เมื่อวานก็รัก..วันนี้รักเธอ..พรุ่งนี้ก็รักเธอ

เนื้อเรื่อง

ณ โรงเรียนมัธยมแห่งหนึ่ง..

\"แจน\" เด็กผู้หญิง ม.1 ซึ่งเป็นคนที่เฮฮา อารมณ์ดี มีเพื่อนเยอะ เพราะเค้าเป็นคนที่รักเพื่อน และรักความสนุกสนานมากๆ
แจนรักการเล่นกีฬา และชอบทำกิจกรรมต่างๆให้กับโรงเรียน  แจนมีเพื่อนเยอะมาก ทั้งในห้อง และต่างห้อง
และเพื่อนสนิทของเค้าก้อมีอยู่กลุ่มหนึ่ง ซึ่งมี 8 คน ที่จะไปไหนมาไหนด้วยกันจริงๆ  แต่แจนเป็นคนเข้ากับทุกคนด้วยดี
รวมทั้งมีบุคลิกที่ห้าวๆ มั่นใจในตัวเอง กล้าในบางสิ่งที่หลายๆคนไม่กล้าทำ รวมทั้งเป็นคนที่เปิดเผย และจริงใจ

\"คิว\" เป็นเพื่อนผู้ชายที่ถือว่าสนิทกับแจนมากๆคนหนึ่ง  ทั้งสองเล่นด้วยกันมาตลอด  แต่ทั้งสองก้อเป็นแค่เพื่อนเท่านั้น
ไม่ได้เป็นแฟนกัน หรือแอบชอบกันเลย  คิวเป็นคนที่กวนๆ เฮฮา เป็นคนนึงที่ทำให้ห้องนี้มีความสุข

แจนและคิวก้อเป็นเพื่อนกันมาเรื่อยๆ จนขึ้น ม.2
คิวเป็นเพื่อนที่แจนรักมากๆ บางคนอาจจะมองว่าไม่เห็นคิวดีตรงไหน
แต่ยังไง แจนคนนึงนี่แหละที่มองคิวว่าคิวเป็นผู้ชายที่ดีเหลือเกิน
แจนรักคิวมาก  รักมากจนไม่กล้าจีบเป็นแฟน  เพราะแจนคิดว่า \"เป็นเพื่อนกันย่อมยืนยาวกว่าแฟน\"

ในวันเกิดของแจน มีเพื่อนไปมากมาย  วันนี้สนุกสนานมากๆ เพราะแจนเป็นคนชอบเฮฮาปาร์ตี้กับเพื่อนๆอยู่แล้ว
เพื่อนๆ ก้อต่างพากันมอบของขวัญให้กับแจน  มีของขวัญมากมายที่แจนได้รับมาจากเพื่อนๆ
คิว เพื่อนรักของแจน >> ได้ให้พระ กับแจน << หลายๆคนอาจจะรู้สึกแปลกๆ ถ้ามีคนมาให้พระเป็นของขวัญวันเกิด
แล้วที่สำคัญ เราเพิ่ง ม.2 เอง ก้อคงรู้สึกแปลกๆถ้าให้พระกัน  สำหรับแจน..ก้อรู้สึกแปลกๆเช่นกัน
แต่คิวไม่รู้หรอก ว่าแจนดีใจมากแค่ไหนที่ได้รับพระจากคิว  เค้าเก็บพระติดตัวไว้ตลอดเวลา

จนมาถึงวันหนึ่ง..
เหตุการณ์ที่แจนไม่อยากให้เกิด ก้อเกิดขึ้น
\"คิวโกรธแจน\"  ไม่รู้เพราะสาเหตุอะไร...คิวถึงโกรธแจน  คิวไม่พูดกับแจนเลยซักคำ
แจนร้องไห้  <<<  แจนร้องไห้เกือบทุกครั้งที่คิดถึงคิว  แจนและคิวไม่ได้เป็นแฟนกันแต่ไม่รู้ทำไมแจนถึงรักคิวมากขนาดนี้
แจนคิดว่าอีกซักหน่อยเดี๋ยวมันก้อจะดีขึ้น แล้วคิวก้อจะกลับมาคุยกับแจนเหมือนเดิม
แต่มันกลับไม่เป็นอย่างนั้นนี่สิ  <<< คิวไม่คุยกับแจนเลย ซักคำก้อไม่มี
แจนยังจำได้...คำสุดท้ายที่คิวพูดกับแจนคือ \"ไม่ได้เป็นอะไร\"  คือว่าวันนั้นแจนถามคิวว่า \"เป็นอะไรหรือปล่าว\"
คิวเลยตอบว่า \"ไม่ได้เป็นอะไร\"  

