ERROR00

เนื้อเรื่อง

Error 004 “ กรรกฎ ออกมาทำเลขบนกระดานหน่อยสิ นายกรรกฎได้ยินที่ครูเรียกไหม” ผมตื่นจากภวังค์ทั้งจากเสียงเพื่อนเรียกและอีกสามวินาทีจากการเอาหน้าขวางวิถีชอล์กของอาจารย์วิลัย “ เธอหลับได้ยังไง หือ!ออกไปยืนหน้าห้องแก้ง่วงเดี๋ยวนี้เลย” ผมค่อยๆลุกยืนก้มหน้าเดินออกจากประตูอย่างไร้วิญญาณ ท่ามกลางเสียงโห่จากเพื่อนๆ “ มันเล่มเกมดึกครับอาจารย์” เสียงไอ้ตุลย์เพื่อนรักมันฟ้องขายเพื่อนอย่างไม่ได้เกรงใจเลย ความจริงมันน่ะผิดที่เอาเกมมาให้ผมยืมวันจันทร์แบบนี้ มันน่านักเชียวไว้หมดชั่วโมงก่อนเดี๋ยวเจอกัน “ นี่มันใกล้จะสอบ แล้วนะเลิกเล่นก่อนเถอะ นายกรรกฎเดี๋ยวเกรดเทอมนี้จะแย่อีก เธอคงไม่อยากมาซ่อมตอนปิดเทอมหรอกนะ” “ ครับ อาจารย์” ผมรับคำอาจารย์อย่างไม่เต็มเสียงนักเนื่องจากอาจทำไม่ได้เพราะเมื่อเกือบเช้าผมเล่นจนจะถึงบอสหัวหน้าด่านสุดท้ายแล้ว อีกนิดเดียวแท้ๆแม่ไม่น่ามาเคาะประตูปลุกผมเลย คืนนี้ผมคงต้องเล่นเกมให้จบ เพราะอะไรไม่รู้แต่ถ้าไม่เล่นจนจบเกมผมคงกระวนกระวายใจตาย เกือบสี่โมงครึ่ง ผมโดนลงโทษให้ทำความสะอาดด้วย ผมต้องรีบเพราะ ซีล่าในไฟนอลเกมฮิตภาคใหม่กำลังรอผมให้ไปช่วยเธอสู้กับปิศาจแห่งท้องทะเลอยู่ ในขณะที่ผมกำลังวิ่งอยู่นั้นบังเอิญผมได้ยินเสียงจากห้องพักครู เป็นเสียงของชายสองคนคุยกันผมว่าไม่ใช่คุยกันธรรมดามันถึงขั้นทะเลาะ จนผมต้องหยุดแอบฟังด้วยความอยากรู้ “ ก้อง คุณกำลังจะทิ้งผมเหรอผมไม่ยอมหรอกนะผมรู้ว่าคุณกำลังแอบมีอะไรๆกับนักเรียน มันผิดจรรยาบรรณมาก เลิกเสียเถอะนะเพื่อผมและที่สำคัญเพื่อตัวคุณเอง เพราะถ้าเรื่องนี้แดงไปรับรองคุณขึ้นหน้าหนึ่งแน่” “ ไม่เอาน่า วิน ยังไงผมก็รักคุณคนเดียว กับคนอื่นก็แค่ชั่วครั้งชั่วคราวผมไม่รู้ว่าคุณเอาข่าวมาจากไหนแต่ผมไม่มีอะไรกับนักเรียนหรอกที่รักเชื่อผมสิ นะครับมาขอผมกอดให้คุณอารมณ์เย็นนิดนึงได้ไหม” “ จริงๆนะก้อง ไม่อย่างนั้นผมนี่แหละจะเป็นคนทำให้ชีวิตเราพังด้วยกันทั้งคู่” ก่อนที่ผมจะได้ฟังบทสนทนาที่น่าตกใจนั้นต่อ หัวใจผมแทบหยุดเต้นเมื่อมีมือมาจับบ่าผมอย่างแรง จนผมไม่กล้าที่จะหันไป “ เฮ้ยไอ้ กฎ มึงเป็นอะไรไปวะนั่งตัวแข็งเชียวไม่รีบกลับไปเล่นเกมเหรอวะนั่งทำอะไรที่นี่” เฮ้อ ไอ้ตุลย์เพื่อนแสนรักของผมเอง “ ไอ้ตุลย์เงียบก่อนโว้ย แล้วมึงลองฟังดิ อาจารย์ก้องกับอาจารย์วินเขาเป็นรักร่วมเพศกัน กูเผลอไปได้ยินเข้า ถ้าไม่เชื่อมึงลองฟังดิ” “ ไม่ต้องหรอกกูเชื่อมึง มึงอย่าไปยุ่งเรื่องของเขาเลย ไปกลับบ้านก่อนดีกว่า” “ เออ แล้วมึงทำไมยังไม่กลับวะไอ้ตุลย์ “ “ กูลืมสมุดไว้ใต้โต๊ะว่ะ นึกได้ตอนเกือบจะถึงบ้านอยู่แล้วเลยวกกลับมาเอาเฮ้ยเดี๋ยวแวะไปกินข้าวกันก่อนดีกว่าเดี๋ยวกลับบ้านเย็นแล้วไม่มีอะไรเหลือ” “ เออ..แต่กูยังติดใจเรื่องอาจารย์ก้องกับอาจารย์วิน อยู่เลยนะ กูงงจริงๆหล่อทั้งคู่แต่เสือกมาได้กันเอง…กูล่ะทั้งงงทั้งรังเกียจว่ะ ทำไมวะเป็นผู้ชายดีๆไม่ชอบ “ “ แหมมึงจะไปยุ่งอะไรกับชีวิตพวกเขาวะ เขาไม่ได้ไปทำอะไรให้มึงเดือดร้อนนี่หว่า ต่างจิตต่างใจอย่าไปอะไรมากเลยวะ” “ อ๋อ..เดี๋ยวนี้เถียงแทนหรือว่า มึงก็เป็นพวกแอบเหมือนกันเฮ้ยไม่เอาแล้ววุ้ย ไปดีกว่าเดี๋ยวกูจะไม่ซิงก่อนอายุ17 “ “ อ้าวไอ้ปาก……..” หลังจากนั้นทั้งผมกับตุลย์ก็ไปแวะทานข้าวที่ตลาดแล้วก็แบกย้ายกันกลับบ้าน ในหัวผมมันยังคิดเรื่องที่น่าตกใจนี้อยู่เลย แต่คงไม่นานเพราะผมมีนัดที่จะถล่มบอสปิศาจแล้วช่วยชีล่าของผมให้ได้ลุยเลยละกันเริ่ม…………… ตอนเช้าที่หน้าเสาธงผมได้ยินเรื่องสุดช็อค เมื่ออาจารย์ประกาศหน้าเสาธงว่า อ.วิน ที่เฝ้าเวรตอนดึกที่โรงเรียนแห่งนี้ถูกคนร้ายฆ่าเพื่อชิงทรัพย์ แต่ผมไม่ได้คิดแบบนั้นผมยืนตัวสั่นด้วยความกลัวหันหน้าไปปรึกษากับไอ้ตุลย์ ซึ่งไอ้ตุลย์ก็เหมือนจะรู้ดีว่าในใจผมคิดอะไร มันรีบแสดงท่าทางบอกให้ผมหุบปากหรือหยุดคิดเรื่องที่ผมกำลังคิดอยู่ มันก็คงกำลังกลัวเหมือนกับที่ผมกำลังกลัวจนตัวสั่นอยู่ตรงนี้ ผมคุยกับตุลย์หลังรับประทานอาหารกลางวันที่รสชาติไม่อร่อยที่สุดในชีวิต ตุลย์ชิงพูดก่อน “ เอาไงดีวะ ไอ้กฏกูเองก็เครียดเรื่องนี้อยู่เหมือนกัน แม่ง.....