ความรักกับความห่างไกล

เนื้อเรื่อง

กริ๊ง….กริ๊ง…..เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น
สวัสดีค่ะ เสียงเด็กสาววัยใสรับโทรศัพท์
เออ….เออ….สวัสดีครับ ขอสาย รัน หน่อย ครับ
พูดอยู่ค่ะ นั่นคัยคะ
ผม เรย์ นะคับ
ค่ะ แล้วมีเบอร์รันได้ไงหรอคะ
คือว่าผมได้จากเพื่อนมาคับ ไม่ทราบว่าเรย์ขอเป็นเพื่อนรันได้ไหมคับ
ได้ค่ะ แล้วเรย์อยู่ที่ไหนหรอคะ
คือผมอยู่ เชียงใหม่ น่ะคับ
หรอคะ ไกลจังเรยนะคะ
ถึงจะไกลเราก็เป็นเพื่อนกันได้ไม่ใช่หรอคับ
อ๋อ ใช่ค่ะ
แล้วนับตั้งแต่นั้นมาทั้ง 2 คนก็ได้เป็นเพื่อนกัน
จากวันนั้นทั้ง 2 คนก็ได้โทรติดต่อกันตลอด  จากวันเป็นเดือน จากเดือนเป็นปี
ทั้ง 2 คนนี้ไม่ว่าจะเป็น วันวาเลนไทร์ ปีใหม่ วันเกิด และอื่นๆ จะส่งของขวัญให้กันตลอด
ทำให้ความสัมพันธ์ของทั้ง2คนเพิ่มมากขึ้นจากเพื่อนกลายเป็นคนรักแต่ทั้ง2คนก็ไม่เคยที่จะเผยความในจัยออกมา
5.30 เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นอีกแล้ว
สวัสดีค่ะ
สวัสดีคับ
เรย์หรอ
อืม เรย์คิดถึงรันมากเรยนะ รันคิดถึงเรย์บ้างป่ะ
เรย์ พรุ่ง นี้โทรมาหาเรา 6.30 นะ รันรีบเปลี่ยนเรื่องทันที
รันเป็นแบบนี้อยู่หลายหน ทำให้เรย์คิดไปว่ารันไม่เคยสนจัยเค้าเรย แต่แล้วเรย์ก็ทนไม่ได้จึงถามรันไปตรงๆว่า
รัน เรย์ขอถามอะไร รันอย่างนะ
ได้สิ ถามมาเรย
รัน รันคิดยังไงกับเรย์หรอ ดูเหมือนว่าคำถามนี้จะทำให้รันอึ้งไปเรย
รันเรยถามเรย์ว่า แล้วเรย์หล่ะ คิดยังไงกับรัน
เออ เรย์รักรันนะ รักมากด้วย เรย์รู้ถึงเรา 2 คนจะอยู่ห่างไกลกัน เราอาจจะมีสิทที่จะเจอหน้ากัน แต่ในทางกลับกันเราอาจจะไม่ได้เจอหน้ากัน อันนี้เรย์รู้ แต่ความรักมันไม่ได้ขึ้นอยู่กับความไกลหรือใกล้กันไม่ใช่หรอ
เรย์รู้คำตอบที่เรย์จะได้จากรันไม่อาจทำให้ เรย์เจ็บปวด หรือ อาจทำให้เรย์ดีใจก็ได้ แต่เรย์อยากให้รันรู้เอาไว้นะ
รันคือคนที่ทำให้ชีวิตมีความสุข ได้รู้จักความรัก ได้รู้ว่าการเป็นห่วงคัยซักคน การที่เราอยากเจอเค้า และการรอคอยมันทรมานขนาดไหน
หยุด ได้แล้วเรย์ เสียงรันพูดออกมา แล้วดูท่ารันจะร้องไห้เสียด้วย
เรย์ฟัง รันดีๆนะ รันรักเรย์ รันเรย์มาก แต่รันรู้ว่ามันคงเป็นไปไม่ได้สำหรับเราใช่ไหม รันจะรอนะ
รอวันที่เราได้พบกัน
รัน งั้นเราเป็นแฟนกันนะ เรย์สัญญานะว่าเรย์จะมีรันคนเดียวไม่ว่าจะห่างไกลกันแค่ไหน
ทุกวัน เรย์จะโทรหารัน 2 เวลา โดยตอนเช้าจะโทรเข้ามือถือ และตอนเย็นโทรเข้นบ้าน
