คนจริงโลกสลาย

เนื้อเรื่อง

ในหมู่ตึกที่เรียงรายมีชายชราคนหนึ่งมองดูข้องนอกหน้าต่างออกมา เข้ามองดูรถที่มีรูปร้างประหลาดมากมายวิ่งสวนไปมาเพื่อที่จะออกจากฝูงควันพิษที่เต็มไปหมดในเวลานี้ ชายชรามองดูหลานของเข้าที่พิการมาแต่กำเนิดเช่นเดียวกลับทุกคนที่เกิดมาในช่วงนี้ หลานของชายชรามีตาอยู่ 3 ตามืองิกงอ มี 3 ขา ชายชรามองด้วยความสงสารที่เห็นเด็กเกิดมาพิการเช่นนี้ ชายชราพยายามยัดเข้าต้ม สำหรับเด็ก ให้แก่หลานของแก หลานของแกอายุได้ 10 ปีแล้วแต่ขนาดตัวนั้นเท่ากันเด็กอายุ แค่ 2 ขวบเท่านั้น ชายชราอุ้มเด็กน้อยที่พิการแล้วเข้าไปหาลูกของแกที่อายุ ได้ 30 ปีแล้วแต่สมองของแกไม่ต่างอะไรไปกันเด็กที่อายุ แค่ 5 ขวบ อีกทั้งยังไม่สามารถเดินได้อีกด้วย ชายชรามองลูกและหลานของแกด้วยความหวังว่าแกคงมีอนาคตอยู่บ้าง ชายชราป้อนข้าวให้ลูกของแกด้วยการ หยอดไปตามสายยางที่โยงไปที่คอของลูกของแกอาหารที่ลูกของแกกินได้จะมีเพียงอาหารที่หมอสั่งเท่านั้นซึ่งอาหารนั้นมีสภาพที่ เป็งของเหลวเป็นเมือกสีแดง ที่ดูไม่น่ากินอย่างยิ้ง
           ชายชราเมือป้อนข้างให้ลูกของแกแล้วแกก็มองอย่างใจลอยออกไปข้างนอกที่เต็มไปด้วยควันพิษคนในเมืองนี้ต้องสวมเครืองทำฟอกอากาศทุกคน อีกทั้งยังมองไปยัง ต้นไม่ที่มีจำนวนมากของที่นี้ที่เต็มไปด้วยสีเขียวแต่ทุกคนก็รู้ดีว่าต้นไม้ตนในประเทศนี้ไม่มีอีกแล้ว
ทุกคนที่เกิดมาในช่วงนี้ส่วนมากจะเป็นโรคเลือดจาง กันแทบทุกคน อาจเป็นเพราะควันที่เต็มอยู่ในเมืองนี้ก็เป็นไปได้ ชายชรานั้งเล่นกลับหลานของแกอยู่สักพักก็ได้ยินเสียงรถของ ลูกแกอีกคนหนึ่งซึ่งเป็นพี่ของคนที่อยู่ในห้องนั้นเล่นนั้น พอลูกของแกเปิดประตูเข้ามากับภรรยาของเขาจำต้องรีบปิดประตูอย่างรวดเร็วเพื่อมิให้ควันพิษเข้ามาในบ้านได้  
         พอเข้ามาชายชราพูดว่า \" เป็งไงบ้างที่โรงพยาบาลคนเยาะไหม\" เป็นเรืองธรรมดาแล้วกับการที่คนส่วนมากจะใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่กับ
