SumMer Love

เนื้อเรื่อง

\"ปิดเทอมๆๆๆ ดีใจจังเลย จะได้ไปเมือง n แล้ว\" เสียงสดใสของเด็กสาวผมยาวสีบลอนพูดขึ้นด้วยความดีใจ
\"นั่นสิ แต่เอ๊ะ เมื่อไหร่ มินามิ จะมีแฟนกับเค้าซักทีนะ หน้าตาก็ออกจะดีสวยอีกตะหาก ฮึฮึ\" เด็กสาวผมสั้นซึ่งเป็นเพื่อนของเธอนั้นแซวขึ้นมา
\"อย่าแซวสิ อายะ อายเป็นนะ อิจฉาจริงๆมีแฟนแล้วเนี่ย คอยดูเถอะ ปิดเทอมหน้าร้อนคราวนี้ ฉันจะต้องมีแฟนให้ได้เลย\" เด็กสาวนาม มินามิ สัญญากับตัวเองด้วยความมั่นใจ

สวัสดีค่ะ ฉันชื่อ มัสสึอุระ มินามิ เกิดวันที่ 14 กุมภาพันธ์ (วันวาเลนไทน์เลย) ตอนนี้อายุ17ปีค่ะ ยังไม่เคยมีแฟนกับเค้าเลย น่าเศร้าไหมละคะ คนเขียนยังเศร้าเลย ส่วนเพื่อนของฉันชื่อว่า คิริซาวะ อายะ กับ ไมจิม่า อาคิระ ค่ะ พวกเขามีแฟนกันหมดแล้ว จะแนะนำนะคะ
แฟนของ อายะ ชื่อ อายุคาวะ โช และ แฟนของ อาคิระ ชื่อ ฮายามะ ชินจิ ค่ะ พวกเราเกาะกลุ่มกันอยู่5คนเนี่ยแหละค่ะ ปิดเทอมคราวนี้พวกเราจะไปทะเลที่เมือง n กัน

\"อ๊ะ ถึงแล้วๆ เมือง n อืม นี่เหรอ โรงแรมที่พวกเราจะพักกันน่ะ\" อายะดูแผนที่แล้วถามขึ้น
\"คงจะใช่นะ อ๊ะ พนักงานออกมาแล้ว\" อาคิระ ชี้มือไปที่พนักงานคนหนึ่งแล้วพูดขึ้น
\"งั้นพวกเราเอาข้าวของไปเก็บกันเถอะ\" มินามิชวนทุกคนไปเก็บของในห้องพัก แล้วเปลี่ยนเสื้อผ้าไปเล่นน้ำที่ทะเลกัน
\"สบายใจจังเลย ในที่สุดก็ปิดเทอมซะทีเนอะ\" อาคิระพูดพร้อมกับมัดผมอันยาวสลวยของเธอขึ้นไป
\"เธอดีใจที่จะได้อยู่กับ ชินจิ นานๆใช่ม้า รู้หรอกน่า\" อายะหันมาแซวอาคิระ
\"เธอก็เหมือนกันละน่า แหม โช ฉันคิดถึงจังเลย ฮะๆๆ\" อาคิระแซวอายะกลับ
\"แต่เธอน่าสงสารนะ มินามิ เมื่อไหร่จะหาแฟนได้ซักทีล่ะ\" โชกับชินจิหันมามองมินามิ
\"อย่าทำหน้าบอกบุญไม่รับสิมินามิ เดี๋ยวก็หาได้เองละจ้า ไหนสัญญากับตัวเองไว้แล้วนี่นา ยิ้มหน่อยสิ\" อาคิระกับอายะยิ้มให้เธอ
\"จ้าๆ\" มินามิยิ้มให้กับทุกคนและชวนลงทะเล
และแล้วลูกบอลลูกหนึ่งก็ลอยตรงมาที่มินามิ ...... โป๊ก! ลูกบอลชนกับหัวของเธอพอดีโดยที่มินามิไม่ทันระวัง
\"เธอ...เป็นอะไรรึเปล่า ขอโทษนะไม่ทันระวัง\" เสียงของชายหนุ่มคนหนึ่งรีบวิ่งมาดูอาการของเธอพร้อมกับเก็บลูกบอล
\"โอ๊ย! เจ็บ มะ ไม่เป็นไรค่ะ เจ็บนิดหน่อยเอง\" มินามิพูดแล้วเดินกลับไปหาอายะกับอาคิระ
\"อ๊ะ ระวังนะครับ แถวนั้นอันตราย\" เด็กหนุ่มพูดขึ้น แต่ไม่ทันเสียแล้ว มินามิหมดแรงและจมน้ำ

...................................

