พรุ่งนี้..สายเกินไป

เนื้อเรื่อง

ความเจ็บปวดที่ฉันได้รับวันนี้..มันมากมายมากเกินกว่าที่ฉันจะทนเก็บไว้คนเดียวได้..ฉันถึงอยากเล่าให้คุณฟังเผื่อบางทีมันอาจจะช่วยให้คุณได้บ้างก็ได้

เรื่องโง่ๆเริ่มต้นเมื่อเดือนก่อนนี่เอง...............

     \"ฟ้า..เราคบกันดีมั้ย\"

คำถามง่ายๆน่าตกใจนั่นดังออกมาจากปากของเพื่อนสนิทของฉันเอง..แล้วฉันก็ตกลงคบกับเขาด้วยความดีใจเพราะฉันแอบรักเขามาตลอด..วีอาจจะรู้สึกเหมือนฉันแล้วก็ได้ แต่เมื่อเวลาผ่านไปฉันก็รู้..ว่ามันไม่จริง.....

  วีไม่เคยบอกรักฉันเลย..ไม่เคยแม้แต่จะแสดงท่าทีเป็นห่วงฉันคนรักกัน..เขาเอาแต่คลุกอยู่กับสาวๆของเขาเป็นวันๆส่วนฉัน...เขาสนใจแค่มาส่งและรับกลับบ้านเท่านั้น....ฉันบอกรักเขาทุกวันสิ่งที่ฉันได้รับกลับเป็นอาการเฉยชา..ไม่แม้จะพยักหน้ารับ...มันเป็นอย่างนี้ตลอดจนฉันจะทนไม่ได้เขาไม่รักฉันเลยหรือ...ทำไมถึงทำแบบนี้...ทุกวันฉันนอนร้องไห้ แม้จะปลอบใจตัวเองว่าทนเขาได้แต่..สุดท้ายมันก็ระเบิดออกมา...

       \"เราเลิกกันนะ\"

       \"อะไรนะ!\"ไม่\"

เขาตะโกนสวนขึ้นมาทั้งที่ฉันยังพูดไม่จบประโยคดี...วีทำท่าเหมือนโกรธมากๆทั้งที่เขาไม่เคยเป็นมาก่อน

     \"ทำไม!วีไม่รักเขานี่ วีไม่เคยบอกรักฟ้าเลย วีมีคนอื่นอยู่ตลอดเวลาแล้วฟ้าล่ะ..ฟ้าเป็นตัวอะไร....\"

     \"ไม่จริง!\"

   \"ไม่จริงก็พิสูจน์ซิ..วีรักฟ้ามั้ย..รักรึเปล่าบอกมาซิ\"

ฉันตะโกนอย่างเหลืออด..สิ่งที่ได้รับงั้นเหรอความเงียบไง...ไม่มีทางที่เขาจะเปิดปากพูดหรอกเพราะเขาไม่คิดเลยด้วยซ้ำ

   \"วีไม่เคยบอกรักพร่ำเพรื่อ ถ้าฟ้าอยากได้มันมาก..ก็ไปหาจากคนอื่นเถอะ\"

ฉันแทบจะหัวเราะเยาะตัวเองทั้งน้ำตาน่าสมเพชจริงๆฉันกลายเป็นตัวอะไรในสายตาของเขากันนะ...ที่น่าสมเพชกว่านั้นอีก..เมื่อเขากลับมาพร้อมตุ๊กตาหมีตัวใหญ่วันรุ่งขึ้นฉันก็ดีกับเขาอีกโดยที่เขาไม่ได้เอ่ยคำว่า\"ขอโทษ\"เลยด้วยซ้ำไป.......