แจนร้องไห้บ่อยมาก  เวลาแจนคิดถึงคิวแจนก้อจะร้อง  เวลาเพื่อนๆพูดถึงคิวก้อจะมีซึมๆ น้ำตาคลอ
ยิ่งในช่วงแรกๆที่คิวไม่คุยด้วยแจนยิ่งร้องไห้หนักมาก  แต่แจนก้อดีใจนะที่เกิดมารู้จักกับคิว
ดีใจ..ที่สวรรค์บันดาลให้คิวโกรธแจนหลังจากวันเกิดแจน  เพราะวันเกิดแจนเป็นวันสุดท้ายที่แจนมีความสุขในงานสังสรรค์กับเพื่อนๆ
เพราะต่อๆมา  ไม่ว่างานไหนๆคิวกับแจนก้อไม่คุยกันเลยแม้แต่คำเดียว  และที่สำคัญคิวได้มอบพระให้กับแจนในงานวันเกิด
เวลาแจนคิดถึงคิว แจนก้อจะเอาพระมาดู..

นานมากแล้วที่คิวไม่คุยกับแจน  แจนนับวันตลอด  นับตลอดมาว่าไม่ได้คุยกับคิวเป็นเวลากี่วันแล้ว
ยิ่งเวลาผ่านไปยิ่งนานขึ้นเรื่อยๆ ความเศร้าของแจนก้อสะสมมากขึ้นเรื่อยๆ......
เพื่อนๆของแจนก้อคอยพูดอยู่เสมอว่า  \"จะไปสนใจทำไม แค่เพื่อนผู้ชายคนเดียว เป็นแฟนกันก้อไม่ได้เป็นซักหน่อย
เดี๋ยวก้อจะจบม.3 แล้ว อย่าไปสนใจเลย\"  เพื่อนก้อมีแต่คนพูดอย่างนี้ทั้งนั้น  แต่ไม่มีใครรู้หรอกว่า
แจนรักและอยากคุยกับคิวมากแค่ไหน  จะบรรยายอย่างไรก้อไม่มีวันเข้าใจ  เพราะคิวเป็นวีรบุรุษของแจน
เป็นคนที่แจนรู้สึกรักและศรัทธาในความดี ความเฮฮาที่คิวมี  เป็นคนที่แจนมีความรู้สึกผูกพันมาแต่ไหนแต่ไร
เป็นคนดีคนนึงที่แจนชอบและชื่นชมมาตลอด...  แจนรักคิวมาก ในบางครั้ง เวลาครูสั่งงานที่เป็นใบงาน
แจนก้อมักจะพิมพ์เผื่อคิว.. แจนรู้สึกดีใจเสมอที่ตนได้ทำอะไรเพื่อคิวเพื่อนที่ตนรัก

แต่วันนี้ มันไม่เป็นเหมือนวันนั้นแล้ว...ทั้งๆที่เรียนอยู่ห้องเดียวกัน..แต่ก้อไม่ได้คุยกัน
ในบางครั้งทำงานกลุ่มเดียวกัน..แต่ก้อไม่ได้มีการปรึกษาหารือพูดคุยกัน
เพื่อนๆ เคยลองไปถามคิวดูว่าทำไมไม่คุยกับแจน  คิวก้อตอบว่า \"ไม่มีอะไรจะคุย\"
เพื่อนก้อบอกกับคิวว่า แจนอยากให้เป็นเหมือนเดิม  อยากจะคุยกับคิว
แจนไม่อยากให้คิวโกรธแจนอย่างนี้  คิวก้อบอกว่า \"มีอะไรก้อมาคุยเลย\"...........................
ซึ่งแจนก้อยอมเสียฟอร์มไปคุยกับคิว  แต่คิวก้อไม่เห็นจะคุยกับแจนอย่างที่พูดไว้เลย
แจนคิดว่าก่อนจบม.3 แจนจะต้องคุยกับคิวให้ได้  แจนจะคุยกับคิวในวันสุดท้ายของ ชั้นม.3