\"...มิ มินามิ\" มินามิได้ยินเสียงของใครบางคนกำลังเรียกเธอ
\"อ๊ะ อายะ โช แล้ว อาคิระ กับ ชินจิ ล่ะ\" มินามิถามขึ้น
\"ไปเอายามาให้เธอน่ะ เธอจมน้ำ แล้วเขาคนนี้ก็ช่วยเธอขึ้นมา\" โชอธิบายเหตุการณ์
\"เอ่อ ขอบคุณนะคะที่ช่วยฉันเอาไว้ ถ้าไม่รักเกียจให้ฉันทำอะไรเป็นการตอบแทนจะได้ไหมคะ\" มินามิพูดขึ้น
\"จิงเหรอ เธอแน่ใจนะที่พูดแบบนั้นน่ะ\" เด็กหนุ่มถามด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์
\"เอ๊ะ...\" มินามิอ้ำอึ้ง
\"ดีเลย ฉันกำลังหาแฟนอยู่ งั้นมาเป็นแฟนฉันในช่วงที่อยู่ที่นี่ละกันนะ ฮะๆๆๆ\" เด็กหนุ่มพูดแล้วหัวเราะ
\"ยัยบ้า...เธอนะเธอพูดไม่ดูเล้ย เสียท่าคนอื่นเข้าแล้วไง\" อายะตบหัวมินามิแล้วบ่น
\"เธอมาบหัวฉันทำไมอ่ะ ฉันก็หาแฟนอยุ่นี่นา โอกาสดีเลย เอ่อ คุณชื่ออะไรเหรอ\" มินามิพูดด้วยอาการดีใจ
\"อิมาอิ ยูระ เรียกยูระเฉยๆก็พอ ฉันอายุ18 อยู่รร.k เธอล่ะ\" เด็กหนุ่มพูดแล้วหันมาถามเธอบ้าง
\"มัสสึอุระ มินามิ ค่ะ เรียกมินามิเฉยๆก็พอ เอ่อ อายุ17 อยู่รร.s ค่ะ\" มินามิพูดติดๆขัดๆ
\"เอ๊ะ เดี๋ยวซิ รร.k โรงเรียนดังนี่นา\" โชพูดขึ้นด้วยอาการตกใจ
\"ดีเลยนะ มินามิ มีแฟนอยุ่รร.k เนี่ย\" อายะแซวมินามิ
\"ฟื้นแล้วเหรอมินามิ\" อาคิระกับชินจิเปิดประตูเข้ามาแล้วพูดขึ้น
\"จ้ะ\" มินามิรับคำ
\"รู้สึกอาการก็ดีขึ้นมาก งั้นพรุ่งนี้ไปเดทกันหน่อยสิ มินามิ\" ยูระพูดจบแล้วออกจาห้องไป

วันรุ่งขึ้น เวลาเย็น

\"พาฉันมาที่นี่ทำไมเหรอคะ อ๊ะ มีภัตตาคารด้วย\" มินามิมองไปรอบๆ
\"ที่นี่น่ะ เป็นที่ที่ฉันเลิกกับแฟนเก่าเมื่อ1ปีก่อน ตอนนี้ก็เย็นแล้วไปทานข้าวด้วยกันในภัตตาคารนั่นหน่อยสิ\" ยูระพูดแล้วเดินนำมินามิไป
\"อืม ได้จ้า\" มินามิเดินตามหลัง โดยไม่รู้สึกตัวถึงภัยอันตรายที่กำลังจะคลืบคลานเข้ามา
\"วิวสวยแฮะ\" มินามิมองไปรอบๆแล้วพูดขึ้น
\"ใช่มั้ยล่ะ.....มินามิระวังนะ รู้สึกจะมีคนสะกดรอยเธอมา\" ยูระพูดแล้วสักพักเขาก็ลุกขึ้นไปเดินดูรอบๆเพื่อความปลอดภัย
\"อ๊ะ..อุ๊บ\" มินามิถูกชายคนหนึ่งพาตัวไปที่หลังภัตตาคาร
\"ปล่อยนะ จะทำอะไรฉัน ปล่อยยย!!!\" มินามิตะโกนสุดเสียง
\"กรี๊ดดดดดดดด! ยูระคุง ช่วยฉันด้วยยยยยยยย\" มินามิตะโกนร้องขอความช่วยเหลือ

