อยากเขียน/ถึง...

เนื้อเรื่อง

วันหนึ่งเราต้องเจอใครหลายคนบางคนเราอาจรู้จักเขาแล้วแต่บางคนไม่แม้แต่จะเคยทักทายแต่เพราะโลกกลมๆกลิ้งๆใบนี้
ทำให้อะไรก้สามารถเกิดขึ้นได้ตลอดเวลา  คนที่เราไม่ได้เจอมาเกือบ 10 ปี อาจต้องกลับมาเจอกันไม่วันใดก็วันหนึ่งแต่ความสำคัญ
มันอยู่ที่ว่าตอนที่คุณกับเขารู้จักกันนั้นเคยสร้างความเป็นมิตรหรือความประทับใจทิ้งไว้ให้แก่กันหรือเปล่า
คนเรามักจะจดจำเรื่องราวความดีที่คนอื่นทำให้ได้ไม่ดีเท่ากับคำว่า\"ชอบคนนี้หรือถูกชะตาคนนี้จัง\"บ้างครั้งแม้ว่าคุณกับเขาจะไม่เคยพูดกัน
แม้แต่คำเดียวแต่คุณก็ไม่เคยลืม บางคนอาจจะตลอดชีวิตที่ไม่อาจลืมใครบ้างคนได้เลยก็อาจเป็นได้ มันเป็นเรื่องที่แปลกมากว่าทำไมเรา
ไม่จำหรือจำไม่ได้ว่าเราเคยมีเพื่อนสนิทมากๆเรียนมาด้วยกันตั้งแต่อนุบาลจนถึงวันหนึ่งที่เราสามารถจะจำอะไรก็ได้ที่เกิดรอบตัวเราแต่แค่
เพียงใครคนหนึ่งผ่านเข้ามาในชีวิตเราอาจใช้เวลาไม่ถึง 1 วัน แต่เรากลับจำได้อย่างไม่ลืมเลือน
ครั้งหนึ่งขณะที่ความเหนื่อยล้าจากการทำงานการได้นั่งเงียบๆบนเก้าอี้ยาวตัวหนึ่งที่เราคิดว่าเรารู้สึกดีแล้วแต่มันรู้สึกดีมากกว่าเมื่อมีใครคนหนึ่งมานั่งลงตรงที่ว่างนั้นพร้อมกับพูดว่า\"วันนี้เหนื่อยทั้งวันเลย\"แล้วเขาก็ลุกเดินจากไป ความรู้สึกตอนนั้นในขณะที่เรารู้สึกว่าเราเหนื่อยทำไมเหนื่อยจังว่ะ แต่แล้วก็มีใครคนหนึ่งมาทำให้เรารู้ว่า\"เราไม่ได้เหนื่อยแค่คนเดียว\"