การเข้าโรงพยาบาทในกรณีนี้ ภรรายา ของ ลูกของชายชราก็เป็นโรคเลอดจากเช่นกัน จึงจำเป็นที่องจะไปโรงพยาบาลทุก 3 วันเพือไปให้หมอเช็ค ภรรยา ตอบว่า\" ก็เหมือนทุกที่ละคะ\" ชายชราดูภรรยของลูกชายก็รู้ว่าอยู่ในสภาพที่ไม่อาจจะไปทำงานไรได้เพราะอยู่ในสถาพที่เหนือยมาก ลูกชายของชายชรามองไปที่เครืองฟอกอากาศของข้านแล้วพบว่าเหลืออยู่น้อยเต็มที่ก็อาศาที่จะไปซือมา แต่ชายชราเห็นว่าเขาเหมือยเหมือนกับภรรยาของเข้าจึงคิดที่จะไปเอง เข้าจึกใส้เครืองฝอกอากาศแล้วไปที่ศูนย์อากาศแห้งประเทศ ซึ่งอยู่ไม่ไกลมาจึ่งทำให้ชายชราสามารถที่จะไปได้ ชายชราขนาดที่เดินไปนั้นเข้าได้มองเห็น หนุ่มสาว ของเวลานี้ซึงมีสภาพที่ หน้าซีด กันทุกคนเพราะอากาศนั้น เข้าเดินไปพางและชมต้นไม่ที่เป็นพาสติกไปพางซึ่งเมือนจริงมาก  พอถึงที่ชายชรามองไปที่ ฝูงชนที่ต่อคิวซืออากาศ ชายขราทำหน้าตกที่แสดงถึงความเบือหน่อยกับการเป็นเช่นนี้ตลอดเวลา ในขณะที่ มองเข้าไปใน เครืองฟอกอากาศว่ามีจำนวนเท่าไร ทันใดน้นมีชายคนหนึ่งล้มลงพร้อมลูกชายของเข้าแล้วตะเกียดตะกาย ไครหาสิ่งได้สิ้งหนึ่งอย่างทุรนทุราย  ซึ่งตรงกันข้ามกลับลูกของเข้าที่นอนแน้นึ้ง ทุกคนต่างรู้ดีว่า อากาศของชายผู้นี้หมดจึงเป็นเช่นนี้ ชายคนนั้นร้องออกมาว่า
     \" ช่วยยยยย  ด้วยยยยยยย ช่วยยย ลูกก ผมมมมด้วยยยยยลูกผมจะตายแล้วววววววววววววววว\"  แต่ก็ไม่มีไครทำไรรวมทั้งชายชราคนนั้นเพราะทุกคนรู้ดีว่าอากาศเป็นสิ้งที่สำคัญที่สุด ยิ้งกว้าเงินตราซะอีก
     สักพังเด็กคนนั้นก็อยู่ก็ชักกระตุกอย่างรุนแรง เช่นเดียวกลับ พ่อของเด็กคนนั้น จนในที่สุดเด็กคนนั้นก็แน้นิ้งไม่ขยับ แต่พ่อของเด็กคนนั้น
กลับพยายามรุกขึ้นพร้อมทั้งขาที่สั้นมากของเขาและมองไปที่คนที่ต่อคิวพร้อมทั้งน้ำตาไหลและน้ำมูกไหล เขาพยายามที่จะเดินไปอุ้มลูก แต่เข้ากลับล้มอยู่หลายที่ และในที่สุด เขาก็สามารถอุ้มลูกที่มีเพียงร่างกายท่แน่นิ้งได้และเดินไปที่พุมไม้และในขณะที่เดินนั้นเข้าล้มหลายที่ และครั้งสุดท้ายที่เข้า ล้มลงเข้าร้องขึ้นว่า \"นี้หรือสภาพของมนุษย์เราพระเจ้าทำไมรังแกข้าเช่นนี้\" และเขาก็ล้มลงและแน้นึ้งในที่สุดที่ที่หน้าแปลกใจคือคนที่อยู่ที่นั้นไมแสดงถึงความเสียใจเลย  ชายชราคิดในใจว่า \" นี้ไม่ใช้การรังแกจากพระเจ้าแต่นี้คือฝีมือของมนุษย์เรามากกว่ามนุษย์กำลังชดใช้กรรมอยู่\"
______________________________________________________________________________________________________อย่าให้อนาคตของพวกเราเป็นอย่างนี้เลย