สำหรับฉันก็เพียงที่พักพิง
ฉันเองก็เป็นเพียงคนธรรมดาคนหนึ่ง   
ที่ใช้ชีวิตอยู่ไปวันๆอย่างไร้จุดหมาย...
    จนวันนึงเธอคนนั้นก็เข้ามา
พร้อมเอาหัวใจของฉันไป...
และฉันก็เริ่มรักเธอมากขึ้นมากมากขึ้นทุกทีๆ
    แต่แล้วโชคชะตาก็เล่นตลกกับฉัน
เธอคนนั้นที่ฉันหลงรักมานาน
เธอเดินมากับชายคนหนึ่ง
แล้วบอกว่า “เขาและเธอเป็นแฟนกัน”
    ภาพเธอกับเขาและคำพูดเหล่านั้น
มันช่างทำให้ใจแตกสลายอย่างฉับพลัน
                แต่ฉันก็ยังไม่ตัดใจและคิดที่จะต่อไป...
                ฉันพยายามทำดีกับเธอ
พยายามทำให้เธอนั้นเห็นใจ
แต่ดูเหมือนว่าเธอนั้นไม่เคยรับรู้และใส่ใจ
ในสิ่งที่ฉันทำเลยแม้แต่น้อย
และสิ่งที่ฉันได้รับกลับมาคือ \"ความว่างเปล่า\"
                จนวันนึงที่ฉันคิดว่ามันน่าจะเป็นโอกาสที่ดีสำหรับฉัน
เธอกับเขาทะเลาะและเธอก็ไม่มีที่ไป...
                  เธอเดินมาหาฉันพร้อมกับรอยน้ำตา
ใบหน้าของเธอดูเศร้ากว่าทุกครา
                  เธอกอดฉันพร้อมกับบอกว่า...
\"เขาคนนั้นทิ้งเธอไป\"
                  ฉันพยายามปลอบเธอ
รู้สึกว่ามันจะทำให้เธอดูเศร้ายิ่งขึ้น
แต่เธอก็ยิ้มบ้าง
                  ฉันคิดว่าน่าจะถึงเวลาแล้วนะ
ที่ฉันจะบอกรักเธอ
                  วันรุ่งขึ้นเขาคนนั้นของเธอก็มา
เธอกับเขาทำความเข้าใจกันพร้อมทั้งคืนดีกัน
ส่วนเราก็แห้วไปตามระเบียบ
                  ก่อนที่เธอจะไปเธอบอกฉันว่า
ฉันเป็นคนดีและเธอก็ดีใจที่มีเพื่อนอย่างฉัน
                  สุดท้าย.................
ฉันก็เป็นได้เพียงที่พักพิงเวลาที่เธอเศร้าเท่านั้น
ความสัมพันธ์ของเธอกับฉันมันไม่อาจเป็นไปได้มากกว่านี้
และฉันก็ต้องจำใจยอมรับมัน
                                                                                                                  เรื่องจริงของคนธรรมดา
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น