7.30 เสียงมือถือรันดังขึ้น ฮัลโหล เรย์หรอ
อืม รันตั้งใจเรียนนะ เรย์คิดถึงรันนะ
เรย์ จะโทรมาบอกรันอย่างนี้ทุกวันก่อนเข้าเรียน ซึ่งทำให้รัน ตั้งใจเรียนมาก
ใกล้ถึงวาเรนไท์แล้ว
5.30 เสียงโทรศัพดังขึ้น
ดีค่ะ
ดีคับ
เรย์ใกล้ถึงวันวาเรนไทร์แล้ว ซื้อของให้คัยยังหรอ
อืม เรย์ยังไม่ซื้อเรย แล้วรันหล่ะซื้อยังหรอ
รันไม่ซื้อหรอกรันทำเองเรยนะ เรย์รอรับด้วยนะรันส่งไปให้แล้ว
ขอบคุณนะรันที่ซื้อให้เรย์ เรย์ไม่รู้ว่าของที่เรย์จะให้รันจะมีค่าเท่าของคัยๆที่ให้รันหรือป่าว
เรย์ทำไมพูดอย่างนั้นหล่ะ ของที่เรย์ให้รันมีความสำคัญทุกชิ้นเรยนะ รันเก็บของที่เรย์ให้ไว้เป็นอย่างดีเรยนะ
วันวาเรนไทร์แล้ว ที่โรงเรียนมีคนเอาของมาให้รันมากมายแต่รันไม่ได้เต็มใจอยากรับเรย
รันกับมาบ้านพร้อมกับถือของมามากมาย
แต่สิ่งที่เขาต้องการมากที่สุดก็คือของจากเรย์
เขาขึ้นไปบนห้องของขวัญ เพื่อเอาของไปวาง แต่ก่อนจะขึ้นห้องแม่ได้บอกเค้าว่า มีคนส่งของมากให้
พอรันขึ้นไปบนห้องก็ได้มีกล่องสีชมพูผูกด้วยริบบิ้นสีชมพูวางอยู่ รันวางของทุกอย่างลงรีบไปเกะกล่องนั้นดู
ในนั้นมีแหวนวงเล็กๆอยู่ รันรีบหยิบขึ้นมาดู รันชอบแหวนวงนี้มาก
ตกตอนเย็นถึงเวลาที่เรย์ต้องโทรมาแล้ว
กริ๊ง……กริ๊ง…….กริ๊ง
ฮัลโหล
ดีคับ
เรย์หรอ ของที่เรย์ให้รัน รันชอบมากเรยนะ
หรอ เรย์ดีใจนะที่รันชอบ
แต่รันเรามีเรื่องที่ต้องบอกรัน
อะไรหรอเรย์บอกมาสิ
รันแน่จัยนะว่ารันรับได้
อืมรันรับได้   จากเสียงสดใสร่าเริง กลายเป็นเสียงเศร้าลงทันที
คือว่า ต่อไปเรย์คงจะไม่ได้โทรหารันอีกแล้ว
รันได้ฟังอย่างนั้น รันก็กลั้นน้ำตาไม่ได้ ทำไมหล่ะเรย์ เรย์ไม่รักรันแล้วหรอ เรย์จำคำที่เรย์บอกรันไม่ได้หรอ
ไม่ใช่นะรัน คือว่าเรย์ต้องไปเรียนต่อที่เมืองนอก เรย์ได้ทุนไป เรย์ยังรักรันเสมอนะ
เรย์สัญญากับรันนะว่าเรย์จะไม่ลืมรัน แล้วถ้าเรย์กลับมาเมืองไทยเมื่อไหร่ เรย์จะโทรหารันคนแรกเรยนะ
แต่รันสัญญากับเรย์ได้ไหม ว่ารันจะไม่ลืมเรย์เหมือกัน ถ้ารันคิดถึงเรย์ รันก็เอาของทุกสิ่งทุกอย่างออกมาดูนะ
เรย์รักรันนะ เรย์รักรันมาก
รันร้องไห้อย่างมากดูเหมือนว่ารันจะรับเหตุการณ์ครั้งนี้ไม่ได้
เรย์รันรักมากนะ  รันไม่รู้ว่ารันจะอยู่ได้ยังไงถ้ารันไม่มีเรย์ คอยโทรหารันก่อนเข้าเรียน
เคยบอกว่า ตั้งใจเรียน หรือ หลับฝันดีนะ รันรับไม่ได้  รันได้ยินเสียงเรย์อยู่ทุกวัน
