คนสำคัญที่ไม่สำคัญ

เนื้อเรื่อง

การเดินทางของแต่ละคนมันจะสิ้นสุดที่ตรงไหนกันนะ...ต้องเดินกันไปอีกนานแค่ไหนถึงจะได้หยุดพักสักทีไม่อยากที่จะเดินต่อไปแม้เพียงก้าวเดียว....ก่อนหน้านี้เคยมีคนที่ชั้นเชื่อมั่นมากว่าเราจะต้องอยู่ด้วยกันจะรักกันตลอดไป แต่ดูท่าตอนนี้เราจะเริ่มไกลห่างจากกันแล้ว..เราเคยฝันด้วยกันไว้ว่าเราจะทำงานด้วยกัน จะเรียนที่เดียวกัน จะช่วยเหลือกันตลอดไปไม่เปลี่ยนแปลง.....แต่เมื่อเวลาผ่านไปมันก็ทำให้ใจของเรายิ่งเจ็บปวดมากขึ้นวันเวลามันทำให้คนเปลี่ยนไปได้...ทุกคนมีสิทธ์ที่จะเปลี่ยนแปลงได้ชั้นเข้าใจข้อนี้ดีแต่สิ่งที่เธอเปลี่ยนไปนี้มันดีแล้วใช่ไหม เธอคิดว่าถูกต้องแล้วสินะถึงได้ทำลงไป เธอเคยคิดบ้างไหมว่าคนที่อยู่ข้างหลังเธอจะเสียใจและเสียน้ำตาขนาดไหนที่อยู่ๆคนหนึ่งที่อยู่ด้วยกันมานานคบกันมานานเริ่มเปลี่ยนไปอย่างไม่มีเหตุผลหรือเธออาจจะมีเหตุผลแต่มันคงเป็นเหตุผลที่ยากมากเกินกว่าที่คนโง่ๆอย่างเราจะเข้าใจได้ เราไม่ได้ขอให้เธอกลับมาเป็นเหมือนเดิมหรอกนะเพราะชั้นรู้ว่ามันคงยากมากเกินกว่าที่คนๆหนึ่งจะทำเพื่อคนที่เป็นแค่ส่วนหนึ่งที่เล็กที่สุดในใจของเธอหรือไม่ในใจของเธออาจจะไม่มีเลยก็ได้ ชั้นรู้ดีที่เธอเปลี่ยนไปเพราะมีเค้าเข้ามาใช่ไหมชั้นคงไม่ได้เข้าใจผิดไปนะ....ชั้นเข้าใจดีว่าเค้าเป็นคนที่สำคัญสำรับเธอมากสำคัญมากซะจนชั้นเทียบไม่ติด แต่ทำไมหละทำไมเพื่อใครคนหนึ่งเธอถึงเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้เพื่อคนที่พึ่งเข้าในชีวิตของเธอกับชั้นไม่นานเท่าไหร่มันทำให้เธอเปลี่ยนไปกับชั้นได้ขนาดนี้เชียวเหรอ มันทำให้เธอลืมความฝันของเรากันไปหมดแล้วใช่ไหม ลืมวันเวลาที่เราสนุกด้วยกันเศร้าด้วยกันไปหมดแล้วเหรอ......แต่ชั้นไม่เคยลืมมันไปเลยแม้แต่ครั้งเดียว...ชั้นยังคงจำมันได้ดีจนถึงวันนี้ก็ยังไม่เคยที่จะลืมมันไปได้เลย...หากถ้าเธอจะหันกลับมามองคนข้างหลังบ้างในตอนนั้นเธอจะต้องเห็นชั้นยืนอยู่อย่างแน่นอนแต่ตอนนี้คงถึงเวลาที่ชั้นคงต้องถอนตัวออกมาจากชีวิตของเธอสักที....จะดึงดันยืดเยื้อต่อไปมันก็คงไม่มีอะไรดีขึ้นมา.....ในเมื่อคนเรานั้นมันบังคับใจกันไม่ได้นี่น่า.....ชั้นคงต้องทำใจแล้วนั่งร้องเพลงปล่อยวางให้ใจมันสบายขึ้น ให้มันได้ปล่อยวางกับชีวิตที่มันยุ่งเหยิงอยู่แบบนี้....