วันเกิดของฉัน..ฉันตื่นมาพร้อมความหวังที่จะได้อยู่ได้ฉลองกับเขาสองคน ฉันมันโง่ที่เอาแต่นั่งรอโทรศัพท์ด้วยความหวัง...ว่าเขาจะโทรมา..นั่งมองหน้าบ้าน..เพราะหวังว่าเขาจะเปิดประตูบานนั้นเข้ามา....ฉันรอ.....รอจนแสงตะวันสุดท้าย...แต่เขาก็ไม่มา.......น้ำตาของฉันนองหน้าอีกครั้ง..วีไม่เคยลืมวันเกิดของเพื่อนทุกคนเขามีของขวัญให้...แต่ฉัน....วันเกิดของฉันกลับไม่เป็นที่น่าจดจำสำหรับเขา.....ฉันมันไม่มีค่าเลยด้วยซ้ำในสายตาของเขา..ฉันเป็นอะไรก็ไม่รู้!

ฉันเดินออกมาจากบ้าน....ทั้งที่หนาวแทบตายพร้อมเจ้าตุ๊กตาหมี......ของสิ่งเดียวที่เขาเคยให้ฉันไว้...ฉันกอดมันแน่นเดินฝ่าความมืดออกมา..เพื่อไปดักรอเขา..ที่หน้าบ้านซึ่งอยู่ไม่ไกลนัก(นี่เป็นสาเหตุที่ทำให้เขาต้องไปรับส่งฉันรึเปล่า?)

แล้วก็นั่นล่ะ...สิ่งที่ฉันคิดไว้ วียืนอยู่ในวงล้อมของสาวๆของเขาเมื่อเดินเข้ามาหาฉันแล้ว

    \"ฟ้า....ตากน้ำค้างออกมาทำไม\"

    \"วี..รู้มั้ยวันนี้วันอะไร...วีรู้รึเปล่า...\"

ฉันสะอื้นอย่างระงับอารมณ์ไม่อยู่ มองสาวๆของเขาที่ค่อยๆถอยไปห่างๆอย่างไม่เป็นมิตร...คำตอบของวีก็คือความเงียบเหมือนเคย...เขานิ่งเฉยอยู่ทั้งที่ฉันกำลังสะอื้นเกือบขาดใจ

    \"จำไม่ได้ใช่มั้ย....วีจำอะไรเกี่ยวกับฟ้าได้มั่งนอกจากชื่อ..วีเคยคิดว่าฟ้ามีหัวใจมั่งมั้ย..ฟ้าจะทนวีไม่ได้แล้วนะ..ฟ้าเจ็บเป็นนะ..แล้วตอนนี้ฟ้าก็เจ็บมากด้วย..ฟ้าเจ็บจนไม่อาจทนต่อได้แล้วนะวีฟ้าไม่ทนแล้ว!!!\"

ฉันฟาดตุ๊กตาตัวนั้นออกไปกลางถนนอย่างเจ็บปวด..วีมีท่าทางตื่นตระหนกเขายื่นมือสั่นเทามาหวังจะคว้าแขนของฉัน..แต่ฉันหลบทัน

      \"ไปพ้นๆนะวี...วีให้ในสิ่งที่ฟ้าอยากได้ไม่ได้ซักอย่างเลย....แล้ววีดึงฟ้าไว้ทำไม คนเห็นแก่ตัว!\"

       \"วีขอโทษ..รอพรุ่งนี้ค่อยคุยไม่ได้เหรอฟ้า..พรุ่งนี้นะ\"

       \"ไม่!มันสายไปแล้วล่ะวี....สายไปแล้วฟ้าเกลียดวีแล้ว..ได้ยินไหมเกลียด\"

       \"วีขอโทษ\"

เขาเอ่ยเบาๆดวงตาคมที่เคยสวยนักหนาบัดนี้ดูแห้งแล้งจนน่าสงสาร...แต่ถ้าฉันสงสารเขาอีก..วันพรุ่งนี้ก็จะเป็นฉันที่ต้องทนเจ็บต่อไปฉะนั้น...ไม่อีกแล้ว..วีมองตาฉันเหมือนจะรู้ว่ากำลังคิดอะไร เขาค่อยๆถอยหลังเดินหลีกรถไปเก็บตุ๊กตาหมีที่ถูกฉันทิ้งไว้กลางถนนมาเมื่อเห็นว่ารถที่ผ่านไปมาจะทับมันอย่างเฉียดฉิวหลายครั้ง

