยังลืมนนท์ไม่ได้ ยิ่งพอกลับมาที่ห้องพัทก็คิดถึงนนท์มากๆ  เพื่อนๆก็พากันร้องเพลง ร้องเพลงไม่ลืมด้วย พัทยิ่งคิดถึงนนท์เข้าไปใหญ่ แล้วพอเช้าอีกวันที่ค่ายเปิดเพลงไม่ลืมประมาณ 3 รอบได้มั๊ง จนพัททนไม่ได้ เลยร้องไห้มาก มากจริงๆนะ พัทไม่รู้ว่าพัทเคยร้องอะไรเท่านี้มาก่อนมั๊ย ไม่รู้ว่าเป็นอะไรเหมือนกัน ตั้งแต่กลับจากค่าย นนท์กับพัทก็ไม่ได้คุยกันเหมือนก่อนแล้ว พัทมารู้อีกทีว่านนท์กำลังจีบเพื่อนของแฟนเพื่อนอยู่ พัทเสียใจมากก..กกก และยิ่งแน่ใจเข้าไปใหญ่ว่าพัทยังลืมไม่ได้นนท์ไม่ได้ ยังรักนนท์มาก แต่ตอนนี้มันสายไปแล้ว สายไป ทุกอย่างกลับมาเป็นเหมือนเดิมไม่ได้อีกแล้ว

                         “อยากบอกว่าพัทรักนนท์มากนะ แต่ตอนนี้มันคงไม่มีค่าสำหรับนนท์แล้วล่ะ ”