และแล้ววันนั้นก้อมาถึง...
วันนี้เป็นวันสุดท้ายที่นักเรียนชั้นม. 3 และนักเรียนชั้น ม.6 จะได้อยู่ร่วมกัน  หรือที่เรียกกันว่า \"วันปัจฉิมนิเทศ\"
ณ ห้องคิงส์ ของชั้นม.3

\"จากวันนี้..จะมีเรา เราและนาย
จดจำไว้..ตลอดไป ไม่ทิ้งกัน
หากมีเรา..จะมีนาย ร่วมทางไม่มีไหวหวั่น
คือเพื่อนกัน..เพื่อนตายตลอดไป........!!\"

เสียงเพลงแห่งความทรงจำ ที่เพื่อนๆห้องคิงส์ร่วมกันขับร้องประสานเสียง
เป็นเพลงที่เปล่งออกมาจากใจพร้อมทั้งน้ำตาแห่งความโศกศัลย์  วันนี้เป็นวันที่ทุกคนมีความสุข
และมีความเศร้าปะปนกันไป  \"เฮ้อ..จะจากกันแล้วนะ  ต่อๆไปพวกเราคงไม่ได้คุยกัน เฮฮากันเหมือนเดิมแล้วนะ\" เพื่อนคนหนึ่งพูดขึ้น
แจนได้ฟังดังนั้นจึงคิดได้ว่า  \"ใช่สิ..ต่อไปก้อจะไม่ได้พูดด้วยกันแล้ว  วันนี้เราจะต้องเข้าไปคุยกับคิว และมอบไดอารี่ที่เขียนถึงคิวมานาน ให้กับคิวให้ได้\"

ในวันนี้..น้ำตาแห่งความโศกเศร้าหลั่งไหลอาบแก้มของนักเรียนห้องคิงส์กันถ้วนหน้า  ไม่ว่าเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย ก้อร้องไห้กันทั้งนั้น
รวมทั้งแจนด้วย... \"แต่ไม่เห็นคิวร้องไห้เลย  ก้อคิวเป็นคนเฮฮาหนิ  เค้าคงไม่ร้องไห้ให้ใครเห็นง่ายๆหรอก\"  แจนตัดสินใจอยู่นานมาก
ก่อนที่จะค่อยๆก้าวเท้าเดินเข้าไปหาคิว  >>> .....

แจน : คิววันนี้วันสุดท้ายแล้วนะที่เราจะได้คุยกัน  คิวคุยกับแจนอีกซักครั้งได้มั้ย  ถ้าทำอะไรให้คิวไม่พอในแจนก้อขอโทษ
แจนพูดทั้งน้ำตา เพราะกลั้นน้ำตาไม่ไหวแล้ว
แต่คิวไม่ยอมพูดอะไรกับแจนซักคำ  ทำให้แจนยิ่งร้องไห้ฟูมฟายอย่างสะอึกสะอื้น

แจน : คิว...พูดอะไรกับแจนซักคำหน่อยสิ  จะด่าแจนก้อได้  แค่ขอให้เป็นสิ่งที่คิวพูดกับแจน แจนก้อพอใจแล้ว
คิว : โชคดีนะ

แจนก้อรู้ดีใจขึ้นมาบ้างที่คิวพุดด้วย  แต่เขาก้อไม่ได้ลดความเสียใจลงไปเลย เพราะคิวพูดเหมือนไม่ค่อยเต็มใจจะคุยกะแจนเลย

แจน : นี่เป็นไดอารี่ของแจน..ที่เขียนให้คิว  อยากให้คิวอ่านมันให้จบ  อ่านจบแล้วจะเอาไปขว้างทิ้งที่ไหนก้อได้  แต่แจนแค่อยากให้คิวได้รับรู้ถึงมัน

คิวก้อรับไดอารี่ของแจนไว้พร้อมทั้งเดินหนีไป

ในวันนี้ร้องไห้กันอย่างไม่เป็นอันทำอะไร  ทุกคนพากันอยู่ในห้อง  ใช้ทุกเวลาให้คุ้มค่าที่สุด  ใช้เวลาทุกวินาทีอยู่กับเพื่อนๆที่เรารัก
นั่งพูดคุยกับเพื่อนๆ ที่เราอยู่ร่วมห้อง..ร่วมทุกข์และร่วมสุขกันมาเป็นเวลา 3 ปี
ทั้งๆที่ทุกคนต่างก้อไม่ใช่ญาติพี่น้องกันเลยสักนิด  แต่ด้วยความผูกพันที่ทุกคนมีให้กัน มันทำให้ทุกคนรัก และ รู้สึกโศกเศร้าที่ได้แยกจากกัน