        \"อย่าเก็บเลยวี....ไม่มีประโยชน์หรอก.....\"

        \"ขอแค่พรุ่งนี้ค่อยตัดสินวีไม่ได้เหรอ\"

         \"ไม่..............\"

แสงไฟหน้ารถที่สาดมาทำให้ฉันตกใจ...รถบรรทุกคันใหญ่วิ่งมาด้วยความเร็วสูง

      \"วี.....ถอยไปก่อนอย่าเพิ่งข้ามมา!!!\"

      \"วี!!!!อย่า!!!!!!!\"

      เอี๊ยด!!!!!!!!!!!!!!!โครม!!!!!!!!!!!!\"

ฉันแทบจะกลั้นใจตายด้วยความเจ็บปวดตรงนั้นร่างสูงๆของเขาถูกชนลอยลิ่วต่อหน้าต่อตาของฉัน...............เขาจากฉันไปอย่างรวดเร็วแม้ว่าฉันจะพร่ำเพ้อ คร่ำครวญให้เขาตื่นขึ้นมาเพื่ออธิบายในวัน\'พรุ่งนี้\'ที่เขาขอก็ตาม...........................

           แม่ของวีคืนตุ๊กตาหมีให้ฉันที่โรงพยาบาล..มันยังโชกเลือดของเขาอยู่เลย ฉันไม่รู้จะเกลียดหรือรักมันดี...แต่เมื่อมันเป็นสิ่งสุดท้ายที่อยู่ในมือของเขา..ฉันก็จำต้องรับมันกลับมาไว้ที่บ้าน........งานศพของวีวันรุ่งขึ้น...ฉันไม่แม้จะย่างกลายออกจากห้อง...ไม่ใช่กลัว..แต่ฉันกำลังรอให้วีกลับมาอธิบายเรื่องทั้งหมดแม้ว่าฉันจะรู้ว่ามันเป็นไปได้ยากมากก็ตาม............เมื่ออาทิตย์จะตกดินอีกครั้งฉันก็ทนต่อไปไม่ได้ ฉันร้องไห้อีกในที่สุดคราวนี้กอดหมีแน่นเหมือนจะขาดใจ

        \"ฉันรักเธอ...\"

ฉันชะงัก...เสียงของวี.......ไม่จริงน่ะ..ไม่...ฉันเอื้อมมือสั่นๆไปกดที่ท้องมันอีกครั้ง

       \"ฉันรักเธอ\"

ให้ตายซิ..........เขาอัดเสียงไว้ในตุ๊กตาหมี.....ที่ฉันกอดมาตลอดเดือนแล้วยังคอยหาเรื่องเขาอยู่ทุกวัน......ใครว่าวีไม่เคยบอกรักฉัน..ใครว่าเขาไม่เคยตามใจ...ฉันได้ทุกอย่างจากเขา....ฉันมันโง่เอง..วี..ฉันขอโทษ...

        \"ติ๊ง..ต่อง...\"

ฉันแทบผวาไปที่ประตูเลยทีเดียวด้วยความหวังจะให้เป็นเขาไม่ว่าจะในรูปใดก็ตามที..แต่คนที่อยู่หน้าประตู...กลับเป็นน้องของเขา...วินมาในชุดดำ มือถือกล่องลูกหมาพุดเดิ้ลสีขาว ข้างหน้ามีลังกระดาษลังใหญ่วางอยู่

     \"วินอยากให้พี่ฟ้าดูอะไรหน่อย...นี่คือของที่วีอยากเอามาให้..แต่เขามาไม่ได้แล้ววินเลยเอามาแทน..พี่ฟ้าอย่าร้องเลยนะ ไม่ใช่ความผิดใคร\"

     คุณอยากทายมั้ยว่านอกจากหมา..ของที่ฉันอยากได้ที่สุดแล้ววีให้อะไร....ในลังกระดาษนั่น มีจดหมายอยู่99ฉบับลงวันที่เรียบร้อยตั้งแต่วันแรกที่เราคบกันจนถึง...เมื่อวานนี้!!!!