\"เอ๊ะ..มินามิหายไปไหน.....\",\"กรี๊ดดดด ช่วยด้วย\" ยูระเดินกลับมาที่โต๊ะก็ไม่เห็นมินามิและเขาก็ได้ยินเสียงมินามิจากหลังภัตตาคาร
\"เฮ้ย ปล่อยนะ จะทำอะไรน่ะ\" ยูระวิ่งมาด้านหลังภัตตาคารแล้วหยุดชะงัดเมื่อเห็นชายหนุ่มคนนึ่งกำลังลวนลามมินามิ
\"เห็นว่าทำอะไรอยู่ล่ะ ซักผ้าเหรอไงไอโง่ ผู้หญิงคนนี้ ฉันขอแล้วกัน\" ชายหน่มพูดแล้วหันมาลวนลามอย่างต่อเนื่อง
\"ไอ้เลว\" ยูระพูดแล้ววิ่งเข้าไปชกชายหนุ่มคนนั้น
\"มินามิ เผ่น!\" ยูระพูดจบแล้วจับมือมินามิวิ่งกลับโรงแรม

\"เป็นอะไร ทำไมหอบกันมาเชียว\" อาคิระ อายะ ชินจิ และ โช พูดพร้อมกันขณะนั่งเล่นไพ่ด้วยกันอยู่ในห้อง
\"มินามิ ถูกผู้ชายลวนลาม\" ยูระพูดแล้วนั่งลง
\"หา มินามิมานี่ซิ ต้องครวจสอบ\" อายะและอาคิระทิ้งไพ่ลงและวิ่งตรงไปที่มินามิตรวจสอบร่างกายเธอ
\"เอ๊ะ...เดี๋ยวซิ ผู้ชายอ่ะ ออกไปสิ จะดูอะไรยะ\" อายะหันมาแล้วไล่ทุกคนออกนอกห้อง
\"ก็ดูของมินามิไง น่าจะอึ๋ม\" ยูระแซวเล่น
\"นั่นประไร\" มินามิพูดกับตัวเอง
\"เอาๆ เสร็จแล้ว เข้ามาได้แล้วจ้า\" อาคิระเปิดประตูออกมาเรียก
\"เป็นไงมั่ง\" ยูระถาม
\"ไม่เป็นอะไร แค่บวมนิดหน่อย แล้วก็มีรอยถูกมาร์ค3-4ที่\" อายะพูด
\"อืม มินามิ มานี่หน่อยสิ\" ยูระพามินามิออกไป
\"มีอะไรเหรอ ยูระคุง\" มินามิถามด้วยสีหน้างุนงง
\"ฉันหึงนะ ไม่ยอมให้เธอเป็นของใครหรอก ฉันจะรักษาแผลนั้นให้เอง\" ยูระพูดแล้วบรรจงจูบเธออย่างนุ่มนวล
\"อื้ม\" มินามิคล้อยตาม
\"แล้วเจอกันพรุ่งนี้นะ มินามิ ฉันไปละ\" ยูระไปส่งเธอหน้าห้องแล้วเดินกลับไป

เช้าวันรุ่งขึ้น วันนี้ มินามิ อายะ อาคิระ โช และ ชินจิ จะต้องกลับโตเกียว
\"มินามิ อย่าเศร้าไปเลยนะ\" อายะและอาคิระปลอบใจมินามิ
\"นั่นสิ ไม่ต้องเสียใจหรอก ฉันก็ไม่ใช่คนดีอะไรมากมาย แต่ฉันก็ยังไม่ได้ให้ของขวัญเธอเลย เอาไว้กลับโตเกียวแล้วเธอจะได้รับของขวัญจากฉันแน่นอน\" ยูระปลอบใจ แล้วพาเธอออกไปเดินด้วยกัน2คน
\"จะได้เวลากลับแล้วสินะ ฉันเอารถมาน่ะ กลับด้วยกัน2คนได้ไหม ฉันมีเรื่องอยากคุยด้วยน่ะ\" ยูระถามด้วยสีหน้าจริงจัง
\"เอ่อ จ้ะ\" มินามิรับคำ แล้วเธอก็กลับไปที่ห้องบอกอายะและอาคิระแล้วเธอก็เดินมาที่ห้องของยูระ
\"กลับกันเถอะ\" มินามินั่งรอยูระเก็บของข้างๆเขา
\"อืม เสร็จแล้ว ไปกันเถอะ....ก้นหนัก ยกขึ้นรึเปล่า\" ยูระถามด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์
\"หนอย...ไม่หนักซะหน่อย\" มินามิลุกขึ้นมาดึงหน้าของยูระแล้วเดินไปที่ลานจอดรถ