ย่างก้าวที่ทุกคนก้าวออกมานอกห้องเรียน เพราะถึงเวลาเลิกเรียนแล้ว  ทุกคนต่างก้าวออกมาพร้อมกับสีหน้าที่เศร้าหมองมาก
จนมีเพื่อนคนหนึ่งพูดขึ้นมาว่า \"เลิกเรียนไป  อย่าเพิ่งกลับบ้านได้มั้ย...ไปเจอกันที่สนามตะกร้อได้มั้ย\"  ทุกคนต่างพยักหน้ารับคำ
แล้วเด็กห้องคิงส์..<< ที่ใครๆก้อว่าเห็นแก่ตัว  ห่วงแต่เรื่องเรียน  ไม่เคยเหลียวแลเพื่อนๆ  เอาดีแต่ตัวเอง  ก้อได้แสดงความรัก
และผูกพันที่มีให้กับเพื่อนๆในวันนี้นี่เอง

ทุกคนไปที่สนามตะกร้อ  ไม่มีใครพูดอะไรซักคำ มีแต่นั่งเงียบ เพราะไม่รู้จะเริ่มต้นพูดอย่างไรดี
จนมีผู้ชายคนนึงตะโกนลั่นว่า  \"เฮ้ยยยย...ทุกคนนนน  กรูร๊ากมรึงงงงงงง\"
แม้จะเป็นแค่ประโยดสั้นๆ ประโยคเดียว  ก้อทำให้นักเรียนทั้ง 45 คนมีน้ำหลั่งไหลออกมาจากดวงตามากมาย
ทุกคนต่างพากันร้องไห้อย่างไม่อายผู้คนที่ผ่านมา  เพื่อนคนนึงก้อพูดต่อพร้อมทั้งน้ำตาว่า \"พวกแกอย่างลืมเรานะ\"
แล้วทุกคนก้อร้องเพลงพร้อมกัน...

\"ต่อจากนี้..ขอให้เธอโชคดี  ขอให้เธอพบเจอสิ่งดี  ไม่ว่าอยู่ที่ไหน
ต่อจากนี้..แม้ว่าเราต้องไกล  ขอให้เธอรู้ไว้เสมอ  มีคนอยู่ทางนี้..ยังห่วงใย\"

กล่าวถึงแจนและคิวกันต่อ...
ตอนนี้ทุกคนต่างก้อพากันแยกย้ายกลับบ้านกันเรียบร้อยแล้ว
มีบางกลุ่มที่พากันไปฉลองจบ ม.3 กันต่อ  ในทุกครั้งแจนจะไปเฮฮาด้วยทุกครั้ง
แต่ในครั้งนี้แปลก..ที่แจนไม่ขอไปด้วย  คงเป็นเพราะเค้ายังมีความเศร้าอยู่  ที่ได้แยกจากเพื่อนๆ
รวมทั้งได้แยกจากกันกับคิว   โดยที่ยังไม่ได้คุยกันเหมือนเดิม  ตอนนี้แจนยังรู้สึกค้างคาใจมาก..แต่ก้อไม่กล้าโทรไปหาคิว

ทางด้านคิว ก้อได้อ่านไดอารี่ของแจนเรียบร้อย..ในไดอารี่ของแจนเขียนไว้ประมาณว่า
\"รักคิวมาก คิวเป็นเพื่อนชายที่แจนรักที่สุด  คิวไม่รู้หรอกว่าแจนรักคิวมากแค่ไหน  อยากเป็นแฟนคิวใจจะขาด
แต่ก้อทำไม่ได้ เพราะคิวเป็นเพื่อนที่แจนรักมาก  รักมากจนไม่กล้าจะเป็นแฟน  เพราะแจนคิดว่าเป็นเพื่อนย่อมยืนยาวกว่าแฟน
แต่แจนก้อคิดผิด  \"เป็นเพื่อนหรือแฟน ก้อไม่เห็นจะยืนยาวตรงไหน...ถ้าคิวไม่ยอมคุยกับแจนก้อเหมือนเดิม\"