จะเป็นจริงอย่างที่เราคิดกันรึเปล่าวะ กูกลัวว่ะแล้วถ้ามันเป็นจริง อาจารย์ก้องก็คือฆาตกร” “กูก็กลัวว่ะ เราสองคนจะไปบอกใครดีวะใครเขาจะเชื่อเด็กอย่างพวกเรา” ระหว่างที่ผมกับตุลย์ กำลังหาทางออกที่ดูค่อนข้างลำบากกว่าที่เราจะหามันเจอนั้น เราทั้งคู่เห็นอาจารย์วินกำลังพูดคุยกับ ปิง กระเทยรุ่นพี่ ด้วยสีหน้าที่เคร่งเครียด ผมกับตุลย์ ค่อนข้างมั่นใจว่า นักเรียนที่อาจารย์วินเคยพูดถึงน่าจะเป็นกระเทยรุ่นพี่คนนี้ ผมสองคนด้วยความที่เครียดจัดและคงอึดอัดตายก่อนที่จะหาหนทางหรือหลักฐานมาเอาผิดอาจารย์ก้องได้ เราสองคนจำเป็นต้องเล่นเกม เพื่อพิสูจน์ว่า อาจารย์วินน่าจะถูกอาจารย์ก้องฆาตกรรม โดยแผนของผมคือ การให้ไอ้ตุลย์ที่หน้าตามันก็เรียกว่าอยู่ในอันดับติดชาร์ทของกระเทยทั้งโรงเรียนเข้าไปตีสนิทกับ พี่ปิง เรียกว่าเอาตัวเข้าแลกบ้างเล็กๆน้อยๆ ซึ่งไม่เป็นที่น่าผิดหวังเมื่อ พี่ปิงเริ่มเอาขนมมาให้ไอ้ตุลย์ ชวนไอ้ตุลย์ไปดูหนังหรือพยายามลวนลามเล็กลวนลามน้อย ยามไอ้ตุลย์เผลอ เฮ้อผมล่ะสงสารมันจริงๆ ส่วนผมก็คอยสังเกตอากัปกริยาของอาจารย์ก้อง ซึ่งก็ได้ผลครับ ไอ้ตุลย์เค้นความลับจากพี่ปิงได้แล้วว่า อาจารย์ก้องเป็นเกย์และก็เคยมีอะไรกับพี่เขาด้วยจริงๆมันมาบอกผมด้วยความตื่นเต้นปนความสะอิดสะเอียนที่ถูกพี่ปิงลวนลามจนเกือบจะกระโดดต่อยหน้าไปแล้ว ส่วนผมก็รู้มาว่าเย็นวันนี้อาจารย์ก้องนัดพี่ปิงเพื่อซ่อมวิชาที่พี่ปิงตก น่าประหลาดใจไหมคับทั้งห้องตกแค่พี่ปิงคนเดียว ผมแอบเอากล้องถ่ายวีดีโอของพ่อมาส่วนไอ้ตุลย์ก็เอาซาวอะเบ้าซ์มาเพื่ออัดเสียงและไม้เบสบอลเพื่อไว้ใช้ป้องกันตัวยามฉุกเฉิน เราสองคน ซ่อนตัวอยู่ตรงระเบียงนอกหน้าต่างห้องเคมี ละเมื่อถึงเวลาเย็นที่ไม่ค่อยมีคน เราสองคนก็ได้พบว่าทั้งอาจารย์ก้องและพี่ปิงกำลังกอดจูบอยู่ในห้องเคมี แต่แล้วสักพักพี่ปิงก็ดีดตัวออกมา “ อาจารย์คะ คือหนูว่าหนูกลับบ้านก่อนดีกว่า เราไม่ควรทำแบบนี้อีกต่อไปนะคะอาจารย์กับหนูควรจะหยุดความสัมพันธ์ไว้ตรงนี้ก่อนสักพักเพราะพักหลังหนูมีความรู้สึกว่าหนูกำลังจะมีความรักจริงๆแล้วก็ไม่หลบซ่อนแบบนี้สักที” “อ๋อ ไอ้เรื่องที่รุ่นน้องม.5ที่ชื่อตุลย์ใช่ไหม ที่ทำให้ปิงคิดแบบนี้” “ ขอโทษนะคะอาจารย์หนูจะไม่บอกเรื่องของเรารวมทั้งเรื่องที่ เอ่อ......