\"เอ่อ..ยูระคุง ฉัน ไม่อยากจากเธอเลย ฉันพูดจริงๆนะ ตอนแรกก็คิดว่าคงได้แค่คบกับเธอคลายเครียดเล่นๆเฉพาะตอนที่อยู่เมือง n นี่ แต่ตอนนี้ฉันไม่ได้รู้สึกอย่างนั้นแล้ว\" มินามิพูดขึ้น
\"แล้วเธอรู้สึกยังไงล่ะ\" ยูระหันมายิ้มแล้วถามเธอ
\"กะ...ก็.....ฉันรักเธอน่ะสิ รักมากๆด้วย ไม่อยากจากไปไหนเลย\" มินามิพูดแล้วน้ำใสๆก็ไหลรินออกมาจากดวงตาอันอ่อนโยนของเธอ
\"ยัยบ๊อง\" ยูระพูดแล้วเอาผ้าเช็ดหน้ามาเช็ดน้ำตาที่ไหลอาบแก้มของเธอ
\"เธอรู้ไหมว่าฉันรู้สึกยังไงกับเธอ คิดบ้างรึเปล่า มาร้องไห้แบบนี้เดี๋ยวฉันก็เสียหายหมดหรอก...นะตัวเอง ฮึฮึฮึ\" ยูระพูดโดยดัดเสียงให้เล็ก
\"คิดไหม ว่าทำไมฉันถึงไปช่วยเธอ แล้วพอถึงห้อง ทำไมฉันถึงจูบเธอ ทำไมฉันถึงขอให้กลับด้วยกัน\" ยูระหันมาถามบ้าง
\"ฉัน ไม่ รู้ ก็เธอไม่บอกฉันจะรู้ได้ยังไงล่ะ\" มินามิทำแก้มป่องหน้าบูดนิดๆ
\"อยากรู้ใช่ไหม งั้นหันมานี่สิ เธอจะได้รู้แต่ไม่ใช่จากคำพูดนะ\" ยูระพูด เมื่อมินามิหันหน้ามา เขาจูบมินามิด้วยความรักที่เต็มเปี่ยมทั้งหัวใจ(เลี่ยนไหมคะ คนเขียนยังเลี่ยนเลยอ่ะ)
\"นี่คือที่อยู่และเบอร์โทรศัพท์ของฉันนะ คิดถึงก็โทรมาล่ะ แล้วของขวัญ เมื่อเปิดเทอมแล้วเธอจะได้รับมัน\" ยูระพูดแล้วยิ้มให้กับเธอ
\"อื้ม แล้วเธอรู้สึกไงกับฉันแน่อ่ะ\" มินามิยังคงถามคำถามเดิม
\"โถ่ ฉันอุส่าห์บอกไปแล้วนะ เฮ้อ แม่หนูน้อย นางฟ้าในดวงใจของฉัน ฉันก็รักเธอน่ะสิ\" ยูระพูดแล้วดึงแก้มของเธอเบาๆ มินามิยิ้มให้กับยูระ

เย็นวันนั้น
\"นี่เหรอ บ้านของเธอ เอาไว้ฉันจะมายื่นใบสมัครเป็นลูกเขยละกันนะ ไม่รู้จะได้หรือเปล่า\" ยูระพูดแล้วเดินมาส่งเธอเข้าบ้าน
\"ถ้าเป็นเธอ ฉันคิดว่าได้นะ ฮะๆๆ\" มินามิหัวเราะ
\"อืม แล้วฉันจะมาสมัคร แล้วเจอกันใหม่นะ โทรมาบ้างล่ะ\" ยูระเดินกลับไปที่รถแล้วขับออกไป

เปิดเทอม............
\"วันนี้ครูมีนักเรียนที่ย้ายมาใหม่จาก รร.k แนะนำให้พวกเธอรู้จักกันนะ\" อาจารย์ใหญ่พูดขึ้น
\"เขาคือ อิมาอิ ยูระคุง เหตุผลที่ย้ายมา.....อืม ได้ยินมาว่า ย้ายมาอยู่กับคนที่เขารักน่ะ\" อาจารย์ใหญ่พูดขึ้นมาแล้วให้เขามาพูด
\"สวัสดีครับ ผม อิมามอิ ยูระ ย้ายมาอยู่กับคนรักจริงๆแหละครับ คนคนนั้นก็คือ มัสสึอุระ มินามิ........มินามิ นี่คือของขวัญที่ฉันบอกยังไงล่ะ ไม่รู้ว่าเธอจะชอบหรือเปล่านะ\" ยูระยิ้มแล้วพูด

...................เวลาพัก
\"อยากรู้เหรอว่าฉันดีใจหรือเปล่า\" มินามิหันมาหายูระ
\"แน่นอน\" ยูระตอบ
\"ก็รู้สึแบบนี้ไง......\" มินามิพูดแล้วเธอก็จูบยูระ
\"รู้แล้วใช่ม้า ว่ารู้สึกยังไง\" มินามิหันหน้าหนียูระแล้วถาม
\"รู้แล้วจริงๆ เป็นคนโรแมนติกเหมือนกันนะ พึ่งจะรู้....\" ยูระหยอกเล่น

              ...........................ฉัน มัสสึอุระ มินามิ จบประวัติศาสตร์ที่ไม่มีแฟนซะทีแล้วล่ะค่ะ..................................
                                                             .............จบบริบูรณ์...........