\"คิวรู้มั้ย..คิวเป็นฮีโร่คนนึงของแจนเลยนะ  รักคิวมากเลย  ไม่กล้าบอกคิว  บอกไปก้อไม่เชื่อกันหรอก
ดีใจที่ได้เกิดมาเรียนห้องเดียวกับคิวนะ  อยากจะอยู่กับคิวไปตลอดชีวิตเลย  แจนอยากได้แฟนที่นิสัยเหมือนคิวจัง
จากกันไปคงคิดถึงแย่เลยนะ  พ่อเทพบุตรของแจน\"

\"คิวเป็นคนที่เรารักและศรัทธา  ศรัทธาในความเป็นตัวของคิว คิวเป็นเพื่อนที่เรารักมาก  เค้าทั้งเรียนเก่งและกีฬาเก่งด้วย
อีกทั้งยังเป็นคนกวนๆ น่ารักดี เฮๆฮาๆ อยู่ด้วยแล้วมีความสุขที่สุดเลย..  แล้วคิวเค้าจะรู้มั้ยน๊าาา  ว่ามีผู้หญิงคนหนึ่ง
เฝ้ารอวันที่จะคุยกับเค้า  และนั่งคิดถึงเค้าอยู่ตลอด  คิวเป็นคนที่ให้เกียรติผู้หญิง  เป็นสุภาพบุรุษดี  ชอบมากๆเลย
รักคิวที่สุดเลย... แต่ทำไมน๊ะ  คิวไม่เห็นใจเราบ้าง  คิวไม่รู้เลยเหรอว่าการที่เราไม่ได้คุยกับคิวมันรู้สึกเจ็บปวดแค่ไหน
คิวอาจจะคิดว่า คิวคงไม่สำคัญกับแจนหรอกเลยไม่คุย  คิวอาจจะคิดว่า ไม่มีคิวคุยด้วยไม่เห็นเป็นไรเลย  ถ้าคิวคิดอย่างนั้น
คิวคิดผิดแล้วนะ  มันไม่เป็นอย่างนั้นเลย  มันตรงข้ามกันไปเลยด้วยซ้ำ...  แจนรักคิวที่สุดเลย  อยากให้คิวรู้จังเลยว่า
ขาดคิวเหมือนขาดใจ\"

คิวอ่านเสร็จ คิวก้อรู้สึกเห็นใจนิดๆ  แต่คิวก้อไม่คิดที่จะโทรไปคุยกับแจนแต่อย่างใด

หลายวันผ่านไป...
กริ๊งงงงงงงงง!!!!!!

ตาล : ฮัลโหล แจน...วันเสาร์นี้ เพื่อนๆนัดกันไปกินเนื้อย่างเกาหลีนะ  6 โมงเย็นที่ร้านเดิม  อย่าลืมไปด้วยนะ
แจน : อืม มีใครไปบ้าง
ตาล : ก้อหลายคนอ่ะนะ  โทรไปชวนหมดแล้ว
แจน : คิวล่ะ ชวนยัง แล้วเค้าไปมั้ย
ตาล : คิวบอกว่าจะไปนะ  
แจน : โอเค แล้วเจอกันวันเสาร์จ๊ะ

ณ ร้านเนื้อย่างเกาหลี ในวันเสาร์
ทุกคนต่างก้อเฮาฮาสนุกสนาน  เพราะดีใจที่ได้กลับมาพบเพื่อนๆร่วมห้องอีกครั้ง
แต่แจนไม่ค่อยสนุกสนาน และเป็นคนรื่นเริงเหมือนแต่ก่อนเลย  
เพื่อนเลยถามแจนว่าเป็นอะไรไป...แจนบอกว่า \"อยากคุยกับคิว\"
เพื่อนเลยบอกคิวว่า  \"เฮ้ยยย คิว  แจนอยากคุยกัแกน่ะ\"
คิวคุยกับแจนแบบไม่ค่อยเต็มใจเท่าไหร่

คิว : มีอะไร
แจน : ทำไมคิวไม่เป็นเหมือนเดิม  แจนอยากคุยกับคิวคนเดิมนะ
คิว : ก้อคุยมาสิว ะ  (คิวเริ่มรำคาญ)
แจนร้องไห้ที่ได้ยินคิวตะโกนใส่ตนแบบนั้นพร้อมกับพูดว่า

แจน : จะให้แจนตายก่อนใช่มั้ยถึงจะคุยกับแจนเหมือนเดิม
คิว : ก้อแล้วแต่จะคิดจะทำแล้วกัน  โตๆกันแล้ว  

แจนก้อได้แต่ร้องไห้..เพื่อนๆก้อพากันปลอบ  แล้วแจนก้อกลับบ้านไป
ผ่านไป 2 อาทิตย์...