อาจารย์วินด้วยค่ะ” ชั่วแวปเดียว ผมเห็นใบหน้าที่ดูราวกับบอสใหญ่ในเกมไฟนอลเมื่อคืนนี้ แวปออกมาจากสีหน้าอาจารย์ก้อง “ ได้... ปิงถ้าต้องการแบบนั้นก็ได้ เอาล่ะขอครูอยู่คนเดียวเธอกลับบ้านไปก่อนไปเดี๋ยวครูจะให้เธอผ่านไม่ต้องห่วงถือเป็นของขวัญวันจากลาแล้วกัน” “ ขอบคุณค่ะอาจารย์งั้นหนูลาก่อนนะคะ” และแล้วเหตุการณ์ที่ไม่น่าเชื่อก็เกิดขึ้นเมื่อ แค่จังหวะที่พี่ปิงกำลังหันตัวไปหยิบกระเป๋า อาจารย์ก้องอ้อมเข้าด้านหลังแล้วเอามืออุดปากพี่ปิงไว้แล้วกระหน่ำแทงด้วยคัทเตอร์อย่างบ้าคลั่ง พี่ปิงดิ้นขวนขวายหนีความตายอย่างทุรนทุราย ผมตัดสินใจยืนตัวขึ้นร้องอย่างตกใจกลัวแต่แล้วสติของผมก็ดับลงพร้อมกับใบหน้าของอาจารย์ก้องที่หันมายิ้มให้ด้วยความอ่อนโยนราวกับเด็กซึ่งตรงข้ามกับเมื่อครู่นี้ราวฟ้ากับดิน ............................................................................................................ ผมเริ่มขยับเปลือกตาช้าๆหลังจากที่เหมือนมีคนกำลังยัดอะไรเข้ามาในปากของผม ผมเห็นไอ้ตุลย์กำลังเอายาอะไรก็ไม่รู้ในห้องเคมีมาใส่ปากผม แน่นอนร่างกายผมขยับหรือออกเสียงไม่ได้เพราะถูกมัดไว้กับโต๊ะเรียนแล้วก็มือของไอ้ตุลย์ ส่วนอาจารย์ก้องกำลังเช็ดคราบรอยนิ้วมือจากบริเวณตัวของพี่ปิง ผมเริ่มน้ำลายฟูมปากและเจ็บปวดทรมานจากฤทธิ์ของยาอาจารย์ก้องเดินมาหาผมอย่างช้าๆแล้วก็เอามีดมาให้ผมกำในขณะที่ผมกำลังเกร็งสุดขีด ไอ้ตุลย์ยื่นหน้าเข้ามาพูดกับผมว่า “ มึงรู้มากเกินไปนะ ไอ้กฎความจริงกูไม่อยากให้มันกลายเป็นแบบนี้เพราะถ้ามึงไม่พูดว่า รังเกียจพวกรักร่วมเพศออกมา มึงยังอาจจะเป็นที่ระบายของกูหรือรับรู้อะไรในเรื่องแบบนี้ได้บ้างกูเสียใจจริงๆว่ะ แต่เอาเถอะยังไงๆมึงก็รู้เรื่องนี้และคงไม่หยุดแน่ กูขอโทษนะเพื่อนรักแต่กูกำลังจะมีความรักและโลกส่วนตัวที่มึงไม่มีวันเข้าใจได้ ใช่ไหมครับพี่ก้อง” ผมไม่รู้ว่าว่าอาจารย์ก้องตอบไอ้ตุลย์ว่าอย่างไรเพราะตาผมมองอะไรไม่เห็นแล้วสติผมก็กำลังจะดับไป ผมกลัวว่าถ้าพรุ่งนี้ข่าวเรื่องที่ว่า คู่เกย์ช้ำรักฆ่าตัวตายตามกันเพราะแรงหึงโพล่งออกไป พ่อแม่ผมจะเสียใจขนาดไหน เฮ้อ..... ชีล่า ผมคงคอนทินิวเล่นเกมใหม่กับเธอไม่ได้อีกแล้ว