เรื่องของฉันมันเริ่มจาก....
ฉันเคยเห็นเธอมานาน แต่ก็ไม่รู้สึกอะไรวันแรกที่เปิดเทอม จนเวลาผ่านไป... ครั้งแรกที่ฉันลืมตาดูโลก เกิดมาบนโลกใบนี้ ฉันพบปะผู้คนมาก
มายหลายล้านคน แต่ทำไมต้องเป็นเธอ...ครั้งแรกที่ฉันรู้จักคำว่ารัก รู้มั้ยมันเจ็บปวดแค่ไหน กับการที่ได้แอบรักคนๆหนึ่ง เป็นรักที่ยาวนานแต่
มันก็จางหายไปและไม่มีวันหวลกลับ...อีกครั้งหนึ่ง แรกๆเรารู้จักกันในฐานะเพื่อน แต่ก็ไม่สนิทเท่าไรนัก จนแปรเปลี่ยนมาเป็น...อีกครั้ง (เคย
ถามใจตัวเองว่าทำไมต้องเป็นเธอ) อาจเป็นโชคชะตาหรือฟ้าลิขิต ฉันก็ไม่ได้ผิดอาไรแต่เธอเริ่มก่อน แรกๆก็ดีอยู่...แต่...ผู้หญิงคนหนึ่งทำให้
อะไรๆ เปลี่ยนไป เธอก็เปลี่ยนไปด้วย ความเย็นชาที่มาจากสายตาของเธอ แตกต่างจากเมื่อก่อนที่เป็นแววตาแห่งความอบอุ่น การไม่ทักทาย
ทำให้เราห่างเหินกันออกไป ฉันไม่โทษใคร/เวลา หรือ อะไร ถ้าใจเธอมั้นคงพอ คงไม่มีเหตุการณ์เหล่านี้เกิดขึ้น ฉันเคยคิดว่าคงไม่สามารถรัก
ใครได้อีกแล้ว เพราะมันเจ็บมากเกินพอ จนมาเจอเธอ..ไมอีกแล้ว ที่ฉันเผลอใจไปรักใคร ทำไมล่ะ มันมีเหตุการณ์บางเหตุการณ์ (อีกแล้ว) ที่
ทำให้เราไม่ได้พูดคุยกัน ~สำหรับคนที่อ่านมาแล้วไม่ซึ้ง ฉันไม่สามารถที่จะแต่งได้เพราะตอนนี้ หัวใจไม่ได้อยู่ที่ฉัน มันล่องลอยไปอยู่กับ
ใครบางคนแล้ว~ เธอเป็นคนดีนะ แต่บางอย่างมันก็อาจจะเพี้อยนๆไป แต่ก็ใช่เราไม่จำเป็นต้องเปลี่ยนตัวเองเพราะใคร แต่เราต้องเปลี่ยน
หัวใจไปให้ใครอีกคนมากกว่า เชื่อไหมฉันไม่เคยทุ่มเทมากเท่านี้มาก่อน ขอได้มั้ยว่าอย่าทำให้ฉันเจ็บ ฉันอยากให้มันเป็นอย่างนี้ตลอดไป
ขอบคุณสำหรับทุกอย่างที่เธอมีให้ และทำให้หัวใจดวงนี้กลับมารู้จักคำว่ารักอีกครั้ง เพราะเธอคือเธอ เพราะฉันคือฉัน มักันและกัน สัญยาได้
มั้ย ขอให้ความรักครั้งนี้ เป็นรักที่ดีตลอดไป /....
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น