เรย์คอยให้กำลังใจรันเสมอ คอยง้อ คอยเป็นเพื่อนเล่น แต่วันนี้จะไม่มีเรย์แล้ว เรย์ฟังรันนะ
เรย์เป็นเจ้าชายของรัน ถ้าเจ้าหญิงขาดเจ้าชาย เจ้าหญิงจะอยู่อย่างไง
ไม่มีเจ้าชายคอยพูดเล่น ไม่มีเจ้าชายคอยง้อเจ้าหญิงเวลาโกรธ ไม่มีเจ้าชายคอยสอนเจ้าหญิง
ไม่มีเจ้าชายให้กำลังใจเวลาเจ้าหญิงท้อ ไม่มีเจ้าชายคอยช่วยเวลาเจ้าหญิงล้ม
เจ้าหญิงก็คงเหมือนคนที่ไม่มีอะไรเหลืออยู่แล้ว ไม่เหลืออะไรเรย
ต่อไปนี้รันจะไม่มีเรย์อีกแล้วใช่ไหม
รัน รันยังมีเรย์เสมอนะเรย์จะอยู่ข้างรันเสมอไม่ว่ารันจะอยู่ที่ไหน เรย์บอกรันแล้วใช่ไหม
ไม่ว่าเราจะไกลกันแค่ไหน แต่เรย์ก็จะยังรักรันนะ
รัน รันรอเรย์นะ เรย์ไปปีเดียวเอง เรย์สัญญาว่า จะกลับมาเป็นเจ้าชายที่คอยช่วยเหลือเจ้าหญิงเหมือนเดิมนะ
งั้นแค่นี้ก่อนนะรัน เช็ดน้ำตาซะนะ  เดี๋ยวไม่สวยนะ เรย์รักรันนะ
ตู๊ด….ตู๊ด….ตู๊ด………เรย์ได้วางสายไปแล้ว
ทิ้งรันให้จมอยู่กับน้ำตา รันเอาของทุกสิ่งทุกอย่างที่เรย์ได้ส่งมาให้ดู
เวลาแต่ละวันได้เคือบคลานไปอย่างช้าๆ  รันไม่สดใสร่าเริงเหมือนเมื่อก่อน
ทุกวันเวลา 5.30 เค้าจะมานั่งรอโทรศัพท์ แม้รู้ว่าเรย์จะไม่โทรมาก็ตาม
รันได้ทำของขวัญให้เรย์เผื่อให้เป็นของขวัญวันที่เรย์กัลบมา
โดยการพับหัวใจ วันละดวงเพื่อเป็นสัญลักษณืว่าเค้ายังรักกันอยู่เสมอ
ทุกคืนรันต้องนั่นดูดวงคนเดียว โดยที่ไม่มีเสียงเรย์ เค้าได้แต่นั่นพูดกับดวงดาว เค้าหวังว่าเรย์จะได้ยินสิ่งที่เค้าพูด
รันหลับทั้งคราบน้ำตา เวลาได้ผ่านไปอย่างช้าๆ  ซึ่งเวลาก็ทำให้จิตจัยของรันดีขึ้นด้วย แต่รันก็ทำเหมือนเดิมทุกวัน
คอนพับหัวใจใส่โหล และนั่งพูดกับดวงดาว 14 มีนา เป็นวันที่เรย์ได้จากรันไปเดือนหนึ่งแล้ว แล้วเมื่อเค้ากลับมาบ้าน เค้าไปบนห้องได้มีซองจดหมายวางอยู่บนโต๊ะ เค้ารีบเปิดอ่านทันที และเมื่อเค้าอ่าน เค้าต้องยิ้มทั้งน้ำตา
เพราะในซองนั้นได้มีจดหมายของเรย์อยู่ในนั้น
ถึง รัน
     รัน เรย์คิดถึงรันมากเรย เรย์อยากได้ยินเสียงรัน รันเป็นยังไงบ้างหรอ ที่ที่เรย์อยู่สบายดีนะ
เมืองสวยมาก เดี๋ยวนี้รันยังร้องไห้อยู่หรือป่าว เลิกร้องได้แล้วนะคนดีของเรย์ เดี๋ยวนี้เรย์ต้องขยันขึ้นมากเรย
เรย์อยากให้รันมาช่วยทำการบ้านให้เรย์จัง นี่ก็ผ่านมาเกือบเดือนแล้วนะ ที่เรย์ไม่ได้ยินเสียงรัน จะกวนเหมือนเดิมหรือป่าวนะ หรือว่าจะมีเจ้าชายคนใหม่คอยดูแลแทนเรย์หรือป่าว ถ้ามีเรย์ไม่ยอมนะ เรย์จะไปเอารันคืน