       \" วี...ฟ้าชอบหนังเรื่องนี้จัง\"

       \"ไร้สาระ\"

        \"โรแมนติกจะตาย มาว่าไร้สาระได้\"

ฉันบ่นเมื่อออกมาจากโรงหนังเมื่อคราวไปดูthe letterด้วยกัน.......

        \"มีที่ไหนล่ะ เขียนจดหมายรักไว้ให้เมียตัวเองเนี่ย\"

       \"ทำไม่ได้ก็อย่าพูดมาก..ฟ้าว่าโรแมนติกดีออกฟ้ายังอยากได้เลยนะ\"

       \"จะเอาซักกี่ฉบับล่ะคุณนาย...\"

      \"อือ...ร้อยฉบับเป็นไง..อย่าถามเหมือนจะเขียนให้เลยน่า รักคำเดียววียังให้ฟ้าไม่ได้เลย\"

แน่นอน...เขาก็เงียบตามเคย ใครจะรู้ล่ะว่าเขาทำได้....ขนาดฉันเอง..ยังลืมเสียสนิทเลย..โง่มั้ยล่ะ

    จดหมายฉบับที่99

\"ฟ้า....วีรักฟ้ามากนะ.. ไว้พรุ่งนี้ครบร้อยฉบับแล้ววี..จะหอบไปให้ฟ้านะ...จะไปบอกฟ้า ว่าวีรักฟ้ามากแค่ไหนบอกจากปากของวีเอง อย่างที่ฟ้าอยากได้ยินไง...วีอายมากเลยนะที่จะพูดน่ะ ฉะนั้นวีจะพูดแค่ครั้งเดียวด้วย...ความจริงวีบอกรักฟ้าอยู่ทุกวันนะแต่ฟ้าเองตะหากที่ไม่ยอมฟัง...จำตุ๊กตาที่วีให้ได้มั้ย..รู้มั้ยว่าวีให้ทำไม..ลองกดดูซักครั้งรึยังยัยเบ๊อะ..ยังซิใช่มะ...ลองกดดูนะ..จะรู้ว่าวีน่ะรักฟ้าแค่ไหน....ความจริงวีอยากให้ทันวันเกิดฟ้านะ แต่วีคำนวณผิดมันยังไม่ครบร้อยเลย..ไว้พรุ่งนี้วีค่อยให้แล้วฉลองวันเกิดย้อนหลังกับฟ้านะ เพราะวันนี้คงมีหลายคนฉลองให้ฟ้าแล้ว..วีอยากฉลองกับฟ้าสองคนมากกว่า...เป็นพรุ่งนี้ได้ไหม....คนดี.......\"

   คุณอยากให้ฟ้าตอบวีว่ายังไงดีคะ...ตอนนี้ฟ้าทำอะไรไม่ถูกแล้ว รู้ตัวเองว่าโง่เหลือเกิน...โง่ที่สุดแต่มันก็แก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว....ถึงอยากจะบอกวีว่าทุกวันของฟ้า..ฟ้าให้เป็นของวีหมดแล้วก็ตาม....แต่ฟ้าบอกวันนี้..มันสายไปใช่มั้ย...

       \"ฉันรักเธอ.....ฉันรักเธอ.....ฉันรักเธอ.....\"

เจ้าหมีน้อยยังแผดเสียงก้อง...อยู่ในความมืดมิดของวันพรุ่งนี้....ที่วีต้องการ........