ต่อไปชั้นก็คงจะคาดหวังอะไรกับคนอย่างเธออีกไม่ได้แล้วสินะ...ชั้นเคยพยายามที่จะรอแล้วแต่เธอหละเคยพยายามอะไรเพื่อชั้นสักครั้งบ้างไหมเคยทุ่มเทอะไรให้กับคนที่ได้รอเธออยู่อย่างนี้ นอกจากเค้าแร้วเธอเคยจะสนใจคนอื่นบ้างรึป่าว ....เหมือนกับว่าเธอจะดูเห็นแก่ตัวขึ้นนะดูไม่เหมือนเธอที่ใจดีและใส่ใจคนอื่นตลอดเวลาแบบแต่ก่อนเลย ความรักที่เธอให้เค้านี่มันมากจนที่เธอลืมชั้นไปเลยใช่ไหมนี่มันง่ายมากเลยใช่มัยกับคำพูดที่ว่าเราเลิกคบกันเถอะหรือ “เลิกยุ่งกับชีวิตชั้นสักที”คำพุดแบนี้เธออาจจะไม่ใส่ใจก็ได้แต่ได้โปรดรับรู้ไว้เถอะว่าคำพูดเหล่านั้นที่เธอพูดออกมานะมันได้ทำร้ายใจใครบางคนที่ยืนอยู่ตรงนี้อย่างมากมาย ใครบางคนที่ต้องมานั่งเสียใจกับคำพูดของเธอที่ไม่เคยจะคิดใส่ใจในคำที่เธอได้พูดออกไป......อยากให้เธอมองดูให้ดีๆนะว่าวันที่เธอทะเลาะกับเค้า...ที่เธอนั่งทุกข์ใจเพราะเค้า....ทำการบ้านไม่เสร็จแร้วใครหละที่ให้เธอลอก....ใครที่โดดเรียนเป็นเพื่อนเธอเพื่อไปหาเค้า....ใครที่โดนทำโทษเป็นเพื่อนกับเธอมันคงไม่ใช่เค้าคนนั้นหรอก.........แต่มันคือชั้นคนที่ยืนอยู่ตรงนี้คนที่เธอไม่เคยมองว่าเค้าจะทำอะไรอยู่จะเส้าหรือจะสุขจะทุกข์ใจเพราะใครมันคือเพื่อนเธอคนนี้ต่างหาก...ลองมองชั้นดูดีๆนะว่าเพื่อนคนนี้มันได้เวลาshartแบต จากเครื่องshartเครื่องนั้นของเธอรึยังรึจะต้องรอให้มันตกลงกับพื้นจนเครื่องนี้มันเจ๊งซะก่อนเธอถึงจะได้หยิบมาดูว่าเครื่องมันสภาพเป็นอย่างไง ต้องดูแลใส่ใจรึป่าว ชั้นรู้ดีนะว่าระหว่างเพื่อนกับแฟนนะเพื่อนจะคบกันได้นานกว่าแร้วเพื่อนก็ต้องให้เพื่อนมีทางเลือกและความสุขที่ดีกว่าแต่บางครั้งชั้นก็ท้อมากเหมือนกันนะ คำสันยาที่เธอให้เค้ากับที่เธอเคยพูดกับชั้นท่าทางว่าคำสันยาระหว่างเธอกับชั้นนั้นดูจะไม่มั่นคงเอาซะเลยนะ .......ชั้นไม่ได้อ่อนแออย่างที่เธอคิดหรอกแต่เมื่อคนเรามันมีขีดจำกัดเหมือนกันหมดมันก็คงจะฝืนต่อไปอีกไม่ไหวแล้วนะ.....เชือกที่ต่อให้มันจะแข็งแรง ทนทานขนาดไหนแต่ถ้ามันขึงจนตึงเกินไปและถูกทิ้งไว้เป็นเวลาที่ไหนกันทามอะไรอยุนานมันก้อจะเร่มขาดที่ละน้อยจนในที่สุดเชือกที่ผูกไว้ก้อจะล่วงหล่นพื้นไป............ลองมองดูให้ดีๆนะว่าคนที่คุณมองข้ามไปตอนนี้เค้าอยุที่ไหน....ทำอะไร..เส้ารึสุข...ก่อนที่เวลาของคุณกับเค้าจะต้องหมดลงไป.....ด้วยความไม่เข้าใจกัน