เรย์อยู่ที่นี่นะ มีคนมาชอบเรย์ด้วย แต่เรย์ไม่ได้สนใจเรยนะ เรย์รักรันคนเดียว รันรอเรย์อีกหน่อยนะ เดี๋ยวเรย์ก็กลับไปแล้ว  เขียนจดหมายมาหาเรย์บ้างนะ
  
                                                                                   รักเสมอคนดีของเรย์
                                                                         เรย์
จดหมายไม่รู้ต่อกี่ฉบับ ที่ได้อยู่ในกล่องสีชมพูที่รันได้ทำขึ้นเอง เวลาได้ผ่านไปเรื่อง จนถึงวันที่เรย์จะกลับมา  แล้ว วาเรนไทร์ปีนี้คงเป็นวันที่มีค่ามากสำหรับรันและเรย์ ใกล้ 5.30 แล้วรันรีบมานั่งรอโทรศัพท์ แต่ไม่มีแม้สักสาย 6.30 ผ่านไป รันเริ่มกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ แต่แล้วเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น
ฮัลโหล
ดีคับ นั่นรันหรือป่าวคับ
อืมรันเอง
รันหรอ รันร้องไห้หรอ รันร้องไห้ทำไม
ป่าว รันไม่ได้เป็นรัย รันคิดถึงเรย์มากเรย
เรย์ก็คิดถึงรันนะ เดี๋ยวแค่นี้ก่อนนะ เรย์ขอโทรหาแม่ก่อน
จากวันนั้น เรย์ก็ไม่ได้โทรหารันอีก ทำให้รันคิดมาก ว่าเรย์จะเป็นอะไร
รันร้องให้เกือบทุกวัน แต่รันไม่รู้ว่าจะติดต่อเรย์ยังไงดี
1 อาทิตย์ ต่อมา เสียงโทรศัพท์บ้านรันดังขึ้น ทำให้รันรีบรับทันทีหวังว่าจะเป็นเรย์
แล้วความหวังของรันก็เป็นจิง
ดีค่ะ
ดีคับ
เรย์ นั่นเรย์หรอ เรย์ไปไหนมาทำไมไม่โทรหารัน รันถามด้วยความดีใจมาก
เรย์ยุ่งน่ะเรยไม่ได้โทรหา เรย์ขอโทษนะ
ไม่เป็นรัยหรอก รันเรย์มีเรื่องจะบอก
ทำไมหรอ เรย์จะไปเรียนที่อื่นอีกแล้วหรอ
ไม่ใช่หรอก คือ……คือ……..เราเลิกกันนะ
คำนี้เมื่อรันได้ยิน มันเหมือนมีมีดมาแทงใจรัน
ทำไมหล่ะเรย์ เรย์เจอคนใหม่แล้วหรอ
ป่าวหรอกนะรัน ถึงเรย์ไม่บอกตอนนี้ ในวันข้างหน้าเรย์ก็ต้องบอก
ขอให้เรย์จากไปตอนนี้ดีกว่า เรย์ขอเป็นคนเจ็บ เพื่อให้รันได้เจคนที่ดี
เรย์ห่วงรันมากนะ เรย์อยู่ไกลรันมาก เรย์ไม่รู้จะดูแลรันยังไง
เรย์ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับรัน เรย์อยากให้รันเจอกับคนที่ดีและอยู่ใกล้ๆ คอยดูแลรันได้นะ
เรย์รักรันมากนะ และจะรักรันคนเดียวตอลดไป
ตู๊ด…ตู๊ด….ตู๊ด….ตู๊ด
ตั้งแต่วันนั้นมาเรย์ก็ไม่เคยโทรหารันอีกเรย ทั้งๆที่ 2 คนยังรักกัน
และรันก็ไม่ได้มีคนใหม่เพื่อมาทดแทนที่เรย์
รันได้พูดกับดวงดาวทุกวัน ว่า รันรักเรย์และจะรักตลอดไป