กริ๊งงงงงงงง !!!!

กิต : ฮัลโหลคิว  นี่กิตนะ
คิว : เออ มีไร
กิต : มรึงรู้เรื่องแจนยัง
คิว : แจนทำไม  นี่จะเอาอะไรกับกรูอีก ได้คุยกับกรูแล้วมันได้อะไรฟะ
กิต : เพราะมรึงคนเดียวไอ่คิว
คิว : ทำไม  มรึงก้อด่ากรูอีกคนแล้ว
กิต : แจนตายแล้ว!!!!!!!
คิว : ...อึ้งเล็กน้อยก่อนจะตอบว่า มรึงอย่าล้อกรูเล่นสิกิต
กิต : กรูไม่ได้ล้อเล่น แจนผูกคอตาย พร้อมกับทิ้งจดหมายไว้ให้มรึง  มรึงรีบมาเอาเดี๋ยวนี้เลยที่บ้านกรู

คิวรีบออกไปบ้านกิต  พร้อมทั้งอ่านจดหมายของแจน
\"ถึงคิวเพื่อนรัก..รักมากๆ ตอนนี้แจนก้อคงจะตายสมใจคิวแล้วสินะ  พอใจหรือยังล่ะ
ให้แจนตายก่อนใช่มั้ยถึงจะคุยกับแจนเหมือนเดิม  แจนก้อตายแล้วนี่ไง  พอใจหรือยัง
แจนทำเพื่อคิวมาตลอด  แจนทำทุกวิถีทางเพื่อให้คิวคุยกับแจนเหมือนเดิม  แต่ทำไมมันไม่สำเร็จ
แจนอยู่ไปจะได้อะไรขึ้นมา  แจนขอโทษถ้าทำให้คิวรำคาญ  ขอโทษที่ตามตื้อให้คิวคุยด้วย
แจนขอโทษจริงๆ  แล้ววันนี้มันก้อจะไม่มีแจน  ไม่มีคนที่ทำให้คิวรำคาญอีกแล้ว
และสิ่งที่แจนอยากให้คิวได้รู้คือ แจนรักคิวนะ  แจนอาจจะบอกคิวไปหลายครั้งแล้ว  
คิวก้อคงจะได้อ่านไดอารี่ของแจนแล้ว  แต่การบอกรักครั้งนี้  มันสำคัญมาก  
เพราะมันเป็นครั้งสุดท้ายที่แจนจะได้บอก  แจนรักคิวจริงๆ  คิวเป็นเพื่อนที่แจนรักสุดหัวใจ\"

คิวอ่านแล้วก้อน้ำตาคลอ...พร้อมทั้งรีบขับรถมอร์เตอร์ไซด์ไปที่บ้านของแจน
มีเพื่อนๆ มารออยู่ก่อนแล้วหลายคน  แต่ละคนตาแดงทั้งนั้นเพราะร้องไห้กับการจากไปตลอดกาลของแจน
คิวค่อยๆเดินไปดูศพของแจน  ที่คอแจนห้อยพระที่คิวเคยให้ในงานวันเกิด
แม่แจนบอกกับคิวว่า \"แจนเค้าใส่ตอนผูกคอตาย  แล้วเขียนจดหมายไว้ว่า ห้ามถอดออกเด็ดขาด\"
คิวก้อร้องไห้  ร้องอย่างเงียบๆในมาดของผู้ชาย  วันนี้แหละที่เพื่อนๆได้เห็นน้ำตาของลูกผู้ชายอย่างคิว
ปุ๊ก..เพื่อนร่วมห้องคนหนึ่งจับที่ไหล่คิวแล้วพุดกับคิวว่า  \"แจนคงจะดีใจไม่น้อยนะ  ที่คิวร้องไห้ให้กับแจนอย่างนี้
แจนมันคงจะตายตาหลับ  ที่คิวมาร่วมงานศพ  มาร่วมแสดงความเสียใจกับการจากไปและไม่มีวันกลับมาของแจน\"